رواية خدمه العملاء
الجزء الثانى عشر
احمد : اهلا بحضراتكو يا جماعه .... وكل سنه والجميل بتاعكو بكل خير
ساره : ( تايهه ومركزه ف وشه وبتكلم نفسها وماسكه راسها بايديها ) هو ولا مش هو ياربي ؟
...
ساره : تعرف انى مبسوطه اوى انك جيت
احمد : منا ماكنتش هاجى لولا انى شغلت دماغى وجبت رقمك والا كنت روحت ف داهيه هههههههههه
ساره : يعنى ايه
احمد : لا ماتاخديش بالك ... الفستان حلو عليك بالظبط
ساره : انا جايباه ب 150 جنيه
احمد : احححم . يعنى ايه ؟ بس بجد حلو عليك وتحفه جدا .. مخليكى برنسيسه وعظيمه كده
ساره : عظيمه ؟
احمد : احححم اه حاجه اخر عظمه كده ههههههه ( بيفرك ف ايده )
ساره : ايه حكايه الخرشمه اللى ف وشك دى انت اتخانقت النهارده
احمد : ربنا ما يجيب خناق . دنا وقعت
ساره : وقعت ايه يا احمد ؟ دى خناقه
احمد : خناقة ايه بس انا مش بحب اتخانق مع حد انا ف حالى صدقينى وقعت
ساره : وقعت ؟ طب وقعت فين ؟
احمد : على سلم بيتنا وانا طالع
ساره : وقعت ازاى ؟
احمد : ايه يا انسه ساره الاسئله دى كلها ( بيفرك ف ايده )
ساره : ايه انسه دى مش احنا اخوات تبقي تقولى يا ساره على طول
احمد : طيب ! انا هقوم امشي بقي
ساره : هههههههههههه هو انت لسا قعدت
احمد : اه احسن ما يحصلى حاجه
ساره : طب خلاص اقعد مش هسئلك على حاجه تاني .. بس انا ليه حاساك غامض يا احمد
احمد : ولا غامض ولا حاجه انا واضح والله
ساره : غامض يا احمد .. غامض وحاسه ان عندك كلام كتير عاوز تقوله وخايف
احمد : اخاف من ايه ؟
ساره : مش عارفه ! ليه دايما شايفه عينك مليانه حزن وبتتحول ل فرح وابتسامه لما تكون بتبصيلى
احمد : مش عارف
ساره : ليه دايما محاوطنى ف الكافيه وعلى طول رايح جاى قدامى
احمد : مش عارف . يمكن عشان بشوف لو احتاجتى حاجه
ساره : ولااااه . مش عاوزه استعباط .... انا اصلا جايباك هنا عشان اعرف اللى انا عاوزه اعرفه ... ومش هتمشي غير لما افهم
احمد : عاوزه تفهمى ايه ؟
ساره : كل حاجه . انت مين
احمد : اسمى احمد وبشتغل ف كافيه وكنت بشوفك هناك دايما وباستمرار وشدنى رقتك وهدوءك ف كنت بحس انى عاوز افضل حواليك ... بس ..
ساره : لا مش بس ... كمل
احمد : صدقينى بس ....
ساره : طب قولى ايه سبب الخرشمه اللى ف وشك ..
احمد : وقعت ع السلم وانا رايح ازور واحد صاحبي
ساره : انت قولت من شويه انك وقعت على سلم بيتكو وانت مروح
احمد : ايوه منا قولت كده
ساره : انت قولت وانت طالع على سلم بيتكو
احمد : ماهو صاحبي ساكن معايا ف نفس العماره .... نفس البيت وجارى
ساره : بص ! انت يإما فعلا مش هو .. يإما انت ووراك حكايه ومش عاوز تقولها
احمد : هو ؟ هو مين ؟
ساره : ههههههههههههه مش عارفه ! انت تليفونك معاك ؟
احمد : اه طبعا
ساره : طب افتحه بعد اذنك
احمد : هو انا ف استجواب ولا ايه انا جاى اقولك كل سنه وانتى طيبه وماشي ههههههههههههه هو انا محبوس ؟
ساره : هههههههههههه يلا بقا . انا سايبه العيال وسايبه عيد ميلادى وقاعده معاك
احمد : طب ماهو ماينفعش .. تعالى نطفى الشمع بقا عشان اتأخرت ولازم امشي والله
ساره : اتأخرت على ايه مش خلصت شغلك انت ف الكافيه
احمد : ايه ! اه ! لا قصدى لازم اكون ف البيت يعنى ...
ساره : طيب طلع تليفونك . هبص عليه بصه واحده
احمد : اتفضلى يا ستى . ال يعنى هتعرفى تطلعى حاجه ههههههههههه
ساره : مأمن نفسك يعنى
احمد : مافيش ولد مابيكونش مأمن نفسه ومامن تليفونه هههههههههههه
ساره : ( بتمسك تليفونه وبتفتح الفيس بتاعه بتلاقيه فعلا باسم مختلف وبتفتح الاستوديو ومابتلاقيش حاجه بس بتاخد بالها من حاجه تانيه )
.............
( الساعه 12 )
ساره : امانى خليكى معايا النهارده باتى معايا
امانى : لازم يعنى ؟
ساره : اه والنبى انا دماغى هتضرب من ساعتها
امانى : ايه اللى حصل اتكلمتى مع الواد قولتى ايه انا حاسه انك من ساعتها مش متظبطه؟
ساره : محتاره حيره ما بعدها حيره .. قعدت واتكلمت معاه .. حسيت ان مش هو
امانى : تمام وبعدين
ساره : مسكت تليفونه لقيت حاجتين مبرجلين نافوخى ومخلينى هتجنن دلوقتى
امانى : حاجتين ايه
ساره : لقيته كاتب على شاشة التليفون My greatness
امانى : يعنى ايه
ساره : " عظيمتى "
امانى : اححححححححيه ؟ والحاجه التانيه
ساره : لقيت برنامج عارفاه بتاع تغيير صوت المتحدث