الكل قاعد فاوضته
نورهان بتكلم حامد: انت بتعمل اى عندك وسايب الدنيا خربانه هنا
حامد بضيق: خير يا نورهان
نورهان : عمى خطب ولاد اخوك سالم لولادك الاتنين
حامد : عارف
نورهان بغضب: نعم وانا اخر من يعلم
حامد : وانت هيفرق عندك
نورهان : طبعا دول ولادى
حامد بضحك : ولادى اه فعلا ولا عشان خطبوا ولاد شمس
نورهان بتوتر: انت بتقول اى
حامد : انا تعبان ومش عايز اتكلم سلام
وقفل السكه فى وشها
نورهان قررت تتصرف راحت لمروان
مروان : خير يا ماما
نورهان : انت كنت تعرف
مروان : اعرف اى
نورهان بقرار جدك
مروان : لا
نورهان ولما هو لا لى معترضتش
مروان : لانى موافق
نورهان : نعم
مروان : بنت عمى وشفت انها انسانه محترمه وانا ابن عمها
نورهان : طيب يا مروان اللى يريحك اعمله بس متجيش تندم بعد كدا
وخرجت ورزعت الباب وراها
############################
فاوضه بنات شمس
رنيم بغمزة: سرحانه فأى
سندس : ها مفيش ولا حاجه
رنيم : اممممم ولا حاجه يمكن بس اى رايك فمروان
سندس بخجل : كويس
رنيم : قولتيلى كويس
نورين : شاورت ليهم ع مامتهم
رنيم : متخفيش
شمس: لم تعد حتى الان
سندس؛ انتى عارفه رحيل لما تهدى هترجع
شمس: مش هتسامحنى
رنيم : متحسيش بالذنب كل دة فى مصلحتها
شمس : عارفه عارفه
#########################
فى غرفه عمران
زهرة: لى عملت كدا
عمران : عشان مش هينفع غير كدا
زهرة : بس رحيل
عمران : رحيل معاذ هيقدر يتحكم فيها هو اللى هيقدر عليها وهيقدر يخليها تحت طوعه
زهرة : ربنا يستر
########################
فى غرفه نادين
نادين بغيظ : معاذ مستحيل يبقى لغيرى انا اللى بحبه
مستحيل ان مكنش ليا مش هيكون لغيرى
الباب خبط
نادين بغضب: ميييين
نورهان : انا
نادين : تعالى يا طنط
نورهان : شفتى اللى حصل للاسف كان نفسى تكونى انتى لمعاذ مش الحربايه بنت الاجنبيه
نادين بغيظ : اصلا معاذ مش هييستحملها
نورهان : حطى ايدى فايدك وهنقدر نفشكلها
نادين بخبث: اكيد يا طنط
###########################
معاذ واقف باصص من الشباك كش واخد باله من اللى جه وراه
يحيى ،: هترجع متخفش
معاذ : ها قصدك مين
يحيى: اللى مستنها
معاذ: مش مستنى حد انا كنت بشم هوا
يحيى : مش عليا انا عارف ان دة قلب مش زى ما مبين
معاذ : امشى يا يحيى انا هنام عشان هصحى بدرى امشى
يحيى : طيب همشى بس متزقش
##########$######################
صباح يوم جديد
فالشركه
رحيل فمكتبها رنت على نشأت
نشات : ازيك يا استاذة عامله اى
رحيل : بخير يا نشأت انت عامل اى دلوقتى
نشات : بومب الومب
رحيل بضحك : طيب يا بومب البومب عملت اى فالمفتاح
نشات : معايا
رحيل : تمام يا نشأت هحاول اشوفك اخدة منك وشكرا لحد كدا
نشأت : لى يا استاذة انا حصل منى حاجه
رحيل : لا يا نشأت كفايه االى حصل بسببى ليك مش عايزة يحصلك حاجه تانى
نشأت بدأنا مع بعض هننهى مع بعض بس بقلك يا استاذة الباشا اللى كان نازل فيا ضرب دة ابن عمك فعلا
رحيل: اه ابن عمى لى بتسأل
نشأت : شكله بيحبك
رحيل بضحك بيحبينى لا بتتخيل
نشأت: لا والله صدقينى الضرب اللى كان بيضربهولى ضرب واحد غيران ولما ضربك بالقلم اسف يعنى انى بفكرك بس دة ضرب واحد غيران
رحيل : سرحت فى كلام نشأت واتكلمت بلا وعى تفتكر
نشأت : طبعا
رحيل فاقت : طب سلام يا نشأت نتقابل بالليل عشان هنفذ بالليل
نشأت : تمام
وقفلت وسرحت فكلام نشأت وافتكرت الموقف وازاى عنيه كانت بتطلع شرار لما قالت انها بتحب نشأت وازاى حضنها لما سامر ضربها بالقلم وازاى حست بالامان بس فاقت من شرودها مش وقته خالص الكلام دة
##############################
غرفه الاجتماع
الكل قاعد منتظر معاذ ورحيل قاعدة ونادين كل شويه تبصلها بغيظ
مروان : هو معاذ اخر كدا لى
نادين بسرعه : انا هشوفه لسه هتقوم كان معاذ دخل
معاذ من غير ما يبص على رحيل سلم عالكل
مروان : متجمعين عند النبى ان شاء الله
الكل : يارب
مروان : خير يا معاذ
معاذ: فى ضيف هيجى هيحضر معانا الاجتماع
يحيى : ضيف مين
معاذ: على الصاوى
نادر: صاحب شركات الصاوى
معاذ: اه
يحيى : ودة لى
معاذ لسه هيتكلم الباب خبط
معاذ: ادخل
السكرتير: على الصاوى برة يا افندم
معاذ : دخله
على : صباح الخير عليكوا كلكوا
مروان : صباح النور
معاذ: اتفضل يا على
على : طب دا مروان ودة يحيى ودول باقى العيله بس فى وجه جديد منعرفوش وشاور على رحيل
رحيل : انا رحيل سالم المنشاوى يعنى تبع العيله
على: اه بس انتى جميله قصدى مش وشك ميديش مصريه ابدا
معاذ قاعد عنيه بطلع شرار ورحيل بصتله حست بغيظه قررت نستفزه
رحيل ببسمه : اه انا مامى اجنبيه وبابى مصرى
معاذ: فسرة بابى ومامى اى الحنيه دى
على: انا قلت الجمال دة مش ممكن يكون مصرى
معاذ بغيظ: انت جى عشان شغل يا على مش هنفتح شبكه تعارف
على: طب سؤال اخير انتى مرتبطه
معاذ لسه هيقوم عليه مسكه يحيى
مروان بسرعه : اه مرتبطه
على: ابن المحظوظه
معاذ بغضب: وانا هوريك ابن المحظوظه هيعملك ايه قام وضربه بالبوكس
على : اه هو انت والله لو كنت اعرف ما كنت كلمتها نص كلمه
معاذ: انا عشان واكل عيش وملح معاك هكمل معاك اللى جى عشانه انما غير كدا
على : خلاص والله حرمت يلا نبدا
معاذ بغيظ بص لرحيل اللى حست بفرحه من جواها
فاخر الاجتماع
على الصاوى: خلاص كدا شراكتنا بقت تمام
معاذ: ايوة ونادين ومعتز ونادر هيتابعوا معاك باقى الشغل وهما اللى هيكونوا مسئولين فالمشروع عن شركتنا
تلفون رحيل رن ومعاذ بص عليها بس هى قفلته
رن مرة تانى بس هى قفلته
معاذ بغيظ: ما تردى
رحيل : مكالمه مش مهمه
معاذ: مين
مروان : مش مهم بقه يا معاذ: احنا خلصنا الاجتماع مش كدا
معاذ وهو باصص على رحيل : خلص
رحيل: طب عن اذنكوا ومشت بسرعه من قدام عيوان معاذ اللى رعبتها بس وقفها صوته : استنى
رحيل وقفت
يحيى : طب يلا احنا يا جماعه بقه
نادين : طب نشوف معاذ احسن يكون محتاج حاجه تانى
معاذ: لا وياريت تتفضلوا
ومشوا وفضلت رحيل
معاذقرب منها: حاليا انتى شبه فى عصمتى عارفه يعنى اى
رحيل : تايه فيه وفى ريحته وقربه اللى وترها هزت راسها بمعنى لا
معاذ: لاحظ خضوعها ليه يعنى كل خطوة بحساب مفيش خطوة معرفش عنها حاجه كل مكان هتروحيه هتاخدى اذنى قبل ما تروحيه وعلى صوته فاهمه
رحيل اتنفضت من الخضه وهزت راسه بمعنى ايوة
معاذ: مبحبش الغلط اللى بيغلط حسابه كبير عندى مش عايزك تقعى معايا لان صدقينى هتشوفى وش هتتمنى الموت قبل ما تشفيه تانى
رحيل بلعت ريقها : انا عايزة امشى ينفع
معاذ: امشى بس متنسيش كلامى
رحيل مشت واول ما خرجت خدت تنهيدة طويله
سامر: ازيك يا رحيل
رحيل بصتله ومشت
سامر : رحيل اسمعينى بس
رحيل : بعد اذنك ورايا شغل وسابته ومشت
سامر: يا ربى
########÷##########÷##÷÷÷
المسا
رحيل فعربيتها : انت فين
نشأت : انا قدام الشركه
رحيل : طب انا جيه
شركه لورد
نشأت واقف مستنى رحيل وكل شويه بيبص فى الساعه لمحها من بعيد جيه طلع يجرى عليها
نشأت ؛اخرتى لى
رحيل : معلش
نشأت : طب بسرعه الحرس بيتعشوا لازم نخلص قبل ما يرجعوا اما كنهم
رحيل : هندخل منين
نشأت : تعالى ورايا
وقدروا يدخلوا الشركه ووصلوا لغرفه المدير
رحيل بتوتر : الكاميرات نسينا
نشات : ودى تفوتنى انا بوظت كل كاميرات الشركه انهاردة ولسه ودوها التصليح
رحيل : مش عارفه كنت هعمل اى من غيرك
نشأت : يلا بسرعه ندخل ونخلص
دخلوا الاوضه وبدؤا يدوروا فالاوراق وبعد شوى
نشأت بتنهيدة : مفيش حاجه
رحيل بحزن بتلف فالاوضه بس لمحت صورة معووجه راحت عندها وبترفعها لقت وراها خزنه نشأت راح لعندها وهى بتحاول تفتح القفل
نشأت : انتى عرفتى ازاى ان وراها خزنه
رحيل ابتسمت بحزن : جدو كان عندة واحدة زيها كان بيجبلى شيكولا وبيخبيها من الباقيين فيها ومحدش كان يعرفها غيرى ان وهو وكملت فسرها وحشتنى يا جدو
نشأت : طب هنفتحها ازاى
رحيل : دور على اى حاجه هو اسمه اى
نشأت: رجائى
رحيل : لا طب هات كدا واخدت الصورة ولفتها ولقت مكتوب عليها اسم جربته وطلع هو وفتحتها ولقت ورق بصت عليه
رحيل بفرحه : اهو هو دة يلا بسرعه نمشى
نشأت : يلا
وفعلا نزلوا بسرعه وخرجوا والحرس محسوش بحاجه رحيل فرحانه جدا وبدأت تتنطط وعاطيه ضهرها للى واقف مستنيها من اول ما خرجت وهو وراها
رحيل بتتنطط وبتبص على نشأت اللى وقف واتصنم مكانه : اخيرا قدرت اوصل لواحد اخيرا يا نشأت وسكتت لما لقته واقف ومش بيتحرك وعنيه على حاجه وراها
رحيل باستغراب : فى اى انت كويس
نشأت بيحرك راسه انها تبص وراها
رحيل بصت وراها ولقت معاذ واقف وساند ايديه على صدرة وباصص ليها وعنيه بتطلع شرار
رحيل بتبلع ريقها بخوف : هو وبدأت تحرك ايدها ومش عارفه تعمل اى اصل هو كان فى يعنى
معاذ قرب منها وبيضغط على اسنانه : الشرح دة بعدين وزاحها على جنب وراح لنشأت
معاذ: هتقولى اى اللى بيحصل ولا
نشأت : هقول هقول
رحيل : نشأت
نشأت : لا يا استاذة انا هقول مش عشان خايف لا انا هقول لانك محتاجه حد يكون جنبك لانك مش هتقدرى تكملى وحدك بس لازم نمشى من هنا عشان محدش يشوفنا
وركبوا العربيه ورتحوا قعدوا فى مكان ونشأت بدأ يتكلم
نشأت : بص يا باشا انا شغال فى شركه لورد بتاع رجائى العياط وسمعتهم فى مرة بيتكلموا ع حاجات مع ناس اجانب المهم من غير كلام كتير انا وصلت للدكتور سالم المنشاوى واتواصلت معاه لان الشركه اللى كان بيشتغل فيها هى اللى كانت بتصنع الفيرس اللى عيضربوا بيه البلاد وفجأه اختفى وبعد كدا اتعرفت ع استاذة رحيل وبدأنا نتقابل عشان نحاول نمنعهم
معاذ مش متفاجأ من الكلام وبدون مقدمات مد ايدة : فين الميمورى
رحيل بصدمه : ميمورى
معاذ: انا عارف كل حاجه ومتأكد ان الميمورى معاكى
رحيل : ميمورى اى انا مش عارفه انت بتقول اى
معاذ : ه ا ت ى الميمورى وخبط عالتربيزة واتنفضت على صوته بسررررعه
رحيل : طلعت الميمورى بسرعه وعتطهوله
معاذ : اتفضل انت روح انت وكفايه كدا عليك اه ابقى سيب الشركه والبيت اللى ساكن فيه وتعالى بكرة الشركه وانا هشفلك مكان
رحيل : لى
معاذ بصلها : لان انتى بتعملى تصرفات من غير تفكير ودخلتى نفسك ودخلتيه فى متاهه مش هيقدر يخرج منها شركه لورد هتتقلب على بعضيها بكرة بسبب تصرفات حضرتك اللى بدون تفكير
رحيل : بس انا
معاذ: خلاص خلصنا اتفضل انت واعمل زى ما قلتلك وانتى يلا ومسك ايدها وشدها وراه
الفصل الثامن
فالعربيه
معاذ بغضب: لى خبيتى انتى اكيد اتجننتى
رخيل: انت عرفت ازاى بدة كله
معاذ: عمى كان باعت سى دى لحدى وسمعته انا وجدى واتكلم فيه عن كل حاجه
رحيل بتوتر: انا مكنش قصدى
معاذ وقف العربيه ولف وشه ليها : مكنش قصدك مكتش قصدك تتدخلى واحد ملوش ذنب وتخليه يلعب بالنارمع ناس هيفرموه لو عرفوا اللى عمله
انتى بتتصرفى بتهور مش بتفكرى
رحيل بدأت تخاف على نشأت وبدأت تحس كلام معاذ صح وان هى مكنش كل دة عامله حسابه
حطت ايديها على ايد معاذ فجأه ةبدون شعور ومسكتها : بس انت مش هتخلى حاجه تحصل ارجوك انا حاسه ان انا السبب فى كل حاجه بس انا والله كنت عايزة ابعد بابا عن الخطر وبدأت الدموع تنزل من عنيها يبقى اكيد انا السبب انهم قتلوا بابا مش كدا انا اللى خبيت الميمورى اكيد قتلوة اكيد حاول يعرفهم ان هو مش معاه ومصدقهوش انا السبب انا كنت حاسه بس انا والله ما اقصد
معاذ شايفها فى قمت ضعفها بيحاول يسكتها مش عايزة تسكت مسك ايديها جامد صعبان عليه دموعها
معاذبحب وهدوء ؛ اشششششش اهدى انتى مش السبب كل حاجه هتتصلح متخفيش وبص فى عيونها ومسح دموعها وهى باصاله وتايهه فى عيونه وفى حنانه وبتستمد من عيونه الحنان والقوة اللى محتجاها
رحيل : بجد
معاذ : ايوة
رحيل : هتكمل معايا
معاذ : لا انتى هتخرجى برة الموضوع
رحيل بصراخ: مستحيييييل
معاذ بصلها
رحيل: انا خبيت كل دة عشان مش عايزة حد يتأذى ولا عايزة اخسر حد فهنكمل مع بعض يا هكمل لوحدى
معاذ عارف انها عنيدة وممكن تستغبا فاق على صوتها
رحيل: قرارك اى
معاذ: موافق
رحيل: تمام انا كدا هقلك عاللى كنت هعمله انا وصلت لشخص فى امن الدوله وهو اللى هيقدر يساعدنا وهنروحله بكرة
معاذ : بصلها وسكت
رحيل: تمام
معاذ بتنهيدة: تمام
ورجعوا البيت وكانت نادين فالجنينه واتفجأت بيهم مع بعض
نادين بغيظ: اى دة كنتوا فين استنوا لحظه انت خرجت لوحدك رجعت معاه ازاى
معاذ : ملكيش دخل
نادين : ازاى مليش دخل انا هقول لجدى انها خرقت قوانينه قوانين عمران المنشاوى
رحيل : قوانين
نادين ببسمه : اه حضرتك الساعه١ بالليل وانتى مختفيه من بدرى وجدى مانع حد يخرج من البيت الساعه ٨ يعنى انتى كدا خرقت قوانين جدو
معاذ بغضب: نادين امشى من وشى احسنلك وملكيش دخل بينا وانتى عارفه ان قوانين عمران المنشاوى مش بتمشى عليا ودخل هو ورحيل بس للاسف لقوا جدهم فى وشههم
عمران : كنتوا فين
معاذ: كنا فمشوار
عمران انت عارف قوانينى يا معاذ
معاذ: ايوة
نادين دخلت : كويس يا جدو انك شفتهم الهانم دى انا متأكدة انها خرجت لوحديها لان انا شفت معاذ وهو خارج وكان لوحدة شفها بقت كانت فين
رحيل بغضب: وانتى اى دخلك فيا كنت فين ومع مين كنت مع خطيبى انتى مالك
معاذ بصلها واستعجب وكمان عمران
نادين بغيظ: لا كنتى لوحدك انا شفت م
رحيل قاطعتها : اه وانتى بتراقبيه فالرايحه والجيه و
معاذ : خلاص بقه انتو هتتخانقوا وبص لجده وعارف ان هو مش هيصدقوا انا بلغت رحيل تستنانى برة لانى كنت عايز نتفاهم على شويه امور وانا مكنتش عايز حد يعرف
عمران بصله بشك بس عمل نفسه مصدقه : ماشى اطلعوا على اوضكوا والموضوع دة ميتكررش تانى
معاذ: تمام
رحيل بصت لنادين بقرف وسابتها ومشت وطلعت ورا معاذ ووقفت قدام اوضتها
رحيل بتوتر: انت مش هتعرفه حاجه
معاذ : لا
رحيل : هنروح بكرة امته
معاذ الصبح عالطول
معاذ: تصبحى ع خير
نورهان : انت واقف لى كدا يا حبيبى
نادين : كانوا برة يا طنط ولسه راجعين
معاذ بتعب: انا همشى عن اذنكوا
مشى معاذ ورحيل لسه داخله اوضتها شدتها نورهان وعمزة لنادين
نورهان : شغل بنات برة تعمليه على حد تانى ابعدى عن ابنى
رحيل بنفاذ صبر : حضرتك ابنك اللى خطبنى وطلب ايدى مش انا اللى طلبت ايدة
نورهان : بس لو اخر يوم فى عمرى مش هخليكى تفضلى معاه
نادين واصلا معاذ : عمرة ما هيحب واحدة زيك انا متأكدة ان جدو اللى جبرة
رحيل: زيى انا هوريكى اللى زيى هتعمل اى
نادين : اتحداكى تخليه يحبك
رحيل: مبتحداش حد اللى يحبنى اهلا بيه واللى مش عايزنى مع السلامه
نورهان: انا هبعدة عنك واعتبرى دة تحدى يابنت شمس
رحيل: وانا كمان بتحداكى
وسابتهم ومشت
نورهان : كدا تمام نتقل عشان تبقى الضربه بتوجع
نادين: تمام
############################
فى اوضت رحيل
واقفه ورنيم قاعدة وباصه عليها
رحيل: قولى يا رنيم وخلصينى من نظراتك دى
رنيم نطت راحت لعندها : كنتو فين وبتعملوا اى وقالك اى وقلتيله اى
رحيل ببسمه افتكرت حضنه وبصت: ولا حاجه كنا بنتفق على شويه امور
رنيم : يعنى تقبلتى الامر الواقع ووافقتى عليه
رحيل : مضطرة سلام عشان هنام
الباب خبطوسامر دخل
سامر: عامله اى يا رحيل
رحيل سابته ومشت وراحت عالسرير وشمس كمان دخلت
سامر: صدقينى دا كله لمصلحتك
شمس: رحيل لا توجعى قلبى بفراقك عنى ارجوكى
سامر قعد قدامها ومسك ايدها وباسها : صدقينى انا خايف عليكى وهطمن بوجودك معاه رحيل بصتله وحست بيه باست ايدة انا وجودك فى حياتى امانى يا سامر
شمس حضنتها
سامر: انا اسف انى يعنى
رحيل: ع فكرة ايدك مرزبه خافى على نفسك وشاورت على رنيم
رنيم : يختى جوزونى وملكوش دعوة بالباقى انتوا
الجميع : هههههههههه
زهرة: ضحكونى معاكوا
شمس جرت تسندها وتتدخلها
رحيل : تعالى شوفى يا تيتا رنيم هتجوز على نفسها
رنيم بتبريقه: بت عيب
زهرة: والنبى اللى يشوفكوا ما يقول انكوا اجانب
سامر يا تيتا احنا كنا بنشوف المصريين ونصاحبهم ونبعد عن الاجانب
زهرة بصت لرحيل ومشت ايدها على خدها : وانتى يا حبيبتى
رحيل ببسمه: انا كويسه يا تيتا بخير
زهرة : يارب دايما انا قلت اطمن عليكى
شمس: انا هوديكى اوضتك
سامر : وانا كمان تصبحوا ع خير
############################
فى مطار القاهرة
ديفيد: اهلا مصر
ويليام: ماذا الان
ديفيد: اريد مراقبتهم جميعا وابلغ رجائى انى اريد لقائه
ويليام : حسنا
####################
الكل عالفطار
مروان : انا هاخد سندس وروان واوديهم الجامعه
معتز: وانا هودى نورسين كمان
لميس ببسمه : اه كل واحد شاقط موزته وواخد حجته الجامعه
يحيى : طب وانا
نادر؛ وانا
زهرة :بفرحه انتو روحوا عالشركه
معاذ نزل وهما بيتكلموا : يلا
نورهان: على فين
معاذ: مشوار
يحيى: الله على مشويركوا
رحيل : يلا
نورهان " دا اى اصله دة
لميس: سيبى العيال براحتهم يا نورهان وخلى بالك من بنتك وبصت على نسرين اللى ماسكه التليفون
نورهان: قصدك اى
لميس : ولا حاجه
عمران نزل
لميس : صباح النور يا بابا
عمران بشرود: صباح الخير
سامر: مالك يا بابا
عمران : لا مفيش انا رايح الشركه
زهرة: من غير ما تفطر
عمران مشى من غير مايرد
زهرة: خير يارب
################################
امام الجامعه
مروان واقف على العربيه وسندس واقفه وروان
روان حست انهم عايزين يتكلموا سوا
روان : انا هكلم يحيى تحت الشجرة وارجعلك يا حبيبتى
مروان ببسمه : روحى يا رونى
سندس بخجل باصه فالارض
مروان رفع وشها : لو حاسه انك مش جاهزة للخطوة دى ممكن اكلم جدو
سندس هزت راسها بلا
مروان : سندس لو فى حد فى حيات
سندس رفعت راسها ليه واتكلمت بسرعه : لا
مروان : يعنى انتى متقبلة انى هكون شريك حياتك
سندس : هزت راسه بمعنى نعم
مروان فرح: اى رايك اجى اخدك نتغدى سوا
سندس: ماشى بصت حواليها انا همشى
مروان : شاور بايدة سلام
مشت وراحت عند روان وكل شويه تمشى وتبص عليه وهو واقف باصص عليها ومش شايفين العين اللى بتطلع شرار ناحيتهم
##############################@
فى جامعه نورين
قاعدين فالعربيه وفجأه لقوا خبط عالعربيه
نورين : اميرة ونزلت وكمان معتز
اميرة بخضه : انتى كويسه مين دة اوعى يكون زى الويد الملزق
نورين بتحاول تسكتها : اشششششش توقفى
خالد : صباح الخير
نورين : صباح الخير يا دكتور
معتز: واد مين اللى بتتكلم عليه وعملك اى
نورين : لا مفيش حاجه لاتاخد كلامها باهميه
معتز بغضب: لا هاخدة وعايز اعرف
خالد : استنى يا استاذ
معتز: وانت مين انت كمان
خالد : انا دكتور خالد دكتور انسه نورين وانت مين
معتز: وانا خطيبها
اميرة : اوبس انا اسفه
معتز : لا متتاسفيش بس عايزة اعرف انتى كنتى بتتكلمى عليه
خالد : متخفش دا ولاد من صيع الكليه كان بيحاول يتعرف ع انسه نورين بس انا عطيته درس
اميرة: ومسك ايدها وشدها
نورين: شدت ايد اميرة
معتز : وريهولوا ممكن ودخل الجامعه ونورين طالعه تجرى وراه وهو شادد ايدها سبقته ووقفت قصادة : لا يا معتز موضوع اتحل ارجوك متعملش مشاكل الدكتور حل المشكله ارجوك
معتز وقف لما شاف دموع فى عنيها : ماشى يا نورين لو اى حاجه حصلت وعرفت من برة صدقينى مش هعديها ولو الولد دة قربلك تانى اول حاجه تعمليها ترنى عليا
نورين بزعل : اوك سأذهب ومشت وسابته وهو واقف بيبص عليها
اميرة: انا اسفه
معتز انتبه ليها : خدى رقمى ولو الولد دة قرب منها اتمنى تكلمينى
اميرة : اكيد
معتز: وممكن متسيبهاش ابدا
اميرة ببسمه : طبعا عن اذنك الحقها
معتز : اتفضلى
###############################
امام مبنى الداخليه
معاذ: يلا
رحيل نزلت هى ومعاذ ودخلوا المبنى
رحيل: انت عارف هنروح عند مين
معاذ: اه انا رايح لحد معرفه
رحيل : معرفه
معاذ : اه شخص جدى يعرفه
ووصلوا للمكان وكان هو نفس الاسم اللى كانت هتروحله رحيل
معاذ: قول لسيادة اللواء معاذ المنشاوى برى
العسكرى: تمام يا افندم
بعد دقيقه رجع ودخلهم
عاصم : اهلا اهلا
معاذ: ازيك يا سيادة اللواء
عاصم بحضن: عامل اى يا معاذ وحشتنى وجدك عامل اى
معاذ: بخير الحمدالله
عاصم انتبه على رحيل : مين
معاذ لسه هيتكلم سبقته هى
رحيل : انا رحيل سالم المنشاوى
عاصم بفرحه : اى دة سالم رجع
رحيل بحزن : بابا مات
معاذ : دا الموضوع اللى جيين لحضرتك عليه
وبدؤا يحكوا ليه كل حاجه ووروه الميمورى والورق اللى اخدوة من رجائى
عاصم بخوف: يا نهار اسود اى دة دى كارثه
معاذ: فعلا
عاصم : للاسف دا كله ميدنش رجائى لابس يتقبض عليهم متلبسين
رحيل : مش فاهمه
عاصم :الميمورى كل اللى عليه ملفات عن فيرس بس مفيش اسامى شركات مذكورة
رحيل: بس
معاذ قاطعها : طب هنعمل اى
عاصم : لحظه ونادى على العسكرى ابعتلى المقدم بشار
العسكرى : تمام يا افندم
بعد مدة دخل عليهم المقدم بشار
بشار: تمام يا افندم
عاصم : اتفضل يا بشار اقعد دا معاذ بيه المنشاوى طبعا عيله المنشاوى غنيه عن التعريف
بشار: طبعا اهلا بحضرتك وبيمد ايدة باعجاب لرحيل
بشار : والانسه
نعاذ بغيظ : بعد ايدة الانسه رحيل المنشاوى
بشار بأحراج : اهلا وسهلا
رحيل: اهلا بحضرتك
عاصم : حكى لبشار كل شئ
بشار : لازم نحط حراسه عليكوا اول شئ
رحيل: لى
بشار : ادام عارفين ان والدك معاه السى دة يبقى متاكدين ان هو مع حد فيكوا
معاذ: يعنى هما اكيد نزلوا مصر
بشار: اكيد انا هسأل فالمطارات عالاسماء الموجودة عالميمورى وهشوف
معاذ: عالعموم انا فعلا عامل لكل واحد حراسه خاصه
بشار : دا رقمى اى تطورات ياريت تبلغونى
رحيل بتوتر: بدأت تخاف لما عرفت انهم ممكن يكونوا فمصر : طب اخواتى انا اهم شئ اخواتى
عاصم متخفيش يا رحيل
معاذ: عن اذنكوا واخد رحيل ومشى
رحيل شاردة وخايفه وبدأت تتوتر
معاذ : اخدها مكان يفطروا سوا
فى احد الفنادق
ديفيد بغضب: ماذاوتقول كنت اعلم انها من تحمله
ويليام : ماءا سنفعل
ديفيد: اين رجائى
ويليام : قادم الى هنا
ديفيد : اريدها ابلغهم انى اريدها
ويليام : حسنا
ديفيد