خالد : بتعمل اى يا حيوان ومسكه وفضل يضرب فيه
لحد ما اغمى على امير وبيحاول يفوق نورين رن على اميرة
اميرة : ايوة يا خالد
خالد : اطلعيلى بسرعه فالدور السادس
اميرة : حاضر حاضر
ولسه نازله لقت معتز
معتز : لقتوها
اميرة وهى طالعه : اه طالع بسرعه
وبالفعل طلعوا ورحيل وصلت بعديهم عالطول ونسرين طلعتها ععالشقه
معتز : نورين حبيبتى فوقى وقام ومسك امير اللى كان بدأ يفوق وضربه
رحيل دخلت جرى ومش شايفه اللى هام فيها اول ما شافها : نورين حبيبتى فوقى يا قلبى
اميرة : خدى شمميها برفن
وفعلا رحيل بدأت تشممها ونورين بدأت تفتح عيونها
رحيل : حبيبتى
نورين ببكاء: رحيل
رحيل حضنتها : بس يا روحى خلاص انتهى انتى كويسه ومفكيش حاجه
معتز بلهفه: عامله اى يا روحى
نورين بدموع : كانوا عايزين
معتز: خلاص يا حبيبتى خلاص
اميرة : انتى كويسه يا نور
نورين: اه
معتز : انت بقه يا كلب هربيك تربيه هتنسيك انت ابن مين
رحيل قامت : وانتى حسابك هيكون مع عمران المنشاوى
نسرين بخوف: لا ارجوكى لا جدى لا
رحيل بتشكر اللى واقف من لما دخلت : شك خالد
خالد : ايوة يا رحيل
رحيل ببسمه : انت هنا
خالد : انا دكتور نورين فالجامعه واخو اميرة صاحبتها
رحيل : شكرا يا خالد بجد شكرا انت انقذت اختى
خالد : لا شكر على واجب
اميرة : ممكن رقمك عشان اطمن على نورين منك لانها بتطلع روحى عبال ماترد
رحيل : اكيد اتفضلى عارفاها بترد بصعوبه وانت يا خالد خد رقمى وهلينا نتقابل
خالد : ان شاء الله يلا يا اميرة
اميرة : خلى بالك من نفسك
نورين : ان شاء الله
رحيل يلا يا نورين
ونزلوا معتز : روحوا انتووانا هربيه وجى
رحيل : لا لازم يكون معانا
نورين : لا حصل خير يا رحيل بلاش ارجوكى
رحيل بشرود : لا لحد كدا وكفايه قوى يا ولاد عمى كفايه جدااااا
الكل فالبيت قاعد على نار ومستنى رحيل ترجع معاذ ومروان داخلين
نورهان بدموع : اختكوا اختكوا
معاذ : فى اى
نورهان : رحيل كان جاره اختكوا نسرين ومش عارفه اخدتها فين
مروان : رحيل اى اللى حصل
نورهان : مش عارفه
معاذ مسك التليفون وبيرن عليهم محدش بيرد
عمران : اقعدوا لما نشوف فى اى هما اكيد هييجوا دلوقتى
حامد: طب اى اللى حصل عشان يحصل كدا
رحيل بصوت عالى : انا هقلك حصل اى يا عمى وزاحت نسرين اللى طلعت تجرى على امها
معاذ بغضب : فى اى
وبصوا لقوا نورين داخله وباين عليها التعب ولفه راسها ومعتز مع واحد وضاربه
شمس: نورين
عمران : فى اى يا رحيل احكى يا بنتى
رحيل بصوت عالى : الهانم اللى بتقعد تتريق على تربيه الاجانب وتوقع الناس فبعضيها مش فاضيه تربى بنتها
معاذبصوت عالى : رحيل
رحيل من غير ما تبصله : مخلصتش كلامى لسه بنتها مدمنه مخدرات
حامد : رحيل اى اللى بتقوليه دة
رحيل : بص على بنتك وشوفها واطلع فتش اوضتتها وشوف ولا اقلك لا اسأل اللى بيجبلها البرشام وسلمته بنت عمها عشان يديها البرشام
نورهان طلعت نجرى عليها ورفعت ايديها ولسه هتتضربها رحيل
عمران مسك ايدها : انا خذرتك قبل كدا ايدك لو اتمدت هكسرها سامعه
رحيل بصوت عالى : لحد هنا وكفايه يا ولاد عمى وبصت على معاذ ومروان احنا اتأذينا بما فيه الكفايه
زهرة : فى اى تانى يا بنتى
سندس بجمود : انا قررت افسخ خطوبتى من مروان
مروان بغضب: بتقولى اى
عمران ساكت ومستنى يسمع اكتر
سندس: بقول اللى سمعته انت معندكش ثقه فيا بس انا مقدرش اكمل كدا وخلعت الدبله وحطتها عالترابيزة
مروان : انتى اكيد اتجننتى
سندس ؛ كان نفسى بس للاسف ظنك فيا وانى ممكن اكون على علاقه مع دكتورى خلانى اعقل جدا
زهرة بدهشه : انتى بتقولى اى يا بنتى
سندس: مش بقول غيراللى وصلهولى واسألوة
الكل بص على مروان اللى بص عالارض
رحيل : اعتقد كفايه وجع لحد كدا كانت تقصد معاذ
رحيل لفت وشها ولسه هتمشى سمعت قاضيتها
معاذ: واحنا كمان لازم ننفصل
رحيل : قلبها كان هيقف من الوجع
عمران بغضب: معاااااذ انت اتجننت
معاذ: لا انا بقول اللى لازم يحصل انا ورحيل مش هينفع نكمل مع بعض
زهرة : لى بس اى اللى حصل
معاذ: عادى لقينا بعض مش مناسبين
لميس: ازاى يا بنى دا اللى يشوفكوا يحسدكوا عاللى جامعكوا
رحيل لفت وشها وكتمت دموعها فعنيها : فعلا يا عمتو مش مناسبين لبغض وخلعت دبلتها ورمتها فى وشه دى مبقتش تلزمنى زى ما انت مبقتش تازمنى
سامر الصغير: رحيل
يحيى : اى اللى بيحصل هنا واى اللى سمعناه دة
عمران بتعب : فعلا كنت غلطان من انهاردة ابعدوا عن ولاد سالم يا ولاد حامد مشفش حد بيكلمهم كلمه هما خسارة فيكوا وانتى وشاور على نسرين هدخلى مصحه وحسابك لما تخرجى
نسرين طلعت تجرى على معاذ لانها عارفه ان هو الوحيد اللى هيقدر على جدها : معاذ ارجوك ارجوك
معاذ ضربها قلم : انتى من انهاردة ميته بالنسبالى
نورهان : نسرين
عمران تعب جدا : سامر طلعنى اوضتى
سامر بحزن على اللى الكل وصله : حاضر يا بابا
رحيل مش قادرة تكتم كتير قررت تطلع اوضتها رنيم لسه هتروح معاها : لا عايزة ابقى لوحدى
معاذ خرج هو التانى ومخنوق من كل حاجه وبيفتكر اللى حصل كله : سامحينى يا رحيل روحى صدقينى رحيلك هيكون زى رحيل روحى
اما عند رحيل فهى وقفت فالبلكونه وغمضت عيونها بالم وكأنها بتستقبل رحمه ربنا اللى هتسكن المها : ياااااه يا معاذ وجعت قلبى وجع قتلنى بموت كنت قويه وفكرت انى ضعيفه ولما احبك هتكوينى بس كل اللى حصل العكس كنت فعلا قويه وحبك ضعفنى كنت عايزاك تبقى قوتى فلحظه ضعفى كنت عايزاك سند فى وقت كسرتى بس للاسف طلعت كسرتى يا معتذ معقول تحكم عليا من غير ما تسمعنى ااااااه يا معاذ اه
هنا دموعها بدأت تنزل وهى مغمضه عنييها فتحت عيونها ويدبتمسحها لقت معاذ نازل من العربيه وبيبص عليها لفت وشها بسرعه : خلاص يا معاذ دموعى دى خسارة فيك خسارة فيك ودخلت اما معاذ فضل باصص عليها كتير وبعد كدا دخل واول ما دخل قابله عمران
عمران : عايزك
معاذ: اتفضل
عمران : تعال ورايا
ودخلوا المكتب
###############################
صباح تانى يوم الكل قاعد عالفطار ولا روح عند اى حد حتى اللى رجعوا من سفرهم وهما فى عز فرحتهم
حزنوا على اللى الكل وصله
عمران : سندس فين
شمس: مريضه
عمران : نورين عايز اختك تكون قدامى حالا
نورين : حاضر
عمران : ونادى رحيل
رحيل : انا هنا يا جدى
عمران بصلها وابتسم ليها : اقعدى مكانك
رحيل قعدت بكل قوة قدام معاذ اللى مش راضى يرفع وشه ليها
نادين بمكر: غريبه فكرتك هتكونى زعلانه اصلك يعنى بقيتى مطلقه من قبل حتى ما تبقى مدام
معاذ: ماسك المعلقه وبيدوس عليها عايز يقتل نادين لان عارف ان كلامها بيقتل رحيل بس رحيل هزمت تفكيرة بردها
رحيل بكل قوة: بصت ليها فعلا المفروض ازعل بس لو كانت حاجه تستاهل زعلى بس مفيش حاجه تستاهل زعلى
معاذ بصلها وهى بصت ليه والكل مصدوم من كلامها ما عدا عمران اللى عارف انها هتبقى قويه وهتعرف ترد وتجيب حقها
قطعت لحظاتهم سندس : خير يا جدى
عمران : اقعدى مكانك
سندس: اسف يا جدى بس انا مش جعانه
عمران : اللى حصل حصل والضربه اللى مش يتموت بتقوى والحياه هتمشى دوسى وعدى اقعدى مكانك
سندس: حاضر يا جدى
###############################
مر اسبوع والكل عايش ومش عايش
سندس: بتحاول تتجنب انها تقابل مروان بكل الطرق الا عالاكل مضطرة تقابله
وكذلك مروان
اما عند معتز فزيادة زيادة بيزيد حبه مع نورين
اما رحيل فى بتتدبل كل يوم عن اللى قبله وكانها مش عايشه طبيعيه قدامهم ومن وراهم بتطلق العنان لدموعها وضعفها
فالشركه
اجتماع فى الشركه والكل موجود
على : كدا احنا خلصنا المرافق قاعد تشطيبات بسيطه ويبقى كل حاجه جهزت ويبقى فاضل التسليم بس
معاذ: مكنتش متخيل انكوا هتخلصوة بالسرعه دى بجد شابو ليكوا
نادين بفرحه : الحمدالله ان الشغل عجبك
معتز : طب تمام انا عايز اخد راحه بعدالتسليم والنبى والنبى
الكل : ههههههههه
رحيل : حقك يا ميزو
معاذ بصلها بغيرة وهى سافته بس معتطوش اهتمام
رحيل : انا خلصت كل الاجراءات القانونيه للكومبوند وكل الامور المتعلقه من ناحيتى وانا كمان مهمتى انتهت
معاذ: تمام كدا انتهينا
السكرتيرة دخلت
السكرتيرة: استاذة رحيل
رحيل: نعم
السكرتيرة : فى واحد برة عايزك وبيقول اسمه دكتور خالد
رحيل ببسمه : تمام انا جيه حالا خلي يستنى فى مكتبى
مروان : اعتقد كدا خلصنا عن اذنكوا عشان ورايا شغل تانى هخلصوا
الكل بدأ يمشى ورحيل بتلم فى ورقها وماشيه وقفها معاذ
معاذ : خالد مين
رحيل : اعتقد شئ مخصكش
معاذ بغضب: رحيل متنسيش انك لسه مراتى
رحيل ببرود رجعت ليه وبصت ليه بكل قوة : مش من حقك تسألنى على حاجه اقابل مين اشوف مين اروح لمين اكلم مين دا مش من حقك وملكش دخل فى حياتى انا مستنيه وسكتت شوى مش عايزة تنطقها بس غلبت وجعها طلاقى وسابته ومشت وهو هيتجنن
خرجت من مكتبه وكانها بتعلن الحرب عليه
رحيل وصلت لمكتبها: ازيك يا خالد
خالد : بخير انتى عامله اى
رحيل : اهو ماشى الحال تشرب اى
خالد : الصراحه انا جى اعزمك نتغدى سوى اى رايك
رحيل ببسمه : مفيش مشكله يلا
وبالفعل خرجوا ومعاذ كان واقف فالشباك ولقاها بتركب معاه العربيهلسه هيتحرك افتكر كلامها مسك التليفون ورن على شخص
معاذ: خليك ورا استاذة رحيل وبلغنى كل تحركاته اول باول وعايز اعرف كل حاجه عن الشخص اللى معاها
وصلت رحيل وخالد المطعم وبيتغدوا
رحيل: ما الاخبار
خالد : بخير وانتى اى الجديد عندك
رحيل بتنهيدة : بابى مات
خالد : عرفت وعرفت انك رجعتى بعد باباكى ما مات
رحيل : عرفت من الاخبار اكيد
خالد : لا نورين قابلتها اول يوم الجامعه وعرفت اسمها فعرفت انها اختك انتى ناسيه انك حكيالى عن اخواتك وثانيا عرفت الباقى من اميرة اختى
رحيل : اه اتجوزت
خالد ببسمه مكسورة: لا
رحيل : لدلوقتى
خالد : قلتلك هستنى
رحيل بتنهيدة : لقد قلت لك انك اخى صدقنى هذا وشاورت على قلبها مرهق مرهق حقا
خالد : بتحبيه
رحيل باستغراب: مين
خالد : شفت فالاخبار ان اتكتب كتابك
رحيل : انفصلنا
خالد : اى لى
رحيل : النصيب زى ما بتقولوا هنا والقدر مش عايزنا
خالد بحزن: كيف تبعدو وهو اللى قدر يحركك
رحيل : اتحركت لانى كنت ضعيفه واتأكدت ان الضعف اكبر مشكله ممكن تكون عند الانسان
خالد : ادينى فرصه
رحيل حطت ايدها على ايدة وبتطبطب عليها : مش هقدر يا خالد قلبى اكتفى بيه مش عايزة حاجه تانى
خالد : بعد اللى حصل
رحيل ببحه وكاتمه دموعها: حبيته وهكتفى بحبى ليه حتى لو ملناش نصيب مع بعض هيفضل هو ملك قلبى
خالد : يبخته بحسدة
رحيل ضحكت بكسرة : لقد المنى حقا
خالد : لو علمتم ما فى الغيب لاخترتم الواقع ربنا لى حكمه
رحيل : معاك حق شكرا عالغدا
خالد : العفو
رحيل :ممكن نعيد صداقتنا
خالد : اكيد
رحيل مدت ايديها : ديل
خالد : سلم عليها ديل
########################
اما عند معاذ فشاف صور اللى بعتها الشخص اللى بعته ورا رحيل وكان هيتجنن
معاذ: عايز كل التفاصيل عنه سااااامع
قفل السكه
########################
بعد مرور الوقت
الكل بيتعشى والكل متجمع
عمران : جهزوا نفسكوا هنروح العزبه نريح اعصابنا شوى من اللى بيحصل
زهرة بفرحه: بجد يا حاج
نورين : عزبه اى
زهرة: دى عزبه بشار زميل معاذ وابوة كان صديق جدك كنا بنروح كل فترة والتانيه بس قطعنا
عمران : هتعجبكوا كلكوا جهزوا نفسكوا هنروح بكرة ان شاء الله والكل لبسه يكون كويس انتو عارفين
لميس : حاضر يا بابا متقلقش
كل دة ورحيل قاعدة بتقلب فالطبق ومعاذ عنيه بطلع شرار وهو بيبص ناحيتها
بس افتكر مشوار العزبه ووشه اتقلب
زهرة: مالك يا معاذ مش مبسوط انك هتشوف صديق عمرك
معاذ ببسمه بسيطه : لا مبسوط طبعا
رحيل تلفونها رن
رحيل اخدته : عن اذنكوا
معاذ: استنى عندك
رحيل: .......
الفصل السابع عشر
معاذ: استنى عندك
رحيل: نعم
معاذ : مين بيرن عليكى
رحيل : ملكش دخل
معاذ مسكها من ايديها وجرها وراه والكل واقف
شمس: سامر اختك اذهب
سامر لسه هيتحرك وقفه جدة
عمران : سيبوهم
سامر: بس
عمران : مش هتخاف عليها وهى معاه
معاذ اخدها وراح بيها فاوضه بعيد فالجنينه : دلوقتى حالا هتقوليلى مين خالد ومين اللى اول ما تليفونك بيرن بتجرى وتاخديه وتمشى
رحيل بغيظ: اظن ميخصكش دا شئ يخصنى
معاذ بغضب: رررررحيل
رحيل بصراخ : عايز اى انت ملكش دخل بحياتى
معاذ شدها وزقها عالحيطه : رحيل صدقينى انا صابر بقالى كتير وعديت كتير
رحيل بضحكت سخريه : بجد معاذ انت عايز اى
معاذ اضايق من ضحكتها زف الحيطه بايديه وهى من كتر الخبطه غمضت عيونها وبدأ الخوف يسرى لقلبها
معاذ بعضب: حقى عليكى اعرف كل حاجه عنك لانك لسه مراتى
رحيل: انت اللى نعيت الحق دة ومتنساش انك انت اللى قررت وانا مستنيه تنفذ قرارك وسابته ومشت فضل واقف مكانه
يحيى من وراه : انت مستنى اى
معاذ لف ةشه: قصدك اى
يحيى: مطلقتهاش لى
معاذ بشرود: مش هطلقها
يحيى : يبقى انت انانى وصدقنى هتخسر كتير اوى
معاذ: مش هقدر
يحيى: انت اللى دخلت نفسك فالمتاهه دى وانت اللى قررت تخسرها صدقنى رحيل مش هتسكت لما تشوف اللى انت هتعمله
وسابه ومشى
####################
فالجنينه
مروان : ممكن نتكلم
سندس: معنديش كلام اتكلمه وقامت وماشيه بس مروان شدها
مروان بغضب: لازم نتكلم
سندس بعصبيه : نعم نتكلم اه عايزنا نتكلم بعد اى يا مروان بعد اى
مروان : انا عارف انى غلطت بس
سندس بتحرك راسها : بس بس اى انت عارف انت فكرت فأى ازاى اصلا تفكر كدا يا مروان
مروان : سندس اسمعينى
سندس : لا انت حكمت وصدرت الحكم وانا اخدت القرار ومشت بس وقفت على صوته
مروان بقله حيله : انا اسف
سندس دموعها بدأت تنزل بس كملت طريقها
وصلت لاوضتها ودموعها بدأت تنزل
سامر: لما انتى بتموتى فيه سبتيه لى
سندس بدموع وتهته : عشان ه و ا ت ه م ن ى
سامر وهو بيحضنها : اهدى اهدى يا روحى
سندس: وجعنى يا سامر حكم عليا من غير ما يسمعنى
سامر : مهو انتى اهو حكمتى برضوا ومش عايزة تسمعيه
سندس: لانى موجوعه منه يا سامر عايزة اعاقبه ولو سمعته هضعف
سامر : يعنى انتى بتربيه
سندس : ايوة
سامر : بس الموضوع انتى نهتيه انتى عارفه جدك وهو احترم فرارك
سندس: جدو عارف
سامر بصدمه : نعم
فلاش باك
سندس: جدو ممكن نتكلم
عمران : طبعا تعالى
سندس دموعها بدات تنزل وحكت لجدها على كل حاجه
عمران : عايزة اى قرارك هحترمه لو عايزة تسبيه
سندس بسرعه : لا يا جدو
عمران ببسمه : امال اى تربيه
سندس: انا مش عايزاه يتسرع فالحكم تانى
عمران : تمام
باااااااك
سندس : بس واتفقت انا وجدو وجه الوقت المناسب لما رحيل وسكتت يعنى اللى شفته
سامر: طب ورحيل اى اللى حصل بينها وبين معاذ
سندس: صدقنى محدش يعرف حاجه ولا رحيل ولا معاذ اتكلموا مع حد
سامر : ماشى ومشر بس سندس وقفته
سندس: على فكرة يا سامر رحيل بتحب معاذ جدا انا بسمع عياطها كل يوم بالليل
سامر بحزن : ربنا يلين القلوب
سامر مشى ومضايق من اللى حاصل قرر يروح لنورين يطمن عليها هى كمان وبعد كدا يروح لرحيل
عند تورين بتكلم معتز
نورين : مكنتش متوقعه ان الامور توصل للدرجه دى
حاسه انى السبب
معتز : متقوليش كدا
نورين : لسه هتتكلم سامر دخل
سامر : فاضيه
معتز : قوليله مش فاضيه
نورين بتضحك
سامر: بيقلك اى الحيوان دة
نورين بضحك : لا شئ
معتز : قوليله انى سمعته ولما نتقابل
نورين مش قادرة تمسك نفسها من الضحك على وش سامر اللى فتح الاسبيكر
سامر : لا جامد يالا
معتز : سامر دا انا بقلها خليه طبعا يتفضل لو مش فاضيه افضيله وكدا
سامر : اه طب اقفل
معتز : حاضر اقفل انت عيب اقفل فى وشك اصل
لسه مكملش راح سامر قفل السكه فى وشه
نورين بضحك : لى كدا
سامر ؛: مهو مش هيسبنا نتكلم
نورين : وحشتنى اوى وقامت حضنته
سامر : وانتى اكتر يا روحى
##############################
عند ريما قاعدة بترن على نادر اللى مش بيرد
روان راحت لعندها وقاعدة معاها
روان : اى يا بنتى
ريما بحزن : مفيش
الباب خبط وكانت رحيل
رحيل : ممكن ادخل
ريما بفرحه : اكيد
روان مش عايزة تبص فى وش رحيل وزعلانه
رحيل : مالك يا قمرى
روان : رحيل انا اسف
رحيل : متكمليش تتاسفى لى يا هبله انتى
روان : انا مش عارفه ابص فى وشكوا والله من اللى عملوة اخواتى
رحيل ببسمه : ولا فى اى حاجه كل حاجه هتتصلح
روان بفرحه : يعنى انتى ومعا
رحيل قطعت كلامها : لا انا كنت اقصد سندس ومروان ان شاء الله هيتصلح ما بينهم
روان تليفونها رن : دا يحيى انا هسيبكوا انا بقه
وسابتهم وخرجت
ريما قاعدة ماسكه الفون وحزينه
رحيل : مالك يا برميل النكد
ريما : انا يا رحيل مين سبب النكد
رحيل : فى اى
ريما : بعينوا يا رحيل زى ما حكتلك من لما اتخطبنا وهو مهملنى جدا ومش راضى يهتم وقلتله وهو برضوا مكنش كدا زى اللى مكنش طايل حاجه ولما طالها مبقتش تهمه
رحيل : بطلى جنان يمكن مشغول انتى ناسيه ان تسليم المشروع قرب فاكيد بيظبط الدنيا وبعدين اهو هناخد فاصل خليكى جنبيه متسبيهوش
ريما بحزن : هحاول
رحييل بوجع قامت وكلمتها :لو متأكدة ان هو بيحبك وانتى بتحبيه ومتأكدة ان هو بيحبك حاربى عشان متخسريهوش
وسابتها ومشت
#############################
رحيل خرجت وقابلت عمها حامد
رحيل : ازيك يا عمو
حامد بشرود: بخير يا حبيبتى
رحيل : انت كويس
حامد: ها ايوة ايوة
وسابها وهى مطمنتش ليه وقررت تروح وراه
حامد مسك التليفون : ايوة يا حبيبتى
........
حامد ؛ حاضر هشوف لازم افاتح ابويا فالموضوع مينفعش نتجوز كدا انا عايز كل حاجه فالنور
رحيل بصدمه : تتجوز
حامد بدهشه : رحيل
حامد : راح لعندها
###########################÷
صباح يوم جديد
الكل جهز واتجمع
سامر ؛ كنتى فين امبارح استنيتك كتير
رحيل بتوتر: مفيش كنت عالسطح
معاذ بصلهم وشاف توترها شك ان هى مخبيه حاجه
عمران : الكل جهز
لميس ايوة يا بابا
عمران : تمام كل واحد يا حد مجموعه فالعربيه بتاعته
معتز : انا هاخد نورين
سامر: لا يا حلو انا هاخد اخواتى
معتز : مهى العربيه مش هتكفى
رحيل : عادى هركب مع اى حد
عمران : اركبى مع معاذ
رحيل : لا
عمران : رحيل
رحيل بتنهيدة : حاضر
الكل ركب عربياته والكل اتقسم وابتدا الرحال الى العزبه التى ستنهى حيات البعض وتعيد للبعض الاخر حياته
بعد عدة ساعات وصلوا العزبه ووصلوا للسرايا الكبيرة
الكل كان فاستقبالهم
بشار: نورتوا نورتو
بدؤا الكل يسلم بشار وصل عند رحيل واتصدم وبيبص لمعاذ
بشار: اهلا بيكى شرفتينا
رحيل : مرسى
بشار : خدوا الشنط وطلعوها فوق
الكل بدأ يمشى بس وقفوا على صوت الفتاه المدلاله لعائله البدراوى
جنا بفرحه : معاذ
معاذ وقف وبيبص على رحيل اللى بتبص على ناحيه الصوت لترى لمن هذا الصوت لتعلم انه لفتاه لم تتعدى ال٢٢ من عمرها ولكن هذة الصغيرة بنظرها هى من ستقتلها الما لتعلم انه انتهى
معاذ: ازيك يا جنا
جنا ببسمه كبيرة: بخير انت عامل اى
معاذ: بخير الحمدالله
الكل طلع اوضته ورحيل اللى كل ما تتطلع خطوة تبص على معاذ اللى واقف مع جنا
عدى اليوم والكل ارتاح والعشا جهز وبدؤا ينزلوا رحيل لبست عبايه سودا مطرزة بالطول من النص باللون الاصفر مع حجابها الابيض ليزيدها جمالا معاذ اول مرة يشوفها بالعبايه مبهور بجمالها وقاعد باصصلها
العشا بدأ وجنا مش راضيه تنزل عنيها من على معاذ ورحيل ملاحظه دة ومضايقه جدا
بشار: نورتونى يا جدى نورتنى
عمران ببسمه : نورك يا بشار
مروان بعزل : اى الجمال دة يا رحيل
رحيل ببسمه : مرسى
بشار : منخدعوش بجمالها يا جماعه
رحيل باستغراب : لى
بشار قرب منها شايفه العلامه دى اللى على مناخيرى انتى السبب فيها
رحيل بدهشه: انا ماذا تقول هذة اول مرة اراك
بشار: بص لمعاذ انت محتلهاش
معاذ هز راسه ب لا
بشار : هقلك يا ستى من كام سنه فى شاب جنتل كدا كان حابب يتعرف عليكى وبكل برائه حاول يتعرف عليكى ولحظه النحس مسك دراعك اوبا هوب دبل كيك لفيتى وعطتيه بوكس نساه اسمه
الكل بيضحك ورحيل باصه على معاذ وافتكرت كلامه لما قالها ان هو بيحبها من زمان
بشار : لا اصلا الكارثه مش كدا الكارثه فالاستاذ اللى فضل متنحلها وانا بموت فالارض تحتيه
الكل بيضحك ما عدا رحيل ومعاذ اللى بيبصوا على بعض
معاذ فى نفسه : لى يا بشار لى انا مصدقت انها تبعد
ريناد : وانت مكنتش بتروح للدراسه عاد كنت عتحب البنته اهناك
بشار بخوف مصطنع : لا مين قال كدا لا انا مليش غيرك يا رينو
ريناد : بس الصراحه هو عندة حق وراحت عند رحيل انتى متل القمر فى تمامه
رحيل ببسمه : دا عيونك
ريناد : انا مرت اللكسرت منخارة اهنك
رحيل بتضحك : انا رحيل
ريناد : لى الاسم الوحش دة بقه القمر دة يسمى اكدة
رحيل بصت لمعاذ: للاسف اسمى كدا وحظى كمان كدا عن اذنك
ريناد : انا قلت حاجه زعلتها ياك
عمران : لا يا بتى
ريناد حست ان رحيل فيها حاجه وقررت تروحلها وتقرب منها
ريناد : انا اسفه
رحيل ببسمه مكسورة: على اى مفيش اى حاجه
ريناد : جارحك شكله
رحيل باستغراب : مين دة
ريناد : اللى عنيكى كانت عليه طول القعدة
رحيل : لا مفيش حاجه من الكلام دة
ريناد : الحب ولا هو عيب ولا حرام
رحيل : بس لما يبقى بوجع يبقى حرام
ريناد بوجع : فعلا بس اهو تكونى عشتى شويه سعادة مع اللى بتحبيه قبل ما يروح منك
رحيل : قصدك اى
ريناد بدموع كاتماها فى عنيها : لا مفيش احكيلى بقه مالك
رحيل بوجع : حبيته حبيته وكسرنى
################################
صباح يوم جديد
رحيل بتلعب مع اطفال وبتلعب بالطين وبتبنى بيوت معاهم وحاطه الطرحه على شعرها كدا وخصلات من شعرها نازله على وشها وقاعدة بتحاول تشيلهم بكم العبايه بس فجأه لقت ايد بترفعهم رفعت عيونها لتتقابل النظرات لتحكى عن الاحتياج والوجع والالم والضعف
معاذ رجع الخصله وبيمسح الطين اللى على وشها وهى باصله عايزة تشوف نظرات الحب بس للاسف هو كان بيهرب من عنيها وسابها ومشى وهى واقفه فاقت على صوت الاطفال
اما عند ريما
نادر برضوا قاعد بيشتغل وهى كل شويه تروحله وبيقلها مش فاضى
ريما : يووووة يا نادر كدا كتير كتير اوى
نادر : مالك يا حبيبتى
ريما بحزن : انت مش مهتم بيا كل حاجه بالنسبالك شغل نفسى تتكلم معايا تسمعنى انا زهقت يا نادر كل ما ارن مشغول كل ما اجى اشوفك مشغول احنا مبنتكلمش مع بعض خمس دقايق يا نادر خمس دقايق
نادر: معلش يا حبيبتى المشروع دا يخلص وهفضالك كلى على بعضى
ريما سابته من غير ما تتكلم ولا كلمه وهو رجع يشتغل تانى
اما فى غرفه سامر
رنيم واقفه قدام المرايه حضنها من ورا
سامر: يا روحى انتى عامله اى
رنيم ببسمه بخير
سامر: انا اسف انى مشغول عنك الفترة دى
رنيم لفت ليه وبتمشى ايديها على وشه : لا يا حبيبى اهلك ليهم حق عليك زى بالظبط وبعدين انا هبقى مشغوله الفترة الجيه عنك
سامر باستغراب: ازاى دى
رنيم مسكت ايدة وحطتها على بطنها : عشان هنا فى حته منك ولازم اهتم بيها
سامر بدهشه : حته منى رنيم بتهز راسها يعنى انتى
رنيم : حامل
سامر بفرحه : بجد بتهزرى
رنيم : لا بجد
سامر حضنها من الفرحه لم يكن يعلم ان هذة الفرحه ستقلب الحياه رأسا على عقب
############################
المساء
سندس بتتكلم فالفون ومش حاسه باللى واقف وراها لفت وشها لقت مروان
سندس : مروان فى حاجه
مروان بتنهيدة : سندس هنفضل كدا لامته
سندس : كدا اى
مروان : انا تأسفتلك يا سندس وعارف انى غلطت كان لازم اسمعك
سندس ساكته ومش بتتكلم بس اتكلمت لما لقت بنوته رايحه لمروان وبتكلمه
البنت : هو حضرتك مرتبط
مروان بص على سندس اللى وشها جاب الوان وحب يستغل دة
مروان : والله انا
سندس بسرعه : مرتبط يا ماما مرتبط وبتزيحها يلا من هنا
مروان بضحك : هههههه يعنى اى
سندس بغضب: يعنى هات دبلتك يخربيت الحب عاللى بيحبوة مروان بص لقى رحيل بتبتسم وبتشاورله
قبل قليل
رحيل : روح اتكلم معاه وانا هزبطلك الدنيا
مروان ؛ والله ما خايف الامنك
رحيل نادت على ريناد : عايزة منك خدمه
ريناد: اتفضلى
رحيل : عايزة بنت تروح عند مروان .......
ريناد : عينى
الرجاله كلهم اتجمعوا فاوضه
رحيل : هو فى اى
روان : مش عارفه
الحريم قاعد ين فالصاله الكبيرة والرجاله جوة
جنا واقفه وكمان رحيل اللى ماسكه كوبايه الشاى وفى نغزة فى قلبها
وفجأه واحدة من الشغالين زغرطت
ريناد : مالك يا واكله ناسك عتزغرطى لى
الست بفرحه : سى معاذ خطب الست جنا من سى بشار