رواية عشق الرحيل
الفصل الحادى عشر والثانى عشر والثالث عشر
بقلم عائشة احمد
#الحادى_عشر
فى غرفه معاذ
معاذ داير يلف فالاوضه وبيفكر فيها وقرر ينزل تحت يشوفها لسه هيمشى مروان قابله
مروان : رايح فين
معاذ: نعم عايز اى
مروان : لا بطمن بس
معاذ زاحه : ملكش فيه
ونزل راح عندها نزل وبيدور عليها ومش لاقيها
معاذ باستغراب: راحت فين اكيد طلعت
راح عشان يطلع على اوضته بس وقف على كلام شمس ورنيم
شمس: اين هى
رنيم : لا اعلم سأرها بالاسفل
معاذ: بتتكلموا عن مين
شمس: رحيل لا اجدها
رنيم : سأنزل
معاذ بقلق: بس هى مش تحت
مروان : مالكوا
معاذ افتكر كلام بشار طلع يجرى على تحت
مروان بقلق : فى اى
ونزل ورا معاذ وكمان يحيى وشمس وسامر اللى طلع على صوتهم
والكل خرج على صراخ معاذ فالحرس
معاذ: بغضب كنتوا فين
عثمان بقلق: كنا هنا يا افندم اى حصل
مروان : اهدى يا معاذ مشفتوش انسه رحيل
عثمان : كانت بتتمشى هنا
سامر: اكيد فى مكان انت قلقان لى
عمران : فى اى
معاذ راح لرنيم : رنى عليها بسرررررعه
رنيم : بخوف حاضر
شمس: ماذا يحدث اين ابنتى معاذ اخبرنى هى بخير
معاذ : لسه هبتكلم سمع صوت الموبيل راح ورا الصوت لقاه واقع عالارض والعروسه كمان عالارض
معاذ بغضب راح ضرب الحرس: مين دخل ومشفتهوش
عثمان بالم : والله ما حد دخل
سامر : فى اى رحيل فين
عمران بغضب: مخبى عنى اى يا معاذ
معاذ بصله وسكت ومسك التليفون
معاذ: ايوة يا سيادة اللواء
عاصم : خير يا معاذ فى اى
معاذ بخوف داخلى : بنت عمى اختفت
عاصم بقلق : بتقول اى رحيل
معاذ : ايوة
عاصم : انا جى حالا وهكلم بشار
معاذ للحرس ؛ عايز اعرف مين دخل القصر وانتو مش موجودين ساااااامع
عثمان : حاضر يا بيه
الكل قاعد منتظر
شمس : بدموع ان ابنتى قولوا لى
سندس بدموع : اهدئ امى
نورين بدموع : اكيد مفيش حاجه حصلتلها مش كدا وراحت لمعاذ ومسكت ايدة ارجوك يا ابيه قولى انها كويسه
معاز كان حاطط ايدة على عنيه ومش عايز يصدق وفاق على لمسه نورين ؛ مشى ايدة على ايديها هتكون كوبسه متخفيش
عمران بغضب: تعالى ورايا عالمكتب حاااالااااااااا
بشار بنهجه : خير يا معاذ بيه
عمران : انت مين
عاصم : اهدى يا عمران
عمران : عاصم
عمران سند نفسه عالكرسى عرف اللى كان خايفه منه حصل : لى محكتليش يا معاذ لى
زهرة بصراخ : فهمونى فى اى بنت ابنى فين
بشار: دوروا فكل مكان وفرغوا الكاميرات بتاع الشارع وبتاع القصر بسرعه
نورهان : هو فى اى
نادين : مش عارفه
حامد وصل : فى اى
روان طلعت تجرى عليه وبدموع : رحيل يا بابى مختفيه
حامد : اكيد هنا ولا هنا
سامر الكبير: لا الموضوع مش كدا ما تتكلم يا معاذ
يحيى ؛ اهدوا يا جماعه خير باذن الله
عاصم : للاسف مش خير ابدا
مروان : طب عرفونا فى اى
عاصم حكى ليهم كل شئ
شمس : بصراخ لااااااااا اريد ابنتى لا اريد ان افقدها وراحت عند معاذ اجوك اعد لى ابنتى
معاذ: هترجع هترجع وعد
حامد بغضب: اتصرفوا كل واحد ياخد عربيته ويدور واقفين لى
عاصم : اهدوا يا جماعه اهدوا الغضب مش هيفيد
بشار : للاسف مفيش اى اثر لييهم والعربيه من غير ارقام انا بلغت الدوريات ومليتهم مواصفاتها وهيوقفو كل عربيه بالمواصفات دى وهيفتشوها بس ازاى دخلوا القصر وانا شايف الحراسه ماليه القصر فى حاجه ناقصه اكيد فى حد بيساعدهم
مروان : قصدك اى
بشار: شوفوا الحراس كلهم وحققوا معاهم
معاذ سابهم ومشى بس وقف على كلام جدة
عمران: لو حصلها حاجه مش هسامحك يا معاذ
معاذ سابهم وطلع اوضته واقف مش عارف يعمل اى : اول مرة احس بالعجز يارب خليهالى بخير وقاعد بيدور عالنت على اى حاجه تقدر توصله ليها
#############################
رحيل فاقت من المخدر
ويليام : مرحبا عزيزتى
رحيل بخوف: من انت وماذا تريد من
ويليام : اريد كثيرا اريد كثيرا كثيرا كثيرا
ديفيد بضحك : انتى حقا جميله
رحيل بخوف: ماذا تريدون اتركونى اذهب
رجائى : فين الورق والميمورى يا بنت سالم
رحيل كانت حاسه ان هما : لا اعلم شئ لا يوجد معى شئ عن ماذا تتحدث
ويليام اتركوها ترتاح وسنعود بعد قليل حسنا عزيزتى ومشه ايدة على وشها
رحيل بغضب : لا تعلمون مع من تلعبون
ديفيد مع من يا جميلتى
رحيل بتحدى: ستعلمون قريبا قريبا
###########################
عدى الوقت وبرضوا مش قادرين يوصلوا لحاجه
لميس : الصحافه خاربه الدنيا برة
عمران : مين عرفهم
لميس : مش عارفه
عمران : امنعوهم من الدخول وخلوا الحرس يمشوهم
حامد : حاضر يا بابا
سامر: وهو دة وقت الصحافه وعرفوا ازاى بس
نورين قاعدة بتبكى على جنب ومعتز راحلها
معتز: هتبقى كويسه متخفيش
نورين بدموع : دايما بدور عالمشاكل بس والله طيبه ومتستهلش حاجه عمرها ما اذت حد بالعكس عارف واحنا فامريكا كانت بدافع عن الا شخاص المظلومه بدون مقابل مادى حتى لو كان غنى اه والله والله هى طيبه
معتز بحزن : ربنا هيكون معاها عشان الخير اللى بتعمله دة صدقينى
نورين : يارب يارب
عند شمس
سندس: اهدئ امى
شمس: كيف لى ان اهدئ كنت اريد العودة هنا لنكون بامان ولكن لا يوجد امان
سندس بحزن : ستكون بخير انتى تعلمين رحيل قويه لن تخاف
وسابتها ومشت ودموعها نازله وخبطت فمروان اللى اول ما شافته حضنته : بكدب على مامى بس انا مش مصدقه انا عارفه ان هى خايفه
مروان مش عارف يعمل اى بعدها عنه : لا صدقى مش هيحصلها حاجه
سندس: فعلا
مروان : فعلا
#######################
عند معاذ
يحيى : هتعمل اى
معاذ باصص وشارد : مش عارف
يحيى : اول مرة اشوفك كدا
معاذ: لانى اول مرة اخاف
يحيى: خايف عليها
معاذ بضحك بكسرة: مرعوب مش خايف
يحيى: يااااه يا معاذ للدرجادى
معاذ: واكتر واكتر يا يحيى
##########################
مر يوم
ويليام : ماذا الان الن تتحدثى
رحيل : لا اعلم عن ماذا تتحدثون
ويليام : حسنا سنجعلك تتحدثين بطريقه اخرى وشاور لديفيد
ديفيد بخبث: ليا الشرف وقرب منها
رحيل بخوف : ابتعد ماذا تريد
ديفيد فك الطرحه وفرد شعرها : كالحرير شعرك يا فتاه ما هذا الجماع وبدأ يقطع هدومها
رحيل بصراخ : ابتعد ابتعد ارجوك
رحيل بكل كوتها طربته براسها فى مناخيرها
ديفيد : اااااااه يا حقيرة ضربها قلم وقعها عالارض عور شفايفها وراسه اتخبطت فترابيزة واغمى عليها
ويليام : ماذا فعلت
ديفيد : لقد كسرت انفى
ويليام : رجااااااائى
رجائى : نعم
ويليام : خد هذا الحيوان من هنا
رجائى: حسنا هيا
ويليام قرب منها لقاها مغمى عليها بس : حسنا يا ابنت سالم حسنا
#########################
عمران بغضب: يعنى اى يا عاصم مش قادرين توصلوها دى حفيدة المنشاوى يعنى هقلب الدنيا
الكل خايف يقرب
معاذ: اهدى يا
عمران بغضب: انت السبب مكنش لازم تخبى عليا
عمران : هنلاقيها باذن الله
عمران بغضب : انت ابعد عن الموضوع خالص يا معاذ
معاذ بغضب : مستحيل ابعد
عمران بغضب وصوت عالى : انا قررت وخلاص
معاذ لسه هيتكلم
يحيى طلع يجرى عليه هو ومروان وخرجوة
يحيى : انت اتجننت هتردك على جدك
مروان : اهدى يا معاذ اهدى
معاذ بغضب: راحوا فين بيها بس فص ملح وداب
######################
بالداخل
عمران : اللى اسمه رجائى دة متراقب
بشار : ايوة بس للاسف مختفى لسه مظهرش بيته والشركه تحت المراقبه
عمران بتفكير: عندة اولاد
بشار : اه
عمران فكر
عاصم : مستحيل يا عمران مستحيل اللى بتفكر فيه
عمران بغضب: مستحيل لى هو حلل ليه وانا هحلل ليا
عاصم : لا يا عمران حلل ليه لان هو مجرم قذر
سامر : انتو بتتكلموا بالالغاز لى
بشار: عمران بيه عايز يخطف اولاد رجائى ويساومه
زهرة بتعب: لا لا يا عمران مش هنبقى زيهم
عاصم : هتتحاكم لان دى جريمه
عمران بنفاذ صبر : معنديش مانع
عاصم : اوعدك انى هرجعها ولو مقدرتش هسيبك تتصرف يا عمران
############################
عند رحيل
رحيل بتعب بتكلم نفسها : كنت عارفه ان مش مكتوب ليا الفرح ابدا اه وغمضت عيونها وبتفتكر لحظاتها مع معاذ وفتحت عيونها مش مكتوبلى افرح معاك شكلى كدا
ويليام دخل فجأه : ها يا جميلتى ستتكلمى ام لا
رحيل : لا اعلم شئ تريد التصديق صدق لا تريد لا
ويليام : انا لا اريد ان اريكى وجهى الاخر صدقينى
رحيل ساكته
ويليام : حسنا حسنا
خرج وكلم الحرس : اعطوها قطع صغيرة من الطعام حتى نرا ماذ ستفعل هل ستتحدث ام لا
الحارس: حسنا
رجائى : لم تتحدث
ويليام : لا
رجائى : ماذا سنفعل لا يمكننا الهرب الان
ويليام : سنرى ماذ سنفعل لا تقلق نحصل على الميمورى وسنذهب بطائرة خاصه كل شئ سيحل
رجائى : اتمنى ذلك
ويليام : كيف ديفيد
رجائى : بخير يريد قتلها
ويليام : ابقيه بعيدا عنها نحن نريدها
رجائى : حسنا
""""""""""""""""""""""""""""""""""
فى قصر المنشاوى
الكل قاعد ومستنيين اخبار عن رحيل وفجأه دخل عليهم شخص
الشخص : شمس
شمس بحزن طلعت تجرى عليه : ابى
عز: اهدى عزيزتى اهدى
سندس ونورين : جدى
عز وهو فاتح درعاته : جميلاتى
سندس: رحيل يا جدى رحيل
عز : ستعود لا تقلقى جميلتى
عمران باصص ليهم وشايفهم وهما حاضنينه
سامر : هذا جدى عمران المنشاوى وهذا جدى عز
عمران : اهلا بك
عز : اهلا بكم جميعا
سامر: لما اتيت جدى وهل اتيت وحدك
عز : ماذا تقول انت تتحدث عن حفيدتى ولم أتى لوحدى لقد اتى مع سام وهو قادم
سام : مرحبا(شب مفتول العضلات ابيض وعيونه زرقاء وشعرة اصفر فهو اجنبى ابن خال رحيل )
سامر : مرحبا سام تفضل
واتعرفوا على بعض
عز: ما اخر الاخبار
سامر : لا شئ يا جدى لا شئ
زهرة : اطلعوا ارتاحوا قلهم يا سامر راجعين من سفر
عمران : كل واحد يروح اوضته
بالفعل كل واحد طلع اوضته
سام : واو ما هذا الخضوع
سامر: اصمت
معاذ كان نازل واتخبط بسامر
سامر : اسف انت رايح فين
معاذ: خارج
سام : من هذا
معاذ بصله : انت مين
سامر : دا سام ابن خالى جه هو وجدو لما عرفوا
معاذ هز راسه وسابه ومشى
سام : لما لا تقول له ما قاله جدك
سامر : لا معاذ لا تهمه هذة الاوامر
بعد مرورر عدة ايام
معاذ تلفونه رن اخدة وخرج
معاذ: فين
مجهول :،،،،،،،،
معاذ: انا جى حالا
ياترى فى ايه 🤔🤔🤔🤔
عشق الرحيل
#الثانى_عشر
معاذ: انا جى حالا اوعى يهرب منك
قفل السكه وطلع جرى ركب عربيته بس بشار كان داخل ولمحه وهو ماشى حس ان وراه حاجه ركب وراح وراه
معاذ : وصل عالمكان دخل ضرب الباب برجله وكان رجالته ماسكين رجائى وهو كان داخل بيته راح عليه
معاذ بغضب ونزل فيه ضرب : فين هى يا كلب
رجائى بالم: مين
معاذ: اى انتو خاطفين كام واحدة اتكلم صدقنى هقتلك لو متكلمتش
رجائى : ابعد عنى معرفش بتتكلم عن مين
معاذ بنهجه من الضرب: انا هخليك تتكلم هاتوا ابنه
رجائى : لا ابنى لا
معاذ رجع ضرب فيه تانى : لى معملتش حساب لابنك ما دامك بتحبه يا قذر
بشار دخل جرى : سيبه يا معاذ هيموت فى ايدك ابعد
رجائى بالم : هقول هقول
بشار : اتكلم
رجائى: حابسينها فى مخزن فى منطقه.......
معاذ لسه هيمشى وقفه بشار : استنى هنا رايح فين
معاذ : هجيبها
بشار : انت عارف كام واحد هناك انا هكلم قوة
معاذ : ميهمنيش سابه ومشى
بشار كلم حرس معاذ: خدوة القسم وهما عارفين كل حاجه واوعى يهرب منكوا
الحرس: تمام يا افندم
بشار مسك التليفون : ايوة يا سيادة اللواء عرفنا مكانها ايوة ..........
عاصم :.......
########$############
فالقصر
عاصم : تمام يا بشار بلغ القوة وانا هاجى
عمران : فى اى
عاصم ببسمه : حفيدك وعد ونفذ لقوا مكان رحيل
يحيى فين
عاصم : فى مخزن فى منطقه ....
مروان ويحيى : احنا جايين
سامر : وانا كمان
عمران : جهزوا العربيات بسرعه
عاصم : لا يا عمران منعرفش اى ممكن يحصل
عمران : ميهمنيش
شمس: وانا كمان هاجى
عز: لا ابقوا هنا سأطمنك ابنتى
شمس: لكن
لميس: باباكى على حق ارتاحى وان شاء الله يرجعوها بالسلامه
############################
عند رحيل
ويليام : اين هذا المغفل اين ذهب
ديفيد : لا اعلم لم يخبرنى شئ
ويليام قاعد هو وديفيد
اما بالخارج كانت القوة وصلت بس واقفين بعيد مستنيين بشار
معاذ وصل ووراه بشار اللى طلع يجرى يلحقه
بشار: استنى يا معاذ انت كدا بتعرض حياتها للخطر
معاذ: هدخل يعنى هدخل
بشار: طيب بس تعال هنتفق عالدخول
وبدأ بشار يشرح ليهم هيعملوا اى
وبالفعل دخلوا واول ما دخلوا بدأ الاشتباك فى نفس اللحظه كان الكل وصل برة
ويليام : ماذا يحدث بالخارج ؟
ديفيد: لا اعلم : سأرى
ولسه هيقوم دخل عليه معاذ وعرف ان هما من شكلهم وبدأ ضرب فى ديفيد
ويليام استغل انشغاله ومسكه بسكينه وضربه
بشار : معااااذ وطلع يجرى على ويليام وبدأ يضرب فيه ومعاذ ضرب ديفيد لحد ما اغمى عليه
بشار نادى على اللى معاه؛ خدوهم وانت خد معاذ بيه عالاسعاف اللى برة بسررررعه
معاذ بالم : لا لازم اجيبها
بشار مسك كتفه : هجيبهالك صدقنى بس لازم تضمد جرحك بسرعه
معاذ مشى مع العسكرى
بالخارج : الكل واقف على اعصابه واول مالمحوا معاذ طلعوا يجروا عليه
حامد : معااااذ
معاذ بالم انا كويس كويس
ممرض الاسعاف راح لعندة : تعال معايا
معاذ: لا مش همشى
يحيى : جرحك بينزف
معاذ بغضب : غطيها انا مش هتحرك من هنا
يحيى بص للمرض : ممكن تضمدها بس لحد ما نشوف هنعمل اى
راحوا عن الاسعاف ومعاذ كل شويه يلف وشه ويبص عالمخزن عايز قلبه يرتاح
اما بالداخل
بشار قدر يوصلها اول ما شافها كانت الهدوم اللى عليها تيشرت كت والبنطلون وشعرها وكل حاجه باينه هدومها متقطعه ومرميه غمض عنيه بسرعه
رحيل بفرحه ولهفه : مسكتوهم
بشار وهو لفف وشه : اه ومد ايدة بالجاكت بتاعه ليها لبسته
رحيل : شكرا فين م..
قاطعها بشار ؛الكل برة مستنيك
اخدها بشار وطلع واول ما طلعت من باب المخزن اول حد لمحته كان معاذ لانها كانت بدور عليه بقلبها قبل عيونها
رحيل بدموع وصوت عالى : معااااااااااذ
معاذ لف وشه على صوتها : رحيل وكأن قلبه كان ميت وصحى لقاها سايبه الكل وبتجرى عليه هو ورمت نفسها فى حضنه وبتبكى وهو حضنها جامد بيشم ريحتها وبيمشى ايدة على شعرها وكأن روحه كانت ضايعه ورجعت برجوعها
معاذ: خلص خلص كله خلص
رحيل : كنت خايفه خايفه مش اشوفك تانى
معاذ نزلها وباصص على وشها وبيمشى ايدة على الخبطات اللى فى وشها : كنت هموت يا رحيل كانت روحى هتروح
رحيل بدموع : لسه هتتكلم
الممرض: لازم نروح المستشفى جرحك بينزف
رحيل بقلق : جرح جرح اى
معاذ ببسمه : لا حاجه بسيطه
يحيى : يلا يا معاذ وانتى تعالى يا رحيل
رحيل ماسكه ايد معاذ: لا هروح معاه
معاذ ببسمه : هبقى كويس روحى شوفى مين هناك وبص بعنيه على جدها
رحيل : محدش مهم عندى
مروان : احنا كدا كدا هنروح وراه يلا
معاذ ركب العربيه
رحيل لفت وشها لقت جدها عز : جدوطلعت تجرى عليه وحضنته
سامر وحامد والكل سلم عليها
عمران مشاعرة متضاربه نفسه يخدها فى حضنه بس خايف من رد فعلها اتكلم بصوت متحشر : حمدالله عالسلامه
رحيل : الله يسلمك وبصت لمروان : خدنى عند معاذ
#########$$#$$$$$###########
فالقصر
سام : رحيل بخير الان عمتى
شمس: حقا اشكرك يا الله
زهرة : الحمدالله
شمس: اين هم
سام بتوتر : قادمون
الكل فرحان ما عدا نورهان ونادين
نورهان : كان عندى امل يقتلوها
نادين : قطه بسبع ارواح
بعد مدة
رجع عمران وعز والباقيه ما عدا مروان ويحيى ورحيل
شمس: اين رحيل
عمران : مع معاذ
زهرة : فين يعنى يا حج
عمران : معاذ اتجرح جرح بسيط وراحت معاه يطمنوا عليه
نورهان بقلق : ابنى اى حصله
حامد : حاجه بسيطه
نورهان بغضب،: يعنى اى حاجه بسيطه هما جم والمصايب بدأت تنزل
عمران بغضب: قسما بالله كلمه زيادة وهنسى انك بنت اخويا
لميس: اهدى يا بابا يلا يا نورهان اطلعى اوضتك .
""""""""""""""""""""""""""""""""
فالمستشفى
رحيل ببسمه : انت كويس
معاذ: اه
الممرضه : جرح بسيط الحمدالله مش عميق
معاذ: لو سمحتى
الممرضه : نعم
معاذ: ممكن طرحه عايز طرحه وبص على رحيل
الممرضه : حاضر
معاذ وقف وبدأ يقفل زراير القميص
رحيل : اساعدك
معاذ : تمام
راحت لعندة ووقفت قصادة وبدأت تقفل زراير القميص وهى باصه ليه
معاذ بحب: مالك
رحيل بتوهان : بحبك ااى لا انا قصدى مليش
معاذ : ضحك
رحيل بغيظ بصتله وماشيه راح مسك دراعها : وانا كمان بحبك يا رحيل
رحيل لفت ليه : فعلا
معاذ: بحبك من زمان جدا من اول مرة شفتك فيها
رحيل باستغراب
معاذ: متفكريش لانى مش هقول
رحيل لسه هتتكلم الممرضه دخلت وعطته الطرحه
معاذ مسك الطرحه وحطها على شعرها : محدش يشوفه غيرة من هنا ورايح
رحيل الفرحه ماليه قالبها
يحيى دخل : يلا يا شباب الكل فالبيت قلقان
########################
فالقصر
الكل قاعد مستنى على نار وبالفعل وصلوا الكل راح لعندهم واطمنوا عليهم
نادين راحت لمعاذ: انت كويس فيك حاجه
مغاذ: كويس الحمدالله
نادين بتزيح رحيل وبتبعدها عنه : لى عملت كدا ما الشرطه كانوا هيعملوا اللازم
معاذ: خلاص يا نادين انا كويس
نادين : عايز حاجه اجبهالك
رحيل واقفه مضايقه
معاذ: لا شكرا
سام نازل من فوق : رحيل
رحيل بفرحه : سام وراحت لعندة وحضنته
سام : هل انتى بخير
رحيل ببسمه : بخير متى اتيت
معاذ واقف غيران وساكت وباصص عليهم
عمران : يلا الاكل اتحط
وبالفعل الكل قعد وبدؤا ياكلوا وسام قاعد بيهزر والكل مبسوط ورحيل كمان
معاذ : انا هطلع اريح
رحيل بسرعه : اساع
معاذ قاطعها : لا
رحيل استعجبت من اسلوبه معاذ سابهم وطلع
عدى شويه من الوقت والليل دخل عليهم
رحيل راحت لسامر
رحيل دايرة بتلف فالاوضه ومش عارفه تقول اى
سامر : عايزة اى يا رحيل
رحيل : احم يعنى عايزة رقم معاذ
سامر بخبث: معاذ لى
رحيل بتوتر: هطمن عليه يعنى عشان مينفعش اروحله اوضته ومش عايزة ازعجه وكدا
سامر : تزعجيه اه عالعموم رقمه اهو
رحيل اخدت الرقم ومشت بسرعه وراحت اوضتها وبعتتله رساله
رحيل : انت كويس انا رحيل
معاذ شاف الرساله ومرضيش يرد عليها لانه مضايق منه
رحيل قاعدة مستنياه يرد ومرضش
بعد مدة وقفت فالشباك وبتبص لقته قاعد تحت نزلت ليه بسرعه
رحيل : انا قلقت عليك
معاذ: خير
رحيل بحزن : فيك حاجه بتكلمنى كدا لى
معاذ بضيقه : مفيش قام ولسه هيمشى
رحيل : معاذ
معاذ من غير ما يبص: خير
رحيل : خليك وراحت لعندة انا عملت حاجه زعلتك
معاذ : فكرى
رحيل : معاذ قول ارجوك انا مبحبش كدا
معاذ لف وشه ليها : يمكن عندكوا فامريكا الموضوع دة عادى بس فى مصر هنا لا هنا فى حدود مينفعش تتعديها
رحيل : قصدك اى مش فاهمه
معاذ: الحضن اللى عطتيه لابن خالك هنا مينفعش وحرام
رحيل فهمت ان هو غيران : على فكرة سام بيكون اخويا مامى مرضعاه معى واحنا كلنا مسلمين وسام عارف فالدين كويس لان عيله مامى كلها مسلمه وبعدين ما انا حضنتك
معاذ: حضنتينى لانك كنتى محتاجه الحضن دة وفعلا مكنش ينفع يحصل كدا بس اهو حصل وبعدين انتى هتكونى مراتى
رحيل ببسمه: مراتك
معاذ بغزل قرب منها: اه وانا مقبلش مراتى تحضن غيرى حتى لو اخوكى مفهوم وخبط على راسها
رحيل بفرحه : مفهوم
صباح تانى يوم
عالفطار
عمران بيكلم سامر : بما ان جدكوا موجود فهنعمل الحفله بعد يومين جهزوا ورقك انت ورنيم وانت يا يحيى جهز ورقك انت وروان وكمان معاذ هتكتب كتابك على بنت عمك
رحيل : كح كح وبصت على معاذ اللى قاعد ساكت
زهرة: هيتجوزوا
نورهان : احنا متفقين خطوبه بس
عمران : انا قررت ومش جواز كتب كتاب بس
حامد بفرحه : فعلا قرار مظبوط
سامر الكبير: انا هكلم شركه عفش تجيب اوض نوم كويسه للعرسان وكمان هكلم شركه تنظيم حفلات عشان يعملوا حاجه تليق بعيلت المنشاوى
سميرة دخلت عليهم : انا اسفه يا بيه
عمران : خير يا سميرة
سميرة : فى اخبار عن انسه رحيل ومعاذ بيه عالتلفزيون
سامر قام فتح التلفزيون ولقوا حد مصور معاذ ورحيل فديوا وهى بتحضنه وصور ليهم مع بعض
المذيع: فضيحه حفيد اكبر رجل اعمال فالشرق الاوسط
رجل الاعمال معاذ حامد المنشاوى يحتضن فتاه غريبه و يعرض حياته للخطر
عمران بغضب : شفلى مين وصل الاخبار دى
يحيى : حاضر يا عمى
نورهان بغضب : انا عمر ابنى ما جابوا سيرته بحاجه وحشه ارتاحتى دمرتى سمعت ابنى رحيل واقفه ومش عارفه تتكلم تقول اى
لميس: متقليش كدا يا نورهان
نورهان بغضب: لا اقول مهو مش ابنك اللى هياخد واحدة مش متربي
قاطعها معاذ بغضب: امى
وفى نفس اللحظه كان عمران ضربها قلم وقعت عالارض
عمران بغضب دب الرعب فى قلوب الكل : كلمه زيادة
وهتشوفى منى اللى عمرك ماشفتيه سامعه
رحيل سابتهم وطلعت
عمران : كلم الصحافه يا مروان واعمل مؤتمر صحفى واولاد عمك يكونوا موجودين كلهم كان لازم نعمل كدا من زمان
مروان : حاضر يا جدى
#############################
رحيل فاوضتها ورنيم معاها
رحيل : انا لازم امشى انا هرجع مع جدى
رنيم : انتى بتقولى اى
رحيل : انا السبب فى كل اللى بيحصلهم
رنيم : رحيل دى صحافه وانتى اكتر واحدة عارفه ان مهمتهم ترويج الاخبار
رحيل بدأت تلم هدومها : لا انا هرجع مليش مكان هنا
رنيم : ومعاذ
رحيل: بعيد عنى هيكون اريحله
رنيم : انتى مجنونه رسمى ونزلت وقررت تقلهم تحت
رنيم بتوتر : رحيل
شمس: ماذا بها
رنيم : رحيل بتلم هدومها وقررت ترجع مع جدو امريكا
شمس: ماذا
سامر: انا هطلعلها
عمران : لا استنى انت وبص على معاذ : روحلها
معاذ بغيظ : حاضر
عشق الرحيل
الثالث عشر
معاذ طلع عند رحيل وفتح الباب كانت بتلم شنطتها بصتله وكملت لم الهدوم وقف وحط ايدة فجيوبه
معاذ: مكنتش اعرف انك بتحبى الهروب كدا
رحيل : مضطرة
معاذ: عالعموم اللى يريحك اعمليه بس اعرفى انك انتى بتخسرينى بعدك عنى كانك بتكتبى نهايتك بايدك فى حياتى وسابها ومشى
الكل تحت قاعد مستنى رحيل وهيشفوها قررت اى
رحيل نزلت : احم انا موافقه احضر المؤتمر
سامر بفرحه : كنت عارف انك مش هتستسلمى
عمران بفرحه داخليه : حضر المؤتمر يا مروان
عدى ايوم وجه يوم المؤتمر وكل الصحفيين جم
معاذ بدأ الكلام : اعتقد كلكوا عايزين تعرفوا اى اللى اتنشر من الاخبار اللى تخصنا
صحفى: فعلا يا معاذ بيه لان دى اول مرة نشوف حضرتك معاك بنت وكمان فى وضع يعنى
معاذ قاطعه : دى خطيبتى رحيل سالم المنشاوى وان شاء الله كتب كتابنا بكرة والكل مدعو عالحفله
صحفى: بنت عمك
معاذ؛ اه عمى سالم المنشاوى كان عايش فامريكا ورجعوا مصر ودول كمان ولاد عمى سامر رجل اعمال
وبدؤا يتعرفوا على الكل واتعرفوا على الظروف اللى حصلت وكمان رحيل
يحيى: طبعا كلكوا معزومين على حفله بكرة
الصحفيين : اكيد
معاذ ميل على رحيل : تعالى عايزك
رحيل سابتهم وراحت ورا معاذ
رحيل : فى اى
معاذ : هنروح نجيب الدبل
رحيل : منين مش هنروح مع
معاذ : لا هنروح وحدينا لان هنروح مكان غيرهم
واخدها مكان تانى
الصايغ : اهلا معاذ بيه
معاذ: عايز اشوف الدبل بس عايز حاجه مميزة
رحيل : بس انا عايزة حاجه معينه
الصايغ : اتفضلى
رحيل : طلعت صورة من موبايلها وورتها للصايغ
الصايغ: موجودة يا هانم
رحيل : بجد ورينى
معاذ: انتى كنتى بترسمى عليا من الاول ولا اى
رحيل : لا طبعا بس كان حلم حياتى اللى هرتبط بيه تبقى اللى هيربطنا يكون بالشكل دة
معاذ : طب ورينى اشوفها
رحيل : هيجيبها دلوقت
وبالفعل الصايغ جابهم وكان دبلتين لو اتحطوا على بعض هيكملوا قلب
معاذ: اكتب اسمينا عليهم بس يكونوا من تحت
الصايغ : للاسف هيأخروا ممكن تتدينى لاخر الليل
معاذ: تمام وهبعت السواق ياخدهم
الصايغ: تمام
معاذ: يلا نروح نجيب حاجه تانى
رحيل : هنجيب اى
معاذ: فستان
رحيل : اوبس انا كنت ناسيه خالص
معاذ بحب: وانا مستحيل انسى
رحيل مسكت ايدة وراحت معاه
######$$$$$$$$#$#######
عند البنات والشباب
روان : يلا بقه يا مروان
مروان : حاضر دقيقه بس ها خلصت بديلا
سامر: انتو عارفين المكان
روان : اه عارفه مكان كويس جدا هنجيب الفساتين منه
رنيم : ودا عندة فساتين افراح مش كدا
روان : هوهو عندة كل حاجه
كل واحد مسك ايد حبيبته وراحوا محل يختاروا فساتين خطوبه وفساتين الفرح
روان دايرة تلف بتختار ومعاها يحيى وكمان سامر ورنيم
فالجه التانيه مروان وسندس ونورين ومعتز ونادر وريما بيختارو
ريما : واو : هاخد دة
نادر: نعم يختى هتلبسى العريان دة مستحيل نجوم السما اقربلك
ريما بضحك : هلبس بضى تحتيه طبعا
نادر: اذا كان كدا يبقى تمام
عند مروان : اى رايك فدة كان فستان موف مرصع بالماس كله
سندس بانبهار: رائع
مروان : خدى شوفيه وبالفعل قاسته لقته جميل عليها وطلعت على مروان
مروان : لا
سندس: لا ليه دا كويس
مروان : لانه كويس لا
سندس بعدم فهم : ماذا
مروان بحب بيمشى ايدة على وشها : هياكل منك حته والكل هيبص عليكى وهيكلوكى بعيونهم
سندس بحب: بس انا مش عايزة غير عيونك انت بس
مروان ببسمه : هتبقى اجمل واحدة
سندس لفت وشها ومشت بحرج
عند معتز ونورين
نورين بعند : هاخدة
معتز : مستحيل
نورين: انا اللى هلبس وانا عاجبنى دة
معتز بغضب: وانا النطع اللى هيكون جنبك
نورين بصوت عالى : ان مكنش هو مش هيبقى فيه
الكل جه على اصواتهم
مروان : انتو اتجننتوا بتعملوا اى
نورين بدنوع : تعال يا ابيه شوف مش عايزنى البس دة
مروان مسك الفستان : ماله يبنى ما حلو اهو
معتز بغضب: انت اتجننت يا مروان مش شايف عامل ازاى دا مش ساتر حاجه
الكل : ههههههههههه
ريما : على فكرة فى حاجه بتتلبس تحت الفساتين بتغطى اللى هيكون باين
مروان : فهمت
معتز باحراج : هى مقالتش وبعديز انا كل اللى بشوفهم بيكونوا خالعين
نورين بغضب: نعمممممم
معتز : قصدى يعنى بيلبسوا كدا
نورين بصتله بشك
معتز: وبعديز انتى مقلتليش كدا
نورين : انت اصلا مفهمتنيش انت رافض لى اصلا كل اللى كان على لسانك لا
يحيى بغضب: خلاص بقه اى دا يلا يا بنتى
مروان : خير يا باشا رايحين فين
يحيى: اى دا اى اللى جابك انا عايز اختى امشى وزاح روان وشد ريما تعالى يا حبيبه اخوكى
روان : جبان
سامر: تعالوا نروح عشان جبت فستان لماما عايز اشوفه عليها
سندس: راحت حضنته حبيبى منستش مامى زى ما بابى كان بيعمل
سامر بيحضنها: عمرى ما اخليها تحس بان هو مش موجود
مروان بعد سامر: مالك ما صدقت لزقت كدا
رنيم : انتوا فعلا مجانين
سامر : مالك يا حيوان اختى تعالى يا بت
سندس بضحك: حاضر
مروان : يختى بطعيه قوى
###############################
عند رحيل
معاذ: عملتى اللى قلتلك عليه
هدى صاحبه المحل: طبعا يا معاذ بيه
معاذ: واهى اللى هتلبسه وقدم لها رحيل
هدى: بسم الله ما شاء الله اىى الجمال دة هياكل منك حته
رحيل: اى هو
معاذ: انا كلمت مدام هدى وقلتلها على التفاصيل اللى انا عايزها فالفستان وعملتها
هدى: تعالى نقيسه
وبالفعل دخلوا واخروا
بعد مدة رحيل خرجت
معاذ: اى دة معجبكيش
رحيل: رائع حقا ولكن لن تراه الا غدا
معاذ: نعم وبص على هدى
هدى هزمت ايديها : هى قررت
معاذ بصلها بغيظ : طب هاتيه
هدى : البنت جوة بتغلفه كويس عشان ميتوسخش
معاذ: ماشى يا رحيل ماشى
رحيل ضحكت وقاعدة باصه عليه وهو بيتكلم مع هدى بدأت تكلم نفسها "دا اكيد حلم معقول انا بحبه الحب دة لشخص مكنتش متوقعه احب حد ومين معاذ اللى مكنتش بضيق ابص فى وشه احبه وبالسرعه دى "
فاقت على صوته وكانه سمع اللى بتقوله
معاذ: اه حبتيه
رحيل بخضه : هو انا كنت بتكلم بصوت عالى
معاذ ضحك : احساس
رحيل : لا انا اتكلمت بصوت عالى
معاذ سابها ومشى وهى ماشيه وراه وبتكلم فى نفسها
##############################
الكل متجمع وبيشوفه التجهيزات اللى الشركه بتعملها
منى (تبع التيم اللى بيشتغل) بدلال : معاذ بيه ممكن اخد رأيك فحاجه
معاذ كان قاعد بعيد فى ركن لوحدة وبيشتغل على اللاب واتفاجأ بيها
معاذ: اتفضلى
منى بأغراء: هو حضرتك تحب الورد اللى هنزين بيه يبقى لونه اى ابيض ولا بينك ولا موف ولا
رحيل من وراهم : لا اسود ان شاء الله
منى بخضه : اى دة خضتينى
معاذ بضحك : معلش
رحيل بغيظ: اى اللى معلش انتى سبتى امه لا اله الا الله وجيته هنا لى
منى بتوتر: انا لقيته قاعد وحديه قلت اشاركه معانا وكدا
رحيل وهى بتمشيها : لا يا حبيرتى قاعد لوحديها لان ملوش فالحاجات دى وبعدين عمتو هناك هى وعمو هناك اهو تقدرى تاخدى رأيهم
معاذ قاعد يضحك
رحيل بغيظ: انت بتضحك
معاذ: اعمل اى طيب
رحيل واقفه ومضايقه منه وبتلف وشها خطرت فبالها فكرة سابته ومشت وعملت نفسها بتتمشى وراحت عند واحد من التيم كان بظبط النكان اللى هيقعدوا فيه العرسان
رحيل : تسلم ايدك حقا رائع
الشخص: عجبك
رحيل : نعم رائع حقا
الشخص بفرحه : انا اول مرة اطلع حفله واجرب طب هوريكى حاجه تانى وفتح فونه اى رايك اعمل فوق كدا وبيتكلم معاها وهى فعلا حست ان محتاج حد يرفع معنوياته بدأت تساعدة
الشخص : شكرا بجد انا عماد
رحيل : وانا رحيل
معاذ بيراقبها من بدرى بس هى مش بتتراجع ومكمله فى العند راح لعندها وهى واقفه بعد ما عماد مشى
معاذ: بلاش العند معايا يا رحيل
رحيل : مش بعند انا بساعد زى ما انت كنت هتساعد
معاذ: رحيل صدقينى بلاش لو شفتك بتكلمى حد هخلى ليلتك سودة وعلى صوته فاااهمه
رحيل بخضه : ايوة وخبطت رجليها بالارض ومشت
البنات كلهم اتجمعوا فى اوضه كبيرة عالسطح وبيهيصوا ويغنوا ويرقصوا ورخيل قاعدة بعيد عنهم وبتبص عليهم وقرحانه بيهم كلهم وشايفه اخواتها مبسوطين
رنيم : تعالى اقعدى وسطينا
رحيل: لا انا قاعدة بفكر فحاجه
رنيم : اى هى
رحيل : مفيش الا نسرين ونادين مجوش لى
رنيم : مش عارفه ريما بتقول : نادين نايمه وروان بتقول نسرين مع نفسها مبتحبش الاجواء دى
رحيل : اه طب روحى انبسطى انتى
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
صباح يوم جديد
الكل من الصبح مشغول والبنات كل واحدة فاوضتها
فى غرفه رحيل واقفه قدام المرايه ودموعها نازله ومغمضه عنيها وبتفتكر باباها
رحيل : محتاجه وجودك جنبى يا بابا محتجاك جدا فرحتى ناقص ودموعها نازله ومحستش باللى دخل عليها
عمران بحزن : وحشنى جدا
رحيل فتحت عيونها نبرة الحزن اللى فى صوتها قتلته بدون مقدمات رمت نفسها فى حضنه وبتعيط : وحشنى اوى نفسى يكون موجود معايا
عمران حضنها جامد ؛ بس هو معانا جوانا وفرحان ليكوا متزعليهوش انتى بدموعك دى وبدأ يمسح دموعها يلا اجهزى عشان شكلك محستيش ان ال قت راح واتكلم بغضب : وسايبينك واحدك لى وكل واحدة معاها ٢٠ واحدة فين اللى هيجهزوكى
رحيل ببسمه : انا رفضت انا هعمل كل حاجه لنفسى
عمران حط ايدة على خدها : هتبقى زى القمر يا رحيل
اسيبك انا بقه تجهزى وانزل اشوف الباقى
############################
فى غرفه شمس واقفه قدام صورة سالم
شمس: اترى سالم لقد كنت تشعر بالخوف على فتياتك الان هما سيتزوجون ولكنك لست معنا ودموعها بدأت تنزل كنت تريد ان تراهم بالابيض يا سالم مفتقداك كثيرا سالم
الباب خبط
شمس: مسحت دموعها تفضل
سامر: انتى فين يا شموسه
شمس: بضحك انا هنا حبيبى اتريد شئ
سامر وهو بيقدملها الفستان دا ليكى يا شمس حياتى
شمس: دموعها نزلت
سامر بحزن : انا اسف امى
شمس: لا تهتم ولكن لا تقولها مرة اخرى لا اريد اسمعها من احد سوى منه
سامر بحضن : حاضر
حب يغير الموضوع
سامر: اى رايك فذوقى
شمس بصتله : زوقك
سامر: يعنى مع شويه مساعدات
شمس بضحك : رائح حبيبى رائع
سامر : طب اجهزى بقه باى
شمس: باى
#############################
الكل جهز وكل واحدة زى القمر
تحت
عمران : سامر : انت هات سندس ونورين
سامر: حاضر يا بابا
عمران : وانت يا حامد هات روان ورنيم
حامد بفرحه : حاضر
عمران : وانت يا مدحت هات بنتك
مدحت: تمام يا عمى
نادر: طب انا هجيب رحيل
عمران : لا انا هجيب رحيل
الكل بص عليه
زهرة: بلاش يا حاج
عمران سابهم وطلع وكل واحد طلع على اوض كل واحدة
الناس كلها حضرت فالجنينه والصحفيين والشباب كلهم تحت
فى اوض البنات
فى غرفه رنيم كانت معاها شمس
شمس: لا تبكى حبيبتى نحن هنا معكى
رنيم : كنت اريد ابى يوصلنى لعريسى امى
حامد سمعهم دخل ببسمه ؛ انتى مش بتعتبرى سالم باباكى
رنيم : هزت راسها
حامد : وانا اخوة اعتبرينى باباكى واسمحيلى اوصلك لعريسك
رنيم بفرحه : بجد
حامد راح عندها وباسها على راسها : بجد وحطت ايدها فى دراعه وراح لاوضه روان
حامد بفرحه : اى الجمال دة
روان : بجد يا بابا
حامد : بجد واخدها وماشى والله انا خايف الناس يحسدونى بالقمرين دول واروح انا فالرجلين وانتو تتهنوا
روان : بعيد الشر
رنيم : ههههههه
#######################
فى اوضت سندس ونورين
قاعدين بحزن
نورين : بابا حاسس بينا مش كدا
سندس : اكيد
نورين دموعها بدات تنزل : طب انا عايزاك يا بابى
سامر دخل : وانا هنا ولا اى وفتح دراعته وطلعوا يجرو عليه وحضنوة
سامر: اى الجمال دة والله انتو خسارة فالبهايم اللى تحت
سندس بضحك : دى شتيمه
سامر بضحك وهما ماشيين : طبعااااااااا
############$$############
عند رحيل جهزت نفسها وكانت جميله بالفستان اللى اختارة معاذ
عمران بتبريقه : بسم الله ما شاء الله
رحيل بتنهيدة : حلو
عمران : هتموتى يا بنت سالم يا هما اللى هيموتوا
رحيل باستغراب : لى
عمران : هيحسدوكى وان محسدوكيش عيونهم هتطلع عليكى ومعاذ هيموتهم
رحيل بضجك : مش للدرجادى
عمران مد دراعه
رحيل : انت
عمران : انا اللى هوصلك لمعاذ
رحيل ابتسمت
عمران: ......