رواية عشق الرحيل
الفصل الثانى والعشرون والثالث والعشرون
بقلم عائشة احمد
عشق الرحيل
#الثانى_والعشرون
حامد : استنواااااا
لميس بتوتر: معلش يا حامد الكل تعبان انهاردة لو فى حاجه خليها لبكرة
حامد: لا يا لميس لازم الكل يعرف اللى انا عايزة
عمران : خير يا حامد فى اى كمان
الكل بدأ يلتفت لحامد
زهرة: خير يا ابنى
حامد : انا اتجوزت
نورهان بصراخ : نعممممممم بتقول اى
حامد : اللى سمعتيه
روان بدموع: لا يا بابا متقلش كدا عشان خاطرى أرجوك
حامد: اسف يا روان بس كان لازم كدا
نورهان راحت لعنده : كان لازم كان لازم اى انت اتجننت
حامد بصراخ : انا اتجننت عشان اتجوزتك انا اتجننت عشان استحملك واستحمل واحدة انانيه
نورهان بسخريه : ولادك كبار وعلى جواز وانت بتقول اتجوز الزمن ماشى بالعكس الراجل بدل ما يجوز ولادة بيتجوز هو
حامد: انا استحملت كتير عشان ولادى استحملت اهمالك لى عشان ولادى استحمت قرفك عشان ولادى استحملت مصايبك عشان ولادى كل حاجه استحملتها عشان ولادى
نورهان : الحق يا معاذ ابوك بيقول اتجوز ومين ست الحسن اللى اتجوزتها بقه مين اللى عجبت البيه
حامد: تعالى يا رحمه
الكلوبيبص عالباب لتددخل امرأه ذو الخمسين عامل ويظهر على ملامحها الطيبه والسموح والوجه الحسن
نورهان رايحه تضربها
حامد : اقفى عندك اللى هيقربلها او يمسها بكلمه هيواجهنى انا
عمران بالم : خلصتوا وضحك والله عال عال اوى اتنين بيحبوا بعض وعاملين زى ناكر ونكير بيعندوا فى بعض وهما هيموتوا وهما بعاد عن بعض وشاور على رحيل ومعاذ والتانى بعد العمر دة رايح يتجوز على مراته اقول اى ولا اعمل اى ولسه الصحافه هتفضحنا بكرة
نورهان بغضب راحت عند رحيل وبتهزها جامد: من لما جيتوا والدنيا خراب ومش بعيد تكونى انتى اللى اقنعتيه بالجواز انتو اى اللى جابكوا انتو دمرتونا كلنا انتو مصايب
رحيل بدموع بتهز راسها بلا
عمران بصوت عالى والم : ابعدى عنها اب ع د ى ع ن ه ا
رحيل بصراخ : جدى
الكل طلع يجرى على عمران المنشاوى
معاذ: اطلب الاسعاف بسرعه يا يحيى
رحيل بدموع : جدو رد عليا ارجوك اعملى حاجه
سندس بدموع : نبضات قلبه ضعيفه جدا
رحيل بدموع : جدو خليك معايا
يحيى : الاسعاف جت
وبالفعل دخلوا واخدوه
رحيل : انا جيه معاه
معاذ: وانا وراكوا بالعربيه
يحيى: خليكى مع تيتا وانتوا كمان خليكوا هنا وشاور عالبنات
الكل بدأ يبكى
نادين بدموع : هيبقى كويس يا تيتا
زهرة بدموع : يارب يا رب يا بنتى
شمس بتهدى لميس
لميس: اول مرة اشوف بابا كدا
شمس: هو قوى هيكون كويس متقلقيش وهيطمنونا ان شاء الله
لميس: يارب يارب
########################
فالمستشفى
رحيل مش عايزة تسيبه ومتسكه ايدة
الدكتور: معلش يا انسه لازم ناخدة عشان نكشف عليه
رحيل : ادخل معاه ارجوك
الدكتور بيبص على اللى واقفين حد يحوشها
يحيى : سبيهم يا رحيل وبيشدها
رحيل : خلوهم يدخاونى معاه مش عايزة اسيبه
معاذ : راحوشدها وهى رمت نفسها فحضنه
رحيل بانهيار: قلى ان هو هيكون كويس
معاذ بوجع: هيكون كويس بس اهدى
رحيل بدأت تهدى وانتبهت انها فى حضنه زاحته وبعدت عنة وقاعدة عالاستراحه الدكتور خرج
رحيل طلعت تجرى : جدى عامل اى
الدكتور : الحمدالله بقى كويس الضغط على وقلبه تعبان ارجو الاهتمام وابعدوا عنه اى زعل لا نقلبه مبقاش مستحمل متنسوش ان عمران بيه كبير فالسن
سامر: شكرا يا دكتور
رحيل قبل ما يمشى : ينفع اشوفه ارررجوك
الدمتور : بس مطوليش
رحيل دخلت وراحت لعندة ودخلت ودموعها نزلت لما شافته بالمنظر دا
جرت لعندة ومسكت ايديه وباستها وكلمته ودموعها بتنزل
رحيل : لا يا جدو انا مش عايزة اشوفك كدا عشان خاطرى انا ملبش غير قلبى واجعنى اكتر من قلبك يا جدو اصحى وانا مش هزعلك ابدا صدقنى يا جدو ارجوك ارجوك متروحش منى زى بابا وهنا انهارت فى البكاء لحد مادخل سامر وحضنها
رحيل : قله يا عمو انى مش هزعله تانى بس خليه يرجع زى الاول
سامر بحزن : اهدى يا حبيبتى اهدى مسح دموعها جدك قوى متخفيش عليه هما عاطيينوا مخدر عشان ينام ويرتاح وان شاء الله هيبقى كويس رحيل حضنته جامد وسامر اخدها وطلع وقعد بيها عالاسترحه اللى جنب الاوضه وهى فى حضنه ومعاذ باصص ليها نفسه ياخدها فى حضنه
مروان راح لعندها : تعالى يا رحيل اروحك
رحيل : لا لا مش هروح انا هفضل هنا لحد ما جدو يرجع معايا
مروان : بس
معاذ شاور ان هو يسيبها
معاذ راح وجاب من عربيته لبس الجيم اللى دايما فالعربيه
معاذ: خدى غيرى هدومك والبسى دا
سامر: يلا يا حبيبتى
اخدت اللبس منه ومعاذ طلب من الممرضه تاخدها
وبالفعل بدأت تلبس وشامه ريحته بتشم هدومه بنفس عميق بتشبع حنين قلبها بريحته لبست وغسلت وشها وخرجت لقت حامد واقف بعيد راحت لعنده
رحيل حطت ايديها على ظهرة : هيبقى كويس يا عمو
حامد بصلها : انا السبب
رحيل مسكت ايديه : لا يا عمو متقلش كدا هو هيبقى كويس حامد اخدها فى حضنه جامد : انا اسف يا رحيل اسف
رحيل : على اى يا عمو مفيش حاجه
رحمه : حامد
بص رحيل وحامد عليها : تعالى يا رحمه دى رحيل بنت اخويا
رحييل ببسمه : ازيك
رحمه ببسمه : بخير الحمدالله جدك عامل اى
رحيل : كويس الحمدالله خليكى مع عمو انا هروح اشوف جدو
وهى ماشيه اتخبطت فى معاذ
معاذ : انتى كنتى عارفه
رحيل بصتلها : كنت عارفه ان عايز يتجوز
معاذ: صوته بقى عالى ومقلتيش لى
رحيل بتبص حواليها عالناس اللى بدؤا ينتبهوا ليهم : انا مقلتش لان هو اللى لازم يقول بس انا مكنتش اعرف ان هو هيتجوز بالسرعه دى
معاذ بسخريه : فعلا مكنتيش تعرفى او يمكن حبيتى تنتقمى من امى او منى
رحيل بصدمه : انت اكيد مجنون اكيد مجنون انا كش هتكلم ولا هبرر لانى تعبت من الكلام والتبريرات وزاحته ومشت
معاذ راح عمد ابوها ولقى رحمه قاهدة جنبيه وماسكه ليه الشاى وساندوتش وبتتحايل عليه ياكله جه نادر من وراه
نادر : يمكن مليش حق ادخل بس ابوك كبر فالسن وكان محتاج اللى يراعيه ويحافظ عليه ويقلقك عليه الاهمال بيموت اى علاقه مهما عدى عليها سنين يمكن ابوك لقى الاهتمام معاه عشان كدا اتجوزها ودا الواضح متحكمش من غير ما تسمع صدقنى
حامد انتبه ليهم : راح لمعاذ
معاذ: اعتقد ان انا بحاجه لتفسير
حامد : اكيد انت واخوك
نادر : هبعتلكوا مروان
وبالفعل وصل مروان وبدؤا الكلام
حامد : انتو عارفين ان امكوا كانت بتحب عمكوا سالم وكانت عايزة تتجوزة ولما رفض وسافر اتجوزتها انا حاولت معاها بكل الطرق انها تحبينى بس للاسف محبتنيش قلت يمكن لما نخلف تنسى بس للاسف خلفنا وكبرتوا وهى زى ما هى يمكن لدرجه انى شكيت ان قلبها بقى حجر انا عيشت طول حياتى تعيس عشانكوا بس مش قادر اكمل كدا انا كبرت محتاج اللى تهتم بيا وتحبينى وتفضل جنبى تفهمنى من قبل ما اتكلم لقيت هى فيها كل دة مكنتش مسامح نسرين على اللى عملته حننت قلبى عليها وبزوراها انا وهى كل يوم
مروان : انا مش زعلان منك يا بابا انا عارف انك فعلا عندك حق فاللى عملته ربنا يسعدك
معاذ: ربنا يسعدك ولسه هيمشى
حامد : على فكرة رحيل مكنتش تعرف غير انها سمعتنى بالصدفه وابقى زوروا اختكوا هى ندمانه على اللى عملته الدكتور بيقول لازم نكون جنبيها
معاذ سابه ومشى ومروان راح لعن رحمه
مروان ببسمه : خلى بالك منه
رحمه بفرحه : فى عبونى يبنى
مروان : يااااه كان نفسى اسمع كلمه ابنى دى
رحمه : كلكوا اولادى
مروان بص لابوه : ربنا يسعدكوا تعالى معاياجوة يلا يا بابا
رحمه : بس
مروان : يلا
واخدهم وراح عندهم رحمه قعدت جنب رحيل وبدأت تتكلم معاها لحد ما نعست ورحمه مش حاسه انها هتقع من على كتفها معاذ لاحظ طلع يجرى لحقها
رحمه بخضه : بنتى خليها نايمه لتصحى خليها على رجلى عدلها معاذ وبيبصلها بحب ووجع وحزن
رحمة مشت ايديها على ايدة : كل حاجه هتبقى كويسه وهتعيشوا مع بعض احلى الايام
معاذ بصلها وكان الكلام دة اللى كان محتاجه : تفتكرى
رحمه بفرحه ان بيكملمها : طبعا خلى عندك امل فربنا
معاذ : يارب
يحيى : خد يا معاذ غطيها
وبالفعل غطاها ومشى ايدة على وشها وقام
الكل قاعد مستنى والليل ذهب بالمه ووجعه واتى الصباح بما سيحمل
زهرة ولميس والبنات رتحوا المستشفى وكانت رحيل نايمه على رجل رحمه اللى مرضتش تتحرك عشان متزعجهاش رحيل سمعت الصوت قامت مخضوضه
رحمه : اهدى دول اهلك مفيش حاجه
رحيل : انا اسفه اكيد تعبتك مصحتنيش لى
رحمه بهدوء : لا متعبتش
رحيل قامت
سندس: انا جبتلك الغيار دة ادخلى غيرى
رحيل بصت على لبسها وحاسه بالدفا وهى لبساه : لا انا تمام كدا
على : فى اى يا جماعه ماله عمران بيه
مروان : تعب امبارح وجبناه عالمستشفى
على : هو عامل اى
مروان : كويس الحمدالله
زهرة : عايزة اشوفه دخلونى ليه
معاذ : لما يصحى يا تيتا عشان ميتعبش
نورهان : هى الهانم دى بتعمل اى هنا
مروان بنفاذ صبر: كفايه بقه كفايه احنا فاى ولا فأى
رحمه : عن اذنكوا
رحيل بتحدى: لا مش هتمشى انتى بقيتى واحدة مننا واللى مش عاجبه وجودك يتفضل
معاذ بغضب: رررررحيل
سامر الحفيد: اهدوا يا جماعه احنا فاى ولا فأى
شمس : راحت لقت سامر واخد جنب حبت تخفف عنه عامل اى
سامر: بخير الحمدالله
شمس: لا تقلقك هيكون بخير باذن الله
سامر بحزن : مش عايز اخسرة هو قاسى بس حنين اوى انا اهو كبير بس لو حصله حاجه هتكسر
شمس: لا تقول هذا سيكون بخير عمران الكنشاوى لا احد يقهرة
سامر ببسمه : شكرا
شمس: العفو
عند رحيل : سندس انا هنزل اشرب قهوة وارجع لو جدو فاق رنى عليا
سندس: تمام
رحيل مشت ونزلت الكافتريا وقاعدة بتشرب قهوة ومغطيه وشها بايديها
معاذ: ممكن نتكلم
رحيل اخدت القهوة وماشيه: مفيش حاجه نتكلم فيها
معاذ؛ لا فى واقعدى هما كلمتين
رحيل : خير
معاذ: هأجل الطلاق شوى لحد جدو ما يبقى كويس
رحيل : موافقه بشرط لحين الطلاق ميجمعنيش بيك كلام ولا تتدخل
معاذ بغيظ: موافق
رحيل سابته وجت جنا
جنا : انت كويس
معاذ: اه الحمدالله
جنا : باين عليك بتحبها جدا لما بتحبها كدا اتجوزتنى لى
معاذ : جنا مش وقته الكلام دة عن اذنك
الكل اتجمع فوق
والتلفزيون اللى موجود شغال عالاخببار
المذيع : وكالعادة عائله المنشاوى تتصدر الاخبار دائما ولكن هذة المرة مختلفه حيث بعد مدة بعد عقدقران الحفيد الاول للمنشاوى على ابنه عمه تعلن نورهان المنشاوى زواج ابنها معاذ المنشاوى من فتاه اخرى وتظهر معه الفتاه ولا تظهر رحيل المنشاوى التى ظهرت بعد عائله المنشاوى مع صديق لها كما تقول ولكنها نفت خبر الطلاق بينهم ولم تصرح بشئ عن زوجته الاخرى ولكن ما رصدته الكاميرات اوضح كل شئ حيث كانت الغيرة سيدة الموقف والعند بين الحبيبين ليقوم معاذ المنشاوى بسحب زوجته امام الجميع وبعد ذلك انسحبت العائله شخص تلو الاخر ....
حامد بغضب: كنت متوقع ان انتى اللى هتعملى كدا شئ مش جديد
نورهان بتوتر: دول كدابين انا مقلتش حاجه
سامر : الصحفيين مليين الدنيا برة معاذ ورحيل هتخرجوا وتوضحوا كل حاجه ليهم الموضوع دة ينتهى قبل ما نخرج من المستشفى
يحيى: خالى معاه حق لازم توضحوا كل حاجه شوفوا هتقولوا اى
معاذ بغضب: مش مضطر
حامد بغضب: لا مضطر الدكتور قال جدك لازم يرتاح لما يصحى عالاخبار دى حالته هتبقى ازاى
رحيل : انا موافقه
معاذ بصلها كتير: تمام وضغط على اسنانه اتفضلى
تصرفات الهوجاء بتاعت حضرتك
رحيل بصتله : معاذ انا هعمل كدا عشان جدى بس انا ولا عايزة اتكلم لانى تعبت بما فيه الكفايه
معاذ اسمعى اللى هنقلهولهم : هنقلهم ان مفيش اى اخبار عن الطلاق وان جنا اخت صديق لى ومفيش جواز ولا غيرة سامعه
رحيل بسخريه: عايز تخبى لى
معاذ بغضب: رحيل
رحيل : حاضر
معاذ : وان الاستاذ اللى كان معاكى كنتى عازماه عالحفله وروحتى جبتيه معاكى
وبالفعل خرجوا للصحفيين اللى انهالوا عليهم بالاسئله
معاذ: اتمنى بهدوء ومتنسوش اننا قدام مستشفى
صحفى : ياترى تى اللى حصل خلى حضرتك تتجوز على
استاذة رحيل وانا الصراحه شايفها ست تحل من على حبل المشنقه
عشق الرحيل
الثالث والعشرون
معاذ راح للصحفى وبدون مقدمات ضربه بوكس : عشان تانى مرة تعرف تتكلم ازاى
رحيل بسرعه : اهدى يا معاذ يا جماعه اللى وصلكوا الاخبار عننا كان بيكدب عليكوا انا ومعاذ لسه متجوزين ومطلقناش والاخبار كلها كدب
صحفى: امال نورهان هانم قالت لى كدا ومين اللى كانت معاكوا فالحفله ونزلت مع حضرتك
معاذ: دى اخت صديق ليا وجايه تقضى كام يوم
صحفيه : طب الكابلز بتاع عيله المنشاوى كانوا سوا لى حضرتك واستاذة رحيل مكنتوش سوا
معاذ: لانها مكنتش لسه جهزت وكنت هأخر
رحيل : عشان كدا جيت مع صديق ليا
صحفى : تبررى اى اللى حصل جوة الحفله
رحيل قربت من معاذوحضنته قدام الكاميرا : كنت بناغشه شوى وضحكت مش كدا وبصت لمعاذ اللى عايز يموتها
معاذ : كدا
صحفيه : كنا هنزعل جدا لو حضراتكوا اتطلقتوا بجد انتو كابلز هايل
رحيل : مرسى
صحفى: ممكن تطمنونا على عمران بيه
معاذ: الحمدالله كويس وباذن الله هنخرج اليوم من المستشفى عن اذنكوا ومسك ايد رحيل ودخل
معاذ: اى اللى عملتيه برة دة
رحيل : والله حضرتك انا كنت بحاول انقذ الموقف عشان يصدقوا مش حبا انى الزق فى حضرتك
جنا بدموع : معاذ
رحيل بوجع : روح راضى حبيبتك وشوف هتقلها اى
وسابته ومشت
معاذ فى نفسه : اه يا امى اه لى بتعملى دايما حاجات تتدمر اللى فاصل ما بينا
جنا : انت لى مقلتلهمش انى مراتك
معاذ: جنا الايام دى تعدى بس وانا هفهمك كل حاجه
وسابها ومشى وقفه يحيى
يحيى: هتفضل تخبى عليهم لحد امته يا معاذ
معاذ: انا هحكى لجنا كل حاجه بس مش دلوقت لما الدنيا تهدى بس
يحيى: وهتعمل اى مع رحيل
معاذ بتنهيدة: هطلقها
يحيى بصدمه: نعم
معاذ: اللى سمعته هنفذلها اللى عايزاه
اما عند عمران صحى
زهرة بحب: كدا تخضنا عليك
عمران : سلامتك من الخضه
زهرة بدموع : روحى كانت هتروح يا عمران
عمران : متقليش كدا
رحيل : احم احم هقطع الرومانسيات دى انا بغير يا تيتا
زهرة : حبيبه تيتا هتشاركينى فيه ولا اى
رحيل راحت لعند جدها وقعدة عالارض ومسكت ايدة : ايوة هشاركك فيه
عمران بضحك: هههههه ضحكتونى بتغيرى من جدتك
رحيل ببسمه وحب: كنت هموت عليك يا جدو
عمران : متخفيش عليا انا زى الوحش
رحيل باست ايدة : انا اسفه
عمران : لا متتاسفيش بس اوزنى امورك قبل ما تعمليها
رحيل : حاضر يا جدو
عمران : هيروحونى امته
معاذ دخل : فالوقت اللى تحب تمشى فيه وراح لعندة حمدالله عالسلامه
عمران : الغاليين كلهم عندى
رحيل : بصى يا زهورة بقه البيه ممنوع عنه السمنه واكله كله بزيت فقط لا غير والمحمر والمشمر نقلل منه ماشى يا وزه
عمران : اى يا بت الكلام دة انتى اتعاملت مع مين
رحيل : يوة هنبتدى بقلك يا جدو ورايا قضيه وعيل وليله
عمران : خلى بالك من نفسك
رحيل خرجت وخرج وراه معاذ
رحيل : خالد ازيك
خالد : لما سمعت الاخبار قلت اجى اطمن على عمران بيه
رحيل : دايما موجود شكرا يا خالد
معاذ واقف بيطلع شرار
رحيل : ازيك يا اميرة
اميرة ببسمه : بخير الحمدالله
جنا بتعب : معاذ انا تعبانه وعايزة اروح
خالد بسرعه : انا كمان مروح ممكن اوصلك
معاذ : وانت تعرفها عشان توصلها
خالد بتوتر: لا اعرف مكان القصر بتاع حضرتكوا وقلت بما انكوا كلكوا مشغولين ومعايا اميرة اختى
مروان : خليه يوصلها يا معاذ شكلها تعبانه
معاذ: تمام
وبالفعل خدها خالد واميرة
خالد: انتى كويسه شكلك تعبان ارجعك المستشفى حد يشوفك
جنا: لا انا كويسه شكرا
خالد: طب هتقعدى ازاى فالقصر وكلهم فالمستشفى
جنا : عادى هبقى كويسه ان شاء الله شكرا لاهتمامك
خالد : تعالوا نتغدى
جنا لسه هتعترض
اميرة : يلا انا هموت من الجوع وانتى اكيد والنبى نا تعترضى
جنا بضحك: تمام
######################
فالمصحه
نسرين بدموع: طمنى يا بابا جدو كويس
حامد: كويس يا حبيبت اطمنى
نسرين : بجد يا بابا كويس
حامد: ايوة يا حبيبتى كويس
نسرين بتوتر: كلكوا كويسين
حامد : تحبى تشفيهم
نسرين : ياريت يا بابا
حامد: هعمل مكالمه فيديو بس مطلعيش صوت
وبالفعل فتح الفيديو وبدأ يمشى عليهم ونسرين حست اللى فقدته وعايزة تعوض الكل عن اللى عملته
نورين لاحظت عمها واستغربت من اللى بيعمله قررت تمشى وراه وبالفعل لقته بيكلم نسرين
نسرين بدموع: انا عارفه انهم مش هيسمحونى بس قلهم ان انا اسفه على اللى حصل منى
نورين جت من ورا عمها : مين قال اننا مش هنسامحك
نسرين : نورين
نورين : انا عن نفسى مسمحاكى يا نسرين اى حد بيمر بظروف ولازم نفضل جنبه عشان يعدى المرحله دى
نسرين بدموع: انا اسفه
نورين : تؤ تؤ مش مقبول هقبله لما تبقى كويسه
نسرين ببسمه: ان شاء الله
عدى الوقت وعمران خرج والكل معاه ورحمه كمان معاهم
نورهان بغضب: هى دى هتعمل اى هنا
عمران بتعب : هتفضل هنا
نورهان بصدمه: بتقول اى يا عمى.
عمران : اللى سمعتيه هتفضل هنا وسابهم وطلع اوضته
لميس: حذرناكى كتير من اهمالك لجوزك ولعيالك بس انتى مكنش بيجيب فايدة معاكى الكلام اشربى بقه نتيجه اعمالك
نورهان فضلت واقفه : ماشى ماشى يا ولاد عمران انا بقى هجيب عليها واطيها ومسكت التليفون : ايوة يا اخويا ............
عدى يومين وعمران بقى كويس ومعاذ ستب البيت وبقى يبيت فالاوتيل عشان مش عايز يشوف رحيل ولا يتكلم مع جنا وبيعيد ترتيب امورة
رحيل قاعدة مع روان ورنيم
روان بحزن: مش عايزنا نعمل التحاليل
رحيل : لسه بدرى عالكلام دة يا بنتى انتو مكملتوش
روان : بس انا نفسى يكون عندى بيبى يا رحيل
رحيل : الصبر الصبر يا روان لو علمتم ما فى الغيب لاخترتم الواقع
رنيم : رحيل معاها حق يا روان اصبرى
رحيل : غيروا بقه بقلك يا روان هو معاذ مختفى لى
روان بغمزة: معاذ انتى لسه بتحبيه بعد اللى عمله
رحيل : حب حب اى فضول بس
روان : قاعد فاوتيل
رحيل : اه طب عن لءنكوا عشان هقابل روضه
رنيم: اخبارها اى وابنها عرفتوا حاجه
رحيل: انا بعمل كل اللى اقدر عليه وربنا يسهل
خرجت رحيل وقررت تروح لروضه تاخد منها رقم الانسانه الوحيدة اللى هتساعدها
رحيل : عايزة رقم مدام سارة
روضه : لى يا استاذة
رحيل : هى اللى هتقدر تساعدنى عايزاها تجبلى شعرة من الطفل عشان اعمل تحليل Dna
روضه : مهو المحكمه كدا كدا هتعمله
رحيل : اه هتعمله بس من غير ما يعرفوا
روضه: ازاى
رحيل : المقدم هو اللى هيتولى الموضوع دة عشان كدا محتاجين حد من جوة البيت يجبلنا عينه من الطفل
فلاش باك
رحيل: انا المحاميه رحيل المنشاوى
المقدم يونس: اهلا وسهلا بحضرتك
رحيل : حضرتك عارف انى رجعت فتحت قضيه عيله الدهشورى عايزة اقترح على حضرتك اقتراح
يونس: اتفضلى
رحيل: عايز تحليل الDnaيكون سرى
يونس: ازاى
رحيل: من غير حد ما يعرف هنجيب عينه من الطفل من غير يا يعرفوا منعا انهم يهددوا حد او يغيروا فالنتيجه
يونس: فكرة تمام بس مين اللى هيجيب العينه
رحيل بشرود: سارة الدهشورى
يونس: جدته
رحيل : اه
يونس: تمام اتمنى يبقى كلامك صح لان لو غلط هتبقى انتى الخسرانه وهتتدخلى متاهه انتى مش قدها
باااااااك
رحيل: الو مدام سارة معاكى رحيل المنشاوى
سارة: .......
رحيل: انا المحاميه لروضه عادل اللى بنتك واخدة ابنها وانتى عارفه ان الكلام دا مظبوط وروضه قالتلى انك غيرهم فاتمنى من حضرتك تساعدينى
سارة:........
رحيل: شكرا لحضرتك عايزة........
###$$$$$$$$$$$$$$$$$$
فالشركه
يحيى: يعنى دة حل
معاذ: عايز اى يا يحيى
يحيى: كلم بشار قله انك مش قادر تكمل قله بتخسر حبيبتك مراتك قدامك مش قادر تاخدها فى حضنك مش قادر تبصلها بحب
معاذ بيمشى ايدة على وشه: مش هينفع يا يحيى مش هينفع
يحيى : هتندم اكتر ما انت ندمان دلوقت
السكرتيرة: مدام روان برة
معاذ: خليها تتدخل
يحيى: فى اى يا حبيبتى
روان بزعل: يحيى انا قررت نروح لدكتور
يحيى بغضب : لا اله الا الله ارحمينى يا روان ارحمينى
روان بدموع: انت مش عايزنا نروح للدكتور لى
يحيى : لان لسه بدرى على الموضوع دة
روان بدموع : بس انا نفسى فبيبى
يحيى: انتى اصلا لسه بتتدرسى ازاى عايزة يكون عندك بيبى وانتى بتتدرسى
روان : هسيب الدراسه انا نفسى فبيبى وبصت لمعاذ ارجوك يا معاذ خليه يوافق ارجوك
معاذ باصص ليهم واخيرا خرج من صمته : طب افرض هو مبيخلفش هتسبيه
روان بصدمه : لا طبعا اى اللى بتقوله دا اكيد مش كدا
معاذ: فرضنا كدا هتسبيه ردى عليا
روان : لا طبعا مستحيل
معاذ: فرضنا انك مبتخلفيش هيسيبك او انتى هتخليه يسيبك
يخيى هنا اتكلم: مستحيل طبعا
معاذ: بس متسبقيش الامور لسه بدرى يا روان لسه بدرى
روان بحزن : يووووة كل حاجه لسه بدرى لسه بدرى ومحدش حاسس باللى حاسه بيه وسابتهم ومشت ويحيى طلع وراها
يحيى: استنى يا روان بس
فى مكتب نادين
على : اى يا نادين قرارك اى
نادين بتوتر: هكلم ماما بس فى حاجه هقلك عليها انا بحب معاذ او كنت بحبه مش عارفه هو كان اى بالنسبالى يمكن كنت بحب انو يعنى ليه هيبه ومركز وانه لى مركز فالشركه مش عارفه بس حاليا مفيش اى حاجه معتقدش ان دة حب
على : ادينى فرصه اقرب منك وساعتها هتشوفى اذا كان حب ولا اعجاب بحاجات ملهاش لازمه
نادين: هكلم ماما وارد عليك
على ببسمه : هستنى فونك وخرج
نادين مبتسمه وفرحانه وسرحانه دخلت ريما
ريما: نادين وبتحرك ايديها قدام وشها ونادين سرحانه مش منتبها
ريما بصوت عالى : ناااااادين
نادين بخضه : فى اى خضتينى
ريما بغمزة : منتى لو مش شاردة كنتى حسيتى ان انا هنا بقالى خمس دقايق بحاول ارجعك على ارض الواقع
نادين : طيب يختى فى اى
ريما بحزن: مضايقه ومخنوقه
نادين باستغراب: لى مالك
ريما: خرجينى نتمشى شوى
نادين : تعالى
ريما: انتى كويسه
نادين: اه فى حاجه
ريما: اصل كنت متوقعه تخانقينى و
نادين ببسمه : انسى انسى تعالى
##################$$$$$$
نسرين : بابا
حامد: ازيك يا حبيبتى
نسرين بخير : امال طنط رحمه فين
رحمه بفرحه: انا هنا اهو جايبالك مفجأه
نسرين : مفجأه مفجأه اى
مروان : انا
نسرين بفرحه طلعت تجرى ورمت نفسها فى حضنه : مروان
مروان بحنيه: عامله اى
نسرين : بقيت كويسه لما شفتك
سندس : وانا
نوربن : وانا
نسرين بفرحه حضنتهم : انا اسفه اسفه سامحونى ارجوكوا
سندس بتمسح دموعها : اشششش بطلى بطلى عياط
واهم حاجه انك عرفتى غلطك وراجعتى نفسك
مروان ،: الحجاب هياكل من عليكى حته
نسرين بفرحه : بجد
نورين : بجد
نسرين : رحيل ومعاذ انا السبب مش كدا
نورين : متقليش كدا فى حاجه حصلت ما بينهم ومحدش يعرفها وبعد كدا كل الامور خرجت عن السيطرة بس معاذ غبى
مروان بغضب: ما تحترمى نفسك يا حاجه
نورين : بس يا بابا هى اخته وقابله الشتيمه انت مالك
مروان : انا اخوة ومش قابلها
نورين : اصلك غبى زيك
مروان لسه هيتكلم سندس قطعته : عنك يا غالى مالك ابت انتى نافشه ريشك كدا لى
نورين بدموع مصطنعه : انتى بتفضلى خطيبك على اختك عشان بتشتمه
مروان : انت يا بت متربيه فعلا فامريكا
سندس: البركه فى اميرة هانم طفحت
حامد بضحك : طب هى اميرة وانتى جبتى منين طفحت دى
الكل ضحك
نسرين : سلملى على معاذ وروان كتير يا مروان
مروان : المرة الجايه هيكونوا معانا وماما
قاطعته نسرين: لا ماما خلاص فقدت الامل
##############
عند خالد
خالد: بقلك يا اميرة اتصلى على جنا شفيها عامله اى
اميرة باستغراب: لى يعنى اكيد كويسه
خالد: نطمن بس
اميرة : خالد انت فيك حاجه اوع لا انسى دى متجوزة معاذ المنشاوى اوعى يا خالد
خالد: انتى مخك راح لفين يما انا كنت عايز نطمن بس
اميرة: حاضر يا خالد هكلمها
خالد: ..................