رواية عشق الرحيل اسفة ياقمرات
الفصل الثامن والعشرون
الكل بيهزر ويضحك بس وقفوا على صوت
ازيكوا يا جماعه
روان بصدمه: نسرين وراحت لعندها وحضنتها
نسرين بهدوء: عاملين اى
نورهان : حبيبتى عامله اى وحشتينى
نسرين بسخريه : لو كنت وحشتك كنتى سالتى عنى ولا اى
نورهان : اصل كنت مشغوله شوى
نسرين : عادى
عمران بغضب: مين رجعك هنا
معاذ: انا يا جدى
عمران : انت ناسى اللى عملته
معاذ: لا مش ناسى بس هى خلاص عرفت غلطها
فلاش باك
الممرضه: انسه نسرين معاذ بيه برة وعايز يقابل حضرتك
نسرين بلا اهتمام : دخليه
معاذ: عامله اى
نسرين : شايف اى
معاذ: شايف ان انتى فى مكانك الصح
نسرين: تمام
معاذ: بصى يا نسرين انتى غلطى كتير فى حياتك وجدك سكتلك كتير بس وصلتى للغلط اللى مينفعش حد يسكت عليه انتى اتجننتى وصلت بيكى الجرأه انك تسلمى بنت عمك لواحد سافل عشان القرف اللى بتشربيه انا ولا جى الومك ولا اعاتبك انا جى اقف جنبك
نسرين بسخريه: بعد اى الكلام دة كنت محتجاه فعلا بس جه متأخر كنت محتاجاكوا جنبى بس كل واحد كان مشغول كنتوا قريبين من روان انما انا لا روان تخرج عادى وكمان انتو احيانا اللى بتخرجوها روان مضايقه تجبولها اللى هى بتحبه كنتو بتحبوها اكتر منى يمكن اصلا مكنتوش بتحبونى
معاذ: مين واصلك الاحساس دة
نسرين: انتو انتو اللى وصلتونى لدة
معاذ: احنا طب لى مقربتيش لى مسألتيش نفسك لى روان قريبه ليا انا ومروان مدورتيش عالسبب هقلك روان هى اللى غرضت نفسها علينا احنا عالطول مشغولين هى اللى كانت بتيجى وتقعد وتهزر وتتخانق فينا هى اللى فرضت نفسها لحد ما عودتنا على وجودها فبقت قريبه لينا انتى كنتى واخدة اتجاه امى تصرفاتها عدم اهتمامها كنتى مدلعه كنا بنحاول نقرب بس للاسف كنتى بتصدينا لحد ما وصلتينا ان احنا بعدنا
نسرين بدموع: بس انا عايزاكوا فى حياتى انا تعبانه من غيركوا رجعونى وسطيكوا وحبونى
معاذ حضنها جامد : هترجعى وتبقى وسطينا بس الاول اتعالجى وانا هرجعك
نسرين: وعد
معاذ: وعد
بااااااااك
نسرين : انا اسفه يا جدو ارجوك سامحنى
نورين : انا سامحتها يا جدى كلنا سامحناها
الكل بصوا علي رحيل اللى ليها القدرة انها تخلى عمران يسامح نسرين
رحيل بمزح: على فكرة انا مش بكلمه بتبصوا ليا لى
زهرة : رحيل
رحيل بتأفف: قلبك ابيض يا كبير سامحها احنا مسامحينها خليك جدع اهو بتبتسم يبقى بتشاور نفسك
زهرة بضحك : يخرب عقلك يا رحيل
رحيل : اه والله بيضحك اهو
عمران بضحك : ماشى هبقى اشوف زعلانه لى بعدين وبص على نسرين اتمنى تكون دى اخر غلطه لان الجيه هتبقى قاضيه
نسرين بفرحه: اكيد يا جدو
زهرة وهى فاتحه ايدها: حمدالله عالسلامه يا حبيبتى
##############
صباح اليوم التالى
سندس: انت رايح فين
مروان : معلش يا روحى بس لازم اروح الشركه
سندس: انا اخدت اجازة انهاردة عشانك
مروان : معلش لازم امشى باى
سندس : ماشى يا مروان ماشى
مروان اخد العربيه وقرب من الشركه فجأه واحدة وقفت قدام العربيه وفرمل على اخر لحظه
مروان نزل حرى من العربيه لقى بنت فالعشرينات جميله بشعرها مغمى عليها مروان حاول يفوقها مفقتش شاله واخدها عالمستشفى
############################
فالشركه
رحيل دايرة تلف فالمكتب بتاعها
نادين : يا بنتى اقعدى خيلتينى
ريما بضحك : شكلك مسخرة
رحيل: بت انت وهى انا مش طايقه نفسى
نادين : طب عايزة اى
رحيل : البنت سمر لازم تمشى
نادين: لى دى باين عليها هاديه
رحيل: دى ملزقه
ريما بضحك : انتى اللى سايباه فاتحملى
رحيل بتحذير : هجيبك من شعرك
ريما : وعلى اى انا رايحه الاجتماع
نادين: خدينى معاكى يلا يا رحيل
رحيل : يلا
فالاجتماع
معاذ: مروان فين
يحيى : مجاش ومش بيرد
نادين : اعتقد كان هيخرج هو وسندس
معاذ بغضب: هو ناسى الاجتماع رنى على سندس وخليه يجى حالا
رحيل بغيظ: خليه يخرج مع خطبته انت هستعبدة
معاذ بغضب: لا يا هانم مش هستعبدة ولا عايزة يجى اتملى فجمال سياددة امعاك ورق المناقصات اللى عاملين الاجتماع عشانها
نادين : سندس بتقول انه مش معاه وخرج من بدرى
يحيى : خلينا قاعدين شوى نشرب حاجه لحد ما يجى
معاذ: سمر سمر
سمر: نعم يا استاذ معاذ
معاذ: هاتيلنا قهوة
رحيل بتصه عليها وبتطلع شرار : اى اللى لابساه دة
نادين بضحك : ماله يا رحيل بس
رحيل : احنا فشركه متحطش ميك اب
معاذ : حريه شخصيه روحى يا سمر
بعد دقايق سمر جابت القهوة وبتدى لمعاذ فنجانه رحيل مدت رجليها وقعتها
معاذ: اى دة
سمر بتوتر: انا اسفه مكنش قصدى
معاذ قام ورايح الحمام سمر وراه : اساعد حصرتك
رحيل بغيظ: لا عن اذنك انا هساعدة ودخلت عندة
واقفه ومربعه ايديها وبتبص عليه وهو شايفها من المرايه
معاذ عرف ان هى اللى عملت كدا
معاذ: بتبصيلى كدا لى تعالى امسحى القوة اللى انتى السبب فكبها
رحيل مسكت المنديل وبتمسح : انا مالى مش انت اللى جايب واحدة متعرفش حاجه تشتغل عندك
معاذ: والله
رحيل: حاطه طن ميك اب على وشها ومحزق وملزق ولا اللى رايحه ديسكو
نعاذ: حريه شخصيه
رحيل بغضب بصتله : اما انا لى مانعنى
معا بهيام : لانك مراتى
رحيل شردت شوى : لا وقلتلك انى مستنيه اطلق منك
معاذ: وانا مش هطلق اديكى متعلقه
رحيل بصتله ولسه هتمشى شدها
معاذقرب منها: خليكى شوى
رحيل بخجل: معاذ ابعد
معاذ: رحيل وحشتينى سامحينى ارجوكى انا بحبك وعمرى ما احب غيرك انا اسف
رحيل بتوتر زاحته ومشت
ريما : اخرتوا لى جوة
نادين : وشك محمر اى حصل
نادر : لا اله الا الله سيبوا البنيه يا جماعه
بحيى: اتلهى انت الا صح الواد معتز فين
نادر: مستنى حبيبته تخرج من الامتحان
يحيى بضحك: خليه يعشله يومين هههههه
نادر: قصدك اى احكيلى
يحيى لسه هيتكلم قاطعته ريما
ريما بخبث: ايوة يحيى هنا اهو يا روان اه خلاص ماشى
يحيى بيبلع ريقه: لا قصدى ان بعد الجواز هيبقى احسن وكدا
نادر: اه
#######################
فالجامعه
نورين وصلت لمعتز ومعاها نسرين اللى كانت بتذاكر فالمصحه
معتز: عملتوا اى
نورين : تمام
نسرين : الحمدالله
معتز : طب يلا نروح
نورين ببرائه : غدينى فمطعم ماك انا جعانه بليززززززز
معتز : اهى برائتك دى اللى هتودينى فداهيه
نسرين : طب اسيبكوا انا
نورين : بس يا بت تعالى بس قال تسبينا
نسرين : عشان تبقوا على راختكوا
معتز : هههه راحت اى يا ماما دا انا هتجوز شوقى صاحبى
نورين بغضب: عاجب ولا لا
معتز : مهو الكارثه ان هو عاجب
نورين : هههههههههه
وفجأه جتلها رساله هتقلب الموازين
نورين بصدمه : اى دة واتكلمت بصوت عالى معتززززز اى دة
معتز : والله ما انا
#######$##$$$####
فالقصر
زهرة ولميس ورحمه وشمس وروان ورنيم قاعدين
وبيتكلموا
لميس: روان يا حبيبتى اسمعى نصيحتى يحيى بيحبك ومتعمليش غلطه امك متهمليش جوزك وانسى وكانك متعرفيش ومستنيه الفرج من عند ربنا
رنيم : صدقينى محدش عارف الخير فين انا اهو حامل بس مش عارفه هعيش ولا هموت هعيش واشوف ابنى واربيه ولا هموت ودموعها نزلت انا مش عايزة ابعد عن سامر عايزة اقضى معاه كل لحظه عشان لو اتحرمت منه
روان بدموع: متقليش كدا
لميس حضنتها: ان شاء الله هتربيه وهيبقى احسن حد فالدنيا
شمس: عيشى يا روان اسعدى جوزك انا بتمنى الوقت يعود وانا مش ازعل سالم منى ابدا مبعدش عنه لحظه ربنا يرحمه
الجميع ": يارب
زهرة : يا بنتى ربنا لى حكمه فكل حاجه وبيعوض فالصبر مفتاح الفرج
رحمه: فعلا الصبر مفتاح الفرج انا صبرت كتير لحد ما ربنا عوضنى استحملت بعد موت حوزى كتير اوى اهانه وزل وقهرة وكسرة نفس كل حاجه تتخيليها استحملتها واهو ربنا عوضنى بحامد الحمدالله بشكر ربنا ليل ونهار على عوضه ليا
روان ببسمه : بتحبى بابا اوى كدا
رحمه : انا بعشقه مش بحبه عوضنى عن كل الحزن اللى عشته
روان : وانتى عوضتيه عن كل الالم اللى شافه
زهرة : ربنا يسعدكوا
رحيل : اى الحلاوة دى وحلويات كمان واخدت الطبق وبدات تاكل
نادين : مفجوعه
عمران جه فجاه : رحيل
رحيل : كح كح كح ه م وت الحقينى بميه
شمس بضحك: خدى
رحيل شربت : اى دا
نادين : جدك
رحيل : انا عملت حاجه انهاردة
ريما : احنا اش عرفنا
رحيل بغضب،: يا حيوانه منك ليها مش كنا سوا من الصبح
نادين : طب شوفيه
مل دة بهمس
رحيل : خير يا جدى
عمران : تعالى ورايا ومشى
رحيل : انا اكيد عملت مصيبه اكيد
زهرة بضحك : شوفى بقه عملتى اى
رحيل: عارفاكى يا زوزو انتى فرحانه فيا
نادين : هنستناكى
رحيل : ان طلعت انتى مشفتيهوش نادى عليا ازاى
ريما: طب روحى
رحيل مشت ودخلت عند جدها : خير يا جدى
عمران : هتفضلى كدا لامته
رخيل : كدا ازاى مش فاهمه
عمران: معاذ يا رحيل معاذ
رحيل: انا عرفته انى عايزاه يطلقنى لانى مش هقبل ارجعله بعد الجرح اللى سببهولى واللى انت كنت مشترك فيه يا جدى
عمران: معاذ بيحبك يا رحيل انا مبحبش افرض رأى على معاذ لان هو عارف مصلحته وبقف ساكت عشان كل واحد يخرج اللى جواه معاذ بيحبك يا رحيل وانتى كمان بتحبيه سامحيه وعيشوا حياتكوا وارتاحوا من الهم والوجع والحزن
رحيل : عن اذنك يا جدو
عمران : استنى عايزك
رحيل: نعم
عمران : اى رأيك عمك سامر يتجوز مامتك
رحيل بصدمه : اى
عمران : مامتك لسه صغيرة وكمان عمك وامك ست جميله وحلوة وطيبه وعمك نفس الوضع لى ميتجوزوش
رحيل : بس
عمران : افضل واحد هيلخد مكان باباكى عمك يا رحيل فكرى وكلمى اخواتك وبعدين كلمى مامتك
رحيل: هشوف عن اذنك
#########################
رحيل خرجت ولقت معاذ داهل هو وسمر
رحيل فسرها : لا اله الا الله خير يا سمر جيه مع مديرك يعنى
سمر: استاذ معاذ هو اللى طلب
معاذ: اه
رخيل : لى وهى مفيهاش رجل ترجع بيه سورى يا طنط وشاورت على رحمه
رحمه بضحك : انتى بتغيرى على معاذ ولا اى يا رخيل
رخيل : غيرة اى دى نو طبعا
معاذ: تمام يبقى متتدخليش
رحيل: فضول مش اكتر عن اذنكوا
شمس غمزة لرحمه
زهرة: رحيل لو عرفت هتعلقلكوا المشنقه
رحمه: ربنا يستر
ريما نازلة بتجرى وخبطت فى معاذ
معاذ: فى اى
ريما بتوتر: مفيش
معاذ : خدى هنا مالك فيكى اى
ريما ورته التليفون
معاذ: اكيد كلام فاضى نادر سايبه فالشركه
ريما : ارجوك يا معاذ سبنى
معاذ: طب انا جى معاكى
ووصلوا للفندق اللى مكتوب فالرساله ووصلت الاوضه
معاذ خبط والباب كان مفتوح دخلوا
###############
فالمستشفى
مروان : ها يا دكتور
الدكتور : هى عندها انهيار عصبى ادخلها
مروان دخل : انا اسف بس انتى اللى طلعتى فجأه
البنت: انا اللى اسفه انا فعلا طلعت فجأه
مروان : انتى كويسه
البنت : اه الحمدالله
مروان : محتاجه حاجه
البنت بخبث : اه عايزاك ترفعلى المخدة شوى
مروان ميل وبيرفع المخدة والبنت حاوطته بدرعاتها وفجأه الباب اتفتح
سندس : مروان