رواية عشق الرحيل
الفصل الخامس والعشرون
ريما باستغراب: اى دا
رحيل : فى اى
ريما وهى ماشيه : نادر بيقلى بصى من البلكونه
الكل راح عالبلكونه
سندس بدهشه: واو
فلاش بااااك
نادر بغيظ: مبتردش
معتز : تستاهل تستاهل كل اللى بيحصلك
نادر بغضب؛ معتز ان مش طايق نفسى
سامر؛ مالكوا صوتكوا عالى لى
معتز: البيه ساب ريما وقال اى كان مشغول واهى بتربيه
سامر بضحك : تستاهل
نادر : لا اله الا الله الاب وابنه
سامر : عايز نصيحتى
نادر : ياريت
سامر : اعملها مفجأه
نادر ؛ مفجأه اى يا بابا دا مش عايزة ترد عليا قال مفجأه
سامر وهو بيخبطه على راسه: متبقاش غشيم يالا
معتز : احكى يا حاج احكى سيبك من البغل دة
نادر بغضب هجم على معتز : مين يا حيوان انا اخوك الكبير
معتز بخنقه: الحقنى يا حاج هيموتنى
سامر بضحك: هتسمع ولا همشى
نادر: هسمع قول يابا
سامر : اطلب شويه بلالين وورد وشويه حلويات والحاجات اللى بتحبها البنات وهديه وروح اعمل زى حفله تحت البلكونه بتاعتها
نادر : اه وجدى يطلع يعلوقنى مكان البلالين
معتز : ههههههه هتبقى مسخرة يا نادر
سامر : على فكرة جدك هيفرح انا كنت بعمل كدا لمامتكوا الله يرحمها وكان بيبقى مبسوط بيقلى الراجل هو اللى يبين حبه لمراته
معتز بهيام : هاااااا
نادر بغيظ: هاااا اى يا حيوان قوم عشان تساعدنى
معتز: انت اقتنعت
نادر: ايوة هجرب
معتز : وانا كمان هعمل زيك
مروان وسامر دخلوا : هتعملوا اى
معتز.......
مروان : وانا كمان
سامر؛ وانا
سامر: طب يلا يا حيلاتها روحوا اشتروا اللى هتعملوه
معتز : هوا
وبالفعل راحوا وجابوا الورود والهدايا والشكولاتات والحلويات
معتز داخل رابح المكان اللى هيعملوا فيه : يخيييييي
نادر : مالك يا حيو سكت
مروان : مالكوا
سامر: وهو بيبلع ريقه: معاذ
معاذ انتبه ليهم : مالكوا واقفين كدا لى
مروان بتوتر: هو انت مش فالاوتيل اى اللى جابك
معاذ: نعم اى اللى جابنى انتو بتعملوا اى واى اللى فاديكوا دا
معتز رمى اللى فايدة: هقلك يا بوس الواد نادر مزعل ريمو فحبينا نصالحهم على بعض فقام الحاج الوالد اقترح اقتراح وعجبنا ومروان وسامر قالوا نعمل زيه وانا اى قلت اتكفلهم واساعدهم
مروان وهو ماسكه : من كفاه تساعدهم
معتز : قصدى اشاركهم
معاذ: خلاص خلاص اعملوا اللى انتو عايزينه انا هفعد هناك
مروان : مش راجع الاوتيل
معاذ: حابب يشوف رحيل لا انا هبيت هنا
وبالفعل ظبطوا الدنيا
سامر : البنات كلهم عند ريما ورنيت على رنيم راحت ليهم
بااااااااك
رنيم دخلت لقت الكل رايح عالبلكونه
ريما بفرحه : الله
رحيل وهى بتخبطها : شوفى ادى المفجأت
مروان بيكلم سندس: انزلى وكمان معتز وسامر
البنات كلهم نزلوا واتفضل نادين ورحيل اللى واقفه وشاردة
نادين : انزلى
رحيل : لا
نادين : يا ستى يلا ناكل يعنى ولا هيبقى حب ولا اكل
رحيل بضحك : على رايك
وبالفعل نزلوا
رحيل نزلت لقت معاذ تحت وشها قلب
نادر بحب : اسف
ريما : متعملش كدا تانى
نادر: عمرى ما هعمل كدا بحبك
ريما : بموت فيك
الكل فرحان ومعاذ باصص على رحيل اللى مش عاطياه اهتمام وبتاكل
رحيل والاكل فبقها : الحلويات دى تحفه جدا ابقى عرفونى العنوان اى
سامر بحب: كلى يا حب ومنبن ما تعوزى قوليلى اجبلك
رحيل: حبيبى وعطته بوسه عالهوا
معتز: وقت الهدايا
نورين: هدايا اى
رحيل بتزق نادين : دى فيها هدايا كمان
وكل واخد طلع هديته لحبيبته اللى طاروا بيها
مروان: سلسله فيها فراشه تشبهك
سندس بخجل: شكرا
نادر عطا لريما خاتم بسيط وفرحت جدا
رحيل : طب انا عايزة هديه اى الرقيق واى اللى يشبهك اى دا كله
معتز : انتى خليكى فاكلك انتى عامله زى وسكت
تورين بصت لقت معاذ بيحذروا
رحيل بصت وسكتت
نادين : تعالوا نلعب
رحيل : نلعب اى
معتز : نلعب لعبه القزازة انا بحبها جدا
مروان : تعالى يا معاذ
معاذ: لا
سامر راحله وجابه
رحيل لسه هتمشى رنيم قعدتها
معتز : بسم الله
مروان هيسال نورين
مروان : اسألها اى دى يا خوفى هتب فيا تموتنى
نورين: لا تقلق
مروان : والله قلقت بعد الكلمه دى استعنا عليها بالله بتحبى البأف دة
معتز لسه هيتكلم
نورين : عنك يا غالى بص يا اخ مروان هرد عليك بحاجه "لو لم يكن للحب وجود لجعلت له وجودا حبا فيه"
معتز ببسمه : حبيبتى
مروان : لا جامد صراحه بتحبك البت
معتز : معاذ هيسأل سندس
معاذ بص لسندس وبص لرحيل : تقبلى تسامحى حبيبك لو وجعك
سندس بصلت لمعاذ وعرفت ان هو قاصد رحيل : مش عارفه بس على حسب الوجع اللى سببهولى
معاذ: وجعك اوى اوى
رحيل قاطعته : عمرى ما اسامح لانه ببساطه محبش اللى بيحب مبيوجعش
معتز لقى الجو بدأ يتوتر لف تانى : نادر لرنيم
نادر : بتخافى من اى يا رنيم
رنيم بوجع؛ بخاف سامر يبعد عنى
سامر: عمرى يا روحى ما ابعد عنك
معتز : سامر لمعاذ
سامر : سمعت انك بتعرف تغنى
معاذ ببسمه : لا
مروان والكل : صوته تحفه خلوة يغنى
سامر حب يوصل معاذ لرحيل : غنى يا معاذ حاجه تعبر عن اللى جواك
معاذ اتنهد تنهيدة طويله وغنى اغنيه والكل اندمج معاه
"خبيت جواه القلب صورة الك تذكار حطيت عينى عالدرب بل كى مرقت مشوار
عم اكتب بحبر القلم غص الورق مخنوق مجروح عم يبكي الالم ع غيبتك محروق عم اكتب بحبر القلم غص الورق مخنوق مجروح عم يبكي الالم ع غيبتك محروق خبيت خبيت جوات القلب صورة الك تذكار حطيت عيني على درب بلكي مرق مشوار يا ريت لو ترجع بعد ما أصعب ياريت عقد ما صعب العد بكيت حجار البيت"
سكت معاذ ومكملش والكل اندمج وزعلان ورحيل مست قلبها بس مبينتش
معتز : روعه يا بوب لفي يا حلوة ها سندس لرحيل
سندس حبيت تخلى اختها تخرج اللى جواها فقررت تخليها تغنى : غنى
رحيل : ماذا مستحيل
سندس: بليز
رحيل ؛ معنديش صوت يا حبيبتى لا لا
سندس: لا هتغنى
مروان : ياستى غنى
رحيل بغيظ : فى اغنيه معلقه معايا سمعتها فالراديوا وعجبتنى فهغنيها بس متبصوس ومتضحكوش
"كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
منّك صعب يشفى قلب
ضيّعت دقاتو سدى
كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
منك صعب يشفى قلب
ضيّعت دقاتو سدى
علّمتني داوي الجرح بالجرح
خلّيتني فكر بحالي صح
علّمتني داوي الجرح بالجرح
ربّيتني، بكّيتني
ع سنين عمري الآخدها
كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
دمعي نشف راح الوجع منّي
عم اكتشف جرحك شو خادمني
دمعي نشف راح الوجع منّي
عم اكتشف جرحك شو خادمني
رجّعلي قلبي لا إلي
حسسني شو دمعي غلي
كنت بحياتي مرحلي
وكتير في بعدها
علمتني داوي الجرح بالجرح
خلّيتني فكر بحالي صح
ربّيتني، بكّيتني
ع سنين عمري الآخدها
كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
كلو كذب، ما حدا بيعشق حدا
ما بينعتب، علّي المشاعر فاقدها
رحيل بتبلع غصتها : عن اذنكو
وسابتهم ومشت
معاذ باصص عليها
فى غرفه عمران واقف وبيتفرج عليهم
زهرة بحزن : انا مش عارفه لى الوجع لى معاذ مصر يوجعها لى اللى عمله دة
عمران : كان مضطر
زهرة بشك : انت عارف لى عامل كدا
عمران بتنهيدة: عارف يا زهرة معاذ حكالى على كل حاجه ...
زهرة بحزن: لى يبدى صاحبه على نفسه وبيته ومراته ممنعتوش لى
عمران : مقدرش امنعه بانه يساعد واحد كان هيضحى بحياته عشانه
زهرة : بس دا موال وراح لحاله
عمران : لا مرحش اذا كان معاذ عايش وسطينا فبسبب بشار انتى ناسيه عمل اى ناسيه ان هو اتبرع بكليته لصاحبه ولما حبينا نكافأه فاكرة قال اى
زهرة بحزن: قال معاذ صاحب عمرى ولو اطول اديه عمرى مش هتردد لحظه
عمران : عايزة اى يا زهرة يتخلى عن صاحبه اللى عطاه حته من جسمه
فلاش باك
عمران بخوف: اى اللى حصل يا بشار
بشار بخوف: معاذ اتخانق مع شويه شباب الضهر عشان كانوا بيعاكسوا بنت وانتهى الموضوع بس من شوى لقيت معاذ بيرن عليا ومش قادر يتكلم بيقلى تعالالى بسرعه وعطانى عنوان روحت لقته واقع عالارض والدم بينول من بطنه حاولت افهم منه مين قالى الكلاب اللى اتخانق معاهم اليوم وجبته عالمستشفى يا جدى
الدكتور: المريض حالته صعبه
حامد: ماله يا دكتور
الدكتور: مضروب جامد فالكليه اليمين عملتله مشاكل فيها والكليه الشمال مضروبه بالسكينه لازم نحوشها بس منقدرش نحوشها الا لو اتصرفتوا وكلمته اى حد يجبلنا كليه لان منقدرش نشلها والتانيه بتعانى بمشاكل
عمران : كلم المستشفيات يا يحيى بسررررعه.
حامد : انا هتبرع ليه انا ابوة
الدكتور: تمام تعال معايا نعمل التحاليل اللازمه
مروان : انا كمان
بشار: وانا
عمران : لا يا ابنى
بشار: لا اى يا جدى معاذ اهويا اللى مجبتهوش امى
بعد مدة
الدكتور : للاسف مفيش تطابق غير مع استاذ بشار
بشار : انتو مستنيين اى انا نوافق
مروان : بس
بشار: مفيش بس يلا
بااااك
زهرة بحزن : طب ذنبها اى رحيل اللى بتموت بدل المرة ميه ذنبها اى
عمران : متفكريش هو مبسوط هو بيموت ااكتر منها
زهرة: هون يارب وجع القلوب
#########################
فى غرفه جنا
جنا قاعدة سرحانه فى خالد وبقت بتستنى اميرة وكلامها عشان تحس انها مهمه شعور من جواها عاايزة تعرف كل حاجه عن خالد مايلاله احساس ان حد يهتم بيك احساس حلو
###################
صباح يوم جديد
الكل قاعد عالفطار
سميرة: الدكتور خالد عايز حضرتك يا استاذة
رحيل : دخليه يا دادة
جنابفرحه: دكتور خالد الكل بصلها كنت عايزة اشكرة على يوم المستشفى وكدا
معاذ نازل من عالسلم
التليفون رن
معاذ: الو
.............
معاذ التليفون وقع منه عمران وزهرة وسامرويحيى عرفوا ان اللى كان خايفين منه حصل
الكل راح لمعاذ اللى مصدوم والدموع اتجنعت فى عنيه
حامد: مالك يا معاذ
يحيى: معاذ انت كويس
بدؤا يحركوة
رحيل مسكت التليفون : الو بصت على معاذ وبصت على جنا
خالد : فى اى يا جماعه مالك يارحيل
معاذ راح لجنا وبيتكلم بصعوبه ووجع ووقف قصادها
جنا بتوتر: فى اى يا معاذ انت كويس
معاذ بغصه : البقاء لله
جنا بخوف: البقاء لله اى فى اى
عمران : شدى حيلك يا بنتى
جنا بصراخ : اشد حيلى ازاى فهمونى فى اى
معاذ بيحاول يهديها : بشار بشار يا جنا بشار راح
جنا بصراخ: بتقول اى مستحيل انت اتجننت انتو اكيد اتجننتوا
معاذ : اهدى يا جنا اهدى
جنا بتضرب فيه وبتصرخ بهستريا : مستحيل اخويا مستحيل هو وعدنى هيفضل معايا لا انتو بتكدبوا عليا ايوة انتو بتكدبوا وبدأت تضرب فى معاذ اللى بيحاول يهديها البنات كلهم دموعهم بتنول رحيل راحت عند سامر وحضنته جامد اللى حضنهارحيل: قلبى واجعنى عليها
سامر بحزن: ربنا يرحمه
اما عند جنا : اخويا لا لا مستحيل يعمل كدا ويسبنى مستحيل طب ازاى ازاى اى هو اصلا ما متش والنبى قلى كدب ارجوك هو لا معاذ بيحاول يهديها رمت نفسها فى حضنه وبتبكى بحرقه واحدة اغلى ما فى حياتها راح وسابها
عمران بحزن: يلا يا جماعه خد جنا يا معاذ وروح واحنا هنيجى وراكوا
لميس: لا يا بابا خليك انت انت تعبان حامد وسامر ومدحت هيروحوا اهو
خالد : بعد اذنكوا انا كمان هاجى معاكوا
حامد: مفبش مشكله يا ابنى
رحيل: انا كمان هروح اعزى ريناد
مروان : تمام انا هاخد رحيل فعربتى ويحيى ياخد الباقى فى عربيته
يحيى: تمام
وبالفعل الكل جهز واتحركوا
فالعزبه
بعد مدة وصلوا وجنا مش مصدقه اللى بيحصل
رحيل نزلت وحاسه بغصه فقلبها على حبيبها اللى واقف مش حاسس بالدنيا ولابس نظارته السودا تغطى دموع اللى بتحارب تنزل من عنيه
ريناد بحرقه حضنت رحيل
رحيل بالم: ربنا يرحمه ياريناد متعمليش كدا
ريناد بدموع: قلبى يا رحيل قلبى واجعنى اتقسم نصين نص بقى ونص راح معاه
رحيل بتمسح دموعها : حبيبتى ربنا يعوضك فابنك وفاللى ببطنك
ريناد : ااااااه يا ربى خفف عن قلبى يارب خفف وجع قلبى يارب يارب
اليوم عدى ودفنوا بشار
وجنا فاوضتها مش بتكلم حد بس فى حد قدر يوصلها
جنا قاعدة عالسرير ومش حاسه بحاجه
خالد بلهفه : جنا
جنا بحزن: نعم
خالد: الموت علينا حق وكل واحد لى اجل يموت فيه وعمرة ما يغلى عن اللى خلقه
جنا بدموع: ونعم بالله بس هو اللى كان فاضلى من اهلى هو اللى كان ساندنى فى دنيتى
خالد : ارمى حمولك وهمومك على رب العباد هو اللى قادر يخفف
خالد قعد شويه يكلمها وبكلامه هداها
خالد: انا الحق انزل قبل ما حد يلاحظ
مشى ووصل عندالباب بس وقف على صوت جنا
جنا: تتجوزنى