رواية #قلب_فاضي
الفصل الثالث
بقلم هند محمد
ام منير : انا كان ليه طلب كده يااختى متزعليش بس معلش
نجوى : خير يا ماما فى ايه ؟
ام منير : اصل والله مكسوفه اصل اختى اللى عايشه فى مصر جايه بكرا وكانت عاوزه تشوف شبكة منير اصلها محضرتش الخطوبه
نجوى : شبكتى ؟
طب ماشى تيجى تشرفنا وتشوفها
ام منير : لا اصل اختى هتجلنا اخر النهار وهتمشى على طول مش بتقعد اصلها بتشتغل فى مصر مش قاعده هنا هى وجوزها
ام فارس : ماشى ومالو قومى يا نجوى هاتى شبكتك من جوا
ام منير : هوريها الشبكه واجبهالكم تانى يوم بس كده ولا اتنين
ام فارس : براحتك ياختى حاجت ابنك برضو
نجوى : طب اصل الشبكه انا كنت شيلاها ومش هعرف اجبها
ام منير : ليه لا متحرجنيش مع اختى ولا انتى مش مأمنانى على الشبكه اللى ابنى جايبها
نجوى : ( بارتباك ) طب هقول لمنير الاول وكمان بابا ولا ايه يا ماما
تقى : ( بلغة الاشاره ) اوعى تديهالها لحسن حد يعرف
ام منير : ايه بتقولى ايه يا تقى ؟
ام فارس : انا ماختش بالى عاوزه حاجه يا تقى ؟
تقى : ( حركت راسها وهى بتبص على نجوى بقلق ) لا
نجوى : طب انا هروح اقول لمنير هو جوا مع بابا
( داخلت على بابها ومنير )
نجوى : منير عوزاك فى حاجه
منير : ( قام من جنب ابو فارس ) نعم يا نوجه ؟
نجوى : مصيبه امك عاوزه الشبكه توريها لخالتك
منير : ايه ليه ؟ لا اوعى تديها حاجه
نجوى : طب اعمل ايه تعالى اتصرف
منير : ( داخل الصاله لامه ) فى ايه يا ماما عاوزه الشبكه ليه ؟
ام منير : خالتك جايه يوم الجمعه هوريهالها عشان محضرتش خطوبتك
منير : وهو ده وقتو
ام منير : الله اختى وجايه تشوفنى انته مالك قومى يا نجوى هاتى الشبكه يلا
نجوى : ( وهى بتبص لمنير ) اجبها يا منير ؟
منير : مش لازم يا ماما وريها الصور وخلاص
ام منير : انته عاوز خالتك تاكل وشى كل واحد من ولادها جايب شبكه اللهم صلى على النبى قد كده وانا ايه ابنى ميجبش لخطبتو هو يومين تلاته وهنرجعلك الشبكه تانى يلا يا نجوى
نجوى : حاضر ( راحت نجوى جابت علبة الشبكه ) اتفضلى
ام منير : شكرا يا نجوى يومين تلاته وهنرجعها
ابو فارس : ( قام وهى بتاخد الشبكه وبتحطها فى شنطتها ) لا طلعى الشبكه وعديها ليكون ناقص منها حاجه
منير: عمى هينقص ايه بس لالا
ام منير: واحد يا ابو فارس دااحنا بيت واحد
ام فارس : ومالو طلعى بس العلبه وتممى على الدهب
ام منير : ( طلعت العلبه وعدتها ولقتها كمله ) لا تمام كلو كامل
ابو فارس : لا فى كمان الدبله اقلعى الدبله يا يا نجوى عشان توريهلهم بالمره
منير: لالا يا عمى الدبله لا ماينفعش تقلعها
ابو فارس : ( مسك ايد نجوى وخلع الدبله من اديها ) خودى يا ام منير وخليهم عندك ولما تحبى تجبيها برحتك
نجوى : ( دموعها نزلت وكانت اول مره دموعها تنزل قدام حد )
منير: متزعليش
نجوى : اول مره اقلع الدبله
منير: هاتى الدبله يا ماما
ابو فارس : لا يابنى خليهم معاكم لما نشوف هنعمل ايه
ام فارس : اه صح كلامك يا ابو فارس منوره يا ام منير تشربى حاجه شاى ولا قهوه
ام منير: ماحنا شربنا شاى اهو احنا نقوم بقى يا دوب احضر العشا لابو منير محدش بيعمل حاجه فى البيت غيرى
ام فارس : ليه اومال مرات محمود ولا بنتك سومه فين
ام منير: قطعو الاتنين زى قلتهم خصوصا مرات محمود منها لله انا بحلم ابنى البيت وتروح ويبقى ليها شقه لوحدها احسن من اللى شايفه ده وسوما طول النهار على المدعوق اللى اسمو الكمبيوتر ده
نستئزن بقى يلا يا منير
منير: ماما هاتى الدبله
ماما هاتيها
( اخد الدبله ولبسها لنجوى ) لما اموت ابقى اقلعيها فهمه
ابو فارس : بعد الشر عنك يابنى
ام منير: بتفول على نفسك ليه بعد الشر
وانتى بتعيطى ليه خلاص متزعليش
نجوى : ( داخلت اوضتها ووراها تقى )
ام منير : يلا نمشى بقى ابوك هيزعق
( وبعد ما مشيو )
ام فارس : منها لله ايه الوليه دى
ابو فارس : والله لولا ان انا متئكد من ان منير بيحب البت ومتمسك بيها كنت بواظت الجوازه
ام فارس : ومنير مالوهى امو اللى معندهاش دم
دا بدل ما تقف جنبنا فى اللى احنا فيه
ابو فارس : بقولك ايه انا مش هغسل ولا حاجه همشى على الدوى وهشرب مايه كتير وخلاص احنا مش حمل مصريف ولما نستر البنات نبقى نشوف
ام فارس : بقولك ايه انا هقولك على حاجه بس متزعقش ويا اه يا لا
ابو فارس : قولى عاوزه ايه ؟
ام فارس : نصيبك فى بيت ابوك وكمان الارض اللى فى البلد اللى فى نجع حمادى مش ان الاوان انك تاخد ميراثك من اخوك
ابو فارس : يعنى اعمل ايه ابيع الارض ولا البيت
ام فارس : قول لاخوك يشترى واهو يجبولنا قرشين
ابو فارس : امرى لله حاضر هكلمو
ام فارس مش هنسكت على حقنا تانى انا هقوم اشوف البنات
ابو فارس : وانا هرتاح شويه
تقى : خلاص معلش
نجوى : انا من ساعت ما لبستها من سنه ونص مقلعتش الدبله
تقى : خلاص اديك لبستيها تانى معلش
نجوى : طب انا بعيط عشان الدبله ومنير انتى بتعيطى ليه ؟
تقى : انتى اختى لما تعيطى لازم اعيط كمان
نجوى : يا حببتى ربنا ما يحرمنى منك ابدا
وربنا يستر ومحدش يعرف حاجه
تقى : وهو ده اللى خيفه منه بس يا رب محدش يعرف
نجوى : بس اكيد منير هيتصرف صح
( داخلت عليهم ام فارس )
ام فارس : منير يتصرف فى ايه ؟
نجوى : ايه ولا حاجه يا ماما بابا عامل ايه دلوقتى ؟
ام فارس : محروق دمو منها لله ام منير يجيكى ويحط عليكى يا رزقه يا بنت
بت يا نجوى هى امها اسمها ايه ؟
نجوى : وانا ايه عرفنى انا هروح اشوف بابا
منير : لسه بتسئلى انتى عملتى ايه داانتى صغرتينى وخلتينى قد كده
ابو منير : لا غلطانه دا بدل ما نقف جنبهم
احمد : وكمان عمى ابو فارس ماعهوش راجل فى البيت تقى ونجوى بس المفروض نكون معاه مش نروح ناخد الشبكه
ام منير : ولما يروحو بقى يبيعو الشبكه عشان يصرفو الفلوس على ابو فارس نعمل ايه ساعتها ؟
ابو منير : لا ابو فارس مايعملش كده وبعدين دا ابنو دكتور وكمان جوز بنتو مسافر وربنا فاتحها عليه وكمان غير ده كلو عندو ارض فى الصعيد
هيسيبو كل ده وهيبيعو الشبكه
منير : وكمان اخدت الدبله من نجوى وخلتها تعيط
ام منير : انا لا دا ابوها هو اللى قلعلها الدبله وادهانى انا مقولتش على الدبله
منير : بس لما قلعهلها اختيها وشلتيها
ام منير : بحافظلك على فلوسك يا اهبل مش كفايا لما روحت اشتارتها ماختش حد معاك خت البرنسيسه واختها وروحتو جبتوها دا حتى الفتوره ضاعت منك
احمد : ماما الشبكه دى لازم ترجع
ابو منير : انا هروح وارجعها
ام منير : طب استنو بس يومين كده اختى جايه تتفرج عليها
منير : اه صحيح ايه موضوع اختك ده وليه جايه اصلا
سومه : ايه خالتى جايه ليه ؟
ام منير: الله اختى وجايه تشوفنى انتو مالكم
هدى : طب وبعدين يا فارس هتعمل ايه ؟
فارس : مش عارف انا بفكر ابيع التاكسى ونحط فلوسو فى البنك وبفلوسو يغسل
هدى : والتاكسى هيجيب كام والفوايد كل 3 شهور هتبقى كام يعنى لالا حل مش حلو
هو ممكن نخلى حد يشتغلى على التاكسى
فارس : برضو فكرة فى كده بس السواق دى مين هيتبعو وانا هنا
انا تعبت وذاكرت وفى الاخر اطلع دكتور وده يبقى حالى ابويا يعيا مقدرش اعلجو
هدى : طب ما تقبل العرض بتاع المستشفى الخاص اللى فى اكتوبر
فارس : انا كل الحلول عماله تدور فى دماغى ومش عارف اعمل ايه
انا مرتبى كلو على بعضو 1500 جنيه احنا بس مصرونا 1300 جنيه اكل وشورب وموصلات
هدى : طب ايه رئيك نبيع شقتنا اللى فى البلد كده كده احنا مش بنقعد فيها
فارس : ولما نسافر نقعد فين ؟
هدى : احنا بنسافر يومين نبقى نقعد عند مامتك
فارس : هو حل بس خساره انا دفعت فيها كتير اوى ولينا ذكريات كتير فيها
هدى : ابوك اهم
فارس : عندك حق وابويا ياما تعب عشانى
هدى : قوم اتعشا بقى وربنا هيفرجها صحيح شوف
فارس : ايه ؟
هدى : صور ابننا شوف السونار
فارس : يا حبيبى امته بقى هشيلك
دا شكلو شقى اوى
هدى : طالع لابوه
فارس : ههههه انا دانا غلبــــــــــــــان
هدى : طب قوم يلا ساعدنى فى المطبخ
فارس : ماشى يا ام عتريس
هدى : لالالا انا هسميه هيثم
فارس : هيثم اشمعنى ؟
هدى : على اسم خالى
فارس : يادى خالك اللى مجننك
( تانى يوم )
منير : ها ايه الاخبار عملتى ايه ؟
نجوى : ولا حاجه عادى صحيت الصبح انا وتقى عمانا الحاجه اللى فوق السطوح ونزلنا فطرنا وعملنا الغدا واتغدينا وقدينى قاعده
منير : هى تقى جنبك ؟
نجوى : لا تقى فوق السطوح مع ماما انا لوحدى وبابا نايم
المهم حد عرف حاجه عن الشبكه ؟
منير : لا الحمد لله انا خايف حد يعرف شكلى هيبقى وحش اوى قدام ابوكى واخوكى
نجوى : طب كنا نعمل ايه يعنى ما ابويا عاوز شبكه ب 10الف جنيه انته كنت هتجيب منين
منير : انا عمرى ما هنسى اللى انتى عملتيه عشانو واول ما ربنا يدينى والله ال10 الاف جنيه هجبلك دهب ب 20 الف جنيه
نجوى : انا مش عاوزه دهب يا منير انا عوزاك انته انا حبى ليك هو نقطة ضعفى بجد
منير : يا حببتى ربنا هيسترها ان شاء الله
نجوى : بس قولى بجد هى خالتك جايه بكرا ؟
منير : والله ما عارف اهى امى بتقول جايه
نجوى : وبنت خالتك نانسى طبعا جايه ؟
منير : احتمال
نجوى : يومك هيبقى مالوش الوان لو عرفت انك انته وهى اتكلمتو لوحدكم ماشى ملكش داعوه بيها
منير : حاضر اقولك انا هاجلكم اقضى اليوم معاكى واخدك انتى وتقى نخرج
نجوى : يا ريت ينفع فارس جاى بكرا ومراتو كمان
منير : انتى ليه بتكرهى مراتو مع انها كويسه
نجوى : انته مش بتشوف بتعمل ايه طول ما هى قاعده اف الحر اف الناموس
المايه طعمها مش حلو
فى حيونات فى الشارع ايه يعنى بجد حركات بتحرق الدم
منير : عشان هما فى القاهره مفيش الكلام ده
نجوى : تكونش القاهره دى اسطنبول وانا معرفش لا طبعا طب انته عارف انا لما فارس كان خاطب هدى وروحنا نشوفهم فى بيتهم اول ما روحنا القاهره
زحمه موت والعربيات والدخان والزباله يا منير مش قادره اقولك
ولا بقى العمارات اللى مبنيه كده فى كل حته وكل عماره لون عامله زى بيض شم النسيم
ولا الشحاتين بقى طول ماحنا فى العربيه عيال صغيره تشحت
منير : خلاص منك لله قفلتينى
انتى كده بتشوهى سمعت مصر على فكره هههههههههه
نجوى : ههههههه ليه هو انا خالد يوسف ولا ايه هههههههههههه
منير : انا كنت نفسى اعيش فى القاهره
نجوى : بص ربنا كاتبلنا هنعيش فين وهيحصل ايه خليها على ربنا
منير : ونعما بالله
قوليلى عملو ايه فى الفلوس وعلاج عمى ؟
نجوى : لسه مستنين فارس
منير : مممممم طيب
نجوى : انا هقوم بقى اروق البيت عشان البرنسيسه لما تيجى متتريقش
منير : تعرفى انا كان نفسى يبقى فيكى حاجه موجوده فى تقى ومش فيكى ؟
نجوى : ايه هى بقى
منير : انك تحترمى الناس
نجوى : طب اقفل اقفل يا محترم
ام فارس : مالك يا اخويا عينك مدمعه ليه ؟
ابو فارس : ( وعينو فى الارض ) مافيش
ام فارس : انته مش كنت بتكلم عربى اخوك قاللك ايه هيشترى منك ؟
ابو فارس : ( دموعو نزلت ) خلاص متجبيش سيرت الموضوع ده تانى انسى الارض والبيت
ام فارس : طب ليه حصل ايه ؟
ابو فارس : هقولك بس العيال ميعرفوش حاجه
ام فارس : ماشى قول
( وقتها كانت خارجت نجوى عشان تروق الشقه وكان باب الاوضه موارب ووقفت تسمعهام )
ابو فارس : اخويا بيقولى الارض متتبعش ومحدش هيشترى ارض ابونا قولتلو اشتريها انته انا تعبان ومحتاج فلوس عشان كمان اجوز البنات
قالى لو مش قادر تجوز البنات هاتهم وولادى اوله بيهم
هيجوزهم ولادو
ام فارس : طب تقى ماشى لاكن نجوى مخطوبه
ابو فارس : تقى ايه اللى ماشى يا وليه انته اضربتى فى دماغك تتجوز مين وهى تعرفهم اصلا وكمان تقى متنفعش تتجوز فى الصعيد حرام ارميها الرميه دى
ام فارس : راميت ايه بس دا هيبقى ابن عمها
ابو فارس : بس الجوازه هتبقى تخليص حق ترضى انك تجوزى البت تخليص حق
ام فارس : تخليص حق فين احنا عرفين ناخد حق ولا باطل من اخوك
ابو فارس : لا مش عاوز حاجه بس محدش يقرب من تقى ولا نجوى
طب لو نجوى ماشى تعرف تسلك لاكن تقى
انا مش عاوز حاجه وربنا مش هيسبنا
ام فارس : ربنا يحلها من عندو
( ام فارس بتفتح الباب )
ابو فارس : ايه ده انتى سمعتى ايه ؟
نجوى : انا مقصدتش اتصنت بس بجد عمى ده طلع واطى
ابو فارس : بت عيب
نجوى : بقولك ايه يا بابا هو الارض والبيت دول يجيبو كام ؟
ابو فارس : يعنى تقريب 30 الف
نجوى : فى داهيه مش عوزين من وشو حاجه
اسمحلى بس انزل اشتغل
والتاكسى نشوف حد يشتغل عليه وربنا يكرمان
ابو فارس : وهتشتغلى ايه بس لا انا مش موافق
نجوى : انته مش بتثق فيا ؟
ابو فارس : انا خايف عليكى مش عاوزك تتمرمتى
نجوى : متخفش عليا ارجوك قدينى فرصه انزل ادور على شغل
ابو فارس : طب لما يجى اخوكى ونشوف هنعمل ايه بكرا
ام فارس : قدامى ياختى نشوف البيت نقصو ايه بلا شغل بلا هم
ابو فارس : يا رب حلها من عندك
( وتانى يوم )
الهام : تامر يلا حط الطبليه جايبه الفطار
تامر : حاضر
الهام : وائل تعالى محمد وانتى يا كركر يلا عشان نفطر
يلا اقعدو
مالك يا تامر فى حاجه
تامر : خايف اقولك تضربينى
الهام : انا مش بضربك غير لو عملت حاجه غلط او سقط فى المدرسه عمالت ايه ؟
تامر : لا انا معملتش بس
الهام : ايه مالك ؟
وائل : اصل ولاد عمتى قالولو
تامر : شششششش اسكوت
الهام : قالولو ايه قول مالكم متخفش مش هعملك حاجه
تامر : قالولى انك مش امى وكمان مش المفروض اقولك ماما
الهام : اممم طب وانته مش شايفنى ماما
تامر : مش عارف اه انا بحبك بس بحب ماما اكتر
الهام : خلاص لو مش عاوز تقولى ماما برحتك بس انته هتفضل ابنى حبيبى زى وائل ومحمد وكركر هتفضل اخوهم الكبير
تامر : طب هما قالولى كده ليه ؟
وائل : انا هقولك عشان هما غيرانين مننا عشان بابا بيجبنا حاجات كتير وابوهم مش بيجيب حاجه وماما بتحبك وامو هى مش بتحبو
الهام : ولاه انته بتقول ايه اوعى تقول كده تانى
وائل : مش انا اللى بقول دى تيته تحت هى قالتلى كده
الهام : استغفر الله على حرقة الدم
بصو بقى انتو كلكم اخوات وانته كبير اخواتك وابوك شقيان ومسافر عشان يجبلكم اللى انتو عوزينو
وانا بقى بحبك زى اخواتك مش انا اللى مربياك وانا اللى بذاكرلك ولما بتعيا مين بيسهر جنبك
ولما بتعوز تشوف امك مين بيوديك ؟
تامر : حضرتك
الهام : طب ايه متخليش حد يدخل بينا وينكد علينا خليك عاقل كده
تعرف ابوك قالى الاجازه اللى جايه هيجبلكم تليفونات من الجديده
وائل : بجد
الهام : اه والله وكمان هيجيب لاب توب لتامر
وائل : انا بقى العب على الكبير لوحدى
الهام : انته ومحمد وكوكو وتامر كلكم تلعبو سوى
تامر : وانا هلعبك باللاب كمان انته اخويا
ام فارس : حمد الله على السلام كدا برضو شهر بحالو
فارس : غصب عنى يا ماما هعمل ايه بس المستشفى والشغل
ام فارس : وحشانى يا هدى انتى باقتى فى الكام دلوقتى ؟
هدى : السابع وايه بقى على اخرى مش قادره
ام فارس : هانت كلها شهرين
ابو فارس : صحيح الهام جيبالى 3 احفاد بس ابن فارس حاجه تانيه
نجوى : فكرتو هتسموه ايه ؟
هدى : هيثم
ابو فارس : هيثم لا مش حلو
ام فارس : سموه مصطفى على اسم ابوك يا فارس
هدى : هيبقى مصطفى فارس مصطفى لا مش حلو
نجوى : وهيثم هو اللى حلو ان شاء الله
فارس : اهو كلو اسماء وخلاص
ويا ماما نكتبو هيثم ونندهلو مصطفى مفيهاش حاجه
ام فارس : اه
ابو فارس : قومى اعملى الغدا يا نجوى انتى واختك
نجوى : حاضر تحبى الفراخ محمره ولا مسلوقه يا هدى
هدى : هى فراخ بلدى ؟
ام فارس : اه انا اللى مربياها فوق السطوح
هدى : لا انا مش بحب دى
فارس : مجبتوش فراخ عاديه ليه انتو مش عارفين
ام فارس : يعنى الخير يبقى عندنا ونشترى من باره
هدى : اصلى مش بحبها
ام فارس : طب معلش كولى المرادى والمره اللى جايه ابقى اجبلك فراخ بيضه
نجوى : لا لا انا فى بوفتيك لحمه هحمرهولك
هدى : اه يا ريت فى عندكم مايونيز ؟
نجوى : لا مش بيتباع عندنا
بس ممكن اعملك سلطه
تقى : انا هعملها سلطة طحينه بتحبيها ؟
هدى : ايه ؟
فارس : هتعملك سلطة طحينه بتحبيها
هدى : اه بحبها اوى بس متحطيش فيها ثوم
تقى : حاضر
هدى : ( وهى مستغربه وبصوت واطى ) هى فهمتنى ازاى بسرعه كده
فارس : بتبص على الشفايف
هدى : اممممممم ربنا يستر
فارس : ( بصوت واطى برضو ) فى ايه ؟
هدى : خايفه البابى يطلع زى تقى
فارس : ربنا يستر وبعدين انا ساليم وانتى سليمه
هدى : طب خلاص عشان هى بتبص علينا وبعدين هى مش قاعده فى البيت مغطيه وشها ليه شكلها كئيب اوى
فارس : هى حره بقى كبرى دماغك انا هروح اصلى الجمعه مع بابا وانتى شوفى هتعملي ايه
سومه : ماماانتى مش ملحظه حاجه ؟
ام منير : ملحظه ايه على خالتك اللى ماجاتش لا ما هى مش جايه دى حجه عشان اخود الشبكه
سومه: لا مانا فهمه حوار خالتى ده انا بتكلم على الدهب شكلو كده غريب
ام منير : ازاى يعنى ؟
سومه : بصى الدهب مش مدغوم مفهوش دمغه
ام منير : بجد ورينى كده
هااااااا اه ايه ده
سومه : ليكون ده مش دهب
ام منير : لا انا ميضحكش عليا
اقولك تعالى نروح للجوهرجى اللى فى اول البلد ونكشف عليه قبل ما منير وابوكى يجو من الصلى روحى البسى بسرعه
( وبعد الصلاه وكلهم قعدين يتغدو )
فارس : المحشى حلو اوى يا ماما تسلم اديكى
ام فارس : دى تقى اللى عملاه انا عملت الملوخيه
هدى : تسلم اديكى يا تقى حلو اوى
تقى : ( فرحت ان المحشى عاجبهم ) شكرا
هدى : قالت شكرا صح ؟
فارس : اه
هدى : بدئة اعرف كلامك واحده واحده هتعلم
نجوى : انتى بس محتاجه تمرين اتكلمى معاها كتير هتفهمى الكلام دا سهل اوى
هدى : بحاول والله
تسلم اديكى البوفتيك حلو اوى
نجوى : زى اللى بتعملوه فى القاهره
هدى : اه ما كل الاكل ده بنعملو هناك اصلا مفرقش حاجه
ابو فارس : الارض تعباكى يا هدى تاخدى تسندى ظهرك ؟
هدى : لا يا عمى مرتاحه متشكره
ام فارس : طب خودى جربى الدبوس ده كوليه
هدى : لا مش بحب الفراخ دى والله بقرف منها
فارس : دى افيد من الفراخ البيضه مفيها هرمونات
ام فارس : لا والله دانا بئكلها من اكلنا هرمونات ايه ؟
فارس : مانا بقولها انها احسن
هدى : اصل انا واخده على التانيه
فارس : هى الهام فين مش بتيجى
ام فارس : بتيجى بس العيال بقى لخمنها
فارس : هروحلها شويه كده وحشانى
هدى : خدنى معاك
فارس : طبعا هروح من غيرك يعنى
( وفجئه )
ام منير : افتحو الباب يا حرميه يا ناور افتحو الحمد لله ربنا كشافكو فى اولها افتحو
نجوى : صوت ام منير ؟
فارس : فى ايه بتخبط كده ليه دى ؟
( فاتح الباب فارس )
فارس : ايه فى ايه ؟
ام منير : لسه بتسئل مانته تلاقيك رئيس العصابه ماللى عايشين فى مصر كلهم حراميه وبيسرقو الكحل من العين
ام فارس : فى ايه ياختى واطى صوتك فى ايه ؟
ام منير : عاوزه شبكة ابنى يا حراميه
ابو فراس : مانتى اختيها قصاد ابنك
ام منير : انته هتسطعبط يا راجل انته ؟
فارس : بقولك ايه انتى ست كبيره ومش عاوز اهزقك احترمى نفسك
ام منير : ليكو عين يا حرميه يا شحتين انا عاوزه دهب ابنى
نجوى : سومه اعملى حاجه خودى ماما وامشى ومنير هيقولكم على كل حاجه
سومه : انتى ليكى عين كده برضو تاخدى الدهب تبعيه وتجيبى بدالو دهب صينى دانتى طلعتى نصابه
ام منير : ابو فارس احنا مش عاوزين الجوازه دى هات دهب ابنى وكل واحد يروح لحالو
نجوى : انتى بتقولى ايه انا ومنير بنحب بعض محدش يتدخل بنا
وبعدين الدهب ده بتاعى انا حره
فارس : فى حاجه غلط الدهب ده هو الشبكه اللى فى الصور بدلوها ازاى ؟
ام منير : انته بتسئلنى انا مانته عايش فى مصر تلاقيك اخت الدهب وبدلتو
فارس : اخد ايه يا ست متخلنيش اخرج عن شعورى
نجوى : الو منير انته فين ؟
منير: انا راجع من الجامع فى ايه ؟
نجوى : امك عندنا تعالى عرفو كل حاجه عن الشبكه
منير: ايه طب انا جاى
ام منير : ( بصوت عالى وهى بترزع فى الباب ) دهب ابنى فين يا حرميه يا ناور
والله لافضحكم فى البلد كلها
ام فارس : فى ايه يا رزقه ما تتلمى ولا احنا عشان سكتين
ام منير : ليكى عين يا بتاعت الفراخ يا وليها يا معفنه
نجوى : اقسم بالله لولا انى عامله حساب للى واقفين انا كنت مسحت بيكى السلم
سومه : سلم مين يا بت طب تعالى بقى ( جريت عليها تمسكها من شعرها )
نجوى : ( راحت لها وقعتها على ظهره وبالاقلام ) انتى تضربينى انا يا صايعه يا بتاعت الفيس بوك يا بت دانتى فتهاحها مركذ شباب
ام منير : اخراسى وسيبى البت يا صايعه
نجوى : انا برضوى اللى صايعه شوفى بنتك ادخلى على الفيس بتعها وشوفى الكلام اللى كتباه
سومه : انا هوريكى يا اخت الخرسه انته
نجوى : ايه لعبتى فى عداد عمرك
تعالى بقى
( فضلت تعض وتضرب فيها ومحدش بيحاول يحوش غير ام منير من كتر الصويت والزعيق الجيران اتلمت )
ام منير : يا مفتريه سبيها
نجوى : موتها على ايدى
( دخل منير وهو بيجرى )
منير: نجوى خلاص انا جيت سبيها خلاص
سومه : ضربتنى وهزقت ماما
نجوى : لا والله يا منير اه انا ضربتها بس امك لا انا معملش كده
هدى : انتو ازاى هتنسبو الناس البيئه دول
ام منير : احنا بيئه يا رقاصه ايه يا بت البنطلون اللى لبساه ده
فارس : منير متخلنيش اتهور انته عرفنى مجنون
منير: ماما قدامى انتى وسومه يلا
ام منير: لما نشوف الدهب راح فين ؟
منير: هو ايه كلمتى مش بتتسمع قولت قدامى
ام منير: بتخن صوتك طب والله لهقول لابوك تعالى يا سومه ( اوخدت سومه ومشيت )
ابو فارس : منير فى ايه والدهب ازاى مغشوش
منير : عمى انا بعتزر انا اسف
ام فارس : اسف احنا اتفضحنا وسط الجيران
منير : انا اسف
فارس : لو سامحت كلو واحد يروح بيتو
ابو فارس : لا محدش يمشى لما نعرف فى ايه ماترد يا منير احنا سرقناك اخدنا الدهب بتاعك ؟
منير : لا يا عمى الشبكه اصلا مش دهب دى دهب صينى
ام فارس : ضحكت علينا وعلى البت وجبتاها دهب صينى
نجوى : لا انا كنت عارفه وقت ماشتارينا الشبكه منير مكنش معاه فلوس وحضرتك كنت مصمم تجيب شبكه 10 الف جنيه وهو ماكنش معاه فا انا قولتلو نجيب دهب صينى ونقوللكم ان الفتوره ضاعة وخلاص ومحدش هيعرف
منير : والله يا عمى انا ناوى اجبلها شبكه دهب بس ظروفى
فارس : سمعين يعنى هو اللى غشنا وضحك علينا وضحك على نجوى
نجوى : انا محدش ضحك عليا
فارس : ( بالقلم على وشها ) اخرسى وخشى جوا
منير: لا متضربهاش
فارس : ملكش داعوه انته
ابو فارس : اقلعى الدبله يا بت
هدى : خلاص يا عمى
فارس : اخرسى انتى كمان وادخلى جوا خودى تقى وادخلى جوا
هدى : حاضر
فارس : ( مسك اديها واخد الدبله غصب عنها ) خود
وانتى ادخلى هاتى الحاجه اللى جبهالك
نجوى : لا بابا
ابو فارس : اعملى اللى اخوكى بيقولو
نجوى : لا
منير: انا اسف انا ماليش داعوه باللى امى عملتو
ام فارس : الناس شهدين احنا غلطنه فيها
؟: لا دى هى اللى صوتها كان قد كده
؟ 1 : عادكم العيب انته يا منير انته وامك العيب راكبكم من راسكم لحد رجليكم
منير: طب انا اسف فارس انا بعتزر
فارس : وانا مش قابل اعتزارك
انتى لسه وقفه ادخلى لمى الهاديه والحاجه اللى جبهالك
نجوى : ( واقفه وعماله تعيط )
فارس : طب خليكى
( داخل لقى دبدبوم وارنوب اخدهام وطلع باره ) دول بتوعك صح
خود وشويه وهجبلك باقى الحاجه ومش عاوز اشوف وشك تانى
منير : فارس محصلش حاجه
فارس : اطلع باره
( منير خارج والجيران كل واحد راح لبيتو ونجوى فضلت فى اوضتها هى وتقي)
منير : شفتى عملتى ايه ؟
ام منير : دى ناس قليلت الادب انته ربنا رحمك منها
انا هجوزك بنت خالتك
منير : انتو ايه مفيش احساس مفيش تفكير هو ابويا فين
فارس : بتعيطى عملتى كده ليه ؟
نجوى