(احببت ابن خالتى)
البارت ال 7 والثامن
بقلم ريهام مسعد
انجى: خاااالتو
مصطفى: ماما ردى عليا ماما بالله عليكي ردي عليا
نور: عمتى بسرعه الاسعااااف
انجى: انتى السبب ايوه انتى نا شوفتك
أحلام: حرام عليكي يست هانم انا .. انا اعمل كده انتى اللى زقتيها و لما انا شوفتك قلتى اقول منها هى حرام عليكي
انجى بصدمه: اخرسي ي كدابه
مصطفى: بااااااس انجى صح اللى أحلام بتقولو دا
انجى مش مصدقه ان مصطفى شاكك فيها..... انا. ي مصطفى اعمل كده ف خالتو انتا انجننت
هوووب بقلم ع وشها
مصطفى متعليش صوتك أمى لو جرلها حاجه نا مش هرحمك
انجى بدموع: والله هى اللى زقتها
أحلام مع نفسها: يارب تكون مايته هى لو عايشه نا هروح ف داهيه
نور: الاسعاف وصلت يلا بسرعه
مصطفى: خليكى انتى هنا حسابي معاكي بعدين
انجى: نا مش هسيب خالتو
مصطفى: بقولك اقعدى هنا. تعالى معانا ي أحلام
أحلام بوساخه: جايه معاك ي بيه
انجى: خليك معاها يااارب يااااارب تصحا و تقول مين اللي عمل معاها كده ياارب ازاي مصطفى صدقها
في مستشفى
مصطفى: الدكتور بسرعه
دكتور: خدوها ع اوضه العمليات بسرعه
مصطفى: عمليات لى عمليه
دكتور: انتا مش شايف النزيف هى محتاجه عمليه بسرعه
مصطفى: استر يااارب. ... والله مهرحمك ي انجي انتى السبب
أحلام بفرح: ايوه كده .... عشان تبقي تخدى حاجه مش بتعتك يست انجى
بيت السواعدى
معتصم: انا عملت اللي قلتلك عليه ي عمى
احمد بخبث: عفارم عليك
معتصم: المحضر هيوصله انهارده عشان بعد كده يبقا يعناد عليه السواعدى
احمد: والله مهرحمو
دق دق دق
فايزه: يست انجى
انجى: نعم
فايزه: في واحد عايز مصطفى بيه
انجى: ايوه اتفضل ان بنت خالتو
شخص: هو لزم يمضيلنا ع محضر دا
انجى بصدمه: محضر محضر لى. طب هو مش موجود نا ممكن امضى مكانه
شخص: مافيش مشكله
انجى: تمام اتفضل
شخص: شكرا
انجى: نهار اسود دا بابا رافع قضيه ع مصطفى
رد بقا ي مصطفى رد
مصطفى:هاا ي دكتور طمنى ع ماما
دكتور:هى كويس بس
مصطفى: بس اى
دكتور: هى دخلت في غيبوبه
مصطفى بصدمه:غيبوبه.طب هتقد قد اى فيها ي دكتور
الدكتور:الله اعلم تقدرو تشفوها على اذن حضرتك
مصطفى: ماما حمدالله بسلامتك ي حبيبتي. .... والله مهرحمها اللي كانت السبب
و هنا أحلام بدأت تستغل الفرصه
أحلام و هى بتقرب بطريقه مقرفه: مصطفى بيه متقلقش هتكون كويسه
نور اخد باله و عرف انها بتحاول توقع بينهم
نور: روحى انتى للبيت و طمنى انجى هانم
مصطفى: متجبيش سيرتها قدامى
نور: الوو ايوه ي انجي
انجى: ايوه ي ابيه خالتو عامله اى
نور: احسن الحمدلله
انجي: مصطفى حنبك
نور: ايوه خدى اهو معاكي
مصطفى: مش عايز اكلمها المجرمه دى
انجي انكسرت اوي من كلامه
انجي: يااارب يعرف الحقيقه بس مش واقته. خلاص ي ابيه نا كنت بطمن ع خالتو و قولو ان ف محضر جالى انهارده وفي كذا كذا كذا
مصطفى: انتى من يوم مدخلتى بيتنا و المصايب عماله ترف ع دماغي ابعدى عنا بقا
نور: مصطفى مينفعش كده
فقلت الخط انجى و قعدت تبكى بكاء يكسر القلب
انجى: انتا تقولي كده ي مصطفى دنا حبيتك انتا تكسرنى كده وتصدق الحيوانة دى
خدت بعضها و سااابت البيت
نعرف مشيت فين بس نرجع المستشفى
بعد3 ايام
دكتور: حمدالله بالسلامه المدام ي مصطفى بيه
مصطفى: أمى فاقت الحمدلله يااارب و سجد سجده شكر لله
دكتور: تقدر تدخلها هى عيزاك
نور: تمام ي دكتور شكرا جدا
مصطفى: ماما حمدالله بسلامتك ي حبيبتي الف سلامه عليكي
نور: الف سلامه عليكي ي عمتى
مريم بتعب: الله يسلمكم. انجى فين انجى فين ي مصطفى
مصطفى: شششش سيبك منها دى واحده حيوانه
مريم: ازاي تتكلم كده ع مراتك
مصطفى: عيزانى اتكلم عليها ازاي وهى السبب انك توصلى لكدا ي ماما
مريم: مش هى ي مصطفى دى أحلام مش انجى ي مصطفى
مصطفى بصدمه: ازاي ونا اللي صدقت عليها الكلام و سمعتها كلام محدش يقدر يستحمله
مريم: هاتلى انجى دلوقتي ي مصطفى هاتلى ينتى دلوقتي
نور: بس
مصطفى: بس اى انجى مالها
نور: انتا لما كنت قاعد مع عمتى هنا انجى سابت اليوم ومعرفش هى فين
مصطفى معصبيه: ازاي هتكون فين يعني
مريم: دور عليها يبنى و صلحها دى زعلانه منك وهى عيله صغيره
مصطفى: هجييها ي امى
و هو ماشي ازاي ي مصطفى صدقت ع حبيبتك ع ملاكك الصغيره الكلام اللي قلتو الحيوانة الخدامه ازاي هتكونى فين بس يا انجى انا اسف انا عارف انى غلطت ف حقكك كتيير
هو ميعرفش الكلام اللي قلتو أحلام ل انجى
دا لو عرف هيدبح أحلام اصلا و انجى مستحيل ترضه مش عشان اتهمه ف خالتها لا دا عشان الكلام اللي عى سمعته من أحلام
البارت ال 8
بقلم ريهام مسعد
مصطفى: اسف ي انجي خوفي على امى مخلنيش عارف نا بقول اى
نور: متقليش هلقيها. اهى ردت الو ايوه ي انجي انتى فين
انجي: مش مهم انا فين خالتو عامله اى
مصطفى بخبث: قولها تعبانه جدا وطالبه تشوفك
نور بتوتر: عمتى عمتى عايزة تشوفك ي انجي تعبانه اويي وعايزه تشوفك
انجي بخوف: خالتو مالها طب نا جايه دلوقتي سس. سلام
نور: لى خلتنى اكدب عليها
مصطفى: مكنتش هتيجى غير كده
في مستشفى
انجي: خالتو فين ي ابيه
نور: موجوده جوه تعالى
بس في حاجه مسكتها من ايدها
مصطفى: انجي انا اسف انجي انا مكنتش عارف نفسي بقول اى انا اسف
انجي: ابعد ايدك دى عنى. تعاله معايا ي ابيه
مصطفى بعصبيه: انا بكلمك توقفي
انجي: بدموع متعليش صوتك عليا
مصطفى اول مشفها بتبكى شدها في حضنه
مصطفى: ششش متبكيش اسف عشان خاطري سمحينى اخر مره مش هزعلك تاني
انجي: ابعد ي ابيه
مصطفى: ابيه تاني هاا
انجي بخوف: لا خلاص عايزة اشوف خالتو
مصطفى: تعالى
انجي بدموع: الف سلامه عليكي ياروحي
مريم بفرح: انتى هنا يبنتى كنتى فين خضتينى عليكي
انجي وهى بتبص ع مصطفى و بغلل
انجي: موجوده ي خالتو المهم انتى دلوقتى عامله اى الدكتور قال هتخرجى امتا البيت من غيرك هيكون وحش
نور: هتخرج انهارده لسه مخلص الإجراءات
انجي: الحمدلله
بسمله: حمدالله بالسلامه القمر
مريم: الله يسلمك يا حبيبتي
بسمله: عامله اى دلوقتي يا عمتو
مريم: الحمدلله احسن
مصطفى: طب مش يلا بقا على ييت
وقرب من ودان انجي عندى كلام عايز اقلهولك ف البيت (الجدع دا نا مش مطمنالو)
انجي بخوف: يلا ي خالتو
ضاابط: حضرتك مصطفى
مصطفى: ايوه انا مصطفي خير
انجي خاافت و عرفت ان دا من محضر ابوها
ضااابط: مطلوب بقبض عليك
انجي: بس حضرتك كلام المحضر كدب دا جوزي ونا مش مغصوبه عليه
الضابط: هنعرف في القسم
مريم: بتعب لا قسم اى حضرتك ابنى متجوزها بأردتها
انجي: ايوه صح حضرتك
الضابط: يلا نا مش باخد رايكم
انجي: اتكلم كويس حضرتك
الضابط: انتى ي عيله اللي هتعلمينى اتكلم ازاي
مصطفى: لما اكون انا موجود تتكلم معايا انا
الضابط: يلا يلا
نور: هجيب المحامى وجاى وراك
اوووبااااا دى رويده بنت عم انجي بتفكر في مصيبة ربنا يستر