#قلب_فاضي
الحلقه { 47 }
حمزه : لو فكرنا بالعقل هى مشيت من المستشفى وراحت لأنس وبعد كدا راحت البيت لمت حاجتها واختافة ممكن تكون عند حد من اصدقئها او عند سليمان مثلا
منير: كلمت سليمان قالى ماشفهاش
ام فارس : يا رب رجعلى بنتى يا رب
ام هدى : طب بس هتكون راحت فين انا شكه فى حاجه
ام حمزه : ايه ؟
ام هدى : ممكن تكون عند حد من دول بس محلفاه ميقولش
هدى : اه ممكن
فارس : ممكن هى متخلفه وتعملها
ام فارس : متقولش على اختك كدا دى ست العقلين كلهم بس نقول ايه معندهاش بخت
هيثم : طب انا رئيى تستنو كدا يمكن تظهر لوحدها لما ترتاح واعصبها تهدى هتبان
فارس : هيثم لو سماحت انا على اخرى وبجد بس كلمه كمان وهقوم اضربو
منير: ايه يا فارس كل شويه تقولها ملطاشه انا يعنى ولا ايه
فارس : ( قام وقف ) انته كمان بتتكلم
ابو حمزه : خلاص يا فارس اعمل حساب ليا على الاقل
فارس : يا عمى انا اختى مختفيه ومش عارف فين حسو بيه
منير: وهو انا يعنى اللى مش على اخرى انا اكتر وحده بحبها مش عارف راحت فين وكمان ابنى سايبو ووالله لحد دلوقتى مشلتهوش ولا حتى اخترتلو اسم وسايبو وقاعد معاكم
فارس : طب وقاعد ليه انته مش طلقتها امشى بقى روح شوف حالك
منير: مش هرد عليك عشان انته متعرفش نجوى دى عندى ايه
ام حمزه : طب انا جاتلى فكره مش هى اخدة عربيتها
فارس : اه
ام حمزه : ممكن نسئل المرور ونشوف اخر لادار صورها فين ؟
ام فارس : طب وهنسئل المرور ازاى ؟
ابو حمزه : من يونس ابو انس المحامى ابوه لواء فى المرور ممكن يفيدنا حد يكتبلى رقم العربيه
منير : انا حافظو كتبتهولك اهو
حمزه : صح يا بابا كلمو
ام فارس : طب كنتو قولتو الفكره دى من امبارح
هيثم : هو انا ممكن ادخل الحمام ؟
حمزه : اه طبعا اتفضل
ابو حمزه : انا هدخل اكلم يونس متقلقوش بقى
هدى : انته رايح فين ؟
فارس : ( بوشوشه ) خالك يعرف حاجه انا هروح اسمعو من ورا الباب خليكى انتى هنا
تقى : انا خايفه عليها
هدى : ان شاء الله هتبقى كويسه اهدى انتى بس عشان اللى فى بطنك
ام حمزه : اه يا تقى هى ان شاء الله تلقيها زعلانه وبكرا ولا حاجه وتيجى او نبيل ان شاء الله هيكلم ابو انس وهنعرف مكانها
ام فارس : هو انتو تعرفو ابو انس ده ؟
ام حمزه : اه هو قاربنا بس من بعيد بس من وقت للتانى بنتصل ونكلم بعض
هيثم : الو ايوه يا نوجى
نجوى : بتتصل ليه مش قولتلك متكلمنيش
هيثم : ابو حمزه يعرف واحد فى المرور هو بيكلمو دلوقتى عشان يشوف طريقك من المرور واللادار صورك فين
نجوى : طب هروح فين دلوقتى ؟
هيثم : مش عارف بقى اتصرفى انا ساعدتك لحد ما سافرتى العين السخنه انتى بقى كملى
نجوى : طيب طيب اوعى تقول انا فين فاهم تعرف يا هيثم لو قولت هعمل فيك ايه
والله هحطك فى اوضة الفراخ يفضلو ينقرو فيك
هيثم : اووووو نوو لا خلاص مش هقول
نجوى : طب سلام
( هيثم بيفتح الباب )
فارس : يعنى انته شايفنا هنموت ونعرف نجوى فين وانته عارف ومبتقولش اعمل فيك ايه
هدى: فى ايه يا فارس اهدى ارجوك
فارس : متخفيش مش هضربو دا مايتضربش اصلا دا اخرو بتحط فى اوضة الفيران
هيثم : انته همجى زى اختك انا غلطان انى ساعدتها ووقفت جنبها وهى منهاره وبتعيط
حمزه : يعنى انته تعرف مكانها من اول امبارح ؟
هيثم : ايوه اعرف بس هى بقى
ام هدى : شوفتو اكيد حلفتك
هيثم : لا هى هددتنى لو قولت لحد هتجبلى صعيدا من البلد ويحطونى فى مزرعة الفراخ ويقفلو عليا
فارس : لا لا كتير بجد سؤال هو مالوش داعوه بالموضوع بس بتأكد بس
مش انتى اختو الكبيره ؟
ام هدى : اه
فارس : وهو صغير كان بياكل سيرلاك ؟
ام هدى : لا ماكنش طلع ماما شوشت كانت بتجبلو ريري
فارس : اه وانا اقول برضو هو بيعمل كدا
ام فارس : انته ليك نفس تهزر اقعد بقى هى فين يا هيثم قول قلبى واكلنى على البت
هيثم : هى فى العين السخنه دلوقتى
ام حمزه : وايه وداها العين السخنه
منير: وانته اصلا عرفت منين ؟
هيثم : اقعدو طيب وانا هحكلكم
( اول ما نزلت نجوى من عند المحامى )
نجوى : الو ايوه يا هيثم فى ايه ؟
هيثم : مالك انت بتعيطى ولا ايه ؟
نجوى : اه منير الواطى طلقنى
هيثم : متزعليش بكرا تتجوزى احسن منه
المهم انا كنت بكلمك فى موضوع مهم فكره الجموسه اللى كنتى هتسفريها دى عشان الحاله النفسيه بتاعتها وحشه
نجوى : بقولك جوزى طلقنى تقولى الجموسه
هيثم : اصل انا والله كلمت اكتر من حد ومفيش حد قابل كل الشريكات يا قطط يا كلاب مافيش جموسه خالص من ساعت العيد الميلاد وانا بدور على الشركات ممكن تطلع فيها رحله مش لاقى انا كان نفسى اساعدها
نجوى : تساعد مين ؟
هيثم : الجموسه
نجوى : بقولك انته فين ؟
هيثم : انا فى البيت
نجوى : طب ممكن نتقابل
هيثم : ماشى اجيلك انتى فين ؟
هيثم : وبعدين روحتلها انا لحد البيت فى مصر والسودان لقتها بتحط الشنط بتاعتها فى العربيه
ابو حمزه : وبعدين ؟
هيثم : فضلنا نتكلم شويه وانا اقنعتها انها لازم تسافر كام يوم تريح اعصبها وتفكر وتاخد القرار من غير اى ضغوط
منير : وهى سافرت فين ؟
نجوى : انته عندك حق لازم ابعد عشان مغلطش نفس الغلطه الاولى كلهم فضلو يضغطو عليا وفى الاخر قبلت انى ارجع
هيثم : غلطانه لو ماكنتيش مقتنعه مكنتيش رجعتيلو
نجوى : ماما خوفتنى من كلام الناس
وكنت خايفه على بابا
وكمان تقى كانت لسه خارجه من شهر العسل مكنتش عاوزه انكد عليها
وبرضو عشان بحبو
هيثم : بصى انا ممكن احجزلك فى اى مكان فى مصر زى ما بحجز لبوسى اختارى اى مكان وانا اوديكى
نجوى : مش عارفه بس انا عاوزه مكان هادى مفهوش حد
هيثم : تروحى الواحات ؟
نجوى : واحات لا طبعا دى بعيده اوى
هيثم : تروحى راس سدر ؟
نجوى : راس ايه فين دى ؟
هيثم : فى جنوب شرق سينا
نجوى : سينا هتلى حاجه اعرفها راس سدر اسمها اصلا اسم مشبوه
هيثم : اوديكى فين يعنى راس البر
نجوى : هو لا راس والله ما قادره اقولها او راس البر هو انته ليه مركزفى الراس شوف حاجه غير الراس دى
هيثم : تروحى العين السخنه ؟
نجوى : اه دى حلوه اعرفها
بس تعرف يا هيثم لو قولت مكانى لحد والله هجيب رجاله من الصعيد يخطفوك ويحطوك فى مزراعة الفراخ
هيثم : اوك دان
فارس : يعنى هى دلوقتى فى السخنه ؟
هيثم : اه
تقى : طب انته كلمتها ازاى ارقمها مقفوله والنت مقفول
فارس : بتقولك كلمتها ازاى ارقمها مقفوله والنت مقفول
هيثم : انا بكلمها من تليفون الغرفه
فارس : طب كلمها وخليها ترجع
ابو حمزه : اكلم يونس بقى اقولو ميدورش عليها
هيثم : الو نجوى انتى سبتى القريه ؟
نجوى : لا لسه بلم الحاجه ليه حصل حاجه
فارس : ( اخد التليفون من هيثم ) فى ان اعصبنا بتتحرق باقلنا يومين وانتى بتاخدى تان يا بارده
نجوى : فارس هو هيثم قالك
فارس : هو ماقليش بس انا بقى سمعتو وهو بيكلمك انتى ازاى تعملى كدا مفكرتيش فى ماما مفكرتيش فى تقى ؟
طب انا مش مهم انا اقدر استحمل الاقلق لاكن تقى ؟
نجوى : كنت موجوعه اوى يا فارس هو ضربنى
فارس : نهارك اسود انته ضربتها ( حدف التليفون على الكنبه ومسك من هدومو )
حمزه : خلاص يا فارس خلاص معلش
ابو حمزه : اهدا يا فارس
فارس: دا بتقول ضربها بتستقوى عليها
منير: ايوه ضربتها عشان قلت ادبها عليها وعلى امى
فارس : ( مسك التليفون تانى ) الو نجوى ارجعى وانا هعملك كل اللى انتى عوزاه
نجوى : انا عاوزه اطلق رسمى ومحدش يقولى ارجعلو تانى
فارس : ماشى يا حبيبتى بس ارجعى تقى بتقولك افتحى النت عاوزه تكلمك
نجوى : حاضر هكلمها وهرجع هو انتو فين ؟
فارس : عند تقى
نجوى : طيب هاجلكم عندها
بس خلى منير يمشى مش عاوزه اشوفو تانى
فارس : ماشى حاضر بس ارجعى ولا اجى اخدك انا ؟
نجوى : لا انا هاجى
فارس : واحنا مستنينك سلام
انته بقى امشى نجوى مصممه تطلق رسمى
ابو حمزه : انا هكلمها هى بتقتنع بكلامى
فارس : ماشى يا عمى كلمها بس فى الاول والاخر انا مش هسمح لحد يهين نجوى والالم اللى ادتهولها دا وحيات ربنا لهتدفع ثمنو
حمزه : منير امشى دلوقتى لحد ما الجو يهدا
منير: طب اشوفها اطمن عليها
حمزه : معلش عشان ميحصلش مشاكل
منير: حاضر همشى
السلام عليكم ( وقام مشى )
هيثم : شكلو بيحبها اوى ما تسمحوه وخلاص
فارس : الصبر يا رب ما يا الصبر يا تاخدو
( منير روح البيت لقى صابرين واختها ريهام وامه وسومه )
ام منير : اخيرا ظاهرت
منير : انتو رجعتو البيت امتى ؟
ام منير : امبارح بليل الدكتور خرجنا فضلنا مستنين حضرتك بس انته بقى كانت ندهاك النداها
منير : النداها ههه
انتى مش عارفه انتى عمالتى ايه ؟
ام منير: لا مش عارفه واحده وقاليلت الادب ورديت عليها حصل ايه
ما اصل لو هى متربيه ماكنتش رادت على واحده قد امها
منير: خلاص هى بقى مش عوزانى وطلبه اطلقها رسمى مش انتى كنتى بتحلمى بكدا
ام منير : يلا اهى راحت فى داهيه
منير : صابرين فين ؟
ام منير: فى الاوضه دى قولتلها تنام هنا قالتلى لا دى بتاعة المخفيه اللى تنضرب فى قلبها ما تبات
منير: صابرين قالت دى اوضة المخفيه؟
سومه : لا والله دى ماما صابرين قالت لا دى اوضت نجوى محدش يدخلها عشان لم ترجع
ام منير: انتى مالك بتتكلمى ليه انجرى يا بت اغسلى المواعين
سومه : حاضر بس كلمت الحق لازم تتقال
منير: خلاص يا سومه ماشى روحى انتى انا هدخل اشوفها
( داخل منير يشوف صابرين )
منير: انتى هنا انتى كمان
ريهام : عندك مانع
منير: لا ممكن تسبينى مع صابرين شويه
ريهام : اوك انا باره لو عوزتى حاجه ناديلى
صابرين : ماشى
( وخارجت ريهام )
منير : ( قرب من السرير وقعد جنب صابرين وشها فى وشو ) حمدالله على سلامتك
صابرين : ( وهى شايله البابى ) الله يسلمك شوفت البابى
منير : ( والدموع فى عينو ) لا هتيه شويه بسم الله الرحمن الرحيم
يا حبيبى انتى نايم
صابرين : لسه مرضعه كل ونام
منير : جميل اوى حد عمالو شهادة ميلاد
صابرين : لا لسه انته ابوه انته اللى تعملو
منير : هنسميه ايه ؟
صابرين : زى ما تحب
( أفتكر منير ايام الخطوبه هو ونجوى )
نجوى: بص بقى اول ولد لازم نسميه محمد على اسم محمد منير
وتانى ولد نسميه اسامه
منير: على اسم اسامه منير
نجوى : شاطر يا مونى مركز
تالت ولاد بقى نسميه شريف على اسم شريف منير
منير : طب لو بنت ؟
نجوى : لو بنت نسميها تقى ولو جبنا بنتين نسميهم تقى ونجات
ولو جبنا 3 بنات نسميهم تقى ونجات و ووو رزقه يلا يا عم خلى امك ترضى عنى
منير: ههههههههههههه دا كدا امى هتنط فى كرشك اخر بنت رزقه طب قولى اول بنت
( قطعتو صابرين )
صابرين : مالك بتفكر فى ايه ؟
منير : فى اسم الواد
ايه رئيك نسميه محمد
صابرين : ماشى اهو ابنك وانته حر فيه
منير: خلاص هروح اسجلو بكرا ( واخدو فى حضنو اكتر وباسو من ايدو ) شيلت عيال كتير بس احساسى بمحمد مختلف
صابرين : طبعا مش ابنك
مالك زعلان كدا ليه ؟
منير : نجوى عاوزه تطلق
صابرين : انته غلط فى حقها مكنش المفروض تمد ايدك عليها
منير: مين حكالك ؟
صابرين : مامتك واختك واختى بس اللى قالى القصه صح بقى سومه
منير: انا مش عارف اعمل ايه
تقى : كدا برضو يا نجوى تسافرى وتسبينى ؟
نجوى : حقك عليا كنت حسه انى مهزوزه ومش مركزه وكان لازم اخد قرار
ام حمزه : مش مهم حمدالله على السلامه
هيثم : قوليلهم يا نجوى مش انتى هددتينى لو قولت لحد ؟
نجوى : اه بصراحه خوفتو بالفراخ
هدى : خلاص حصل خير المهم هتعملى ايه
نجوى: هطلق بقى واشوف حالى كفايا شحطاطه وسفر وبهدله
ابو حمزه : يعنى ايه ؟
نجوى: مشروعى محتاجنى هناك طول الاسبوع لازم الفتره الجايه افضل فى البلد
وكمان عند سلمى
انا فكرة فى اكتر من فكره للمشروع نعملو دعايه وبدل ما نوزع على سليمان والناس مش معروفين لا تعالو نوزع على السوبر مركت الكبيره وكمان الفنادق ونعمل اعلانات فى الشوارع والفيس والمنتدايات اللى على النت
ام فارس : بلا شغل بلا نيله ارجعى لجوزك دانتى مكملتيش سنه الناس هتقول عليكى ايه ؟
نجوى : ماما انا سمعت كلامك المره اللى فاتت وخفت من كلام الناس وكانت النتيجه ايه ولا حاجه حرقت دم واهمال وست شركتنى فيه وهى كمان اتظلمت اكتر منى
انا مش هرجع فارس انته وعدتنى انك تعملى اللى انا عوزاه
هيثم : بس هو بيحبك
نجوى : مش كل اتنين بيحبو بعض بيفضلو لبعض انا مش اول واحده تطلق
فارس : خلاص يا نجوى انا هطلاقك بس اوعى تختفى كدا تانى انا كنت والله هاين عليا انزل ادور عليكى فى الشارع
تقى : وانا كنت هولد قبل معادى
نجوى: كل ده على شانى دانا جمده اوى بقى
حمزه : طبعا جمده ومهمه فى حياتنا كلنا
ام حمزه : انا هقوم احضر لكم العشا بقى
ام هدى : خودينى معاكى هسعدك
ابوحمزه : نجوى انتى زى بنتى الطلاق مش حاجه سهله انتى كده بتقفلى بيتك بتهديه
نجوى : انا ماليش بيت اصلا بيتى اللى هو بيت ابويا
هيثم : انتى ست مين هيحميكى وانتى لوحدك
نجوى : انا هحمى نفسى وكمان انا معايا اخويا وصحتى ودماغى وفلوسى انا مش محتاجه حمايه من حد
فارس : يعنى ده اخر قرار
نجوى : ايوه
فارس : خلاص ماشى
( قام فارس يكلم منير فى التليفون )
الو ايوه يا منير نجوى رجعت
منير: طيب كويس اجلكم ؟
فارس : لا احنا مستنينك بكرا عشان نروح لمئزون وتطلق رسمى
منير : بس انا بحبها
فارس : هى مش قبله ترجع خلاص خلصنا
منير: هان عليها حبنا
فارس : قول لنفسك بكرا حقها يكون معاك المؤخر وكمان النفقه سنه احسبها مع نفسك كدا وشوف كام وهتهم معاك
منير : ماشى حاضر
( وبعد ما اتعشو روحو البيت فارس اخد امو ونجوى تبات عندو )
(الصبح اتقابلو وكان مع منير ابوه واخوه محمود الساعه 3 )
ابو منير : يا بنتى بلاش خراب البيوت انتو بينكم عشره
نجوى: هو اللى خان العشره مش انا هو اللى ضربنى
محمود : انتى اللى استفزتيه يا نجوى انا كنت واقف
نجوى : ومين السبب مش ريهام ومامتك ؟
ابو منير: ام محمود انتى عرفها دى ميتردش عليها
نجوى: دى شتمتنى بامى وابويا وعيلتى كلها قدام محمود وكلهم صح ولا لا
ولا ريهام هى دى بقى البنزين زى ما تكون ما صدقت
منير: بالظبط هى اللى ولعت الدنيا خلاص بقى يا نجوى انا بحبك والله بحبك
نجوى : مش هرجع تانى خلاص انا اتنزلت كتير ومش هتنازل تانى
ابو منير: متقول حاجه يا فارس او انته يا حج
ابو حمزه : اقول ايه انا كلمتها امبارح بس مفيش فيده النصيب وصل لحد كدا
فارس : المئزون اهو طلق وخلص
المئزون : رجعو نفسكم ان ابغض الحلال عند الله الطلاق
نجوى : بس روحنا وجينا فى الاخر حلال وحقى وهطلق
منير : ماشى يا نجوى ماشى شكرا يا حب عمرى
( بدء المئزون فى الورق وطلقهم )
منير : اتفضلو ده المؤخر ودول النفقه
نجوى : مين دفع الفلوس دى ؟
منير: مش مهم مين
نجوى: تبقى صابرين صح
انا بقى مش هاخد حاجه لان هى اشتارتك قبل كدا وانا مش بابيعك ليها عشان اخد الثمن منها
فارس : بس دول حقك من مين بقى مش مهم
نجوى : لا يا فارس مهم
انا زمان نزلت اشتغلت ب100 جنيه فى اليوم عشان ماامدش ايدى لحد عشان اعلاج بابا
مش همدها دلوقتى وانا بتنازل لواحد كان فى حياتى اختار غيرى لمجرد
ولا بلاش مالوش لازمه الكلام الكل عارف كل حاجه
يلا يا فارس عشان لسه هروح لتقى
ابو حمزه : طب السلام عليكم
( وهما التلاته نحيت الباب )
منير : نجوى انا سميت ابنى محمد زى ما كنت انا وانتى بنحلم
نجوى : بس انا لما اتجوز غيرك مش هسميه زى ما حلمنا عشان انا هعيش حياتى مع حد جديد وهحلم تانى لاكن انته هتفضل عايش فى الحلم اللى حلمنه
( ومشيو التلاته وسابو منير مع ابوه واخوه )
فارس : بصى انا عارف ان شغلك مهم ولازم تتبعيه بنفسك بس شرع ربنا يتعمل
نجوى : يعنى تقصد ايه ؟
فارس : هتيجى تقعدى عندى 3 شهور وبعد كدا انتى حره
نجوى: هتقولى انته كمان كلام الناس ؟
فارس : لا كلام ربنا مش كلام الناس
ابو حمزه : بصراحه فارس عندو حق
ام حمزه : لازم طول ايام العدا تكونى فى البيت يا نجوى
نجوى : خلاص اروح البيت فى بنها
ام فارس : هتقعدى لوحدك
فارس : خليكى هنا معانا مع ماما واوعدك اول ما 3 شهور يخلصو انا بنفسى هتردك من الشقه ههههههههه برحتك
نجوى : حاضر ماشى بس الشغل
ابو حمزه : شرع ربنا اهم من الشغل وبعدين عمك وعيالو اهو شغالين ممكن تتبعى بالتليفون
نجوى : طب هو لو جيت اشوف تقى دى فيها مشكله ؟
فارس : امرى لله روحى وتعالى مع ماما بس لازم ماما تبقى معاكى
نجوى : طيب ماشى حاضر
ام منير : لووووووولى لوووووووولى مبروك
منير : مبروك انتى ليه مش حسه بيه ؟
ام منير: حسه بيك بس كدا احسن وكويس انها مأخدتش مؤخر احسن من عينها
والله وانته نازل داعيت عليها قولت اللهى لو اخدتى الفلوس تصرفيهم عند الداكتره
ابو منير: اتقى الله يا شيخه اتقى الله البنت معملتش حاجه وحشه
صابرين : بصراحه يا عمى نجوى كانت جدعه معايا اوى اخر 3 شهور فى الحمل كنت بتعمل كل حاجه فى البيت بجد كانت اكتر من اختى
ام منير: ادينى طفشتهالك فرفشى بقى
انتو مش هتعملو سبوع لمحمد ولا ايه ؟
صابرين : مش مهم لما منير يبقى كويس نبقى نعمل عقيقه
ابو منير: افضل برضو السبوع ده اصلا بدعه
ام منير : بدعة ايه اسكوت انته انا لازم ادق الهون كدا واحط الواد فى الغربال اه زى زياد ابن محمود
صابرين : بس السبوع ده بدعه زى ما عمى بيقول والحديث بيقول كل بدعة ضلالة وكل ضلالة في النار
ام منير : بقولك ايه لا دا مش بدعه لان الفرعنه كانو بيعملو سبوع والفرعنه قبل النبى بكتير ودى عاده مصريه واحنا مصريين
وبعدين انا اللى هعمل السبوع وانا ام والجنه تحت اقدام الامهات يعنى امان متخفوش
ابو منير : حسبى الله ونعم الوكيل
ام منير: افضل حسبن عليا كدا افضل حسبن
والله انا حسه انى فى يوم من الايام الانبوبه هتفرع فيه من كتر ما بتحسبن عليا
منير: هههههههههه
صابرين : ههههههه والله انتى سكر
ام حمزه : مش كفايا تلفزيون يا تقى كده هتتعبى من القعده يا حبيبتى
تقى : زهقت من الاوضه جوا
ام حمزه : ايه دا مين جاى دلوقتى
تقى : هو الجرس بيرن ؟
ام حمزه : اه استنى اروح افتح
مين ؟
جيجي : انا يا كنزى
ام حمزه : طيب استنى هغسل ايدى وافتحلك
( جريت ام حمزه على تقى )
قومى جيجي باره استخبى
تقى : انا هفضل مستخبيه لامتى انا فى السابع
ام حمزه : لحد ما تولدى دى عينها وحشه دانا سقط منها مرتين قومى
تقى : حاضر
ام حمزه : خودى طبق الفواكه دا لازم يخلص قبل الساعه 5 عشان ماما متزعلش
تقى : حاضر ( اخدت طبق الفواكه وداخلت اوضتها وقفلت عليها الباب )
جيجي : ايه يا كنزى كل دا بتفتحى
ام حمزه : كنت بعمل حاجات فى المطبخ معلش
جنى : الله هى تقى فين ؟ كل مره كدا مش بنلقيها ؟
ام حمزه : بتروح لاختها بقى هنعمل ايه
جنى : ايه دا مش دا موبيل تقى
ام حمزه : اه دا دا نسيتو اظاهر
جنى : هى اسمها ايه على الفيس
ام حمزه : معرفش يا جنى
جنى : ( مسكت الموبيل وفتحت الفيس ) اممم طب انا هعرف
امممممممم خلاص تمام
جيجي : اسمها ايه ؟
جنى : قلب فاضى
ام حمزه : ( قامت واخدت منها الموبيل ) معلش عشان ساعات اخواتها بيكلموها وولاد اخواتها
جنى : اممم بس كنا عاوزين نشوفها
ام حمزه : لما تيجو بعد كدا اتصلو عشان ابقى اخليها ما تخرجش
جيجي : بنحب نعملك مفجئه
ام حمزه : اه مانا عارفه تشربو ايه ؟
جيجى : نسكافيه بس استنى هى لسه تقى محملتش ؟
ام حمزه : لا لسه
جنى : طب ما تروح تكشف
ام حمزه : ان شاء الله هنروح هقوم اعمل النسكافيه
( ومر شهر ورا شهر لحد ما نجوى خلاصة العده ولجل الحظ الحلو اخر يوم فى العده صابح اليوم اللى تقى هتروح تولد فيه )
حمزه : اخيرا هتخرج بقى والعب معاك
تقى : وانا بقى ارتاح انا تعبت اوى يا حمزه
حمزه : معلش كلو عشان حبيب بابا العسوله دا
اخيرا هيكون عندى ابن كدا انيمو فى حضنى
تقى : طب وانا مش هتنيمنى فى حضنك ولا خلاص راحت عليا ؟
حمزه : لا طبعا هنيمك فى حضنى بس ابنى بقى حاجه تانيا
تقى : بس خلى بالك لازم نسميه مصطفى
حمزه : حاضر يا حبيبتى
ابو حمزه : اهمدى بقى فى ايه ؟
ام حمزه : ايه فى ايه بلم الحاجه عشان المستشفى هبات هناك
ابو حمزه : ام فارس ونجوى هيروحو انتى لزمتك ايه تباتى ؟
ام حمزه : انته عاوز صفصف ابن حموزه ينام لوحدو طب ازاى
ابو حمزه : بقولك ايه انتى هتدلعى من دلوقتى صفصف انا عاوز الواد راجل مش توتو
ام حمزه : ملكش داعوه ابن ابنى وادلعو زى مانا عاوزه صفصف حبيبى يا رب اشوفك يا حبيبى كدا واشيلك ياه دانا مخى هطير كدا
ابو حمزه : هو ناقص طيران انتى ضاربه لوحدك
انا هنام خليكى كدا على رئى نجوى افضلى ورى فى الاوضه
ام حمزه : نام انته هو فاضل كام ساعه ؟ دلوقتى 12 وحنا معدنا 9 الصبح
هانت يا رب عدى الوقت ده بقى
الدكتور ( طلع صاحب فارس ودوفعه واحده ) : ايه يا جماعه خايفين كدا ليه ؟
ام حمزه : انا مانمتش من امبارح والله
حمزه : وانا خايف عليها
نجوى : خايف ايه جمد قلبك هى هتخش الدكتور هيغوزها ويروح مطلع الواد ويخيط بسيطه
فارس : هههههههه يوغزها ههههههههه
الدكتور : ليه هو انا دكتور امراض نساء ولا عبدو موته ؟
نجوى : بهزر يا دكتور مش شيف خايفين ازاى
تقى : انا خايفه اوى تعالى معايا
نجوى : ينفع يا دكتور ادخل معاها ؟
الدكتور : ممكن بس هتخافى
ام هدى : تخاف ايه دى تخوف العو
حمزه : طب انا انا كمان عاوز ادخل معاكم عشان اخد سلفى الولاده
فارس : { هلاقيها منك ولا من هيثم انا هيجيلى السكر على اديكم انا عارف}
الدكتور : اوك اتعقمو وتعالو
نجوى : ماشى يا دكتور بس متغوزهاش غير لما اجيلك
عشان الحق الدملك الابره
الدكتور : ههههههه لابجد يا فارس اختك دى مشكله
فارس : متعرفش دكتور امراض عقليه ؟
الدكتور : اسئلك
( دخل الدكتور وتقى وشويه داخلت نجوى وحمزه بعد ما اتعقمو والدكتور وراح مخدرها )
الدكتور : بسم الله الرحمن الرحيم
لوحد قلبو ضعيف ميبصش
ام فارس : يا رب خليك معاها يا رب
ام حمزه : يا رب يا رب خليك معاها يا رب تقوم بالسلامه يا رب
ام هدى: ما تهدو شويه اقولكم خودو الفيس على التاب اتسلو شويه انا لسه شحنه الباقه او اشغلكم فيلم على اليوت يوب
ام حمزه : رايقه ياختى رايقه
ام هدى : منك لله عدتهم يا فانبير انته
( وفجئه خرج حد على النقاله من اوضة العمليات )