رواية قلب فاضى
الحلقة العشرون
ام هدى : بس فيها عيب صغير
ام حمزه : ايه ؟
ام هدى : هى هى مش بتتكلم ومش بتسمع
ام حمزه : اخص عليكى يا بوسى عاوزه حموزه يتجوز واحده زى دى حموزه يتكلم معها ازاى ولا يفهمها ازاى ؟
ام هدى : لا ما هى عادى بتتكلم وبتفهمو كل حاجه بصى هى لما حد بيكلمها بتبص على شفيفو بتقرا الشفايف ولما بترد بتروح متكلمها بااشاره او بتكتب على الموبيل انا نفسى بقعد بالساعات اتكلم معاها بتكتب على الموبيل
ام حمزه : اه بس برضى يعنى لما تكون بتتكلم احسن وكمان ممكن عيالهم يبقو زيها
ام هدى : لا دى هى اخواتها كويسين جدا دى ليها اخت توئم مقولكيش لسنها ده فرقله تقولى كلمه ترد 1000 مبتسكوتش ولا فارس هدى تعمل كده ولا كده يتفتح فيها وليهم اخت كبيره كمان متجوزه وليها ما شاء الله 4 عيال وزى الفل
وهنروح بعيد ليه عندك هيثم الحمد لله اول ما يسمع صوتى يبقى هيتجنن ويفضل يعمل برجلو وايدو
وبعدين دى مثقفه وبتقرى قصص ومتدينه بصى ده الفيس بتعها شايفه كلو قرءان وادعيه ازاى وكمان قصص وحاجات مسليه والله انا باقيت ادخل اقراء زيها
ام حمزه : طب هو انا انفع اشوفها ؟
ام هدى : بس كده تعالى معايا دلوقتى
ام حمزه : لا مش هقدر انهاردا عشان لسه هعمل الاكل ، اقولك بكره هجيلك مش انتى لسه فى مدينة نصر
ام هدى : اه وهى فى الشقه اللى قدامى فى شقة هدى
ام حمزه : خلاص اتفقنا
بس يعنى بدل هى حلوه كده ومتحمسلها متجوزيها هيثم اخوكى
ام هدى : مانتى عارفه هيثم هو ده بتاع جواز دا طول السنه من هنا لتركيا وكمان الوقت الفاضى من البولنج للاسكواش هو مش فى دماغو الجواز
ام حمزه : اممم طيب بصى انا هعمل استخاره وبكرا هجيلك اشوفها ولو عجبتنى هقول لحموزه
ام هدى : ماشى وانا عشان ماخلهاش تاخد بالها مش هقولها انك جايه تشوفيها كأنك جايه من غير ما اعرف طبيتى فجئه يعنى
ام حمزه : ماشى اتفقنا هاتى موبيلك بقى عشان نتكلم
ام هدى : ماشى
الهام : مبروك يا نوجى الشقه الجديده
نجوى : الله يبارك فيكى عقبال شقة كركر كده
الهام : انتى عاوزه تكبرينى ولا ايه
نجوى : انتى اختنا الكبيره يعنى غصب عننا كلنا انتى الكبيره
الهام : ربنا يكملك بعقلك ايه العقل ده ؟
نجوى : المهم انا جيالك بيتك دلوقتى عشان اوصيكى وانا فى القاهره خليكى مع ماما وبابا انتى عشان اكون مطمنه عليهم
الهام : لا انا مش هروح كفايا اللى ماما عملتو
نجوى : يعنى هى عملت معاكى كده لوحدك ما طلعتلى انانيه وعاوزه اسيطر عليها وكل حاجه وحشه قالتها ورغم كده هى هتفضل امنا
يا الهام هى عاوزه تفرح بتقى وتجوزها
الهام : الله وهو مين بس مش عاوز يجوزها ويفرح بيها
طب اقولك فكرى امبارح كلمنى على واحد صحبو هناك كان عاوز ابعتلو صورتها ولما قولتلو مش معايا وصحبو ده عرف انها منقبه كان هيجى يخطبها بس اول ما عرف موضوع الكلام ده قالو مافيش نصيب
يعنى انا كمان وفكرى نفسنا نفرح بيها برضو
نجوى : كل حاجه بوقتها محدش يعرف ربنا شايل ايه بكرا ودى فى الاخر ماما هتزعلى من امك مش تكبرى عقلك
الهام : ماشى يا نجوى خلاص هبقى اروحلهم كل يوم حاضر
نجوى : والعيال كمان لو حتى عندهم مذاكره ولا حاجه اهو تعالو ذاكرو ههناك بدل ما يفضلو لوحدهم وانا كل خميس هاجى هقعد خميس وجمعه وسبت وكمان يوم الثلاثاء ماشى
الهام : يابنتى دانت تتهدى كده فى الموصلات ؟
نجوى : لا مانا هشترى عربيه نقل عشان كمان الحاجات اللى باجبها وابعها
الهام : وهتجيبى فلوسها منين ؟
نجوى : هبيع التاكسى واشوف حاجه كدا
الهام : التاكسى طب وفلوس التاكسى هتكفى العربيه النقل
نجوى : اهو بقى يا الهام انا لسه بفكر
تامر : هو انا ممكن اقول حاجه يا خالتو ؟
نجوى : طبعا يا حبيبى قول
تامر : العربيه النقل مش هتنفعك اوى المفروض انك تجيبى العربيه اللى بيبقى فيها ثلاجه عشان الاكل اللى بتبعيه بيبقى بارد ومن الحر ممكن يبوظ
الهام : اه صح
نجوى : بس اللى انته بتقول عليها دى غاليا اوى وكمان معرفش بتتباع فين
تامر : اسئلى عمو منير
نجوى : ماشى المهم وانا فى القاهره تخلو بالكم من تيته وجدو فهمين ؟
تامر : انا هروح اسئل عليهم كل يوم ولو جدو عاز حاجه هروح اشتريهالو
نجوى : شطوره يا تموره
انا الحق انزل بقى عشان ورايا كام حاجه كده ولسه هروح عند سلمى
الهام : انتى هتسفرى امته ؟
نجوى : بكرا على 8 كده بليل
الهام : خلاص هاجى اسلم عليكى
نجوى : ماشى يا حببتى سلام
( بعد ما ام هدى رجعت من النادى اخدت تقى يتغدو فى المول ويشترو شويت حاجات )
ام هدى : تقى قوليلى بصراحه انا مش هقولك انا زى ماما اعتبرينى صحبتك
تقى : ( باصتلها باهتمام )
ام هدى : هو انتى لو اتجوزتى هتقدرى تفتحى بيت ؟
هتقدرى تتفهمى مع جوزك ؟
تقى : تقصدى الكلام يعنى ؟
ام هدى : اه هتقدرى تفهميه ؟
تقى : مانا بفهم حضرتك وبفهم اى حد تانى
ام هدى : اه مانا عارفه انا اقصد ااااااااا انتى متقدريش تتكلمى حولتى تتكلمى يطلع صوتك بكلام
تقى : زمان وانا صغيره كنت بحاول اتكلم بس مكنتش بقدر
ام هدى : اممممممم طب مالك زعلتى ليه
المهم يلا عشان الحق اشتريلك هديت نجاحك المره اللى فاتت مكنش معايا فلوس المرادى الشنطه عمرانه هههههههه
تقى : شكرا ربنا يخليكى كفايا انك بتخرجينى
ام هدى : بس انا مش قولت ان احنا اصحاب خلاصى العصير ويلا بينا
نجوى : تمام يا سلمى كده الحساب مظبوط ؟
سلمى : اه الحمد لله
نجوى : جبتى الذبده ؟
سلمى : اه فى التلاجه
نجوى : و 100 كيلو فى الثلاجه ؟
سلمى : لا طبعا انا قسمتهم كل 25 كيلو فى طبق وكل شويه ادخل شويه الثلاجه
نجوى : امممم تعرفى الواد تامر ابن الهام بقولى المفروض اشترى عربيه اللى فيها ثلاجه عشان الحاجات متبظش فى الطريق
محمود : والله الواد ده بيفهم اه صح
نجوى : طب دى اجبها منين ولا بكام ؟
محمود : بصى انا هسئلك انا ليه واحد صاحبى بيشتغل فى العربيات وانتى بقى اختصار للوقت روحى قدمى على الرخصه
نجوى : ماشى اه صحيح انته مش بتروح البلد ليه دى ماما زعلانه منكم اوى
محمود : الشغل انا برجع مهدود وسلمى ليل نهار باره بتلف على الناس
سلمى : مش لازم اتابعهم عشان نعمل حاجه نضيفه ولا ايه يا نجوى
نجوى : صح طب ايدك معايا بقى انته وهى وحطولى الحاجه فى التاكسى انا جبتو معايا باره
سلمى : الله ومنير بيشتغل على ايه ؟
نجوى : لا مش انا بقولك لقى شغل تانى اتملعن على التاكسى
محمود : هقولو
نجوى : مبخفش
ويلا بقى ومتنساش موضوع العربيه ده
ام فارس : ايه يا بنتى اللى انتى جايبه ده كلو
نجوى : شغل يا ماما الحمد لله
ام فارس : الحمد لله وايه دول كمان
نجوى : بصى ده ميزان هنوزن 5 كيلو ذبده ونحطها فى طبق من طبقان الفل ده ونعملها بالسلوفان ده عشان نبعها على طول للسكان بدل ما نوزن هناك لا نبيع على طول
ام فارس : ماشى بس الطبقان دى صغيره ؟
نجوى : لا دى جايبها للبيض اقولك خودى انتى رصى البيض كل 10 بيضات فى طبق واعمليهم فى اسلوفان
ام فارس : ماشى هاتى
( فضلت ام فارس ونجوى يلفو الحاجه وبعد كده داخل منير )
منير : ايه يا نوجى كل ده بتعملى ايه ؟
نجوى : خلاص خلصنا
منير: انا نمت وصحيت وانتى لسه يلا بقى
نجوى : حاضر هكتب على الحاجه وخلاص
منير : طيب انا داخل
ام فارس : روحى شوفى هو عاوز ايه ؟
نجوى : هيعوز ايه اخلص الحاجه الاول 5كيلو السعر 60 جنيه
ام فارس : ايه كتير
نجوى : لا مش كتير دانا مغلفاها
البيض بقى العدد 10 ب 700 قرش
ام فارس : 7 جنيه ليه كتير
نجوى : كتير ايه مش لازم اطلع بمكسب وكمان لسه سليمان هياخد نسبه وكمان سلمى البيض واقق عليا ب 4 جنيه ال 3 الجنيه اللى انا مذوداهم واحد ليه وواحد لسلمى وواحد لسليمان
ام فارس : انتى ادرى بشغلك يا نجوى
نجوى : انا كده خلاصت هروح بقى اخد دوش والم الشنطه
ام فارس : هتوحشينى يا نجوى
نجوى : وانتى كمان يا ماما بس انا هروح واجلكم كل شويه
اسيبك بقى اه حطى الذبده فى الثلاجه عشان الحر هيسيحها كده
ام فارس : حاضر روحى انتى
فارس : حلوه الحاجات دى بس كتير اوى يا ماما
ام هدى : تقى دى بنتى مش كتير ولا حاجه
هدى : وايه اللى فى الكيس ده
ام هدى : دا مكياج تتصور يا فارس تقى مش عندها مكياج خالص جبتلها شويت حاجات كده تبقى بتاعتها
فارس : بس انا ماحبش اختى تحط مكياج
ام هدى : الله مش فى البيت وكمان هى محدش بيشوفها
فارس : عاوزه تحطى مكياج يا تقى ؟
تقى : عادى يا فارس مش فى البيت ؟
فارس : ماشى فى البيت باره البيت لا
ام هدى : شوف كمان البنطلون الاسكين ده هياكل منها تقى حته ؟
فارس : اسكين ؟
ام هدى : اه وبص البادى ده عليه تحفه صح ؟
فارس : لا غلطانه انتى كنتى جبتلها بدلت رقص احسن
تقى متلبسيش الحاجات دى
هدى : الله يا فارس فيها ايه مانا بالبس كده فى البيت عادى
البسى يا تقى وروشى عيشى سنك
ام هدى : اخوكى ده عقد ملكيش داعوه بيه
تقى : فارس البسهم ولا لا لو قولت لا مش هلبس
فارس : ماشى البسى بس هنا فى البيت باره الشقه لا
ام هدى : ماتقولو انتو بتقولو ايه انا مش فهمه حاجه ؟
هدى : بصى يا ماما بيتهيقلى كده بتستئذنو تلبسهم ولا لا صح يا فارس ؟
فارس : برافو عليكى
ام هدى : اممم وقولتلها ايه بقى يا سى السيد عبد التواب
فارس : قولتلها تلبسهم فى البيت بس باره لا
ام هدى : ماشى
انا داخله انام بقى تصبحو على خير
هدى : طب اتعشى مانا دى تقى طبخالنا انهاردا مكرونه بالبشامل تجنن وانا بسويه والله كنت هدخل الفرن اكولها من ريحتها
تقى : هههههه الحمد لله انته عجبتك وطعمها بقى احلى من ريحتها
فارس : انتى كل اكلك حلو
ام هدى : انا شبعانه دلوقتى ابقو خلولى حته اكولها بكرا
تصبحو على خير
( واتنى يوم راحت نجوى لسليمان اديتو الحاجه وقالتلو بيعها وهتجيلو يوم تانى تاخد منو الحساب وراحت هى ومنير على بيتهم )
منير: اتفضلى يا سندريلا
نجوى : ههههههه خرابى على الدلع
منير: انا ليه غيرك ادلعو يا نوجتى
اخيرا بقى لينا بيت بتعنا لوحدى
تعرفى انا حاسس ان انهاردا اول يوم جواز ليه انا وانتى
نجوى : اومال ال 50 يوم جواز اللى فاتو دول كانو ايه ههههههه
منير : لا دول كانو جواز بس كنت دائما بكون عامل حساب حد يسمعنا او يشوفنا
لاكن دلوقتى انا بقى فى بيتى انا وانتى وبس
نجوى : يا حبيبى يا منير انا بحبك اوى
منير : وانا بموت فيكى
تعالى بقى افرجك على الشقه
زى مانتى شايفه دى الانتريه وهنا السفره
نجوى : واضح على فكره
منير: وده الحمام شايفه فى بانيو كبير
نجوى : اممممم حلو اوى
منير : المطبخ بقى بصى هو صغير بس حلو يعنى
نجوى : اه بس انا لازم اجيب ديب فليزر التلاجه دى صغيره
منير: ومالو نجيب يا روحى
تعالى بقى اوريكى احلى اوضه
نجوى : امممم اللى هى فين ؟
منير : تعالى
ها ايه رئيك
نجوى : حلوه اوى الاوضه بس يا منير كل الشقه دى بالعفش ده ب 500 جنيه بس ؟ ازاى ؟
منير: والله الراجل قالى هشغلك بمرتب حلو وكمان شقه ب 500 جنيه ومفروشه اقولو لا
وافضل اسئلو ليه ؟
نجوى : اصلها غريبه يعنى
منير: اممم فعلا
نجوى : بقولك ايه هو الراجل ده انته واثق فيه ؟
منير: لا انا معرفوش اصلا بس هو قالى انو شغال فى شركه وطلب منى الورق ادتلو الورق بعد كام يوم اتصل بيه وعملولى مقبله واستلمت الشغل
والشقه دى
نجوى : غريبه
اقوم بقى احط الحاجه فى الدولاب
لا بقولك ايه تعالو نفتش الشقه دى حته حته انا قلبى مش مطمن
منير : ليه يا قلق ؟
نجوى : ليكون الراجل ده بيكون يتاجر فى المخدرات ومخبى المخدرات هنا وسكنا فيها عشان قدام الحكومه تبقى الحاجه دى بتاعتنا وحنا اللى نلبسها
منير : ايه انتى هتخوفينى ليه ؟
نجوى : بص تعالى نفتش ونشوف كده لحسن نروح فى داهيه شقه زى دى فى القاهره وفى مصر والسودان ب 500 جنيه لا الموضوع فى ان
( فضلو يدورو يدورو والحمد لله ملقوش حاجه )
منير : مفيش حاجه يا نجوى
نجوى : الواحد كده ينام وهو مرتاح
منير: طب تعالى اقولك كلمه
نجوى : ايه ههههههه
منير: هقولك بس
نجوى : لا انا جعانا هروح اعمل الغدا
منير : ماشى نخليها بعد الغدا انا هتفرج على التلفزيون بقى
ام هدى : ما تقومى يا تقى تلبسى الحاجات اللى جبناها امبارح عشان نشوف المقاس
تقى : مانا قستهم امبارح وحلوين اوى مظبوطين خالص
ام هدى : اخص عليكى مش تورينى هاتى هيثم وروحى البسيهم
تقى : لسه هغير
ام هدى : اه انتى وراكى ايه يلا بس وكمان عاوزه امكيجك كده واعملك شعرك
انا فاضيه انهاردا
تقى : حاضر هقوم
( قامت تقى لبست البنطلون الاسود الاسكين والبادى الهاف بادى الروز الكات )
ام هدى : الله ايه القمر ده موزه طلقه يا تقى
تقى : ههههههههه انا حلوه ؟
ام هدى : بقولك طلقه بتفكرينى بنفسى وانا قبل ما اتجوز ابو هدى الله يرحمو
انتى معندكيش جزمه بكعب ؟
تقى : لا عندى
ام هدى : طب ما تلبسيه عشان اشياكه تكمل
تقى : هلبس كعب فى البيت ؟
ام هدى : اه طبعا يلا روحى البسى وانا هدخل امكيجك
تقى : وليه ده كلو
ام هدى : احنا فضيين نعمل حاجه مفيده
تقى : حاجه مفيده نحط مكياج ؟
ام هدى : اومال نعمل ايه ؟
تقى : لا ممكن نصلى نقرا قرءان مثلا ننضف الشقه نطبخ
نحمى الواد
ام هدى : نحمى الواد قدامى يا تقى قدامى
( داخلو هما الاتنين وعملت شعرها تسريحه شيك بس سنبل اوى وبسيطه وكمان المكياج كان خفيف وهادى )
ام هدى : ها ايه ؟
تقى : حلو اوى بجد انا كده بقيت حلوه اوى
ام هدى : انتى زى القمر اصلا
ايه ده دا الباب عندى بيرن هروح افتح
( ام هدى فتحت الباب )
ام هدى : اهلا كنزى تعالى انا هنا عند هدى
ام حمزه : هى البنت هنا
ام هدى : ( حضنتها بسرعه وكلمتها فى ودنها ) انا مقولتش انك جايه اعملى نفسك انك جايه تزورينى من غير ماتبينى
ام حمزه : اه ماشى
ام هدى : اتفضلى متتكسفيش دى تقى اخت جوز هدى
ام حمزه : ما شاء الله ازيك يا تقى ؟
تقى : ( حركت راسها وابتسامه جميله على وشها )
ام هدى : تعالى يا تقى اقعدى دى كنزى صحبتى وحببتى من زمان اوى
تقى : ( قعدت تقى على كرسى قصاد الكنبه اللى قعد عليها ام هدى وحمزه )
ام حمزه : انتى بتدرسى يا تقى ؟
تقى : ( هزت راسها ومسكت الموبيل وكاتبة عليه وراحت قاعده على الكرسى اللى جنب ام حمزه ) لا انا اتخراجة السنادى
ام حمزه : طب كويس
ام هدى : تشربى ايه يا كنزى ؟
ام حمزه : اى حاجه بس من ايد تقى
تقى : ( شاورت على عنيها )
ام حمزه : قالت ايه ؟
ام هدى : بتقولك من عينى
ام حمزه : تعرفى تعملى قهوه ؟
تقى : ( كتبت على الموبيل ) اه عوزاها نوعها ايه ؟
ام حمزه : ما شاء الله دى بتكتب بسرعه اوى
انا عاوزها مظبوطه
تقى : حاضر
( وقامت تقى تعمل القهوه )
ام هدى : ها ايه رئيك
ام حمزه : حلوه اوى يا بوسى وكمان روحها حلوه كده وابتسامتها جميله وشكلها شطره
ام هدى : دوقى المكرونه دى هى اللى عملاها شيلالك حته تدوقيها
ام حمزه : واو حلوه اوى
بس انتى مش قولتى انها منقبه دى لبسه عريان
ام هدى : وهى المنقبه دى يعنى النقاب قافش فى وشها فى البيت بتخلعو وتلبس عادى وبعدين انا ملبسها كده عشان اوريكى بزمتك مش طلقه ؟
ام حمزه : بصراحه اه طلقه
ام هدى : يعنى موفقه عليها ؟
ام حمزه : اشرب قهوتها الاول
( داخلت تقى ومعاها القهوه )
ام حمزه : اممممم حلوه القهوه
تقى : اسبكم بقى وهشوف هيثم
ام هدى : ماشى روحى
ام حمزه : بصى انا لازم اخلى حمزه يشوفها
ام هدى : ماشى هتيه يشوفها
ام حمزه : لا طبعا احنا نتقابل باره احسن ونقعدهم مع بعض
ام هدى : ماشى انا شويه كده هاخودها وانزل المول هاتى حمزه ونتقابل هناك ماشى ؟
ام حمزه : ماشى
ام هدى : بس موضوع الاعاقه اللى عندها دا ايه اخبارو معاكى ؟
ام حمزه : بصى هو جه من عند ربنا احسن ما ترغى وتصدع حموزه وهو يا حبيبى مش متعود على الرغى
ام هدى : طيب انا هنزل انا وهى على 7 كده
ام حمزه : اوك هنروحلكم على هناك
سلام بقى دلوقتى
( بعد ما مشيت ام حمزه )
ام هدى : ها عجبتك ام حمزه ؟
تقى : شكلها طيبه اوى
ام هدى : اه دى صحبتى من زمان
تعرفى قالتلى انها حبتك اوى
تقى : هههههه طب الحمد لله
ام هدى : انا راحه المول على 7 كده تيجى معايا ؟
تقى : اه يا ريت
ام هدى : ماشى ابقى البسى انا هروح ارتاح شويه جوا
تقى : وانا هحضر الغدا
ام حمزه : يعنى ايه مش عاوز تيجى معايا بقولك هشترى حاجات وعاوزاك تشيل معايا
حمزه : ماما انا راجع تعبان روحى انتى وخودى عربيه من اللى هناك حطى فيها الحاجه
ام حمزه : يعنى ابقى مخلفه راجل طويل عريض واسيبو واخد عربيه
يلا قوم معايا
حمزه : ماما انا مدايق لو سمحتى سبينى
ام حمزه : انا قولت قوم يعنى قوم يلا