رواية#قلب_فاضي
الحلقه { 35 }
تقى : هو انا عبيطه انا فهمه كل حاجه هى بتغير عليك منى بس طبعا انا هعمل ايه يعنى لازم طول مااحنا قدمها نسمع كلامها
ولما نكون لوحدنا بقى نعمل اللى احنا عوزينو
حمزه : يا جميل يا عاقل انته بحبك اوى يا تقى فهمه كده وهديها بس ناقصك حاجه واحده
حمزه : شويت جنان وطرقعه من بتوع نجوى ههههههه
تقى : بس كده قابل بقى يا عم انا هروشك
حمزه : عملالى اكل ايه انهاردا ؟
تقى : مامتك هى اللى عملت عملالك شربت خضار بتقلى عشان يطهر المعده من الفسيخ
حمزه : يع ايه دا انا مش بحبها
تقى : بص كل دلوقتى اى كلام ولما تنام هعملك اكل اللى انته عاوزو
حمزه : طب وليه البسى وتعالى ناكل باره
تقى : بجد بس كده مامتك هتزعل وهتقول انى انا السبب ؟
حمزه : طب اقولك انا هاكل معلقتين كده وشويه انا وانتى وننزل ناكل باره انا هاخد شور واغير تكونى انتى لبستى
تقى : اوك يا حبيبى
عربى : وانتى هتشغلى ربيع وسراج ايه معاكى ؟
نجوى : اللى هما عوزينو لو تحبو تجبولى انتو الحاجه على مصر اوك
لو تحبو انا ازرع الارض وانتو تتبعو اوك
سراج : وهتزراعيها ايه ؟
نجوى : برسيم عشان اقوى التربه وكمان نوفر اكل للناس اللى هتربى الحاجه
سراج : اه صح
طب بقولك ايه ما احنا اولى ما نربى الحاجات دى احنا
نجوى : ما انا مش معايا فلوس
عربى : احنا معانا
نجوى : طب ايه رئيكم لو عملنا فى الارض زى مزرعه كده صغيره ونربى فيها خرفان ومعيز وبط ووز وفراخ
شوقيه : والله فكره حلوه اوى انا بعرف فى الفراخ والطيور
نجوى: تمام بس الحاجات دى محتاجه اماكن عشان نبيتهم فيها
ربيع : احنا نبنى على الارض
نجوى : لا الارض الزراعيه حرام نبنى عليها
ولاكن انا عندى فكره نشوف مين فى البلد عندو اماكن نربى فيها ونئجره منو او يدخل شريك معانا
هو بالمكان واحنا بالحيونات والتربيه
ربيع : طب ماحنا عندنا زريبه قد كده ورا البيت يرمح فيها الخيال
نجوى : بجد طب ما حلو اوى
ربيع : طب هنشترى الحاجات دى منين ؟
نجوى : من الناس بقولك انا هشترى منهم الحاجه صحيه عشان اضمن انها مش عيانه
وشوقيه الحمد لله بتعرف تدبح وتنضف وانا كل اسبوع هجلكم
ربيع : ماشى واحنا معاكى بس كده هتجيب البزور منين بتاعت البرسيم ؟
نجوى : من الجمعيه الزراعيه
سيراج : مفيهاش ولوفيها بايظه
نجوى : خلاص اجبها انا من مصر من كليت الزراعه
عربى : خلاص اتفقنا وانا هخلى بالى من الارض
نجوى : طب الفلوس بقى هنتحاسب ازاى ؟
عربى : مفيش فرق بنا
نجوى : لا يا عمى اللى اولو شرط اخرو نور
سراج : بصى احنا نقسم البلد نصين انا واخواتى هنربى المعيز والخرفان وانتى الطيور والرزق اللى يجيلك منهم حلال عليكى
نجوى : ماشى بس فى حاجه تاعبكم يعنى
سراج : تعابنا قصاد انك هتسرفى اللحمه واللبن فى مصر ها قولتى ايه ؟
نجوى : لا كده بقى نقرا الفتحه
صابرين : دا فيلم تداخلهونى ؟
منير: مالو دا جميل
صابرين : لا وحش اوى دا كلو عشوئيات ولا الرقاصه انا كنت فى نص هدومى ايه ده
منير: دى صافينار دى عسل
صابرين : عسل دى قاليلت الادب تقولو لو مش انبوبه خلى امك تركب الغاز لالالا قلت ادب
منير : فكى بقى انا بحب الافلام دى
صابرين : ناقص تقولى بتحب الاغانى بتاعت المش عارفه بيسموهم ايه ؟
منير: المهرجنات دى عشقى
صابرين : لا انا مش بحبها دى لا معنى ولا كلام ولا اى حاجه
منير: بالعكس بقى دى كلها عبر ومواعظ
صابرين : نعم اللى هو ازاى يعنى
منير: طب انتى سمعتى اغنيت { الصوت ياعم انت وهو وانتي يا ست خشي جوه}
صابرين : اه دى سمعتها معنها ايه بقى دى كلها خبط ورزع
منير: اهى الاغنيه دى بتناقش مشكلت الجيران اللى عملين داوشه ومش بيحسو بجرنهم اللى بيزعق فى الشارع واللى مشغل الكاست عالى وفى ناس نايمه وعيانه عاوزه ترتاح
صابرين : يا سلام ؟
طب اغنيت دلع بنات ؟
منير : اهى دى بتناقش مشكلت البنت المدالعه اللى بتلبس قصير وعريان والاوضاع اللى مش مظبوطه اللى البنات بتعملها
صابرين : وانا شارب سجاره بنى ؟
منير: اهى دى بقى بتناقش مشكلت الادمان
صابرين : لا يا راجل
منير: اه اومال انتى فكره ايه
صابرين : طيب مش هتدخل تنام
منير: اه انا تعبان اوى وكمان هصحى بدرى بكرا عشان الشغل
صابرين : طب مش عاوز نقعد نتكلم شويه
منير: نتكلم فى ايه ؟
صابرين : لا ولا حاجه
منير : انتى ليه قماصه
صابرين : مانا
منير: مانا ايه بهزر بدايقك
يلا ادخلى ظبطى كده وانا جايلك هنزل بس اجيب حاجه
صابرين : ماشى
منير: كده برضو طول اليوم التليفون مقفول
نجوى : والله مش مفقول دا الشبكه زفت مش لاقطه غير شرطه واحده
منير : كنت قلقان عليكى وحشتينى
نجوى : وانته كمان يا حبيبى
منير: هتيجى امته ؟
نجوى : بكرا هروح على سليمان اديلو البضاعه للى معايا وهروح البيت على طول
منير : هو انتى معاكى بضاعه ؟
نجوى: اه دانا لقيت ستات كتير وايه بقى دى تقول لدى انا اتسيحلى فى البلد
منير : ماشى يا حببتى براحه وانتى سايقه طيب
نجوى: ماشى يا حبيبى
هو انته فين فى شقتنا ولا فوق ؟
منير : لا فى شقتنا
نجوى : وهى ؟
منير : لا هى فوق
نجوى : طب هتطلعلها ؟
منير : انا عندى شغل الصبح انا هنام مش قادر
نجوى : ماشى يا حبيبى تصبح على خير
( قفل منير مع نجوى )
منير: الحمد لله اطلع للتانيه بقا
( وتانى يوم )
سليمان : ايه دا كلو
نجوى : الله اكبر فى عينك دا كلو بيض ولبن وكام فارخه ميكميوش 40
سليمان : بس ايه البيض ده كلو
نجوى : عاوزهم ولا لا انا لسه هروح عشان اطبخ
سليمان : اه طبعا عاوزهم
بس دا كتير اوى
نجوى : لا اعمل حسابك من هنا ورايح الانتاج كتير فا حاول توزع بقى على الشارع كلو ولو فاض الشوارع اللى جنبنا
سليمان : ماشى ايدك معايا بقى انزل الحاجه من العربيه
نجوى : والله ولا اقدر انا يا دوب اروح البيت انا جيالك من نجع حمادى اصلا دماغى قد كده
بقولك ايه خلى سيده تعملى نسكافيه
سليمان : حاضر
( نجوى بعد ما ورحت البيت )
نجوى : هو النت مش شغال ليه ليكون الباقه خلصة
لا انا لازم اجيب روتر زى الهام كده ماينفعش
لما يجى منير بقى اقولو
ادخل اعمل الغدا بقى
يييى نسيت اكلم بابا اطمنو
الو ايوه يا بابا
ابو فارس : اهلا يا نجوى ها وصلتى
نجوى : اه يا بابا الحمد لله انا فى البيت
ابو فارس : طب يا بنتى حمدالله على السلامه
نجوى : الله يسلمك انا قولت اطمنك
ابو فارس : ماشى يا حببتى امك عاوزه تكلمك
نجوى : ماشى الو
ام فارس : ايوه يا نجوى ازيك
نجوى : الحمدلله يا ماما
ام فارس : بتروحى لاختك واخوكى ؟
نجوى : لا يا ماما انا لسه راجعه من عند عمى شويه بس ارتاح وهروح لتقى
ام فارس : ماشى انتى هتيجى امته ؟
نجوى : يوم الثلاثاء الصبح
ام فارس: طيب انا فى كام حاجه كده محضرهالك وحطاها فى التلاجه
نجوى : طيب يا ماما ماشى تسلم اديكى
ام فارس: ماشى يا نجوى مع السلامه
( شويه ومنير جه نجوى كانت مستنيه فى البلكونه )
نجوى : هو ماجاش ليه كل ده بيطلع السلم ؟
دا بقالو ربع ساعه داخل البيت
ليكون عند صابرين فوق
انا هطلعلو
( فتحت الباب وطلعتلو فوق )
نجوى : انته هنا ليه ؟
منير : انتى جيتى امته ؟
نجوى : من حوالى ساعه ومشوفتش العربيه انا ركنها قصاد البيت ؟
منير : ماختش بالى طب انا نازل اسباقينى انتى
نجوى : لا انته هتيجى معايا
منير: اخوات صابرين جايين وانا لازم اكون موجود
نجوى : وانته مالك باخوتها
منير : خلاص بقى انزلى استنينى وخلاص
نجوى : لا انا راحه عند اختى لما تخلص معها ابقى انزل استنانى
منير: نجوى يا مجنونه استنى
( نزلت ومردتش عليه وهو داخل وقفل الباب)
تقى : اهدى بقى معلش ما هى لوحدها برضو
نجوى : وانا مالى انا الوضع ده بجد مدايقنى
تقى : معلش استحملى هتهدى بيتك طب وبعدين انت جربتى انك تطلقى حصل ايه فضلتى لوحدك
نجوى : صعبان عليا اوى منو يا تقى
تقى : معلش دا بيحبك بس هى الظروف
نجوى : صح الظروف
قوليلى حماتك عامله معاكى ايه ؟
تقى : اهو هى طول ما حمزه مش فى البيت والله بحس انها ماما
حمزه يجى بحس انها ضورتى بتغير عليه اوى
نجوى : عشان ابنها الوحيد وهو كمان ابن امو شويه
تقى : بس حنين اوى يا نجوى تعالى اوريكى جابلى ايه من دبى بصى الفساتين دى
نجوى : الله حلوه اوى
تقى : شوفى كمان لانجيرى دول
نجوى : هااااااااا يا كسوفى ايه ده وانتى بتلبسى كده مش بتتكسفى ؟
تقى : دا انا بيبقى وشى زى الطمطمايه من الكسوف بس هو بيكون مبسوط وانا لابسه كده
من ساعت ما جينا مصر وانا مش عارفه البسهم اصلا
نجوى : ليه ؟
تقى : نبقى قعدين فى امان الله وخلاص بيقول كلام حلو امو تدخل ومتسبهوش غير وهو نايم
نجوى : طب ما تحولى انتى نيميها
تقى : انيمها ازاى ؟
نجوى : حطلها منوم فى الاكل
تقى : وانا هجيب منوم منين ؟
نجوى : اه صح دا لازم روشتها
روشته من فارس نخليه يكتبلنا منوم انتى تنيمى ام حمزه وانا انيم صبرين
تقى : قشطه عليكى
نجوى : هاى يا هدى
هدى : عاى يا نجوى ازيك تعالى
نجوى : فارس حبيبى وحشتنى
فارس : وده من ايه لمؤخذا
نجوى : من ايه هههههههه هو ايه من ايه بقولك وحشتنى
هدى : وانتى كمان وحشانا يا نوجى خودى هيثم عاوز يجيلك
نجوى : حبيب عمتو يا اناس وحشتنى يا واد
بقولك ايه يا فارس معاك دفتر الروشتات بتاعك
فارس : اه ليه ؟
نجوى : اصلى مش بنام كويس وعندى ارق كده فا قولت اجيلك تكتبلى منوم حلو
فارس : بطلى قهوه ونسكافيه وانتى تنامى حلو
نجوى : ماشى هبطل بس اكتبلى على منوم حلو كده
فارس : نجوى انا مش مرتحلك هتعملى ايه ؟
نجوى : انا ولا حاجه اكتب بس المنوم
فارس : ماشى ( جاب الشنطه وكتب على منوم بس مش قوى المفعول ) خودى دا منوم بس مش هينيمك هيداوخك وانتى تانمى عشان اخاف اكتبلك واحد قوى تتعبى منو
فارس : طب ده لو واحده عندها 50 سنه اخدتو يحصلها حاجه ؟
هدى : نجوى انتى ناويه على ايه ؟
نجوى : انا ولا حاجه
منير: الساعه 10 كنتى فين يا هانم
نجوى : ( داخلت حضنو ) وحشتنى
منير: كنتى فين طول النهار
نجوى : عند تقى وفارس
منير: يعنى راجعه من الصعيط وروحتى عند سليمان وجيتى هنا ونزلتى روحتى لتقى وفارس انتى مش خايفه على نفسك
نجوى : مش بستحمل احس ان هى قريبه منك بغير عليك وبعدين انا كنت عند اخواتى ونته بتخنى معاها وانا مش عارفه اخدك منها
منير: انا خايف عليكى ولسه بكرا هتسفرى البلد
نجوى : بكرا ليه هو بكرا ايه ؟
منير : الثلاثاء
نجوى : يااهههه انا كنت ناسيه خالص
انا جعانه اوى اعملى اكل
منير : انا اللى اعملك اكل ؟
نجوى : اى حاجه يا منير بجد تعبانه وجعانه اوى هدخل اخد دوش عقبال ما تعمل الاكل
منير: ماشى بس خلى بالك انتى كده بتيجى على صحتك
( وتانى يوم راحت نجوى البلد عند بابها وزى كل ماره راحت عند سلمى اخدت منها الحاجه ولما رجعت على القاهره راحت لسليمان )
سليمان : لا يا نجوى كده كتير اوى
نجوى : طب وبعدين يعنى مش انته اللى كنت بتقولى لا انا عاوز اكتر خلاص مابقتش عاوز
سليمان : لا عاوز بس مش بالكميات دى
نجوى : طب وبعدين اخود الحاجات دى اكولها انا ؟
سليمان : يعنى انا اللى اكولها انا مش محتاجها انا ممكن اخد منك اللبن لاكن الفراخ والبيض مش عاوزو
نجوى : طب وبعدين دانا جايلك يوم الحد هجبلك حاجات تانى
سليمان : انا بعت لكل لسكان وكلهم اشترو
نجوى : طب خود اللبن يا ربى عمل ايه بالباقى دول
منير : ايه ده انتى ايه الفلوس دى كلها
نجوى : الله اكبر من شر حسدا اذا حسد
منير : انا برضو هحسدك
بس بجد دول اكتر من 10 الف جنيه
نجوى : هقولك يا سيدى
لا ثوانى سليمان بيتكلم
الو
سليمان : ايوه يا نجوى هتيلى بكرا 30 فارخه و 20 بطه و 100 بيضه
نجوى : لا يا سليمان كان فى وخلص
سليمان : ازاى مش فاهم ؟
نجوى : البضاعه اللى معايا خلصة الحمد لله بعتها
سليمان : ازاى دى كانت العربيه مليانه ؟
نجوى : اه الحمد لله ولا الحوجه ليك
استنى بقى الاسبوع اللى جاى لما اروح البلد
سليمان : يعنى متعرفيش تتصرفى وتجيبى ؟
نجوى : باقولك بعتهم كلهم
سليمان : حتى البيض ؟
نجوى : كلو
سليمان : ازاى دانا سايبك من 4 ساعات ؟
نجوى : هههههههه سلام بقى استنى الاسبوع اللى جاى
منير: لا بقى انا عاوز افهم بعتى الحاجه ازاى ؟
نجوى : ""