رواية قلب فاضي
الفصل الخامس والاربعون والسادس والاربعون
#قلب_فاضي
الحلقه { 45 }
ربيع : طب كده فى مشكله لو انتى عملتى المجزر والمزرعه والمعمل والسوق على ال 10 فدادين بتوعكم
ال 10 فدادين بتوعنا هيبقو ملهمش لازمه فا ايه الحل ؟
نجوى : اه ايه الحل ؟
ربيع : الحل ان نقسم البلد نصين
انتى تزرعى 5 واحنا نزرع 5
نجوى : طيب والباقى مزرعة الحيونات اللحوم الحمرا
سراج : نقسم برضو نعمل المزرعه فى انص فى ارضكم وارضنا
ومزرعة الفراخ برضو واللبن وكمان السوق والمجزر
نجوى : بصو انا معنديش مشكله بس هنقسم ازاى الارض وكمان الورق والتراخيص وكدا
انا موفقه نقسم بس مش كدا احنا لو مشينا زى مانتو عاوزين الارض هتتبعزق وتقسمها مش هيبقى حلو
بصو انا رئيى ايه ال10 اللى هنزرعهم انا 5 وانتو خمسه
ربيع : اه احنا عاوزين كدا
نجوى : مزرعة الطيور عندى واللحوم عندكم
سراج ما كدا احنا ارضنا خلصت
نجوى : اهدا بس طب هقول حل تانى مش انتو عاوزين كل حاجه النص قشطه احنا نعمل المزرعه فى النص 2.5 من عندى و2.5 من عندكم هيتبقى برضو 2.5 من عندى و 2.5 من عندكم صح
ربيع : صح
نجوى: انا فى مزرعة الطيور عندى والمجزر والسوق بين الاتنين هو والمعمل بتاع اللبن جنب المجزر من الشمال ايه رئيكم
عربى : هى فطيره خود حته وانا حته ايه ده غلط كدا
سراج : طب ايه يابا احنا مش عارفين
عربى : الارض اه 5 فدان نزرعهم احنا و5 نجوى والاتنين نجوى هى اللى هتزرعهم صح
نجوى : صح يا عمى
عربى : احنا هنعمل مزرعة العجول وانتى الباقى على ارضك
ربيع : بس يابا
عربى : استنو بس خودو الكلام للاخر انتى يا نجوى تدخلى شريكه بالارض واحنا بالفلوس فى الباقى
نجوى : عمى احنا اه هندفع بس شركت ابو حمزه هى اللى هتمول المشروع
عربى : انا اقصد لو انتى هتدفعى قرش احنا هندفع قصادو 2
وكلو بفواتير مش مهم المشروع على ارض مين المهم ان نكون متجمعين وبعدين هو المجزر ولا معمل اللبن هيشتغل ازاى من غير العجول اللى هنربيها ؟
ربيع : صح يابا
نجوى : السوق بقى هنعملو فين ؟
عربى : هنا كدا عشان يكون بين الطيور والعجول فى النص
نجوى : صح يا عمى
شوقيه : الكبير كبير بارضو
نجوى : خالص انا هاخد التارتيب ده واوديه تانى لابو حمزه واشوف
هو العيال فين ؟
سراج : انا كنت شايفهم قاعدين قصاد البيت
نجوى : امممم بصو حولو بقى تعملوهم كويس عشان يفضلو شغالين معانا دول ظروفهم صعبه اوى
ربيع : متخفيش دول ضيوف عندنا كفايا انهم زى الايتام
عربى : انا من اول بكرا هخودهم وننظف الارض
نجوى : ماشى يلا بينا بقى يا شوقيه نروح نشوف الستات اللى بيربو الحاجه واخبار ونجيب بضاعه
سراج : معاكى فلوس ولا مفلسه هههههههه
نجوى : فاشر جيب السبع عمرو ما يبقى فاضى
هناخد البنات كمان عشان نعلمهم
شوقيه : ماشى يلا بينا
( نجوى اخدت شوقيه وال 4 بنات ونزلت تشوف الستات اللى فى البيوت اللى بيربو الطيور )
سراج : ياخسارتك يا بنت عمى
ربيع : ايه انته لسه عينك منها ولا ايه ؟
سراج : مش انا اولى بيها من الواد الفرفور اللى متجوزاه ده
عربى : خلاص بقى يا سراج دى دلوقتى فى حكم اختك
سراج : حاضر يابا
الهام : الو ازيك يا ماما
ام فارس : الهام ازيك وحشانى اوى ازيك وازى العيال
الهام : الحمد لله كويسين كدا بردو متسئليش عليا ؟
ام فارس : ابن اخوكى لاخمنى ودلوقتى بقى يسحف اسيبو على الارض ملقهوش ماشيه وراه كدا والله هادد حيلى
الهام : لو تعبانه ارجعى البيت متقرفيش نفسك
ام فارس : انتى هتعملى زى نجوى بتقولى كدا برضو
بس انا بحب الواد دا سكر وبقى دلوقتى يقول تيته
الهام : الله اكبر ربنا يخليه يا رب بس انا خايفه عليكى وكمان وحشانى
ام فارس : هاتى العيال يوم الجمعه وتعالى
الهام : هاجى انا ب4 عيال طب ازاى
ام فارس : بالاتوبيس او اقولك لما نجوى تروحلكم تعالى معاها
الهام : هشوف كدا
وانتو اخباركم ايه تقى ونجوى وفارس
ام فارس : تقى الحمد لله حامل اهو فى الشهر التانى
ونجوى راحه جايه فى المشروع بتعها وكمان جوزها بقى ومراتو دول ربنا يهدلها الحال
وفارس ده بقى اللى واجع قلبى
الهام : ليه كدا مش كفايا ابنو
ام فارس : عاوز يبيع البيت والشقه بتعتو فى بنها
الهام : اه طب وانتو رئيكم ايه ؟
ام فارس : انا مش عاوزه طبعا افرضى حد منكم انتو البنات غضبتو ولا حصل حاجه هتروحو فين غير بيت ابوكو
الهام : طب هو البيت جايب كام متعرفيش ؟
ام فارس : هو بيقول 80 الف اصلو عاوز يعمل عياده
الهام : اه مبلغ حلو طب يا ماما مانبيعو واحنا اولى بالفلوس
ام فارس : يابنتى يهون عليكى البيت اللى اتربيتى فيه يتباع لا انا ميهونش عليا
الهام : خلاص هو يتصرف فى الشقه مالوش داعوه بالبيت
ام فارس : تقى برضو قالت كدا
الهام : طب ونجوى ؟
ام فارس : لا مقولتلهاش لسه
الهام : لو هو عاوز فلوس احنا نشترى نصيبو
ام فارس : وانتى معاكى فلوس ؟
الهام : الحمد لله اه شايله قرشين كده من مصرف البيت فى دفتر توفير بس مش قايله لحد حتى فكرى حوالى 40 الف بس مقوليش لحد
ام فارس : لا جادعه اه صح كدا شيلى للزمن محدش عارف بكرا فى ايه
الهام : اصل انا عامله جمعيه كدا مع نفسى كل شهر فكرى يبعتى المصروف اخد 300 جنيه اشيلهم وامشى على قدى
ام فارس : طالعه لامك شاطره بس انا بقى كل اللى كنت محوشاه وانتو صغيرين راح على تعليم فارس كانت شوره مهببه لما دخل طب
الهام : اهو برضو دكتور الواحد بيتشرف بيه
ام فارس : خلاص بقى لو كلمك اوعى تقولى انى قولتلك ولو اخد رئيك انك تبيعى البيت متوفقيش
الهام : طيب ماشى
ام فارس : ماشى يا الهام انا هقفل بقى عشان الحق اعمل الاكل زمانهم جايين
الهام : ليه هى هدى مش بتعمل حاجه ؟
ام فارس : لا تيجى تاكل وتنام ومش بتعمل حاجه
الهام : ماما انتى كده بيستغلوكى
ام فارس : عشان اخوكى يا الهام معلش
الهام : برحتك ماشى يا ماما السلام عليكم
( بعد ماقفلت مع امها )
الهام : فارس عاوز يفتح عياده ونجوى راحه جايه على المشروع وتقى جوزها
استغفر الله هو فى ايه هو الفضى هيخلينى ارجع افكر تانى ولا ايه لا انا لازم اشتغل
انا اعمل مشروع
بس هعمل مشروع ايه انا مش بعرف اعمل حاجه غير انى اربى العيال واذاكرلهم
انا هقوم الم الغاسيل
صابرين : انته نايم هنا ليه ؟
منير: اومال هنام فين ؟
صابرين : فى الاوضه التانيه معايا
منير: لا عشان تنامى برحتك
صابرين : تعرف انك وحشتنى
منير : بجد ماشى بس انا عندى شغل الصبح
وكمان انتى حامل يعنى ممكن تتعبى يكون فى ضرر على البابى
صابرين : كل دى حجج خلاص برحتك
منير : انتى ليه بتزعلى
صابرين : جرب انته تطلب منى وانا اقولك لا هتزعل ولا مش هتزعل
منير : اكيد مش هزعل هقدر انك تعبانه
صابرين : ولو نجوى مش هتزعل برضو اكيد لا وهتفضل تتحايل عليها كمان
منير : اكتر من مره قولتك متحطيش نجوى بينى وبينك
انتى حامل وخايف تتعبى
صابرين : ماشى برحتك تصبح على خير
( وسابتو وراحت اوضتها وقفلت عليها وكلمت اوختها )
منير : على اساس انك موزه اوى يعنى غلطة عمرى انى اتجوزتك كنتى فين يا لا لما قولت اه
صابرين : الو
ريهام : اهلا يا صابرين ازيك
صابرين : مش تمام انا عملت كل اللى قولتى عليه وفضلت اوقع بينو وبين نجوى واشككو فيها وهو ولا هنا بيثق فيها جدا
ريهام : خلاص اعملى زى ما قولتلك قبل كدا اغريه
صابرين : لبستلو لانجرى قصير وعريان وكمان طول النهار بدلع وهو ولا هنا وفى الاخر سابنى وداخل ينام
ريهام : خلاص قوليلى هى نجوى بتغير ؟
صابرين : دى مجنونه دا لو قربتلو بس كدا ولا نولتو كبايت مايه تقوم تاكولنى
ريهام : خلاص انسى منير العبى على نجوى وهى بالغيره هى اللى هتطلب الطلاق
صابرين : ازاى طيب ؟
ريهام : هتفضلى طول عمرك كده طيبه وتغرقى فى شبر مايه
هقولك ركزى بقى
( وتانى يوم نجوى اخدت البضاعه من البلد واخدت بنتين وكمان ناجى وراحت بيهم على القاهره واتفقت معاهم انهم البنات هيروحو عند سلمى وناجى هيفضل مع نجوى وبعد ما ودت الحاجه لسليمان )
ناجى : الطريق وحش اوى يا ابله وطويل
نجوى: معلش يا ناجى
انتو بقى يا بنات تروحو تقولو لامك يا سحر انتى وعزه انكم هتشتغلو
سحر : لا مش هنقولها
نجوى : ليه ؟
سحر : عشان ماتخودش مننا فلوس احنا نروح نشوفها وخلاص كدا كدا هى مش هتسئل علينا احنا هنسافر البلد التانيه امته
نجوى: بكرا بس العصر كدا على 3 العصر
عزه : خلاص احنا 2 هنكون مستنينك مع ناجى هنا
نجوى: ماشى وانته يا ناجى هتبات فين ؟
ناجى : زى كل يوم يا ابله هنا كدا
نجوى : بس برد عليك
ناجى : ربنا بيبعة البرد على قد الغطا يا ابله
نجوى : ههههه انته جميل اوى يا ناجى ماشى خودو بقى كل واحد 50 جنيه عشان حملتو معايا العربيه وجيتو معايا
ناجى : شكرا
نجوى :انا ماشيه بقى لو عوزتونى كلمونى قشطه ؟
سحر : قشطه
**** ( بقلم هند محمد @isis Mohamed ) ****
( نجوى راحت تشوف تقى زى كل يوم وكانت ام حمزه بس هى اللى ف البيت مع تقى ونجوى فى الانتريه قدام التلفزيون بيتكلمو بالاشاره وام حمزه فى المطبخ )
تقى : انا زعلانه منك
نجوى : والله ماقدرت اروح والله متزعليش
تقى : لا انتى روحتى ومكلمتنيش
نجوى : والله ما روحت انا اخدت شوقيه ولفيت على الستات والحمد لله يا رب جبت شوية حاجات بقى بحوالى 10000 جنيه وهبعهم بحوالى 15000 جنيه
تقى : بسم الله ما شاء الله
نجوى : بس ضميرى واجعنى يا تقى
تقى : ليه ؟
نجوى : اصل انا ابو حمزه المره اللى فاتت قالى التجاره الحلال انى اكسب 10% بعنى بس المفروض اكسب 1000 بس
تقى : انتى ناسيه حق البنزين وكمان العيال اللى معاكى وكمان عمولة سليمان
نجوى : ما انا برضو بقول كدا بس برضو ضميرى واجعنى هو ابو حمزه فين ؟
تقى : فى الشركه لسه ماجاش
نجوى : اصل انا عمى وولاد عمى غيرو فى الرسم بتاع المشروع كنت عاوزه اقولو
انتى عرفتى فارس عمل ايه الصبح انهاردا
نجوى : ايه لا معرفش انا لسه جايه من البلد ؟
تقى : عمل اعلان وراثه عشان ياخد حقو فى البيت والارض
نجوى: هو بيستهبل
تقى : ماما قالتلى ووقالتلى لو شوفتك اقولك متقوليش انك هتعملى مشروع كبير وبلاش اقول تفاصيل
نجوى : انا مش فهمه فارس دا بيفكر كدا ليه
انا هتكلم معاه ولو عاوز حقو انا هديلو بس البيت والارض ميتفتتوش
تقى : وانتى معاكى فلوس ؟
نجوى : الحمد لله وكمان معايا الفلوس اللى فى الدفتر بتاعك انا شيلاهم لوقت زنقه
تقى : 100 مره اقولك دى مش فلوسى دى بتعتك انتى
نجوى : انا وانتى واحد
ايه ده جرس الباب بيرن
تقى : ماما هتفتح خليكى
نجوى : هى عامله معاكى ايه ؟
تقى : هى كويسه اوى وبتعاملنى حلو اوى بس بتخاف عليا لدرجه مش ممكن عوزانى طول النهار قاعده وهى اللى تعمل كل حاجه خايفه على البابى
نجوى : هههه ياختى ادلعى يومين حد لاقى دلع احسن اتمكيجى كدا وادلعى لما يجى حموزه
تقى : حموزه
دا كل ما يدخل معايا الاوضه يفضل لازق ودنو فى بطنى ويقولى بيسمع البابى
هو مين جه ؟
نجوى : انا سامعه ام حمزه بتقول اهلا يا جيجى واهلا يا جنى
تقى : يووووو ايه جابهم دول
جيجى : انتى عندك ضيوف ولا ايه ؟
ام حمزه : لا دى نوجى اخت تقى التؤم
جنى : اممم طيب هما فين ؟
ام حمزه : قدام التلفزيون روحو اقعدى معاهم وانا هجيب الشاى وجايه
جيجى : ماشى متتأخريش
( جنى وجيجى وهما داخلين على الانتريه )
جنى : هى دى بقى اختها
جيجى : بس مش شبه بعض ( وادخل وسلمو عليهم من غير ولا كلمه وفضلو قاعدين فى وشهم وتقى ونجوى ساكتين )
نجوى : ( بالاشاره ) تقى ايه قلت الزوق دى دول سلمو بطرف اديهم من غير ولا كلمه
تقى : هما غلسين اوى فكك منهم
جيجى : ( وهى بتتكلم مع جنى بصوت عادى ) شكل اختها طارشه زيها الاتنين بيتكلمو بالاشاره
جنى : بس اختها شكلها بيئه اكيد طمعانين فى نبيل وكنزى عشان كدا وقعو حمزه
جيجى : اه وهو اهبل طول عمرو من دلع امو فيه
نجوى : { يا ولاد المتدايقه اقوم انفضكم دلوقتى }
جيجى : لا بصى كمان لبسها رخيص اوى دا شكلو صينى
جنى : شكلهم شحاتين اوى مش انا كنت اولى بحمزه بدل الخرسه دى
تقى : ( بالاشاره ) اقوم اجبها من شعرها دلوقتى ؟
نجوى : اصبرى على الرز يستوى انا بسجلهم من الموبيل اهدى بس
تقى : والله انته معلم ومنك نتعلم
جيجى : هما بيقولو ايه ؟
جنى : انا عارفه كلو ااااا ااااااااا اااااااااا
وحركات صوابع
جيجي : بصى قريب اوى ان شاء الله انتى اللى هتتجوزى حمزه ودى هتترمى رميت الكلاب مش ممكن نسيب كل فلوس نبيل وحمزه تاخودهم الخرسه والطرشه هى واختها دى
جنى : طب هنعمل ايه ؟
جيجي : كل حاجه وليها طريقه
( داخلت ام حمزه بالشاى والجاتوه والبتيفور وحاجات تتاكل مع الشاى )
ام حمزه : نورتونا يا جيجى
جيجي : شكرا يا كنزى
ام حمزه : دوقى بقى يا نوجى الكرواسون ده انا عملاه فى البيت احلى من اللى انتى اشتارتيه المره اللى فاتت
نجوى: (بصوت عالى ) اكيد احلى يا طنط تسلم اديكى والله احلى اكل بكلو من اديكى
جيجى : هو انتى بتتكلمى ؟
نجوى : اه وبسمع كمان بسمع دابت النمله
ام حمزه : لا نجوى مش بتتكلم نجوى تنفع مزيعه مش بتبطل كلام
نجوى : يا عينى يا نوجى يلاى الكل بيتريق عليكى والله انا كيوته
ام حمزه : دا انتى كيوتت الكيوتات
تقى : ( من منظر جيجي وجنى ) هههههههههه
نجوى : الشاى تحفه بس خفيف انا همشى بقى عشان لسه هروح لماما وكمان اروح البيت
جنى : ملحقناش قعدنا سوى
نجوى : هنقعد بس بعدين
تقى : ( بالاشاره ) طب انا اعمل ايه اقول لحمزه ؟
نجوى : هبعتلك تعملى ايه على الواتس بس لما اروح
سلام يا جماعه
ام حمزه : ابقى تعالى يا نوجى
نجوى : حاضر السلام عليكم
( ام حمزه قمت توصل نجوى )
جنى : وبعدين يا ماما دى سمعتنا
جيجي : مصيبه لو قالت حاجه
جنى : طب هنعمل ايه
جيجي : مش عارفه
ام حمزه : ملكم فى ايه ؟
جيجي : لا يا كنزى مفيش
قوليلى هو لسه محصلش حمل ؟
ام حمزه : لا هما لحقو حمل ايه دول لسه الشهر اللى جاى هيبقو 3 شهور جواز مفيش حمل ادعلهم
جيجي : ربنا معاهم واخبار شغل حمزه ايه ؟
ام حمزه : لا معرفش هو ونبيل مش بيقولولى حاجه انا مكبره دماغى
جنى : وهى تقى على طول كده ساكته بتتعملى معاها ازاى
تقى : ماما خليها تحترم نفسها ولا اقوم اجبها من شعرها
ام حمزه : تقى حبيبتى قومى ارتاحى انتى
تقى : احسن برضو
جنى : الله هى فهمتك ازاى ؟
ام حمزه : مش قولتلك انها بتقرا الشفايف زعلتيها يا جنى
جيجي : كمان بتقرا الشفايف
طب احنا ماشيين بقى
ام حمزه : انتو لحقتو
جيجي : اصل هنروح نشترى حاجات
ام حمزه : ماشى برحتكم
جنى : باى
ام حمزه : باى
( وقامو مشيو)
( داخلت ام حمزه لتقى اوضتها )
ام حمزه : تقى متزعليش
تقى : حضرتك بتصدقينى ولا لا
ام حمزه : اكيد بصدقك
تقى : طنط جيجي دى وبنتها مش بيحبوكى وبيقرو على عمى وعلى حمزه وكمان طمعنين فيكم
ام حمزه : انا عارفه دا من زمان بس هعمل ايه دى اختى
لو ليكى اخت طماعه هتقطعيها
تقى : لا بس
ام حمزه : معلش فى الاول والاخر اختى
الحمد لله انك اخواتك بيحبوكى وخصوصا نوجى
تقى : انتى بتحبى نوجى
ام حمزه : اه طبعا دى كيوتت الكيوتات ههههههههه
نجوى : كل ده بقالى 3 ساعات مستنياك
فارس : هو انتى كل يوم تنطيلى
نجوى : هو انا قطه هنطلك المهم
عشان مستعجله
انا عرفت انك عملت اعلان وراثه
فارس : اه طبعا عشان ناخد حقنا من عمى
ام فارس : يابنى انته مش عارف ان اختك هنعمل مشروع على الارض
فارس : اه ومالو نعمل مشروع فراخ كام شهر ويجلهم انفلونزا الطيور ويموتو
ولا نربى بقر وجاموس ويجلهم الحمى القلاعيه وبرضو يموتو
يابنتى مشروع ايه اللى انتى هتعمليه البلد دى مايتعملش فيها مشاريع
نجوى : عندك حق فعلا تصدق انا اقتنعة
فارس : شفتى بصى هى الارض تساوى حوالى 60 الف والبيت يساوى 80 الف يعنى 140 الف كل واحد ياخد حقو وخلاص
نجوى : ماشى انته حقك كام
فارس : يعنى ايه ؟
نجوى : نصيبك كام فى 140 دول
فارس : انا الراجل اخد ضعفك دا شرع ربنا
نجوى : تمام كام بقى
فارس : 140000 ÷ 5 = 28000× 2 = 56000 جنيه ده حقى
نجوى : لا متتحسبش كدا
فارس : يا سلام ازاى بقى
نجوى : انته نسيت ان التمن لماما انته محسبتش ناصيب ماما
فارس : ماما انا فعلا نستها
ام فارس : لا انا مش عاوزه حاجه
نجوى : لا معلش الحق حق
لو فرضنا 140000 ÷ 8 = 17.5 الف جنيه ده حق ماما
140000 – 17.500 = 122500ودول اللى هيتوزعو علينا
122500÷ 5 = 24500دا حق الواحد وانته ليك الضعف يعنى
24500 × 2 = 49000
هو ده حقك
فارس : تمام ماشى
خلاص انا هكلم عمى ونخلص وانا هشترى منك
فارس : وانتى معاكى فلوس ؟
نجوى : هتصرف واجبلك
بس المهم تتنازل عن حقك ليه انا بيع وشرى
فارس : موافق
نجوى : ماشى سلام بقى عشان الحق اكلم عمى واشوف محامى سلام يا ماما
ام فارس: مع السلامه
( بعد ما نجوى مشيت )
ام فارس : متبعش كل حاجه المشروع بتاع اختك حلو خليك معاهم
فارس : انا مالى بالمشاريع والداوشه دى انا عاوز اعمل عياده وكمان جايلى اكتر من حد لشقتى فى بنها وهبيعها
ام فارس : ماشى يا فارس بكرا تندم
نجوى : والله يا عمى انا كلمتو وهو مصمم انا كمان دلوقتى هكلم الهام واشوفها لو كده هشترى انا منها
عربى : وهتجيبى الفلوس منين ؟
نجوى : ليه واحد اعرفو اسمو سليمان بستلف منو وبردلو الفلوس وهو كويس بيقف جنبى يعنى
عربى : خلاص يا بنتى ماشى الصح اعمليه
نجوى : انا قولت بس اقولك عشان اعلان الوراثه لما يجيلك متزعلش
عربى : والله انتى بتفهمى فى الاصول مش زى اخوكى ده
نجوى : والله يا عمى انا مش عارفه هو بيفكر ازاى بس بجد كويس اوى انها جات منو
عربى : اه وبدل ما نكون انا وعيالى وانتى و3 اخوات لا تكونى انتى لوحدك
نجوى : لا مش انا لوحدى فى تقى وامى والهام
عربى : اقولك قوليلهم يبعولك ناصبهم وانا وانتى تبقى لوحدك
حرام تعبك يروح لحد
نجوى : انا مش بحسبها كدا المهم انا كلمت ابو حمزه وهو كلم محامى وان شاء الله بكرا او بعدو هاخلص كل الورق المحامى شاطر اوى
عربى : خلاص ماشى بس هنصحك انتى زى بنتى
نجوى : قول يا عمى طبعا
عربى : لمى اخواتك واعملو قاعده كدا وانتى بتدى فارس فلوسو عشان يبقو شهدين
نجوى : حاضر يا عمى ماشى
عربى : طيب يا بنتى مع السلامه
نجوى : ايه يا صابرين وقفه ورايا كدا ليه حرام عليكى اتخضيت
صابرين : معلش متخافيش
كنت عاوزه اطلب منك حاجه
نجوى : انا متفككه مش هقدر اعمل اى حاجه بصى انا عاوزه اخد دش والله ما قدره
صابرين : الموضوع يخص منير
نجوى : تو ليت انا جايت وانتاهيت بصى خودى منير اليومين دول انا متنزلالك عنو تصبحى على خير
صابرين : طب مش هتاكلى
نجوى : كالت عند امى تصبحى على خير
( وتانى يوم راحت نجوى لسلمى ومعاها ناجى والبنتين وسابتهم عندها واخدت البضاعه منها ورجعة )
سليمان : دول كتير اوى يا نجوى هبعهم فين دول
نجوى : يعنى مفيش طلبات
سليمان : لا روحى انتى اتصرف
ناجى : خلاص يا ابله تعالى نتصرف احنا
سليمان : روحى بيعيهم زى المره اللى فاتت
نجوى : مع انى كنت عاوزه اروح بس امرى لله يلا يا ناجى معايا اركب
( وصلت نجوى لحد المدرسه بتاعة المره اللى فاتت وبرضو الحمد لله باعت حاجات كتير )
ناجى : بعدين يا ابله لسه فاضل حاجات كتير
نجوى : تعالى نروح مكان تانى
ناجى : طيب
(نجوى اخدت باقى الحاجه وراحت فى مكان تانى وواحده واحده الحاجه اتباعت )
نجوى : خود يا عم ناجى 50 جنيه حق مرواحك ومجيك معايا وكمان 200 جنيه تعبك عشان بعت معايا
ناجى : شكرا يا ابله
نجوى : هو بكرا الثلاثاء صح انا خلال الاسبوع دا مش هاجيلك عشان فى حاجات هعملها تمام
ناجى : ماشى لو عوزتينى اتصلى بيه
نجوى : وانته لو عوزة حاجه كلمنى ماشى ؟
ناجى : ماشى
نجوى : يعنى انتى كمان عاوزه حقك
الهام : اه معلش يا نجوى انا عاوزه فكرى ينزل بقى
نجوى : طيب خليه ينزل ويشتغل معانا
الهام : مش هيرضى انا بفكر فى ايه بقى نأجر مكان ونعملو سنتر للدروس الخصوصيه دى بتكسب اوى
نجوى : يعنى عاوزه حقك فى الارض والبيت
الهام : اه معلش يا نجوى دا حقنا
نجوى : ماشى خلاص تعالى يوم الجمعه وكلنا نروح للمحامى عند فارس وتبعولى
الهام : ماشى اجيلك
نجوى : ماشى يا الهام
سلام
( قفلت نجوى مع الهام وكلمت امها )
الو ايوه يا ماما
ام فارس : ايه انتى داخله متسربعه كدا ليه ؟
نجوى : معلش بس مش انتى قولتى الهام مش عاوزه حقها ومش عاوزه تبيع ؟
ام فارس : اه هى قالتلى كدا
نجوى : لسه مكلمانى وقالتلى لا عاوزه حقها هى كمان
ام فارس : طب وباعدين
نجوى : براحتها انا بس قولت اقولك انا قولت لعمى وهو تمن الارض بيقول الارض تساوى 60 الف زى ما قال فارس يعنى الهام وفارس انا هديهم حقهم وكدا ملهمش فى مشروعى تمام
ام فارس : اعملو اللى تعملوه يا نجوى
نجوى: طب مالك زعلانه ليه ؟
ام فارس : زعلانه كل الكلام بنكم بقى فلوس وحقى وحاجات كده انا مربتكوش على كدا
نجوى : معلش يا ماما الزمن بيغير هما حرين يوم الجمعه انا هجيب الفلوس والهام وهمضيهم على عقود البيع
ام فارس : طيب يا نجوى
نجوى : سلام ياماما
( نجوى قاعده فى البيت وعماله تفكر فى المشروع وفجئه اتفتح باب الشقه وداخل منير وصابرين )
منير: ايه دا نجوى هنا يا دى الهنا
نجوى : كنتو فين ههه ايه الحاجات دى كلها
صابرين : حاجات المولود استنى افرجك
نجوى : فراجينى
الله يا عسل ايه الحاجات الحلوه دى
منير : شوفى كمان الجزمه دى
نجوى : الله حلوه
صابرين : بصى بدلت السبوع
نجوى : الله بس انتو جايبين الحاجات دى دلوقتى ليه مش تستنو لما تشوفو بنت ولا ولد
صابرين : ولد ان شاء الله
نجوى : يا رب يبقى ولد
البيبرونه كمان حلوه اوى
مجبتوش لعب
منير: لا مره تانيه بقى
نجوى : ماشى اقوم احضر لكم العشا انا
صابرين : لا خليكى انتى
نجوى : لا انا هقوم خليكى
( ويوم ورا يوم جه يوم الجمعه وكلهم راحو مكتب المحامى حتى عربى عشان ينقل الملكيه من ابوه الى نجوى وتقى وام فارس عملو توكيل لنجوى توكيل شامل )
نجوى : كدا تمام يا فارس انته والهام ؟
فارس : اه تمام وانا اتنزلتلك اهو عن حقى فى الارض وفى البيت عيشى بقى ربى كتاكيت زى مانتى عاوزه هههههههه
الهام : شكرا يا نوجى والله اخت راجل بجد
فارس : بت يا تقى متبيعى حقك انتى كمان بدل ما المشروع يفشل وحقك يضيع
تقى : لا انا ونوجى على الحلوه والمره
حمزه : يا جامد انته
نجوى : هدى حقكم اهو تمام
هدى : اه يا نوجى تمام
حمزه : احنا كدا بقى نبدء نعمل المشروع واحنا مطمن المجزر
نجوى : ( قطعتو ) ان شاء الله هنروح نشترى البط والمعيز اه
حمزه : فى ايه
نجوى: اسكوت انته
فارس : هو فى ايه يا نجوى
نجوى : لا يا حبيبى
مفيش
هتروحى يا الهام ؟
الهام : لا هبات هنا لحد الصبح
عربى : طيب انا الحق بقى القطار السلام عليكم
فارس : عليكم السلام يا عمى
نجوى : استنى يا عمى هوصلك المحطه
يلا يا تقى
يلا يا حمزه
حمزه : شويه خلينا قعدين
نجوى : ( وطت عليه وبصوت واطى ) طب ماتقولش لحد تفاصيل المشروع عشان الحسد
حمزه : ماشى
( نجوى اخدت عربى ووصالتو محطة القطار اللى فى رمسيس وراحت راجعه البيت وهى فرحانه انها خلاص هتوصل لحلمها والبيت اكتر من نصو بتعها وكمان الارض )
صابرين : جيتى يا نوجى
نجوى : ايوه جيت ايه الروايح الجامده دى
صابرين : عمله بسبوسه نفسى فيها
نجوى : بسبوسه ليه النص ماليش فيه انا بحبها اوى
صابرين : ماشى بس كنت عاوزه اقولك حاجه طلب كداا
نجوى : خير فى ايه ؟
صابرين : "
#قلب_فاضي
الحلقه { 46 }
نجوى : خير يا صابرين طلب ايه انتى بقالك كام يوم بتورى ورايا قولى
صابرين : بقالى كام يوم بأيه ؟ باور يعنى ايه بتورى دى ؟
نجوى : بتورى دى يعنى بتذنى زى الدبانه
صابرين : انتى عليكى كلام غريب المهم كنت عاوزه اقولك حاجه بس والله محرجه
نجوى : لا قولى مالك ؟ عاوزه فلوس ولا ايه ؟
صابرين : لا معايا الحمد لله مانا لسه بايعه الشقه فوق وشلتهم فى البنك ومش بعمل بيهم حاجه
نجوى : اه كدا انا فهمتك انتى عاوزه تدينى الفلوس وانا اشغلهالك قشطه عليكى مفيش مشكله
صابرين : لا طبعا الفلوس فى البنك مضمونه لاكن افرضى الفراخ بتعتك جالها انفلونزا هى تموت وانا راحت عليا الفلوس ؟
نجوى : يخرب بيت نقك انتى وفارس بوز نحس قصرى عاوزه ايه ؟
صابرين : لحظى انى مش صغيره وانى اكبر منك كلمينى بأحترام شويه عيب دانا مديره اداريه
نجوى: طيب طيب ماشى عاوزه ايه قولى ؟
صابرين : عوزاكى تهتمى شويه بمنير عشان انا بجد مش قادره لوحدى
نجوى : لو على شغل البيت اطبخى انتى وانا كل ما اكون فضيه هنفض وانظف البيت انا
صابرين : لا مش البيت انا بقولك منير اصلو بجد والله مكسوفه اقول
نجوى : فى ايه يا صابرين متخلنيش افهمك غلط وانا غبيه
صابرين : منير راجل ووو وانا حامل وانا مش ملحقه على طلباتو وانتى كل يوم والتانى بتباتى باره او بترجعى تنامى وانا بقى مش قد كل يوم انا وكمان انا حامل والحاجات دى فى الحمل مش كويسه
نجوى : صابرين انتى تقصدى ان منير بى بى المهم بيطلب منك كل يوم ؟
صابرين : حقو مش متجوزنى فى الحلال بس بجد انا تعبت اهتمى انتى بيه شويه بدل ما يروح يتجوز علينا واحده تالته
نجوى : دا موكوس دا اتجوزنى بحصان وكمان نام منفعش معاه الحصان
صابرين : حصان ايه ؟
نجوى : مش مهم بصى ليلة امو سودا انا داخله اوضتى اول ما يجى يدخلى فهمه
صابرين : حاضر اول ما يجى هدخلهولك
( نجوى داخلت اوضتها وهى مدايقه وهطق من جنابها من منير )
نجوى : كدا برضو يا منير كدا دانته وانته جوزى لوحدى مكنتش بتعمل كدا بس انا اللى غلطانه انا اللى اتشاغلت عنه اه دانا هخلى ليلة امو سواد
( شافت نجوى طرف شنطه خارج من الدرفه بتاعة منير اللى فى الدولاب قامت تشوفها )
حمزه : بابا انته رافض مشروع ماهر وقابل بمشروع نجوى اولا مش مضمون
ابو حمزه : مفيش حاجه مضمونه وكمان السياحه مش مضمونه وانته شايف قنبله ولا عمل ارهابى بيوقف الدنيا
حمزه : ايوه بس الدنيا بتمشى تانى وكمان المشروع هيتكلف ومش هيجيب تكاليفوعلى طول
ابو حمزه : انته مش قارية دراسة الجدول
حمزه : اصل بصراحه مش
مش عارف اقولك ايه
ابو حمزه : ماتقول يا حمزه مالك
حمزه : كدا لو مشروع نجوى اتعمل وربنا كرمنا فيه تقى كمان هيبقى معاها فلوس
ابو حمزه : وايه المشكله ؟
حمزه : ما هى لو بقى معاها فلوس مش هتحتاجنى مش هتطلب منى حاجه
ابو حمزه : يا غبى وهى تقى اتجوزتك عشان بتحبك ولا عشان فلوسك
حمزه : لا بتحبنى
بس لما هيبقى معاها فلوس احتيجها ليا هيقل
ابو حمزه : لا انته فاكر غلط فلوس تقى ممكن تجبلها اكل شرب لبس
لاكن مش ممكن تجبلها زوج يحبها ويحميها ويبقى ابو ابنها
حمزه : بابا انا نفسى ابقى انا كل حياتها زى ما هى كل حياتى انا بحبها اوى بس مش عارف حاسسها انا مش بعرف اقولها كدا
ابو حمزه : عادى كلنا زيك وبعدين مش لازم تقول الفلوس هى اللى تثبتلها انك بتحبها
ممكن بكلمه بنظره
ممكن بذكرى كدا حلوه بنكم
بص انا عرفت بالصدفه ان عيد ميلاد نجوى الشهر اللى جاى ايه رئيك تعمل لتقى عيد ميلاد
حمزه : طب عيد ميلاد نجوى الشهر اللى جاى تقى مالها ؟
ابو حمزه : قوم يا حمزه روح مكتبك
حمزه : ليه يا بابا
ابو حمزه : قوم يا حمزه كفايه الشغل وامك عليا قوم الله يرضى عليك
حمزه : طيب افهم طب
ابو حمزه : يابنى هى مش تقى ونجوى توأم يعنى الاتنين عيد ميلادهم فى يوم واحد ؟
حمزه : اه صح دانا ناسى عيد ميلاد تقى 4 فبراير
ابو حمزه : طيب حضر لها عيد ميلاد حلو كدا احنا انهاردا 28 يناير الحق هتلهاهديه ولا اى حاجه
حمزه : ماشى يا بابا يا رب يخليك ليا انته وماما
ابو حمزه : ويخليك ليا يا حبيبى روح بقى واعمل بلان للمشروع والرسم الهندسى عشان من 1 مارس هنبدء لو انته خلاصة
حمزه : حاضر هروح اعمل الرسم ماشى هشوف المهندس بس سلام عليكم
ابو حمزه : عليكم اسلام
( وعلى 10 بليل وصل منير البيت )
صابرين : حمدالله على السلامه
منير : الله يسلمك قاعده كدا ليه ؟
صابرين : عادى بتفرج على التلفزيون فيلم حلو اوى
منير: دا ايه دا ؟
صابرين : سى عمر
منير : مين الراجل دا ؟
صابرين : دا نجيب الريحانى
منير: امممم انا داخل انام تصبحى على خير ( ودخل قبل ما صابرين تقولو )
صابرين : وانته من اهل الخير
هههه مستعجل اوى على رئيى الفيلم ههه البس
منير : نوجى انتى هنا ؟
نجوى : ( بهدوء وبصوت كلو حب ودلع ) اه هنا من بدرى ومستنياك
منير: طب متصالتيش بيه ليه كنت جيت بدرى
نجوى : عشان توحشنى اكتر واكتر
وكل ما توحشنى ( قامت من على الكرسى وولفت دراعها حولين رقبتو ) احبك اكتر واكتر
منير: ايه الدلع دا كلو هو احنا ليلتنا فل ولا حاجه
نجوى : حسه انى مقصره معاك بخرج وبسيبك وبنام باره وبسيبك مع عنايات
منير: اه عنايات غلطة عمرى
حضنك وحشنى اوى اوى الله اجمل راحه فى الدنيا وانا بين اديكى كدا
نجوى : بس عاوزه اقولك حاجه بس يعنى عشان ربنا ميحسبنيش
منير: ايه فى ايه ؟
نجوى : حاول تعدل بينى وبينها وانا عن نفسى الايام اللى انا مش فى البيت حاول تكون معاها هى دى غلبانه اوى يا منير
منير: يووو بقى يا نوجى انا مش بحبها عايش معاها
طب تصدقى وتئمنى بايه ؟
نجوى : لا اله الا الله
منير: انا من ساعت ما عرفت انها حامل من شهرين مقربتلهاش
وهى بتور ورايا كده بتحوم حوليا وانا ولا معبرها
نجوى : { يا بنت المتدايقه بتلعبى بيه عشان اتخانق معاه واخليها ليله سودا معاه طيب انا بقى هخليها ليله حمرا }
منير: ايه سراحتى فى ايه ؟
نجوى : نفسى اعيش معاك ليله من ليالى زمان
منير : ماشى دانتى وحشانى اوى اوى
نجوى : بس استنى بس اصبر
منير : ايه ؟
نجوى : انته بتخلص الشعل 4 لحد دلوقتى 10 اهو كنت فين ؟
منير : اقولك ايه بس هربان مش عاوز ارجع البيت وافضل فى وشها قولت افضل الف كدا ولحد ما اتعب وارجع انام
نجوى : يا خوفى تكون متجوز واحده تالته
منير: انا لا والله خلاص عنايات توبتنى انتى وبس يا روحى يا نن عيونى انتى
قربى بقى وتعالى
نجوى : هههههه حاضر
منير: نادى حد يحوشك
صابرين : الو ايوه يا ريهام
ريهام : ها اطلقت ولا لسه ؟
صابرين : بصى انا قولتلها زى مانتى قولتيلى بصى لقتها اتعصبت وكانت على اخرها ودخلت اوضتها ومخرجتش وقالتلى قبل ما تدخل هتخلى ليلتو سودا ومن شويه منير جه بس انا مش سامع خناق او اى حاجه
ريهام : طب ما تروحى تسمعى كدا من ورا الباب
صابرين : مانا مش سامعه حاجه
ريهام : بصى يا خبر بفلوس بكرا يبقى ببلاش استنى كدا يمكن هما من النوع اللى بيتخنقو بصوت واطى
صابرين : لا طبعا دى نجوى ممكن تمد ايديها وتضرب كمان
ريهام : طب استنى بس نشوف هتعمل ايه
صابرين : انا بفكر اقوم اعمل العشا واخبط عليهم
ريهام : ماشى شوفى كدا واتصلى قوليلى
صابرين : والله انا مش خايفه غير من نصايحك شكلك هتودينى فى داهيه
ريهام : انا برضو والله انا بنصحك لوجه الله وانتى حره بقى
صابرين : طب ماشى هقوم كدا واشوف
( قامت صابرين حضرت العشا وقطعت البسبوسه وحطتو على السفره وراحة خبطت عليهم )
صابرين : نوجى منير انا عملت العشا يلا بقى
نجوى: ( من ورا الباب ) حاضرجاين يا صابرين
منير : ( بيكلم نجوى بصوت واطى ) كنتى وحشانى اوى
نجوى : نوجى اللى وحشاك ولا قلت الادب بس
منير: هههههه يا بت وهو قلت الادب تحلى الا معاكى انتى
نجوى : طب وصابرين ؟
منير: هو ينفع نقارن بين المنجاية و الدوم دى بتتفرج على نجيب الرحيانى من شويه هههههههههه
نجوى : هههههههههههه
طب يلا نتعشا
نجوى : ماشى يلا بينا
فارس : ( داخل الشقه ) بركولى
ام فارس : مبروك يا حبيبى بس على ايه ؟
هدى : ايه ؟
فارس : لقيت شقه هعملها عياده وكمان شقت بنها هبيعها بسعر حلو اوى
هدى : الحمد لله يا رب مبروك يا حبيبى
فارس : الله يبارك فيكى يا هدى
وكمان خلاص الماجستير قربت اخلصو
ام فارس : طب الحمد لله ربنا معاك وينولك كل اللى فى بالك يا رب
فارس : ايوه كدا يا ماما ادعيلى
هو هيثم فين ؟
هدى : خالو راح يجيبلو شكولاته
فارس : ربنا يستر خالك دا انا مستأمنوش على كتكوت من بتوع نجوى
هدى : لا متخفش مش للدرجادى
ام فارس : طب والعفش اللى فى الشقه هتعمل فيه ايه ؟
فارس : لا هبيعها بالعفش انا مش هعمل بيه حاجه
ام فارس : دا ابوك كان بيشتغل ليل نهار عشان يفرشلك شقتك وفى الاخر تبيعو
فارس : مانا مش هعمل بيه حاجه
ام فارس : ماشى يا فارس برحتك
( جرس الباب رن قام فارس يفتح )
فارس : هاااااااا انته شايل الواد كده ليه حرام عليك
هيثم : ( شايل الولد من قفاه ومن البنطالون وكانو شايل قنبله ) مش عارف مالو بيخرج حاجات بيضه من بقوو
هدى : تقوم تشيلو كدا حرام عليك يا خالو دا بيقشط عادى
هيثم : انا معدتى اتقلبت والله كنت هسيبو عند الكشك بتاع الشكولاته من القرف اللى حسيت بيه
فارس : تسيبو عند الكشك ؟
هيثم : اه بجد حاجه مقززه
انا هدخل اخود شاور
شم كدا يا فارس فى ريحه وحشه
فارس : قلبى هموت هتشل
هدى : حرام عليك اسكوت بقى الراجل هيفيص من الغيظ
هيثم : انا عملت حاجه الولد بجد متخلونيش اشيلو تانى انا داخل اخد شاور
( داخل هيثم وهدى قفلت الباب )
هدى : مالك يا فارس
فارس : هو وامك هيموتونى ناقص عمر من الغيظ
ام فارس : هى امك فين صحيح
هدى : راحت دفيليه وزمانها جايه
فارس : ديفليه اه
الصبر يا رب
نجوى : تسلم اديكى يا صابرين الاكل تحفه والبسبوسه وهم تجنن
منير: اه حلوه اوى
صابرين : طب الحمد لله ان الاكل عجبكم
نجوى : لما التلاجه تفضى ابقى قوليلى اجيب فراخ وحاجات كدا بدل ما نشترى
صابرين : ماشى حاضر
منير : انا داخل انام بقى عشان تعبان تصبحو على خير
نجوى : وانته من اهل الخير انا هلم الاكل واساعد صابرين واجيلك
منير: برحتك ( وسابهم وداخل )
صابرين : ها طمنينى حصل ايه ؟
نجوى : الحمد لله زى مانتى قوليلى مش انتى قوليلى اهتمى بيه
اهتمية
صابرين : اصلك كنتى بتقولى انك هتخليها ليله سودا عليه
نجوى : لا مانا فكرت اصل هتخانق وحاجات طب ليه الحياه مش مستهله
صابرين : طب والليله السودا ؟
نجوى : لا خليتها ليله حمرا
اكلتى ؟
صابرين : اه
نجوى: طب روحى ارتاحى انتى انا هشيل وهغسل الطبقان
( ويوم ورا يوم عدى اتفق منير مع حمزه وعملو عيد ميلاد تقى ونجوى فى شقة حمزه ومع اخوات نجوى وهيثم وام هدى وصابرين وبعد ما قدملوهم الهدايا راحو يطفو الشمع )
هابى بريث داى تويو هابى بريث داى تويو سنة حلوة يا جميل وسنة حلوة يا جميل سنه حلوه سنه حلوه سنه حلوه يا تقى
نجوى : انا كمان انا كمان
هابى بريث داى تويو هابى بريث داى تويو سنة حلوة يا جميل وسنة حلوة يا جميل سنه حلوه سنه حلوه سنه حلوه يا نوجى
هوفففففف
حمزه : كل سنه وانتى طيبه يا حبيبتى
تقى : وانته طيب يا حمزه
الله حلو اوى الخاتم ده
حمزه : انتى احلى
هدى : شايف الحب اتعلم
فارس : حرام عليكى لسه هتعلم كفايا الماجيستير طالع عينى كل سنه وانتم طيبين انتو الاتنين
ام حمزه : وايه يعنى خود دبلومه فى الحب جنب الماجيستير
فارس : اه ومالو
ام فارس : حلوه التورته معقول انتى اللى عملاها ؟
ام حمزه : اه انا شاطره اوى فى الحلويات
نجوى : وصابرين كمان شطره اوى من كام يوم عملت بسبوسه كانت خطيره
صابرين : بالهنا والشفا
ام هدى: كل سنه وانتو طيبين والسنه اللى جايه تعملو عيد ميلادكم فى مكان تانى هنا دايق
ابوحمزه : دايق فين بس ما الرسبشن كبير اهو
نجوى : عادى وايه يعنى لما يكون دايقه على رئى الشاعر عشان لازم نكون مع بعض لزم تقعد لزقين فى بعض
الهام : انتى بوظتى الاغنيه حرام عليكى انا كنت بحبها ههههههههه
ام هدى : نوجى انتى بجد محصلتيش دمك خفيف اوى طب انا اعرف واحد فى محطت راديو انا ممكن اكلمو وتعملى برنامج
منير: لا طبعا برنامج ايه كفايا كوكو واوا اوى
هيثم : حمزه انته بجد ناوى تعمل قريه سياحيه شامله
حمزه : اه ان شاء الله
هيثم : انا كدا ممكن اجبلك افواج سياحيه من كل اوروبا بس كنت عاوز اقولك على فكره مشهوره اوى فى اوروبا
حمزه : ايه هى
هيثم : سياحة القطط والكلاب بيعملولهم باره شواطئ خاصه وكمان ممكن يسافروهم يتفسحو هما ويعملو الجوله السياحيه بتاعتهم لوحدهم
نجوى : سياحة قطط وكلاب ؟
هيثم : ايوه تخيلو 1000 يورو على الكلب والقطه 1500 يورو
صابرين : بيفسحو الكلاب وكمان بيدفاعولو فلوس ؟
هيثم : ايوه وفى مصر ناس كتير عندها قطط وكلاب اكيد محتاجين يخرجوالطقات المكبوتها عند الكلاب
فارس : هدى انتى جبتى البخاخه
هدى : ههههههههههه اسكوت بقى ههههههههه
نجوى : والله حلو ما الكلاب والقطط روح بارضو
( كلهم فضلو يضحكم معادا هيثم مش فاهم بيضحكو على ايه )
هيثم : فى ايه ؟
نجوى : لا مفيش طب انا فى حاجه كدا كنت عاوزه اعملها سياحه فى الشواطئ اللى فى اوروبا دى
هيثم : اوى اوى دى قطه ولا كلب ؟
نجوى : لا جموسه
هيثم : جموسه ؟
نجوى : بس ياعينى عندها حالة اكتأب
( كلهم وقعين ضحك )
هيثم : وليه عندها اكتأب ؟
نجوى : انتو بتضحكو ليه استنو بس
اصل هفهمك الجموسه دى كانت متجوزه طور فا الطور بقى دا ادبح قصاد عنيها
هيثم : اوووو
نجوى : وهى يا عينى حامل دلوقتى فا بفكر اطلعها كده تلفلها لفتين عشان لما تولد
هيثم : طب هكلم شريكى كدا واشوف ينفع جموسه ولا لا احنا بس سفرنا قطط وكلاب بس بدل حاله انسانيه خلاص
همابيضحكو ليه ؟
نجوى : ناس قلبها جامد معندهاش رفق بالحيوان
منير : فارس مالك؟
فارس : مينفعش اقول فى ستات قاعده
( بعد العيد ميلاد خلص والكل روح بيتو )
منير: ( منير فتح درفة الدولاب وخرج منها الشنطه وخرج منها علبه ) غمضى عنيكى
نجوى : اهو
منير: افتحى
كل سنه وانتى طيبه
نجوى : الله حلوه اوى جميله
منير: لما شفت السلسله بتاعة تقى عجباكى جبتلك زيها بس دى بقى بصى صورتى انا وانتى بالفستان الفرح والبدله وكمان بدل حمزه وتقى
مونى ونوجى
نجوى : يا حبيبى يا مونى ربنا يخليك ليا
جبتها امته دى ؟
منير: من 10 ايام كدا عشان عيد ميلادك يا عمرى انتى
نجوى : بجد حلوه اوى بس ازاى عريس وعروسه كدا ؟
منير : فوتو شوب الجواهرجى اخد صورتك وصورتى وهو عملهم وطبع الصوره كدا
نجوى : تعرف انا نفسى اوى البس فستان فرح
منير: بس كدا فى عيد جوزنا نروح نشترى فستان وبدله ونعمل عيد جواز بقى محصلش
نجوى : عيد جوازنا فى شهر 8
واحنا فى 2
منير : فاضل 6 شهور
نجوى : ياه يا منير احنا باقلنا 6 شهور متجوزين حصل حاجات كتير اوى
منير: شوفتى بقى الايام مباقاش فيها بركه ههههههههه
نجوى : صح عندك حق
بقولك ايه من اول بكرا بقى هنبدء الشغل اللى بجد هسافر كتير وهبات عند عمى كتير
منير: طب وشغلك مع سلمى
نجوى : شغال برضو بس بدل ما اروحلها مرتين فى الاسبوع لا هروحلها مره واحدا
يعنى هسافر عند عمى بكرا الاتنين والثلاثاء والاربعاء
ارجع هنا الخميس اخدك ونروح لامك خميس وجمعه وسبت اروح لسلمى
منير: ماشى اللى تشوفيه بس كدا تعب عليكى
نجوى : اتعب وانا صغيره احسن عشان ارتاح وانا كبيره
( وسافرت نجوى البلد ويوم ورا يوم المشروع بدء يتبنى ويكبر بدئو بزراعة الارض وتربية الطيور مع اللحوم الحمرا بكل انوعها بمشركة الناس فى البيوت كمان وواحده واحده بقى عندهم مزرعه كبيره وكمان بيبنو المجزر ومعمل الالبان والسوق وبعد 5شهور )
نجوى :يا رب استر يا رب
منير : كانت تعبانه اوى يا نجوى انا خايف يحصلها حاجه
نجوى : متخفش المفروض كانت ولدت قيصرى مش طبيعى
منير: ماشيه ورا اختها ومش بتسمع الكلام
ام منير: وانتى قلبك وكلك عليها ليه يا نجوى ما تهدى شويه دى ضرتك مش اختك
نجوى : انا مش بفكر كدا صابرين كويسه معايا يا رب قومها بالسلامه
سومه : يعنى يا ربى اول يوم فى الاجازه اقضيه فى المستشفى
احمد : انتى ايه جابك اصلا معانا
سومه : الله يعنى اسيب ماما لوحدها
محمود : والله يا منير سلمى كانت جايه بس الواد بقى لسه مولود ومطلع عنيها
منير : انا عارف وبعدين هتيجى تعمل ايه
اخوات صابرين جم اهو
ام منير: لسه فكرين لما هزو حلهم
ريهام : ها يا منير ايه الاخبار
منير: مش عارف داخلت العمليات
صبرى : خير ان شاء الله
نجوى : المفروض يا ريهام كنتى نصحتيها تولد قيصرى حرام عليكى الصريخ اللى اللى صرختو ده
ريهام : لا والله صعبانه عليكى ضورتك تلاقيكى من جواكى بتقولى يا رب تموت عشان ترتاحى منها
صبرى : اسكتى انتى بتقولى ايه
نجوى : سيبها سيبها ليس على المريض حرج
ريهام : انا طب والله لولا ان احنا فى مستشفى كنت فرجتك
نجوى : طب ما تيلا نخرج من المستشفى ووارينى
( موبيل نجوى ران )
هرد يا منير واجيلك
منير: ماشى
ام منير: منير تعالى
منير: نعم ؟
ام منير :هى نجوى لسه ربنا مكرمش ؟
منير: لا واسكوتى بقى ( ورجع مكانو جنب الباب )
ام منير : ( بتوشوش سومه ) المفروض اخوكى خلف بقى يطلق نجوى دى
سومه : حرام يا ماما يطلقها ليه نجوى كويسه
ام منير: اكتمى يا بت وانتى بقيتي رخمه
تقى : بطنى وجعانى يا ماما
ام فارس : معلش مانتى فى اخر السادس لازم توجع نامى على ظهرك كتير
ام حمزه : والله على طول بقولها كدا
ام فارس : ربنا يخليكى ليه مانتى امها برضو
ام حمزه : هانت كلها 3 شهور وتولد والله انا حسه انى انا اللى حامل
ام فارس : ربنا يكملك على خير
يا واد تعالى هنا اهمد بقى
ام حمزه : هيثم ده بيفكرنى بهدى وهى صغيره كانت زيو كدا مبتقعدش
خود كل تفاحه حلوه
الدكتور : مبروك
منير: طب الحمد لله ولد ولا بنت ؟
الدكتور : لا ولد
نجوى : طب الحمد لله وصابرين اخبارها ايه ؟
الدكتور : هى تعبانه شويه بس هتبقى كويسه شويه وهننقلها اوضه عاديه
منير: متشكر اوى يا دكتور
ام منير : طب عاوزه اشوف الواد
الدكتور : هنوديه الحضانه تقدر تشوفو هناك
صبرى : ليه حضانه هو تعبان ؟
الدكتور : نسبة صفره بسيطه متقلقوش
نجوى : طب الحمد لله
ام منير : ايه ايه ايه الحمدلله طبعا مانتى اذا كان عليكى عاوزه يموت هو وامو
نجوى : نعم ؟
ام منير: نعم نعامين يا حبيبتى الله اكبر فى عينك بكرا يخف ويبقى كويس
نجوى : ان شاء الله هيخف
منير : ماما هى تقصد ان الحمد لله حالتو بسيطه
ام منير: اسكت انته انته متفهمش فى كهن الحريم
ريهام : عندك حق يا طنط بعد الشر عنه بدل ما تتمنيلو الشر والموت روحى اتعالجى وخلفى بدل متقرى على الطفل البارئ
صبرى : ريهام انتى بتقولى ايه ؟
ريهام : مش شايف بتقول الحمد لله انو جالو الصفره ان شالله انتى وكل عيلتك يا رب
منير: انتى ازاى تكلمى نجوى كدا هى ماتقصدش هى تقصد
ريهام : بقولك ايه انتى ايه جابك اصلا
نجوى : اه تصدقى انا فعلا انا ايه جابنى لناس واطيه
ام منير: ايه كمان احنا بقينا ناس واطيه اهو انتى اللى واطيه انتى وامك وابوكى واللى يتشددولك
نجوى : انتى ست كبيره ومش عاوزه اغلط فيكى
ام منير: شايف يا منير قلت الادب
منير : نجوى امشى دلوقتى منعان للمشاكل
نجوى : استنى بس لما اشوف اللى بتشتمنى دى انا لما بقول ناس واطيه اقصد البتاعه دى
ريهام : انا بتاعه يا بتاعة الفراخ
نجوى : والله رجل الفرخه برقبتك يا واطيه يا بت دانتى سبتى اختك مغمى عليها وسبتيها ومشيتى
صبرى : لو سماحتى يا مدام اسكتى
نجوى : اسكت ليه كاسره عينى روح شوف الاقساط اللى بتدفعهالكم صابرين لحد دلوقتى
ام منير: لا انتى لازم تطلقى انتى لو فضلتى على زمتو ممكن تموتى الواد
نجوى : اللهم اغزيك يا شطان
انا همشى من وشك
ام منير: مانتى لو امك ربتك مكنتيش تقولى كده لاكن امك ست لمؤخزه
نجوى : والله همسكك اقسمك نصين
منير: نجوى خلاص امشى بقى
نجوى : ماشيه
ام منير: روحى ياختى شوفيلك عيل من عيال الشوارع ولا بواب من البوابين اتسرمحى معه
نجوى : يا وليه اتقى شرى انا غبيه
ام منير: على نفسك يابت دانتى متساويش فى سوق الستات ربع جنيه مخروم
نجوى : منير لم امك
منير: انتى مش عاوزه تمشى ليه
ام منير: تمشى ليه ماهى لو متجوزه راجل كان ادها على وشها لاكن انته بقى
محمود : ماما ايه فى ايه وحدى الله
احمد : تعالى يا نجوى اوصلك
ريهام : وتوصلها ليه ما هى زى القرده
نجوى : ما تتربى يا بت دانتى اختك كانت بايره مش لقيه حد يلمها اتجوزتو
اتجوزتو ايه دى اشتارتو دى كان ناقص تجبلو شبكه
منير: انا محدش اشترانى
ام منير : طبعا مانته ركبتها عليك ودلدلت رجليها باقيت فى نظارها دلدول
نجوى : متتلمى يا ام قويق انتى
منير: الا الغلط فى رجولتى وامى يا نجوى ( بالقلم على وشها ) انتى طالق
محمود : انته بتعمل ايه يا محنون
نجوى : وقدرت تمد ايدك يا شحات دانا اتجوزتك سلف بالتقسيط يا زباله انته فاكر نفسك راجل
منير : ليه وهو انا مش راجل
نجوى : لا راجل بس كويس انك طلقتنى انا هوريك خليهم ينفعوك ( وسابتهم ومشيت )
محمود : ايه اللى عملتو ده
منير: مش عارف مش عارف انتى السبب يا ماما انتى السبب خليتى الدم يغلى فى نفوخى
ريهام : احسن انها غارت فى داهية
نجوى: الو
( المحامى ) انس : اهلا يا مدام نجوى
نجوى : انا جوزى طلقنى دلوقتى بس غيابى وكان فى شهود انا عاوزه اثبة الطالقه دى ورسمى ممكن تساعدنى
انس : طب ليه بدل غيابى ممكن يحصل صلح وترجعو لبعض
نجوى: مش هرجعلو بقولك عاوزه اطلق
انس : خلاص تعالى دلوقتى المكتب ونتصرف
نجوى : طيب هجيلك
( وبعد مرور يومين )
حمزه : هتكون راحت فين
فارس : وديت واختى فين بدل والمصحف اروح فيك فى داهيه
منير: معرفش انا طلقتها وهى مشيت من المستشفى والله انا خراجة وراها بس ملقتهاش انا حتى لحد دلوقتى ما شوفتش ابنى ولا روحت سجلتو وبدور عليها وقلت يمكن تكون راحت البيت روحت البيت ملقتهاش ولقتها لما كل حاجاتها
تقى : انا حاسه ان اختى فيها حاجه اختى بتموت
حمزه : لا متقوليش كدا ان شاء الله هتبقى كويسه
فارس : انا لو نجوى بس حد لمس شعره منها ودينى وما اعبد هقتلك يا منير فاهم هقتلك
ام فارس: يا ترى روحتى فين يا بنتى
ابو حمزه : انا لسه مكلم الحج عربى وقالى مارحتش البلد
محمود : ولا سلمى كمان راحتلها ولا البيت فى بنها برضو مراحتش
ام هدى : طب هتكون راحت فين ؟
حمزه : لو فكرنا بالعقل هى مشيت من المستشفى وراحت لانس وبعد كدا راحت البيت لمت حاجتها واختافت ممكن تكون عند حد من اصدقئها او عند سليمان مثلا
منير: كلمت سليمان قالى ماشفهاش
ام فارس : يا رب رجعلى بنتى يا رب