الحلقه { 10 }
يوسف : اه دا وشك بس انا عاوز اشوفك كلك
سومه : ازاى يعنى ؟
يوسف : مش عارفه ازاى طب سلام متكلمنيش تانى ( وراح قفل ماسنجر الدردشه )
سومه : يوسف رد عليا يوسف يوووو بقى هو قماص كده ليه
بس دمو خفيف انا هتقل عليه ومش هكلمو وهشوف هو هيكلمنى ولا لا
هدى : ايوه بس نجوى على اخر الزمان تربى وتبيع فراخ وبيض
فارس : وفيها ايه ؟ وبعدين هما دارسو الحاجات دى فى الجامعه وبيفهمو فيها
هدى : اه بس مش مستوى انته دكتور اخواتك يبقو كده حاجه تكسف
فارس : انتى بتتكمى كدا ليه وبعدين ايه اللى يكسف يعنى هو شغل حرام ؟
هدى : لا مش حرام بس مش مستوى يبيعو فراخ ههههههه
فارس : تفتكرى لو نجوى وتقى كانو عندهم مزرعه مثلا كنتى هتتريقى كده ؟
هدى : مزرعه غير عشش فوق السطوح لا اوعى يا فارس تسبهم يعملو كدا دى فضيحه
فارس : بس انا موافق
هدى : على شان هيجيبو فلوس ويعلجو عمى وهيشيلو الحمل عنك صح ؟
فارس : لا مش صح بس عشان هما فكرو وهيشتغلو حاجه بيفهمو فيها وحاجه حلال ومش عيب
هدى : يعنى مثلا انا اقول لاصدقائى الدكاتره اخوات جوزى بيبيعو فراخ
فارس : احسن ما تقولى بيبيعو مخدرات
هدى : على الاقل المخدرات اشيك
فارس : انتى هبله يا بت ولا ايه ماتتلمى يا هدى انا طول انهار مضغوط وربنا عالم بايه
وبعدين متنسيش انهم اخواتى ولواتريقتى عليهم زى بالظبط كأنك بتتريقى عليا
هدى : انته بتعلى صوتك عليا يا فارس عشان مين اخواتك
فارس : انا معنديش اغلى من اخواتى ولازم تعرفى كده ولو كنت ناشف معاهم وبزعقلهم دا عشان صغيرين ولازم يخافو منى ويعملوى حساب
هدى : هههههه اه صح يعملولك حساب على شان كده نجوى ارطسطك واتفقت هى وخاطبها وجابو شبكه صينى وكمان ادت التاكسى لمنير وانته قايلها متكلموش لا بجد بيترعبو منك وبيخافو منك
فارس : انا غلطان انى بحكيلك ومفكرم اخت لاخواتى كنت فكرك واحدا مننا بس من انهاردا انا مش هقولك على حاجه
انا داخل انام
هدى : وانا داخله عند ماما خليك لوحدك بقى
( وراحت عند مامتها وسابتو )
فارس : ( وهو بيكلم نفسو ) مانتى زى امك انتى هتجبيه من باره تفها زياه وبتاعت منظره كان يوم اسود يوم مااتجوتك
يارتنى كنت سمعت كلامك ياماما
ام هدى : انتى متخلفه يا هدى هتفضلى كده طول عمرك تحفظى مابتفهميش ؟
هدى: الله طب اعمل ايه بيقولى هيربو فراخ ويبعوها اقولو ايه انا ؟
ام هدى : ما يربو فراخ ولا يربو صراصير حتى انتى مالك تزعليه منك ليه مش كفايا انهم هيخلو فارس مايدفعش حاجه
هدى: ايوه يا ماما بس المستوى
ام هدى : مستوى ايه انتى مالك يا بت اتعلمى مره متزعليش حد منك وبعدين العشتين اللى فوق السطوح دول مين عارف يمكن بكرا يبقو مزرعه
هدى : مزرعة ايه يا ماما دول بنتين فشله جابو فى الثانويه 65%
ام هدى : هما هيعملو مشروع خاص بيهم
وانتى جايبه 98 % ها عملتى ايه فكرتى فى ايه العياده بتاعت ابوكى ولحد دلوقتى الفزيتا ب 30 جنيه من 40 سنه
جبتى عربيه ؟
غيرتى الاكسسوار بتاعك ؟
دكورات شقتك غيرتيها ؟
هدى : لا
ام هدى : يبقى تسكتى طب بجد بقى انا عجبانى اوى دماغ نجوى دى يارتها كانت بنتى انا
هدى : طب وانا ؟
ام هدى : انتى تنجرى تدخلى تصلحى جوزك
هدى : تلاقيه نام
ام هدى : ادخلى صلحيه وشوفى عملى ايه فى الحاجات اللى طلبتها منو
هدى : حاضر يا ماما
هدى : فارس انته نايم
فارس حبيبى ( قاعدت جنبو على السرير وبتلعبلو فى شعرو )انا اسفه بجد متزعلش
فارس : ابعدى عنى
هدى : انا اسفه بقى وبعدين انا حامل والحمل ملخبط تفكيرى
فارس : طب عاوزه ايه ؟
هدى : خدنى فى حضنك وقولى كلام حب
فارس : لا ( واتقلب الناحيه التانيه )
هدى : ماشى احضنك انا
فارس : هدى انا مش بحب الاسلوب ده انتى غلطى
هدى : انا اسفه
فارس : ماشى بس الا اخواتى يا هدى ماشى ؟
هدى : ماشى صافى يا لبن ؟
فارس : ههههه حليب يا قشطه
نجوى : مالك ؟
تقى مالك ؟
تقى : انا قولتلك مش عاوزه نت على التليفون اهو اولها واحد رخم عاوز يتعرف
نجوى : طب ومالو ما تتعرفى ايه المشكله
تقى : وبعد ما اتعرف ؟
نجوى : عادى صداقه
تقى : لا مش بحب اتعرف على حد
نجوى : ليه ؟
تقى : مش عاوزه اتعلق بحد والحد ده يسبنى
نجوى : هو انتى هتتعرفى عليهم حب دى صداقه
تقى : لا ولا كده ولا كده انا مرتاحه وانا كده
يووو بقى دا عمال يرغى
نجوى : طب ورينى ؟
ما الراجل محترم اهو وبيقولك ممكن نتعرف من فضلك
تقى : انا مش بتعرف على حد
نجوى : ماشى يا عقد بصى كده تقفلى الشات كده هتبانى عندو مقفوله ولا اقولك انا هعملو حظر ماشى ؟
تقى : اه احسن برضو
نجوى : تقى ليه مش بتخلى حد يقرب منك
تقى : عشان محدش هيرضى بيه
نجوى : لا غلطانه انتى زى القمر انتى مش ناقصك حاجه
تقى : فى واحد هيتجوز واحده مش سمعاه وهو مش هيسمعها
نجوى : مش مهم تسمعيه المهم تحسيه وتفهميه وهو كمان المهم يفهمك ويحسك
تقى : كلام افلام يارتنى كنت رضيت بربيع او سراج وخلصت
نجوى : وتسبينى ووبعدين ازاى تتجوى سراج هو فى كتكوته تتجوز خروف
تقى : هههههههههههه
تجوى : خروف ايه دا مش خروف كمان دا جدى
تقى : حرام عليكى متتريقيش طب سراج حلو
نجوى: حرام عليكى ده شبه ابو حفيظه بس ناقصلو نظاره
تقى : ههههههههه انتى بتجيبى الكلام ده منين ؟
نجوى : بزمتك ابو حفيظه ولا لا ؟
تقى : بصراحه اه شبهو
وانتى قمر وحلوه وجسمك حلو لاطخينه ولا قصيره طولك حلو وموزه يبقى تبقى واثقه كده من نفسك وبقلب جامد تتعرفى على الناس وعادى
تقى : خايفه
نجوى : اشمعنى انا مش بخاف ؟
شفتى انا حصلى ايه انهاردا من فارس ورغم كده مسكه نفسى ومش مهزوزه الزمن ده مش عاوز الناس الضعيفه لازم تكونى جمده
تقى : طب طب سيبك من الكلام ده هنعمل ايه فى الشغل
نجوى : بصى احنا لو جالنا طلبات كتير ان شاء الله لازم نشترى فراخ اكتر وكمان الارانب نكترها شويه
تقى : طب فى مشكله هنئكلهم منين ؟
نجوى : ساعتها نبقى نجبلهم برسيم وكمان ذره
تقى : هو انتى هتروحى مع بابا بكرا ؟
نجوى : اه
تقى : خودينى طب معاكى زهقانه من البيت
نجوى : ماشى هخدك معايا نامى بقى الوقت أتأخر
تقى : تصبحى على خير
نجوى : وانتى من اهل الخير
( ويوم السبت الصبح نجوى اخدت ابوها وتقى وراحت المستشفى وفضلت معاه لحد ما خلص وروحتهم البيت وهما نزلين من العربيه )
نجوى : براحه يا بابا على مهلك خالص
ابو فارس : دايخ اوى
نجوى : براحتك خليك فى العربيه شويه
ابو فارس : لا عاوز ادخل افرد جسمى
( كان منير ساعتها جاى يطمن على نجوى )
منير : ايه وقفين كده ليه ؟
نجوى : لسه جايين من المستشفى وبابا حاسس بدوخه مش قادر يدخل جوا
منير: طب وساعى اتسند عليا يا عمى
ابوفارس : لا انا هنزل انا وسع انته بس
منير: الله انا زى فارس تعالى بس هسندك انا ونجوى يلا واحده واحده كده
يلا يا عمى
تقى : انا هروح اجيب الحاجه من الصيداليه ؟
نجوى : ماشى
( نجوى ومنير سندو ابو فارس وداخلوه البيت )
منير : مرتاح كده يا عمى ؟
ابو فارس : الحمد لله تعبتك يا منير
منير: تعبتنى ايه لا ولا تعب ولا حاجه
ابو فارس : نجوى قالتى انها اديتك التاكسى واشتغالت عليه
منير : اه يا عمى ما للاسف مشونى من المدرسه
ابو فارس : لو عاوز تشتغل على التاكسى انا موافق بس زيك زى الغريب هتاخد من الايراد انا مش هقبل انك تشتغل وتتعب وماتخودش حقك
منير : واحد يا عمى
ابو فارس : عارف انو واحد بس لا انته بتتعب وكمان عاوك تروح تعمل روخصه اجرى عشان الرخصه الملاكى اللى معاك دى متنفعش
منير: اه مانا كنت هعمل كده
ابو فارس : وكمان عاوز افتحك فى الجواز
منير: هههههه جواز انا ونجوى ؟
ابو فارس : اومال انا وانته
مش عاوز تتجوزو بقى
نجوى : بابا ليه بدرى
ام نجوى : لسه بدرى ايه لا مش بدرى انتى 22 سنه دانا اتجوزت ابوكى وانا 17 سنه
اسكتى انتى موافق تتجوز يا منير ولا لا ؟
منير : اه طبعا بس انا مش معايا حاجه دلوقتى وكمان الشقه
ابو فارس : هتتجوزو معانا هنا اوضت فارس فاضيه اشترى انته اوضت نوم وانته شايف الشقه فاضيه وانا زى ابوك وام فارس زى امك وتقى اختك
منير: والله اكتر من اختى ربنا عالم وحضرتك وماما
طب بجد دى مفجئه ليه طب فارس عارف ؟
ابو فارس : لا انا لسه مفكر فى كده انا وام فارس امبارح انا عاوز اطمن على نجوى فى حمى راجل قبل مااموت
نجوى : بعد الشر يا بابا متقولش كده
منير: ( بهزار عشان يفك القاعده ) تطمن على مين فى حمى راجل
انته كده هتطمنى على فى حمى كبتن نجوى
نجوى : ( بظهر اديها على كتفو ) اتلم
منير: حاضر هتلم منور يا كوتش
شايف يا عمى
ام فارس : معلش اصل الدكتوره وانا بولدها شدتها من لسنها
ابو فارس : روح قول لابوك
نجوى : بس اوعى تقولو ان بابا هو اللى فكر فى كده عشان ميفكرش هو وامك ان احنا مدلوقين عليك
منير: حاضر مش هقولو
ابو فارس : ههههه ربنا يعينك على اللى هتشوفو يابنى
منير: يا رب
ام فارس : هى تقى فين ؟
نجوى : اه دى راحت الصيداليه تجيب حاجات ادكتور قال عليها لبابا
ام فارس : طب وهى معاها فلوس منين ؟
نجوى : انا مدياها فلوس طبعا بس هى أتئخرت كده ليه
تقى : ( داخلت الصيداله وطلعت الموبيل وكتبة عليه ) لو سمحت انا عاوه الحاجات دى قربة مايه والادويه اللى فى الروشته
الصيدالى : حاضر
اتفضلى
تقى : ( كتبت على الموبيل ) كام الفلوس ؟
الصيدالى : ( باص فى الموبيل ) 50 جنيه
تقى : ( مدت اديها وادتلو الفلوس واخدة شنطة الحاجه ومشيت بعد ما خارجت من اصيداليه قبلت يوسف فى نص الطريق )
يوسف : ممكن بعد ازنك اكلمك
تقى : ( خافت ورجعت خطوتين لورا )
يوسف : انا يوسف مش فكرانى
تقى : ( طلعت الموبيل وكتبت عليه ) لا فكراك بس عاوز ايه ؟
يوسف : ( بص فى الموبيل وقرء اللى مكتوب ) عاوز اتكلم معاكى انتى فهمه انا بقول ايه ؟
تقى : ايوه بس تتكلم معايا فى ايه ؟
يوسف : عاوز اتعرف عليكى يمكن نحب بعض
تقى : يمكن ، اه طب انا مش بتعرف على حد بعد ازنك
يوسف : طب اصبرى بس انتى مستعجله ليه
تقى : ( حاولت تمشى بس هو واقف قصدها بيمنعها من بعيد
( كان فى راجل معدى غريب ميعرفهمش )
؟ : ايه يا اخينا انته ما تحترم نفسك مش شايفها منقبه ما تبعد عنها الست هنعمل ايه اكتر من كده
يوسف : وانته مالك انته
تقى : ( مشيت جارى على البيت )
؟ : لو اختك ترضلها حد يحجز عليها كده
يوسف : منك لله انا ماصدقت قبلتها لوحدها اوعى من وشى
نجوى : فى ايه مالك بتنهجى كده ليه ؟
تقى : تعالى الاوضه وانا اقولك
( داخلو الاتنين الاوضه )
نجوى : فى ايه مالك ؟
تقى : ( خالعت النقاب والطرحه بعصبيه ) يوسف ابن ام يوسف وقفنى فى الشارع وعاوز يتكلم معايا وبيقولى عاوز اتعرف عليكى يمكن نحب بعض شفتى قلت الادب
نجوى : ابن المكسوره طب ما بدل عاو يتعرف متقدمش ليه ؟
تقى : انا مش هخرج لوحدى تانى انا خايفه منو
نجوى : وهو لما عمل كده انتى عملى ايه
تقى : حولت امشى واسيبو بس وقف قدامى ومنعنى بس الحمد لله طلعلى راجل مش عارفه منين وفضل يكلمو انا بقى سبتهم وجريت
نجوى : ممسكتيش الجازمه ليه وقطعتيها عليه ولا بلشنطه اللى فى ايدك وفضحتى امو
تقى : يا نجوى الفضيحه للبنت مش للراجل وبعدين انا بخاف مش جريئه زيك
نجوى : طيب انا هتصرف
نتعرف يمكن حب بعض كاتك وكسه توكسك يا ابن الموكوسه
الو ايوه يامنير فى مشكله حصلت مع تقى هتتصرف انته ولا هتصرف انا ؟
منير : مشكلت ايه انا لسه نازل من عندك خير حصل ايه ؟
( نجوى حكت لمنير ومنير قالها انا هكلم يوسف هو كان صحابى انا هتصرف )
منير : الو ازيك يا يوسف
يوسف : اهلا يا منير ازيك انته عاش مين سمع صوتك
منير: قديك سمعتو منير بجد اللى عملتو مع تقى ده مش كويس ابعد عنها
يوسف : الله وتقى تخصك فى ايه ؟
منير : دى اخت نجوى وانته عارف لو قصدك شاريف تعالى واتقدم لها وانا اضمنلك دى بنت هيله ادب واخلاق ومتربيه ادخل الباب من بابو
يوسف : انته عاوزنى اروح اتقدم لوحده معرفهاش وبعدين دى يعنى
منير: متكملش مش عاجباك ابعد عنها فاهم عشان مش هيحصل كويس يا يوسف
يوسف : ههههه الكلام ده ليه انا وبعدين انا عملت ايه انا عاوز اتعرف عليها الاول
منير: اتقدم لها واتعرف عليها بعلم اهلها مش زى الحرميه
يوسف : انا حر
منير : وانا مش هسكت ولو قربت من تقى تانى انا اللى هقفلك يا يوسف وخلى بالك احنا عندنا اخوات بنات واللى هنعملو فى بنات الناس هيتردلنا فى اخواتنا وانته عندك اخت
يوسف : اه صح عندك اخت ماشى يا منير هبعد عن تقى دى حتى كائيبه ومضلمها انا هشوفلى واحده كده روشه زايى
منير: والله برحتك بس تدايق تقى تانى لا فاهم ؟
يوسف : ماشى يا صاحبى
منير: ماشى سلام
يوسف : سلام
ماشى يا منير عاملى فيها حامى الحمى ههههههههه ماشى لما اشو اختك اون لين ولا لا
دانتى ليلتك ليله معايا
نجوى : تعشلى يا رب راجلى وظهرى بجد
منير: انتى فكره ايه دانا هزقتو
نجوى : حبيبى ربنا يخليك ليا انا وتقى يا رب
منير : تقى دى حببتى
نجوى : ايه يا كبتن حببتك ؟
منير : بتغيرى دى اختك
نجوى : طبعا بغير حتى لو اختى مش انته حبيبى
منير: بحبك يا مهبوشه
نجوى : فكرتنى انا هروح الشغل بكرا بقى
منير : ماشى وانا كمان ناخد التاكسى وبالمره اعمل الورق بتاع الرخصه الاجرى
نجوى : قشطه
اه قولت لابوك وامك على الجواز ولا لا ؟
منير: لا لسه هروح اصلى العشا انا وابويا واخواتى واقنعو وارجع اقول لامى
نجوى : قشطه عليك
منير : فله عليكى سلام بقى عشان عاوز اخد دوش وانزل الجامع
نجوى : ماشى بس طمنى
منير: طبعا
ابو منير: طب يابنى هتروح تقعد معاهم كده حاجه يعنى
محمود : ومالو يا بابا فكره فكرت فيها ازاى دى يا منير ؟
منير: ابو نجوى تعبان اوى بيخلص كل يوم والتانى بيروح يغسل وفارس فى القاهره وهما محتاجين راجل معاهم والشقه كبيره
ابو منير : طب وابوها هيوافق ؟
منير : وهيرفض ليه انا هجيب اوضت النوم واحطها فى اوضت فارس والشبكه نجبلها اللى نقدر عليه والباقى نكتبو فى القيمه او المؤخر
ابو منير : وجالك العقل ده منين ؟
احمد : عادى يا بابا انته شايفو مجنون وبعدين منير عندو حق لسه كتير عقبال ما نبنى البيت ونوضبو دا يكون جابلو عيلين
محمود : صح احنا نجوزهم ونرتاح وكمان منى يا عريس 3الف جنيه مشاركه منى ونقوتك فى فرحك وجوازتك
احمد : هى مغمره بس منى انا كمان 2000 جنيه محوشهم من المصروف
ابو منير : وانا الباقى واى حاجه تحتاجها وكمان الشبكه هجبهالك
منير: الحمد لله يعنى وفقت
المهم ماما بقي
ام منير : خلاص هتومت على الجواز والله البت دى سحرالك هى وامها
منير: سحرالى ايه بس انتى شيفانى ملبوس هما عايشين لوحدهم وفارس فين وفين لما بيجى ليه بقى منحلش الموضوع ونتجوز
ام منير: اقطع دراعى من هنا لو ده تفكيرك دا تفكير العقربه نجوى
اه ما اصلك اهبل
ابو منير: الله وحتى لو تفكرها فيها ايه ؟
وبعدين الناس لسه مايعرفوش حاجه انا لسه هروح اكلم مصطفى ويا رب يوافق
ام منير: اصلك راجل طيب وبتاع ربنا مالكش فى الافلام والتكاتيك بتاعت النسوان
اقولك انا
دلوقتى هما لوحدهم ومصطفى عيان فا يحصل ايه
يروحو يقولو لابنك اتجوز عندنا فى الشقى وخد التاكسى اشتغل عليه فهمت التاكاتيك
محمود : ايه شغل جولدمائير ده انتى لفيتى اللفه دى ازاى اصلا لا طبعا وانا موافق على الفكره دى ما تخليه يتجوز ويتلم دا عندو 26 سنه هيتجوز امته وكمان مرفود من الشغل وحلنى لما يلاقى غيرو
ام منير: اعملو اللى انتو عاوزينو اللى بيشيل قربه مخرومه بتخر على دماغو
بس انا مش موفقه على الجوازه دى
ابو منير: برحتك انا موافق مبروك يابنى ربنا يتمم بخير
نجوى : الحمد لله ان ابوك وافق
منير: هنيجى بقى بكرا بعد ما نرجع من القاهره واخلى ابويا يقابل ابوكى
نجوى : ماشى يا حبيبى
بس امك قالت ايه ؟
منير: امى اااااااا
نجوى : خلاص عرفت هى بتكرهنى اصلا بس انا مش يهمنى غيرك
منير: امته بقى نكون مع بعض دانا هسوى الهوايل
نامى بقى عشان تلحقى تنامى
نجوى : حاضر تصبح على خير
تقى : انا جهزتلك الحاجه اللى هتخديها معاكى 2 فراخ وارنب وكيلو لبن و20 بيضه عاوزه حاجه تانى ؟
نجوى : لا يا تقى
تقى : انا تعبت اوى مش كنا اخدنا من الفراخ والارانب اللى فى الديب فليزر اريح بدل ما نفضل ندبح وننضف والهده اللى اتهدناها دى ؟
نجوى : اصل انا كنت عوزاهم طاظه عشان يعجبو الست اللى هودلها الحاجه فهمتى
تقى : اه قولتيلى
( وتانى يوم الصبح نجوى راحت لسليمان ومنير راح المرور )
نجوى : ها يا مادام شامه زفاره ؟
هاله : لا خالص دول زى الفل ما شاء الله
نجوى : تكليهم فى الهنا يا رب
اللبن بقى هتحبيه اوى دوقى
هاله : طب اغليه الاول ؟
نجوى :انا غلياه طبعا اشربى على طول
هاله : الله ده حلو اوى اول مره اشرب لبن حلو كده
نجوى : مش لبن معيز اهو ده لو حد عندو قرحه ولا قولون يشرب منو مش تقيل ولا حاجه
وكمان لو عيل صغير اطفال بترضع يعنى
هاله : اه حلو اوى خلاص بصى انا عاوزه 7 كيلو لبن احطهم فى التلاجه كل يوم كيلو هتجبهملى امته ؟
نجوى : لا 7 كتير دى معزه مش بقره
هاله : خلاص وقت ما يكون معاكى هاتى حتى لو كيلو
نجوى : ماشى بس الكيلو ب 9 جنيه
هاله : بس يبقى حلو مش مغشوش
نجوى : عيب يا مدام
هاله : ماشى يلا بقى عشان ننضف الشقه
( عدى اليوم وسليمان جاب لنجوى طلبات قد كده 40 فرخه و 100 بيضه و30 ارنب لسكان العماره)
نجوى : وانا هجيب كل ده منين دا كتير اوى 30 ارنب دا اللى فى العشه عندنا ميجوش 15
والفراخ حوالى 30
سليمان : الله مش سكان العماره خلاص هاتى اللى تقدرى عليه
نجوى: ماشى انا همشى بقى يلا حاسبنى انا اشتغلت فى شقتين
سليمان : خودى 230
نجوى : ماشى سلام
ابو فارس : اه يا رزق بس احنا متفين ان منير ونجوى هيتجوزو فى بيتكم
ابو منير: بيتى وبيتك واحد واحنا عاوزين نفرح بالعيال
فارس : اه يا عمى بس الشبكه والمؤخر والحاجات دى ؟
ابو منير : اللى تقولو عليه الشبكه تنزل نجوى تنقى اللى يعجبها
واوضت النوم علينا وكمان توضيب الاوضه دهان وستاير ونجف وكل فرش الاوضه علينا
والمؤخر اللى تقولو عليه
ابو فارس : 10000 جنيه زى الشبكه
ابو منير : موافق
ابو فارس : خلاص على خيرة الله
نكتب امته بقى ؟
منير: اول ما اخلص الاوضه يعنى الخميس الجاى
ابو منير : هتلحق ؟ تخلص وتشترو الحاجه فى اقل من دا انهارده الحد يعنى اتنين وثلاثاء واربعاء
منير: هلحق يا بابا مش هنام بس ونبى جوزونا يوم الخميس
فارس : مش هتلحق يا منير
منير: لا هلحق بكره هنزل واجيب الدهان وهدهان الاوضه كلها وبعدو ننزل نشترى اوضت النوم ونفرشها وبعدو ننزل نجيب الشبكه وباقى الحاجات
والخميس نتجوز
ابو فارس : خلاص بس انا بقولك هيبقى ارهاق
منير: لالا انا قداها وكمان معايا احمد ومحمود
احمد : انا مش هسيبك
ابو فارس : خلاص زغرطى يا ام فارس
ام فارس : لووووووولى
( منير كان زى المكوك بيعمل كل حاجه نزل اشترى الدهان ودهن الاوضه هو واخواتو محمود واحمد ونزلو اشترو اوضت نوم هو واخواتو ونجوى وتقى كانو معاهم ووضبو كل حاجه وجه معاد كتب الكتاب