#قلب_فاضي
الحلقه { 28 و29 }
ابو منير : من انهارده عينك عليها تتكلمى معاها تشوفى لو عاوزه تخرج ورجلك على رجلها ولو ليها صحبه تيجى قدام عينك
اى حد عندو بنت ولا واد صغير ولا اخ ولا اخت لازم يصحبو
ويعرف سرو ايه مش يسيبو كدا
ولما يغلط الكل يعلقلو المشنقه
كلامى غلط لو غلط قولو ؟
ام منير : لا كل كلامك صح بس سايقه عليكم النبى محدش يعمل فى البت حاجه دانا علمتها الادب وانتو شيفين انا عملت فيها ايه
اوعى حد يضربها لحسن تتخبط كده ولا كده ويجرالها حاجه اللى حصل حصل
محمود : يعنى هنسبها كده من غير عقاب
ابو منير : تعالو معايا
( داخل ابو منير وماسك فى ايدو الحزام ووراه ام منير واحمد ومحمود سلمى اول ما شافت الحزام فى ايه ابو منير سابتها وجريت وقفت بعيد)
ابو منير : تعالى يا بت هنا بتستخبى ورا المكتب يعنى مش هعرف اجيبك
سومه : انا اسفه والله مش هعمل كده عمرى والله ما هعمل كده تانى
محمود : وانتى بتفكرى انك هتعيشى عشان تعملى كده تانى دانتى هتموتى دلوقتى
سومه : ماما الحقينى والله انا اتربية خلاص مش هكلم حد تانى بس ونبى يا بابا بلاش تموتنى انا لسه صغيره
ابو منير: من انهارده تروحى المدرسه فى ايدى الصبح وامك تجيبك وانتى مروحه
سومه : حاضر
ابو منير : مفيش لعب مفيش اصحابى مفيش مكلمات فى التليفونات
سومه : حاضر
ابو منير: مفيش لبس محزق حتى فى البيت تلبسى واسع وطويل
سومه : حاضر
ابو منير: احمد هى المدارس بدءة صح؟
احمد : ايوه يا بابا
ابو منير : وانتى فى ثالثه ثانوي تجبلى السنادى مش اقل من 95%
سومه : ازاى انا جايبه السنه اللى فاتت 70
ابو منير : مش شغلى تجيبى 95 مفهوم والدورس تيجى هنا فى البيت مفيش دروس عند حد
سومه : حاضر
ابو منير :احمد تنزل تجيب خط تليفون جديد
احمد : حاضر وكمان تليفون مش بيدخل على النت
محمود : وكمان مفيش كمبيوتر لحد ما تخلصى الثانويه
سومه : حاضر اللى تقولو عليه بس بلاش ضرب
ابو منير : وانتى حضرى اوضت الصالون عشان الدروس تطلع من المدرسه تجبيها وتيجى لاتروح هنا ولا هنا
ام منير : حاضر انا ورايا ايه حاضر هروح اجبها
ابو منير : يلا كل واحد على اوضتو مستنين ايه ؟
( خرجو كلهم من الاوضه وسومه خارجت من ورا المكتب المستخبيه وراه )
سومه : منك لله يا نجوى فضحتينى
الحمد لله انهم مموتنيش
نجوى : ماما انتى فين
ام فارس : انا هنا يا حبيبتى
فارس : ( قام جرى عليهم ) انتى كويسه احنا كلنا حوليكى
نجوى : عاوزه اشرب
فارس : مش هينفع عشان البنج غلط
نجوى : شويه صغيرين طيب
هدى : شويه مش هيحصل حاجه يا فارس
فارس : طب قومى اسندى عليا
نجوى : ( قامت وشربت ) كنت عطشانه اوى
ام فارس : سلمتك من العطش يا حببتى
نجوى : ( فضلت تبص على كل واحد موجود فى الاوضه وفى عيونهم نظرت العطف والحزن عليها ) انتو بتبصولى كده ليه ؟ عادى كنت حامل وحصل اجهاض عادى بتحصل وبعدين ممكن احمل تانى
ام هدى : ان شاء الله يا حبيبتى تحملى وتجيبى عيل واتنين وتلاته
نجوى : تقى اتكلمت ؟
ام فارس : تقى ايه خلينا فيكى انتى بس انتى كويسه ؟
نجوى : كويسه متخفيش
فارس : ارتاحى طيب عشان نزفتى كتير
نجوى : مانا مرتاحه اهو كلمو تقى بس اطمنو عليها
وكمان بابا المفروض يروح يغسل بكرا
ابو فارس : يابنتى ارتاحى حتى وانتى تعبان بتفكرى فينا
نجوى : انا ماليش حد غيركم عشان افكر فيه
فارس : ( وهو مدايق من نوم نجوى كده وصعبانه عليه ) بت يا نجوى انتى شكلك مش تعبانه ولا حاجه قومى كده انا مش متعود عليكى نايمه كده قومى
نجوى : ههه ايدك جمده
ام فارس : اختك براحه عليها
فارس : سلامتك انا بس عملت كده عشان اشوف ابتسمتك الحلوه دى ( وباسها فى خدها )
هدى : الله الله يا سى فارس ايه الحنيه دى مش بشوف منها حاجه يعنى
فارس : بس يا بت هش من هنا
هدى : اهش ماشى عشان نجوى بس هاهش شايفه اخوكى
نجوى : شايفه انا برضو وش الحنيه ده مش اخده عليه ، ايه اللى فى ايدك ده يا فارس ؟
فارس : دا من اثار الضرب
دانا مسكت منير ضربتو علقه
ابو فارس : دا كان هيموت فى ايدك لو كان جرالو حاجه كنت هتعمل ايه ؟
نجوى : احسن خليه يحس ان ورايا راجل
المهم دلوقتى روحو ارتاحو وبكرا روح يا بابا اغسل عشان متتعبش
ابو فارس : لا مش مهم بكرا
نجوى : لا مهم انا هبقى كويسه
يلا بقى اناعاوزه انام روحو وارتاحو وتعالولى بكرا
فارس : طب حد يبات معاكى
نجوى : انتو كلكم تعبانين يلا بقى قومى يا ماما وانته يا بابا
ام هدى : طب انا هفضل معاكى
نجوى : لا تعالى بكرا ولو سمحت حد يكلم تقى اكيد قلقانه
ام فارس : انا مش هقدر اسيبك روحو انتو انا مش همشى
فارس : طب خلاص احنا نروح وخلى ماما
ابو فارس : طب هستنى معاكم
نجوى : لا كفايا ماما روح انته شكلك تعبان اوى
فارس : يلا يا بابا عشان بكرا هنروح نغسل
نجوى : هتروحو هنا ولا فى بنها ؟
فارس : لا هنا اى مستشفى
نجوى : طيب
هدى : خلى بالك من نفسك هجيلك بكرا
نجوى : ان شاء الله
( مشى فارس وابوه وام هدى وهدى على البيت وام فارس فضلت مع نجوى ومن تعب اليوم نامت على الكرسي وهي قاعده)
سلمى : الحمد لله انا كنت حطه ايدى على قلبى كنت خايفه اوى على سومه
محمود : صح انتى هتقوليلى دا حتى ابويا اول ما داخل بالحزام سبتى البت وجريتى
سلمى : الله افرض ضربها وجات ضربه فى بطنى الواد حصلو حاجه هفرح بيها انا؟
محمود : كان نفسى امسكها انزل فيها ضرب لحد ما يبان لها اصحاب
سلمى : ما خلاص يا محمود حصل خير دا كلام عيال وهى برضو معندهاش خبره وهو ضحك عليها
محمود : معندهاش خبره ما بتشوفش التلفزيون مابتدخلش على النت وتشوف البلاوى اللى بتحصل متعرفش الصح ايه والغلط ايه الحرام من الحلال ؟
سلمى : برضو لسه صغيره دى 18 سنه انته عشان شايفها راحه جايه قدامك كدا
محمود : لو قبلت يوسف فى يوم فى الشارع ارفع عينى فيه ازاى
سلمى : عادى ولا كأنك تعرف وبعدين عادى كل حد بيغلط المهم ميستمرش فى الغلط
محمود : بجد انا لولا ابويه كنت كسرتها
سلمى : ياخويا بقى كل واحد بيغلط
خلينا فى بلوت منير هنعمل ايه دلوقتى ؟
محمود : اللى بيشيل قربه مخرومه بتخر على دماغو
سلمى : انا خايفه نجوى تطلق من منير والمشروع اللى بينى وبينها يبوظ
محمود : احسن
سلمى : احسن ؟ لا نجوى عقله اكيد هتفصل بين الشغل واللى حصل م
( وبعد ما فارس وكلهم مشيو داخل منير كانت ام فارس راحه فى النوم )
منير : نجوى نجوى
نجوى : ( فتحت عنيها ) انته ايه جابك ؟
منير : انا هنا من بدرى استنيت فارس لما مشي وجتلك
نجوى : جايلى ليه روح لمراتك اللى خنتنى معاها
منير : لا انا مخنتكيش ومقدرش اخونك انا هسبها خلاص
نجوى : انته ايه فى وشك ده ؟
منير : فارس ضربنى
نجوى : احسن عشان وجعتنى
منير : انا اسف متزعليش
نجوى متسبنيش انا بحبك
نجوى : مش هقدر استمر معاك وهى تشاركنى فيك
منير : هطلقها بس اشوف موضوع الشيك ده هى ممكن تسجنى
نجوى : طب عاوزنى اعمل ايه ؟
منير :اصبرى معايا والله انا بحبك بحبك اوى
نجوى : ماشى هصبر بس لو مابقتش ليه لوحدى انا مش هكمل
منير : ماشى وانا اوعدك انى اكون ليكى لوحدك
( وتانى يوم )
حمزه : يووووو التليفون ده
الو
ام حمزه : صباح الخير يا حبيبى
حمزه : صباح النور يا ماما
بقولك ايه هى الساعه كام ؟
ام حمزه : 7
حمزه : 7 يعنى عندى انا9 وانا فى شهر العسل مش حرام عليكى تصحينى بدرى كده ؟
ام حمزه : انا متصله اقولك صباح الخير كده برضو يا حموزه ؟
حمزه : يا ماما كنت نايم
ام حمزه : خلاص نام انا غلطانه
حمزه : الو الو يووو بقى زعلت
يا حببتى ملاك نايم ربنا يخليكى ليه
( مسك الموبيل تانى )
الو ايوه يا مامتى
ام حمزه : عاوز ايه روح نام
حمزه : لا صحيت خلاص متزعليش
ام حمزه : لا ماما زعلانه
حمزه : اسف بقى حقك عليا يا ام حموزه متزعليش اول ما اجى اضربينى عشان زعلتك
ام حمزه : ماشى مش زعلانه بس لما تجيلى
قولى فطرت ؟
حمزه : لا لسه انا كنت نايم
ام حمزه : وتقى كمان لسه نايمه ؟
حمزه : اه طبعا
ام حمزه : طب مش المفروض تقوم تحضرلك الفطار بدل ما هى نايمه كده صحيه كده هتهفت يا حبيبى
حمزه : حاضر يا ماما هصحيها
ام حمزه : واشرب لبن اوعى تشرب شاى او حاجه تانيه الصبح فاهم
حمزه : حاضر يا ماما هشرب لبن
ام حمزه : ماشى يا حبيبى لو كمان ساعه متصالتش بيه انا هكلمك ماشى ؟
حمزه : ماشى يا ماما
سلميلى على بابا مع السلامه
( قرب من تقى ولعب لها فى شعرها )
تقى : ( صحتيت من النوم افتكرت نجوى ) كنت بحسبك نجوى هى دائما تصحينى كده
حمزه : يادى نجوى انا كده هغير منها انتى بتفكرى فيها كتير اوى
تقى : صباح الخير الاول يا حبيبى
حمزه : صباح النور يا نور عيونى
تقى : انا مش عاوزه اقوم دلوقتى عاوزه انام تانى
حمزه : طب تعالى فى حضنى ونرجع ننام تانى
تقى : حبيبى انته
ام فارس : ( صحيت من النوم ولقت نجوى و منير مسكين ادين بعض ونايمين ومنير نايم جنبها على الكرسى فا قامت وخرجت باره الاوضه من غير ما حد يحس بيها ولقت فارس جاب ابوه وجاى )
ايه انتو جيتو دلوقتى ليه ؟
ابو فارس : جايين نطمن على نجوى انتى قمتى من جنبها ليه ؟
ام فارس : صحيت من النوم لقيت منير جنبها والاتنين نايمين قولت اسبهم يمكن ربنا يصالحهم على بعض
ابو فارس : امين يا رب ولون عملتو السودا دى مش لازم نعديهالو بسهوله
فارس : ايه ده انتو موفقين ان نجوى تعيش عادى مع منير وهو متجوز ؟
ابو فارس : اومال انته عاوز ايه ؟
فارس : لازم يطلقها
ام فارس : يطلق مين احنا نجوز واحده التانيه تطلق لا هى تصبر وتعيش وخلاص احنا معندناش طلاق
فارس : يا ماما دا اتجوز عليها
ام فارس : ومالو اهو راجل وحقو 4 بس متطلقش
دى مكملتش 5 شهور جواز
ابو فارس : خراب البيوت مش بالساهل يا فارس
فارس : ايوه يا بابا بس فين كرامتها وهى عايشه معاه وهو متجوز غيرها
ام فارس : بقولك ايه الكلام بتاعك ده متقولش منو حاجه لاختك بلاش بيتها يتخرب
فارس : انتو حرين يلا يا بابا عشان نروح نغسل اديك اطمنت على نجوى
ام فارس : هى هدى وامها فين ؟
فارس : هدى عندها مستشفى وام هدى شويه وجايه
ام فارس : طيب روح انته وابوك وانا هستنا نجوى لما تصحى
( وشويه وداخل الدكتور يشوف نجوى وكانت صحيت ومعاها منير وامها وام هدى وهيثم الصغير )
الدكتور : لا تمام تقدرى تخرجى انهارده
نجوى : طب يا دكتور انا اقدر اخلف تانى ؟
الدكتور : طبعا ان شاء الله هكتبلك على شويت ادويه تمشى عليهم وهتكونى كويسه ان شاء الله
وياريت تتبعى مع دكتور
منير: اكيد يا دكتور هنتابع
المهم تقوم بالسلامه
الدكتور : ان شاء الله ممكن بس حد ينزل الحسابات وانا هكتب اذن الخروج
منير : حاضر انا هنزل
( نزل منير ودفع الحساب وطلع تانى لقى فارس وابو فارس فى الاوضه مع نجوى )
منير : السلام عليكم
ابو فارس : عليكم السلام كنت فين ؟
منير : بدفع الحساب
فارس : طب يلا عشان نروح هتروحى عندى يا نجوى
منير : وتروح عندك ليه ملهاش بيت ؟
فارس : هو انته عاوز تضرب تانى ايه ادمنت الضرب ؟
بقى كيف عندك كل 12 ساعه علقه ؟
منير: فارس انا مقدر انك زعلان على نجوى بس دى مراتى وانا بقى مش هسمح انك تاخودها هى هتروح بيتى انا
ام فارس : خلاص يا فارس بقى دول فى الاخر مسيرهم لبعض وهو ان شاء الله هيقدر يصلح الغلطه دى ويطلق التانيه
صح يا منير ؟
منير: اه ان شاء الله
فارس : انتى عاوزه تروحى معاه يا نجوى ؟
نجوى : هو وعدنى انو هيطلقها
ابو فارس : خلاص يا فارس بقى
فارس : انتو حرين بس ودينى وما اعبد يا منير لو زعلتها تانى او عملت فيها حاجه هبيتك فى القصر العينى فاهم ؟
منير : فاهم
ابو فارس : يلا عشان نسافر بيتنا
نجوى : بس انته تعبان يا بابا
ابو فارس : لا انا كويس
نجوى : طب مفتاح التاكسى فين ؟
منير : اهو اتفضل يا عمى
نجوى : ممكن تروح توصلو
منير: اه طبعا
ابو فارس : تعالى روحى بيتك وبعد كدا تروحنا يا منير
فارس : طب ما تيجو البيت عندى
ابو فارس : لايابنى كفايا كده احنا تقلنا عليك
فارس: متقولوش كده
ام فارس : طب على الاقل ناخد حاجاتنا اللى عند فارس
نجوى : طب خلاص نروح عندى انا اطلع وروحو عند فارس خودو الحاجات بتعتكم وبعد كدا سفرو ولونى كنت عوزاكم معايا
ابو فارس : لا خليكى لوحدك شوفى هتقدرى على العيشه دى ولا لا عشان يبقى قرارك انتى
( نجوى بعد ما روحت داخلت وهى شكلها مجهد اوى ترتاح على السرير وشويه قامت تدور على الموبيل بتعها عشان تكلم تقى
لقت الموبيل بتفتحو لقت تقى الموبيل بتعها مقفلو وشويه لقت جرس الباب بيرن )
نجوى : مين باره ؟
صابرين : انا افتحى يا نجوى
نجوى : ( فتحت الباب ) عاوزه ايه ؟
صابرين : عاوزه اتكلم معاكى
نجوى : مفيش بينى وبنك كلام ومنير اللى بينى وبينك خلاص كام يوم وهيطلاقك
صابرين : طب قدينى فرصه اسماعينى
نجوى : انا راجعه تعبانه ومش عاوزه اسمع حاجه
صابرين : لو سماحتى انا بستسمحك
نجوى : ماشى اضيع من وقتى معاكى ادخلى
( داخلت صابرين والاتنين قاعدو على كرسيين قدام بعض )
نجوى : اتفضلى قولى
صابرين : انا مش عارف اقولك ايه انا عارفه انك حسه انى خطفت منك منير بس هو ضحك عليا
نجوى : ههههه ضحك عليكى مش عيب واحده فى سنك تقول كده ؟
صابرين : ما دى المشكله سنى انا عندى 40 سنه عندى كل حاجه ومش ناقصنى حاجه ورغم كده متجوزتش
ومش عارفه ليه ؟
نجوى : ممكن تلخصى عشان انا تعبانه ولسه خارجه من المستشفى
صابرين : حاضر , انا "
"
"
"
نجوى : اقوم اعمل اتنين شاى
قولى عاوزه تقولى ايه
صابرين : انا محتاجه راجل جنبى ، انا عرفت ان منير بيحبك بس انا لما اتجوزتو مكنتش اعرف كده
انا اول ما اتعرفت عليه هو قالى انو متجوز ومخلف 2 وعايش فى اوضه عند ابوكى وان فى بنكم خلافات عشان الشغل والفلوس
انا قولت اشغلو و وااااااااا
نجوى : واتجوزو واكسب فيه ثواب ؟
صابرين : لا
نجوى : انتى بتعيطى ليه دلوقتى انتى فكره كده انك بتضحكى عليا عشان تصعبى عليا واسيبهولك لا مش هسيب جوزى
صابرين : وانا مش هقولك سيبيه بس انا من حقى انا كمان يكون عندى راجل يحمينى
نجوى : وانتى شايفه منير ده حامى الحمى ادنا اخويا طحنو
وبعدين انتى بتقولى انك كنتى فكره انو مخلف واصغر منك طب اتجوزتيه ليه اشمعنى هو
صابرين : اديكى قولتى صغير ومخلف
نجوى : لا معلش مش فهمه دى عيوب على فكره مش مميزت بالنسبالك
صابرين : انا هكلمك بصراحه بس متقطعنيش ممكن ؟
نجوى : ممكن قولى
صابرين : انا من 22 سنه
نجوى : وانتى هتفضلى تحكيلى من 22 سنه دانا كنت برضع وقتها منير ساعتها كان بيعملها لسه على نفسو اساسا
صابرين : بالظبط كنتم اطفال من وانتم اطفال انا كنت بحلم انى اكون عروسه والبس الفستان الابيض ويتعملى فرح وافرح ويكون عندى ولاد
نجوى : وهو انتى لما اتجوزتى منير لبستى الفستان الابيض واتعملك فرح ؟
صابرين : لا
بس اسماعينى طيب
نجوى : ادينى سكت اتفضلى
صابرين : سنه وراه سنه وانا بحلم بالجواز بس محدش كان بيتقدملى ولو حد اتقدم كان بيمشى ليه معرفش
يمكن عشان الفلوس والازمه اللى موجوده فى البلد طب ما بنات غيرى بتتجوز اشمعنى انا
انا وقتها بدأت الشغل انا اكبر اخواتى وعشان الحمد لله كان مرتبى حلو كنت بساعد ابويا فى جواز اخواتى واقول اهو اخواتى وانا الكبيره جوزتهم الحمد لله
كنت بفرح اوى لما اجوز حد منهم كنت امسك الفستان واحطو عليا هو والطرحه واقول يا رب وهما فى الكوشه كده اتخيل نفسى مكانهم واقول يا رب اكتبلى يوم اتجوز يا رب
ولما اتجوزو بقى وخلاص مرتبى اهو كنت بشيلو لحد ما صاحب الشقه دى قرر يبعها انا كان معايا فلوس قولت اشتريها يمكن حد يطمع فى الشقه ويجيلى حد يتجوزنى اشتارتها بس ماجاليش حد برضو ولما كان برضو يجيلى حد ماكناش بنكمل
وسنه ورا سنه ابويا وامى ماتو وبقيت لوحدى
واخواتى كل ما اروحلهم بيوتها اللى انا جهزتهالهم بقو يخافو احسدهم اكمنهم يعنى متجوزين ومخلفين وانا لا
المهم قولت اجهز الشقه دى يمكن يجيلى حد وجهزتها العفش دا كلو جديد زى مانتى شايفه
بس برضو ماجاش حد
نجوى : ( قامت جابتلها المناديل ) اتفضلى
صابرين : شكرا
بس بقى استسلمت للامر الواقع اشتارت عربيه وباقيت من الشغل للبيت حتى فى الاجازه مكنتش بروح فى مكان بفضل فى البيت عشان خايفه من كلام الناس
انا فى الاول والاخر بنت والشارع كلو عارفنى
لحد ما عربيتى باظت وودتها التوكيل وكنت باخد تاكسى وفى يوم قابلت منير
لما لقيتو غلبان وعندو عيال قولت انا اعرض عليه يتجوزنى ويكون جنبى
واهو يجيب عيالو ومراتو دى تقعد فى الشقه وهو يبقى يجيلى كل ما يكون فاضى
لما قولتلو المرتب 4الف جنيه والشركه اللى هيشتغل فيها هو عجبو العرض بس قولتلو فى شرط انو يتجوزنى
فى الاول رفض عشان انا اكبر منه بس لما قولتلو الشغل قصاد الجواز وافق
نجوى : طب اشمعنى انا برضو مش فهمه ؟ ايه الميزه انو متجوز غيرك ومخلف ؟
صابرين : عشان انا كبيره ممكن مقدرش اجبلو عيال
لاكن لو هو مخلف من غير خلاص هيعمل ايه بعيالى انا
نجوى : طب اتجوزى واحد من سنك
صابرين : الرجاله اللى فى سنى عوزين بنات صغيره
عاوزين واحده زى ما بتقولو روشه وانا مش روشه ولا اعرف اكون روشه
ابويا كان مربينى على حاضر ونعم وكلام ربنا انا عمرى فى حياتى ما لبست جازمه بكعب امى كانت تقولى عيب
عيب كل حاجه حتى الضحكه عيب اضحك بصوت عالى
عيب اكلم ولاد عمى او خالى او حد من اقريبنا
عيب احط احمر واخضر
اكتشفت بعد فوات السنين انا ليه متجوزتش عشان انا راجل لابس لبس ست الادب والاحترام اللى انا فيه كان غلط
نجوى : عمرو الادب ما كان سبب فى اللى انتى بتقولى عليه ده ؟
صابرين : لما كان بيتقدمل حد كنت برفض اكلمو لوحدى كنت بخاف يكون حرام
كنت برفض حتى اقولو حبيبى او الكلام ده مكنتش حتى بعرف ادلع متعوتش على كده
عنست وانا مفياش عيب
نجوى انا حاكتلك كل حاجه ارجوكى سبيلى منير انا مش هاخد من وقتو كتير بس خلينى معاكم اعتبرينى زى امك
نجوى : انا مش عارفه اقولك ايه ؟
صابرين : انا هطلع لو احتاجتى حاجه اطلعيلى انا لوحدى
نجوى : حاضر
صابرين : السلام عليكم
تقى : حلو الاكل ؟
حمزه : تحفه يا حياتى اول مره اكول مكرونه حلوه كده
تقى : بالهنا هتفسحنى فين بقى انهارده ؟
حمزه : انتى عاوزه تروحى فين ؟
تقى : اللى تقول عليه انا من ايدك دى لايدك دى
حمزه : يا حياتى انتى
سيبى الموبيل ده بقى
تقى : نجوى لسه قفله انا بجد قلقانه عليها اوى
حمزه : تلقيها مع منير ولا بتشتغل
بجد المشروع بتعها ده عجبنى اوى بس محتاج توسيع
تقى : عشان مش معاها فلوس لو معاها فلوس هتقدر تشتغل احسن
حمزه : اناممكن اساعدها
تقى : ياريت يا حمزه
حمزه : لما نرجع مصر هتكلم معاها ونشوف ممكن نعمل ايه
تقى : شكرا يا حبيبى
حمزه : ربنا يخليكى ليه
ابو منير: بتعملى ايه ؟
سومه : بجهز اللبس عشان هروح المدرسه بكرا زى ما حضتك قولت
ابو منير : طب خودى اخوكى جابلك التليفون ده وخط كمان
سومه : ايه ده دا مفهوش اغانى
احمد : انتى يا بت لسه بتتكلمى انتى تخرصى احمدى ربنا اوى انك عندك تليفون اصلا
ابو منير: انتى عندك الكتب ولا لا ؟
سومه : لا
ابو منير: احمد انزل شوف الكتب اللى هى محتاجاها وهتهالها لما نشوف اخرتها
احمد : حاضر
ام منير : ايه ده انتو رايحين فين ؟
محمود : هنمشى بقى سلمى وراها حاجات
ام منير : طب يا خويا بالسلامه
ايه ده انته ايه جابك ؟
منير : جيت اشوفكم عاملين ايه ؟
ايه مش بتردو ليه ؟
ابو منير : زى مانته شايف هنعمل ايه ؟
ام منير: المخفيه عامله ايه دلوقتى ؟
منير: انهى واحده مانتى كلهم عندك مخافى ؟
ام منير : نجوى
منير : طلعت من المستشفى ورجعت على البيت
ام منير: بص دى لا تدخلى بيت ولا لسنها يجى على لسانى تانى فاهم ولا لا
منير : ( قاعد على الكنبه وحط ايدو على راسو ) حاضر فاهم
ابو منير : ايه قاعد كده ليه ؟
منير : مفيش انا وراط نفسى ومش عارف اتصرف
لا عارف ارجع ولا قادر اكمل
ام منير: عشان انته من الاول مشيك غلط
ابو منير : لو الست اللى انته اتجوزتها دى كويسه حاول اعدل
ولو بقى مش قادر سيب واحده من الاتنين
منير : طب اسيب مين
حببتى ولا اللى ملهاش حد فى الدنيا
ابومنير : اعقلها وشوف واتوكل على الله
ام منير: اعقلها يطلق الحيزابون دى طبعا
منير : هتجسنى
ام منير: خلاص خليك معاهم هما الاتنين
منير : نجوى مش هتقبل
اعمل ايه انا مش عارف
منير : انتى نايمه ؟
نجوى : مستنياك هطلقها ؟
منير : مش هقدر هخسر كل حاجه
نجوى : خلاص انا هروح اعيش عند ابويا وانت لما تعوزنى تعالى
منير : طب بتعيطى ليه دلوقتى ؟
نجوى : عشان انا مش هقدر استحمل اكون عارفه انك معاها وانا لوحدى
منير : طب والحل ؟
نجوى : طلقنى هى محتجالك اكتر
منير : مش هقدر
نجوى : لا هتقدر هنتعب شويه بس صدقنى كده احسن ليك وليه
منير : انتى تقدرى تكونى لغيرى ؟
نجوى : طب مانته قدرت تكون لغيرى
منير : غصب عنى
نجوى : تعالى نسيب بعض احسن وانته عيش معاها على فكره هى ست كويسه وطيبه
بس هى اللى ظروفها وحشه
منير : انتى اتكلمتى معاها ؟
نجوى : اه بجد صعبانه عليه
منير : طب نعيش سوى
نجوى : مش هقدر انا لميت هدومى وحجاتى خلاص هى كلمه هتقولها وخلاص
منير : كلمه
بس صعبه اوى
نجوى : معلش يلا انا همشى وانته انزل طلقنى
منير : طب ممكن اخر طلب ؟
نجوى : ايه ؟
منير : نفسى ادخل حضنك وحشنى بجد
نجوى : انته كمان حضنك وحشنى اوى
( قربو الاتنين من بعض وحضنو بعض )
نجوى : ( وهى حضناه ) قول بقى قول
منير : مش قادر
نجوى : لا لازم تقدر قول يلا يا نجوى انتى طالق
منير : لا انتى حبيبتى
نجوى : وانته كمان حبيبى ( خرجت من حضنو واخدت مفتاح التاكسى ومسكت شنطتها وراحت نحيت الباب )
منير : انتى طالق
نجوى : هستنى ورقتى اشوف وشك بخير ( وقفلت الباب )
صابرين : انتى راحه فين ؟
نجوى : اطلقنا وسبتهولك انتى احق بيه منى ( وسابتها ونزلت )
صابرين : ( فتحت الباب وداخلت لقت منير قاعد وعمال يعيط اخدتو فى حضنها ) متزعلش انا معاك وهعوضك عنها
منير : مفيش حد هيقدر يعوضنى عنها ابعد عنى
صابرين : حاضر بس والله انا بحبك
ام فارس : انتى ايه جابك وانتى تعبانه ؟
نجوى : اطلقت
ام فارس : يا مصبتى ؟ ليه يا بنتى خربتى بيتك ليه ؟
نجوى : كده احسن
ابو فارس : يعنى مش ندمانه ؟
نجوى : هو اللى ندمان عليا انا مش ندمانه
انا هقدر اعيش من غيرو لاكن هو مش هيقدر يعيش من غيرى
#قلب_فاضي
الحلقه { 29 }
نجوى : كده احسن
ابو فارس : يعنى مش ندمانه ؟
نجوى : هو اللى ندمان عليا انا مش ندمانه
انا هقدر اعيش من غيرو لاكن هو مش هيقدر يعيش من غيرى
صابرين : انته هتفضل كده الساعه بقت 11 بقالك 4 ساعات ساكت ومش بتتحرك
منير : عوزانى اعمل ايه
صابرين : نتكلم نهزر انا جعانه اوى تعالى نخرج نتعشا باره
منير: مش عاوز اخرج
صابرين : طيب نطلب عشا بالتليفون
ولا تحب اعملك اكل بأيدى
منير : مش عاوز اكل انا هدخل انام
صابرين : طب بس
منير : بس ايه ؟
صابرين : هنبات هنا ولا فوق
منير : نبات ؟
لا ممكن اكون لوحدى انهارده ؟
صابرين : طبعا يا حبيبى برحتك بس انا هفضل لوحدى وانته لوحدك ؟
منير : ما هى كمان لوحدها اشمعنى هى
صابرين : هى اللى اختارت تكون لوحدها
انا قولتلها نعيش سوى لاكن هى الانانيه
منير: انانيه ههه صح
انا داخل انام عاوزه تفضلى هنا برحتك عاوزه تطلعى زى ما تحبى تصبحى على خير
صابرين : وانته من اهل الخير
بس انا هفضل هنا لو عوزت حاجه اندهلى
منير : طيب
حمزه : مالك ؟
تقى : مخنوقه مش عارفه ليه
حمزه : فى حد يبقى حبيبو وروح قلبو معاه ويحس انو مخنوق
تقى : لا بجد انا فى حاجه مش قادره اخود نفسى
حمزه : ليه كده
تقى : انا خيفه اوى انا حسه ان فى حاجه فى مصر نجوى او ماما او بابا فيهم حاجه
حمزه : هيكون فى ايه بس ؟
تقى : مش عارفه كلمهم عشان خطرى انا بكلمهم على الفيس محدش بيرد
ونجوى من 3 ساعات فتحت وقفلت على طول كلمهم يا حمزه عشان خطرى
حمزه : حاضر هكلم باباكى هشوفو
"
"
مقفول
تقى : طب ماما
حمزه : "
"
"
مقفول برضو
اجرب نجوى "
"
"
"
مقفول برضو
تقى : طب كلم منير
حمزه : ماشى
اهو بيرن
الو ازيك يا منير
منير : الحمد لله تمام ازيك انته ؟
حمزه : انا تمام انتو قفلين موبيلتكم ليه تقى عماله تكلم نجوى ومش بترد
منير : هى تقى جنبك ؟
حمزه : اه جنبى
منير : طب هقولك بس مترددش الكلام ومتقولش لتقى على حاجه
او لو عاوز تقول قول
حمزه : ماشى قول فى ايه ؟
منير : انا طلقت نجوى ؟
حمزه : ايه ليه ؟
منير : اتجوزت عليها وهى رفضه تكمل معايا
حمزه : طب يا منير هكلمك بعدين
منير : طيب سلام
حمزه : نجوى عندها بردعشان كدا قفله الموبيل ونايمه
تقى : برد بس وهى من امته لما بيجلها برد بتنام
حمزه : متنسيش انها حامل فا اكيد مقصر عليها
تقى : اه يمكن
حمزه : فكيها بقى احنا لسه جايين من بره ومبسوطين
تقى : يارتنا كنت قضينا شهر العسل فى مصر بدل هنا
حمزه : فى مصر مكناش هنعرف نروح فى مكان حلو كل ما نروح مكان هنفضل نتفتش وكمان مينفعش ندخل شاطئ حلو او نادى عشان النقاب ممنوع لاكن هنا الستات عادى بيروحو ويجو عادى
تقى : انا ماجتش هنا عشان اتفسح برحتى على فكره
حمزه : اوامال جايه هنا ليه يا ام عين خضره انتى ههههه
تقى : ههه عشان اكون معاك تعرف لو كنت قولتلى نروح السودان نقضى شهر العسل كنت هروح
حمزه : طب والله فكره نروح السودان على فكره هى بلد حلوه اوى انا روحتها مره
تقى : بجد ومامتك كانت معاك ؟
حمزه : ههههههه طبعا هى كانت بتسبنى اروح فى مكان لوحدى هى بتخاف عليا اوى
عشان مخلفتش غيرى وكمان انا جيت بعد 10 سنين جواز من ابويا فا بقى اخدت الدلع كلو
تقى : بس ليه ملكش اخوات تانين محصلش حمل تانى لمامتك ؟
حمزه: لا
انتى شوفتى صورى وانا صغير ؟
تقى : اه مش انته ادتنى صوره منهم
حمزه: لا دا فى صور بقى احلى بكتير استنى اجبلك الابوم
تقى : استنى عاوزه اقولك حاجه
حمزه: ايه؟
تقى : انته مش ندمان انك اتجوزتنى ؟
حمزه : ندمان ؟ لا طبعا وهندم ليه ؟
تقى : عشان مشكلة الكلام
حمزه : تانى هنتكلم فى الموضوع اللى مالوش لزمه ده
هو انا ممكن اسئلك سؤال ؟
تقى : طبعا
حمزه : لو انا اللى كنت مش بتكلم كنتى هترفضينى ؟
تقى : لا طبعا انا مش ممكن كنت ارفضك ابدا
بس انا خايفه لما نجيب ولاد انا مش هعرف اعلمهم الكلام
مش هقدر اسمع منهم كلمت ماما
حمزه : ( قرب منها اكتير مسك اديها وباسها ) يا عبيطه والله انتى عبيطه
وهو انتى فكره انك لو حتى انتى سليمه او بتتكلمى عادى ماما هتسيبك وتديكى فرصه تعلمى العيال حاجه ؟
انا واثق انتى اول ما تولدى هى هتاخد الواد وتقريبا مش هنقدر نشوفو ههههههه
تقى : هههههههه هى مامتك بتحب الاطفال كده اوى ؟
حمزه : لا مش كل الاطفال بس انا كنت اكتر طفل مدالع فى العالم
انا كنت بروح النادى ببدله وبابيون وساعه زى باتاعت بابا مركه هههه
اى اكل اطلبو يتعمل فى وقتها
وكلو من ايد ماما مش بتشترى من الشارع اى حاجه حتى الشيبسى والشكولاته كانت هى تشترى الكاكاو والحاجات بتاعت الشكولاته وهى تعملهالى
وكل يوم جمعه بقى اروح اجيب لعبه مع بابا واحنا رجعين من الجامع اخرج من الجامع مكفأه ليه يروح يجبلى لعبه عشان شاطر ومعيطش وصليت حلو وبليل بقى كان لازم اروح الملاهى
ولما داخلت المدرسه انا لوحدى على دسك عشان كنت ماما بتخاف عليا اتعدى من حد من العيال
تقى : طب كفايا بقى كفايه
حمزه : ليه مش بحكيلك على طفلوتى ماشى كفايا احكيلى انتى على طفولتك ؟
تقى : لا بلاش
حمزه : ليه ؟
تقى : عشان طفولتك دى طفوله مشرفه لاكن لو حاكتهالك هتحس ان انا كده طفولتى كانت مشرده وهتقول عليا انى من اولاد الشوارع اسكت خالص احسن
حمزه : هههههههههه والله انتى عسل
( نجوى قاعده فى اوضتها دموعها على خدها وبتفتكر الايام اللى عاشتها مع منير )
{ اصحى يا منير قوم بقى عيب على الحصان اللى انته واخده }
{ نادى حد يحوشك }
{ هقولك كلمه فى ودنك بس تعالى }
ابو فارس : ادخل يا نجوى ؟
نجوى : اه يا بابا طبعا تعالى عاوزنى اعملك حاجه ؟
ابو فارس : امك نامت قولت اجى اتكلم معاكى ونشوف هنعمل ايه ؟
نجوى : نعمل ايه فى ايه ؟
ابو فارس : انتى قرارتى تسيبى منير انتى ليكى حقوق المؤخر والنفقه
نجوى : مش عوزاهم
ابو فارس : بس ده حقك
نجوى : لو منير دفعهملى صابرين هى اللى هتكون دفعاهم مش هو
ابو فارس : ملناش داعوه مين اللى هيدفعهم بس ده حقك ولازم تخديه
نجوى : لما اوفق يا بابا المهم دلوقتى انا عندى مشكله ومش عارفه اعمل ايه
ابو فارس : خير يا حببتى مشكلة ايه ؟
نجوى : الشغل
انا دلوقتى المفروض فى العده ولازم اقعد فى البيت 3 شهور
وشغلى والاتزامات اللى عندى لو فضلت 3شهور الدنيا هتخرب
ابو فارس : طب والحل ؟
نجوى : مانا مش عارفه
ابو فارس : متخفيش انا معاكى اى مشوار هروح معاكى
نجوى : وهو ينفع ؟
ابو فارس : هو مينفعش بس هنعمل ايه ادى الله وادى حكمتو هنعمل ايه
نجوى : بس يا بابا انته كده تتعب من المرواح والمجى معايا
ابو فارس : مش انتى اللى بتسوقى اهو اروح واجى معاكى بدل القعده فى وش امك
انا خلاص مش طايق
نجوى : ايه يا بابا انته بتفكر تتجوز على امى ولا ايه ؟
ابو فارس : يا ريت بس اتجوز واحده زيك كده بت بميت راجل
نجوى : مابلاش انا انا لسه واخده مقلب محترم
ابو فارس : انا بهزر هتعيطى ولا ايه هو فى راجل بيعيط
نجوى : انا مجروحه منو اوى
ابو فارس : معلش بكرا تنسى
وعلى فكرا انا مش زعلان انك سبتيه لو كنتى رضيتى واتازلتى كنتى هتفضلى طول العمر تتنزلى
لاكن انتى كدا صح
نجوى : طب انا اعمل ايه دلوقتى فى الشغل ؟
انا مش هقدر افضل راحه جايه كده بالتاكسى دا مش بيشيل حاجه
ابو فارس : اقولك احنا نبيعو وبفلوسو ندفع مقدم عربيه نقل
نجوى : بس انا سئلت عليها لقيت ارخص عربيه نقل ب 80 الف
ابو فارس : ندفع اللى نقدر عليهم والباقى قسط
نجوى : بس يا بابا انا عليا فلوس 30 الف جنيه
ابو فارس : ايه ؟ مديونه لمين وعملتى ايه بالفلوس دى ؟
نجوى : جهزت بيهم تقى جبتلها لبس وحاجات الجواز
وجبتهم من سليمان اللى بشتغل عندو
ابو فارس : انا مش مرتاح للشغل مع سليمان ده هو انتى بتشتغلى ايه بالظبط يا نجوى معاه ؟
نجوى : "
"
"
هقولك بس ارجوك متزعلش
ابو فارس : لا قولى
نجوى : ( حاكتلو على كل حاجه وشغلها مع سليمان من الاول )بس حتى منير كان رافض انى اشتغل فى البيوت بس كنت اعمل ايه
ابو فارس : انا بجد ربيت
نجوى : انا مش قللت الادب يا بابا مش احسن ما كنا نمد ادينا لفكرى ولا كنت اعمل حاجه تغضب ربنا ولا نتجوز ولاد عمى عربى انا معملتش حاجه حرام او غلط وانته ربتنى كويس
ابو فارس : عشان كدا بقول انا بجد ربيت
كرمتك ماسمحتلكيش انك تمدى ايدك وتستلفى عشان تعلجينى بس اشتغلتى وكسبتى بمجهودك
مخلتيش حد يكسر عينك
ولا حد يبقى خيرو عليكى والله انتى خساره انك تكون بنت
نجوى : يا رتنى كنت راجل
ابو فارس : لازم نرد فلوس الراجل كفايا انو سلفنا احنا نبيع التاكسى ونردلو الفلوس
انا هقوم انام وافكر كده ممكن نعمل ايه
نجوى : ماشى يا بابا تصبح على خير
( خارج ابو فارس من الاوضه ونجوى طفت النور وحاولت تنام)
( وتانى يوم الصبح )
ام فارس : ايه ده انتو لبسين كدا ورايحين فين ؟
ابو فارس : شغل حضرى انتى الغدا عقبال ما نيجى
ام فارس : طب استنو انتو نازلين مش تفهمونى شغل ايه ؟ ( مشيو وسابوها )
ايه ده ياختى الراجل وبنتو اتجننو اما البس اروح اشوف الهام
الهام : والله دى مفتاريه متصبر وتعيش وخلاص هو حد لاقى جواز
ام فارس : لسانى اتبرى معاها وهى دماغها جزمه تقولى انا مش ناقصنى حاجه عشان اقبل بنص راجل
ام فكرى : ياختى تعتبر انو فى الشغل ولا مسافر ولا فى اى مصيبه بدل ما تطلق
ام فارس : اللى مطير كمان برج من نفوخى ابوها واخوها مطوعنها على كده وابو فارس يقولها انتى بت بميت راجل
ام فكرى : انتو دلعتوها لا متسكوتيش روحى لام منير ورجعوهم لبعض خراب البيوت مش بالساهل
والله انتو اتحاسدتو
ام فارس : اه والله كل ما نيجى نفرح منكملش
قولنا خلاص البنات خلصو تعليم وهنرتاح من المصريف
جالنا تعب ابو فارس اخد اللى ورانا واللى قدمان
قولنا هنجوز البنات اهو واحده اتجوزت يوم الخميس والتانيه الطلقة السبت
ام فكرى : الست ام مرات ابنك دى اسمها ايه ؟
ام فارس : تقصدى ايه ام هدى ؟
ام فكرى : اه هى هى اللى تلاقيها ورا الطلاق عشان تلاقى حد يقعد بأبن بنتها تقى دلوقتى اتجوزت فا تعمل ايه تروح نجوى مطلقه من منير وتقعد هى بالواد
الهام : لالالا مستحيل اذا كان هى السبب فى جواز تقى
لا ام هدى ست كويسه
ام فارس : بقولك ايه يام فكرى متخليش دماغى تروح كدا او كدا انا مشوفتش منها حاجه وحشه
ام فكرى : خلاص انا مالى بس هتعملو ايه فى حق نجوى المؤخر والحاجات دى
ام فارس : والله ابوها موجود واخوها هما بقى يتصرفو
ابو فارس : ها سحبتى ملفك ؟
نجوى : اه وبتاع تقى كمان
ابو فارس : طب حلو احنا بقى نروح نشوف المشروع اللى سمعنا عنو
نجوى : بابا مشروع الشباب ده اى كلام الحكومه بتقولو بس عشان تسكت الشباب اللى عاوز يشتغل
ابو فارس : اهو نقدم يمكن يدونا العربيه بتسهيلات مش هنخصر حاجه تعالى نروح نشوف الورق
وكمان نكتب على التاكسى للبيع ورقم التليفون يمكن حد يشوفو ويتصل بدل ما نروح السوق
نجوى : حاضر
ام فارس : عملتو ايه انهارده ؟
نجوى : روحنا سحبنا الملفات من الجامعه وقدمنا فى مشروع العربيات اللى هيدوها للشباب
ام فارس: وهى الحدايه بتحدف كتاكيت
ابو فارس : اهو نجرب مش هنخسر حاجه
الاكل مالو دلع كده ليه ناقص ملح
نجوى : معلش يا بابا الملح ليك مش حلو
ابو فارس: دلع اوى
ام فارس: وانتى هتعملى ايه بالعربيه دى ؟
نجوى : هنقل بيها الحاجه والشغل مع سلمى
ام فارس: وانتى لسه هتشتغلى مع سلمى لا خلاص افصلى معاها
ابو فارس : الله وسلمى مالها بس
ام فارس : مش مرات اهو اللى يضرب فى قلبو كل واحد مننا يروح لحالو
نجوى : لا يا ماما الشغل حاجه واللى كان بنا حاجه تانيه
خلينا فى المهم الحاجه اللى فوق السطح الكام يوم اللى فاتو الهام كانت بتيجى تعملهم صح ؟
ام فارس: كانت بتيجى تحط اكل لاكن مكنتش تنظف
نجوى : اه انا قولت كده برضو هبقى اطلع اشوفهم بعد الغدى
شفت يا بابا نسينا نجيب كرت للموبيل هنكلم تقى ازاى دلوقتى
ابو فارس : والله نسيت يا بنتى
نجوى : طب انا هحط العبايا عليا واروح اجيب من المحل اللى جنبنا
ابو فارس : خليكى انتى انا هروح
نجوى : وعلى ايه انا هروح واجى على طول
( راحت نجوى تجيب كرت الشحن للموبيل ورجعت متعفرته )
ام فارس : ايه بترزعى الباب ليه ؟
نجوى : ام قويق كنت هتخانق معاها فى الشارع سحبت نفسى وجيت على طول
ابو فارس : مين دى ؟
نجوى : ام منير قبلتنى تقولى احسن انو اتجوز عليكى خليكى كده ابقى قبلينى لو لقت حد يبص فى وشى
ام فارس: يعنى اروح بيتهم دلوقتى واتخانق معاها
ابو فارس: لا احنا كلامنا مع جوزها مش معها هى
نجوى : انا بكرا ان شاء الله اللى هخليهم كلهم يندمو
دى سلمى بتتصل
الو
سلمى : ازيك يا نجوى عامله ايه ؟
نجوى : انا تمام الحمد لله انتى اخبار الشغل ايه ؟
سلمى : الحمد لله انا كنت بطمن عليكى وكمان هنعمل ايه فى الشغل زى ماحنا ولا هتفصلى ؟
نجوى : والله انتى عاوزه ايه ؟
سلمى : اكمل طبعا هى دى محتاجه تفكير ؟
نجوى : وانا موفقه وبعدين اللى بينى وبينك حاجه غير اللى بينى وبين اهل منير
سلمى : والله انا قولت لمحمود كده انك مخك كبير
وان شاء الله ترجعو لبعض
نجوى : لا خلاص انسى انا بكرا او بعدو هجيلك
سلمى : ماشى وانا الحمد لله الخير كتير اوى المرادى
نجوى : طب الحمد لله
سلام
صابرين : الاكل حلو ؟
منير: امممم
صابرين : لو نفسك فى اكل معين قولى وانا اطبخهولك
منير : عادى اى اكل
صابرين : طب قول اى حاجه
منير : حاجه
صابرين : طب هتفضل كده لحد امتى ؟
منير : لحد ما نجوى ترجعلى
صابرين : انا مكان نجوى دانا احلى منها هى سمره ومش حلوه
انا بيضه وشعرى احلى دى نجوى كارته
منير : اصلك مجربتيش الحب قبل كده
صابرين : متشكرا انا هطلع فوق
منير : برحتك
( جرس الباب رن )
مستنيه حد ؟
صابرين : لا انا محدش بيجينى مانته عارف
منير : طب استنى انا هفتح
ايوه ؟
شريف : هو ده اللى اتجوزتيه ؟
منير : انته مين اصلا ؟
شريف : انا اخوها سمعت من الجيران انها اتجوزت فا جيت اتفرج
صابرين : تتفرج على ايه شريف اتكلم كويس
شريف : انتى مش مكسوفه من نفسك ؟ تتجوزى واحد قد عيالك
صابرين : شريف اسكت
منير: استنى هنا كلامك معايا انته مالك تتجوز واحد قد عيالهاولا قد احفدها
كنت بتسئل عليها دانا بقالى شهر متجوزها مشفتكش انت ولا اخواتك التانين حتى رنيتو عليها الموبيل
شريف : انا كلامى مش ليك
منير : لا بقى قبل ما تتكلم شوف اختك اتجوزت واحد قد عيالها ليه ما هى لو لقت حد يكون جنبها منكم ماكنتش عملت كدا
شريف : على العموم انتى حره انا جاى اشوف هتعملى ايه فى الشقه اللى فوق
صابرين : مش هعمل فيها حاجه وبعدين دى شقتى
شريف : لا دى بتاعت بابا يعنى ميراث لينا كلنا
صابرين : كل واحد فيكم بابا اشتارالو شقه حتى ريهام وصبرى وانته ودى بقى شقتى انا
شريف : لا دى كانت بتاعت بابا تبقى حقنا كلنا ولو انتى عوزاها اشتريها مننا
صابرين : "
"
"
"
منير : بقولك ايه يا بشمهندس روح شوف حقك فين وخودو وبعدازنك انا راجع من الشغل تعبان وعاوز ارتاح
شريف : انته بتتردنى من شقت اختى ؟ انته فاكر ان انا ضيف انته اللى ضيف ؟
منير : انا جوزها والكلمه هنا كلمتى ولو سماحت لما تيجى هنا تانى ابقى اتكلم وشوف ينفع تيجى ولا لا
شريف : انت موفقه على الكلام ده ؟
صابرين : ايوه دا جوزى والكلمه كلمتو
شريف : ماشى انا همشى بس راجع تانى وهجيبلك اخواتك
( اول ما خرج شريف منير رزع الباب وراه )
منير : بتعيطى ليه دلوقتى ؟
صابرين : شفت اخواتى بيعملو فيه ايه ؟
منير: معلش ما خلاص عايشين زمن اسود متزعليش
صابرين : انا طول عمرى عايشه لوحدى اكيد كانو مستنينى اموت عشان ياخدو كل حاجه
منير : ( قاعد جنبها ) بقولك ايه هو لو ليهم حق فى الشقه اللى فوق خلوهم يخدوه
صابرين : بس دى حقى انا
منير: معلش دول برضو اخواتك وبعدين هتعملى ايه بشقتين
صابرين : انته مش عاوزنى افضل معاك هنا
منير : يابنتى دا بيتك انتى مش بيتى انا
صابرين : لا بيتك انته مش جوزى
منير : "
"
"
صابرين : شفت انته مش عاوزنى
منير : بلاش نتكلم فى كده المهم ان احنا مع بعض وخلاص
صابرين : حاول تحبنى والله انا بحبك
منير : احبك ازاى وانتى مسكانى من رقبتى وبتهددينى بالسجن
صابرين : انسى الشيك كأنك مكتبتش حاجه وتعالى نعيش سوى
منير : قطعى الشيك وكل واحد يروح لحالو وانا والله هجيلك وهسئل عليكى ولوعوزتى اى حاجه هفضل جنبك
صابرين : يعنى مفيش امل تفضل معايا ؟
منير : انا بحب نجوى
صابرين : ( قامت جابت الشيك من الشنطه ) الشيك اهو خود قطعو بأيدك
بس متسبنيش انته بتقول هتسأل عليا وهتجينى
خليك متجوزنى وانا مش عاوزه منك حاجه
ومش هفرض عليك حاجه وقت ما تفتكرنى كلمنى ولوفضيت تعالى لو حتى نص ساعه
منير: نجوى مش هتقبل
صابرين : نجوى سبها يومين تلاته تفكر وهى لماتلاقى نفسها بعيد عنك لو هى بتحبك بجد هترجعلك
بس وحيات اغلى حاجه عندك متسبنيش
منير : ( بعد ما أتأكد ان الشيك اللى هو ماضى عليه قطعو )طب هحاول معاها تانى
انا هنزل اتمشى شويه وارجع
صابرين : تاخد عربيتى ؟
منير: لا عاوز امشى
نجوى : حببتى اخبارك ايه ؟
تقى : انا الحمد لله انتى اللى ازيك وحشانى اوى اوى
نجوى : وانتى كمان قوليلى حموزه اخبارو ايه معاكى ؟
تقى : الحمد لله كل شويه يدلعنى ويقولى كلام حلو اوى وبيفسحنى كتير
نجوى : طب الحمد لله مش هطول عليكى عشان هو ميتدايقش منى
ماما وبابا بيسلمو عليكى
تقى : الله يسلمهم سلميلى عليهم كتير
نجوى : حاضر يا حبيبتى خلى بالك من نفسك
تقى : حاضر
ام فارس : اختك كويسه ؟
نجوى : اه الحمد لله
ام فارس : مين بيتصل بيكى ؟
نجوى : دا منير
ام فارس : طب ردى ربنا يهديكى بلاش تخربى بيتك
نجوى : هو اللى خربو يا ماما مش انا
ام فارس : معلش ردى عشان خاطر امك
نجوى : حاضر
الو
منير : وحشتينى
نجوى : عاوز ايه ؟
منير : موحشتكيش ؟
نجوى : لا
منير : انا اخدت الشيك من صابرين وقطعتو بس انا مش هقدر اطلقها هى محتجانى هى وحيدا
نجوى : انا قولتهالك يا منير انا او هى
منير : يا حببتى هى ست كبيره واخواتها طمعانين فيه محتاجه راجل جنبها
نجوى : خلاص خليك جنبها عاوز منى ايه ؟
منير : فيها ايه لما نكون احنا التلاته مع بعض
نجوى : انا لمااتجوزتك كنت ليه لوحدى انا مش هقبل تكون لغيرى
منير : بلاش انانيه يا نجوى
نجوى : انا مش انانيه عاوزنى طلقها وتعلالى
منير : يعنى ده اخر كلام عندك ؟
نجوى : ايوه
منير : ماشى برحتك
ام فارس : يعنى انتى مفيش فايده فيكى ؟
نجوى : ماما انا كرمتى عندى اغلى من اى حد
هو بابا راح فين ؟
ام فارس : واحد اتصل بيه عشان يشترى التاكسى
نجوى : طب مقاليش ليه اروح معاه
ام فارس : دى قعدت رجاله انتي راجل
ام منير : مش هتروح تشوف هنعمل ايه مع ابو نجوى ؟
ابو منير : نعمل ايه فى ايه ؟
ام منير : ناخد حقنا الشبكه اللى ب 10الف جنيه هنسبهالهم ؟
ابو منير: الله مش بتاعتهم ؟
ام منير : بتاعتهم منين احنا الى شرينها
ابو منير: ازاى يعنى لا طبعا دا هما اللى ليهم عندنا المؤخر ونفقة سنه
ام منير : نفقة سنه هو كمل معاها 5 شهور عشان يدفعلها نفقه سنه ومؤخر
ابو منير : مش ده حق ربنا حقها
ام منير : بس يعنى
ابو منير : بقولك ايه احنا نخرج نفسنا من الموضوع وخلى ابنك يتصرف
نجوى : ها يا بابا عملت ايه ؟
ابو فارس : التاكسى جاب 50 الف بالعفيه
نجوى : بس
ابو فارس : اصلو قديم باقلو 20 سنه
نجوى : طيب الحمد لله اهو يسدد فلوس سليمان
ابو فارس : وكمان هيتبقى 20 اهو نجيب بيهم العربيه ندفع مقدم والباقى انتى وشطرتك بقى
بصى الاعلان ده
نجوى : اشترى سياره بدون مفردات مرتب بدون فوائد بدون ضمان والقسط على 5 سنين
ابو فارس : نروح نجيب واحده من عندهم
نجوى : طب ومشروع الشباب ؟
ابو فارس : ما هى امك قالت هى الحدايه بتحدف كتاكيت
منير : بتعملى ايه ؟
صابرين : بتفرج على التلفزيون
منير : طيب قومى حضارلنا العشا انا جعان
صابرين : حاضر
منير : بتعرفى تعملى بطاطس مقرمشه ؟
صابرين : هههه اه بعرف
منير : ماشى قرمشلنا شويه
صابرين : عيونى ( داخلت صابرين المطبخ )
منير : انتى اللى اختارتى يا نجوى
( وتانى يوم )
هدى : الو ايوه يا ماما
ام هدى : ايوه يا هدى بتكلمينى ليه ؟ انا فى التمرين ؟
هدى : تمرين طب وهيثم ؟
ام هدى : مالوهيثم ؟
هدى : انتى بتتمرنى هو فين ؟
ام هدى : مش عارفه انا كنت حطاه هنا مش عارفه راح فين ؟
هدى : ايه ليكون اتخطف ؟
ام هدى : اتخطف ايه يا اوفر لا تلقيه هنا او هنا
هدى : هنا او هنا حرام عليكى انا حملت فيه 9 شهور
ام هدى : ما دا العادى ايه الانجاز الى انتى عملتيه
هدى : ماما الواد فين ؟
ام هدى : ( باصت يمين وشمال ) اهو لقتو فى عيل صغير شايلو
متقلقيش
هدى : يا مرارتى اللى هتتفقع يابا
ام هدى : بقولك ايه مش عجبك تعالى شيليه انتى وباى بقى عشان الكبتن جه باى
(راح ابو فارس باع التاكسى واستلم الفلوس 50 الف جنيه وراح هو ونجوى عند سليمان )
ابو فارس : فلوسك مظبوطه ؟
سليمان : الحمد لله بس ليه يعنى جبتى الفلوس يا نجوى لو لزمنكم خلوهم دلوقتى
نجوى : لا الحمد لله مش لازمانا المهم تعرف فين المعرض ده مكتوب المهندسين ؟
سليمان : انتو عاوزين تشترو عربيه ولا ايه ؟
نجوى : ايوه مانا قيلالك
سليمان : اه اعرف المعرض ده بس ده مش بيبع نقل
ابو فارس : طب ما تعرفش حد بيبع ؟
سليمان : اه طبعا تعالو معايا
نجوى : بس خلى بالك انا مش معايا مفردات مرتب ولا ضمان
سليمان : متخفيش انا هضمنك هو انا قليل ولا ايه)
صاحب المعرض : بس انا لازم اضمن حقى
سليمان : انا بقولك ضامنها ؟
صاحب المعرض : ماشى يا سليمان بس معلش دى عربيه ب 120 ولسه هركبلها ثلاجه بحوالى 10الف جنيه
يعنى 130 وكل ده بمقدم 20 بس
ابو فارس : مانا قولتلك انا همضيلك على وصل امانه
صاحب المعرض : على عينى وراسى يا حج بس لو مفيش ضمان يبقى الانسه هى اللى تمضى مش هى اللى هتسوقها
ابو فارس : بس كده امضى يا نجوى
( ماضت نجوى الوصلات كل وصل ب 1000 جنيه كل شهر تروح تدفع القسط وتاخد وصل وبعد كام يوم راحت استلمت العربيه وكمان عشان متضيعش وقت راحت عملت الرخصه )
نجوى : لالا يا سلمى شدى حيلك انا عاوزه اكتر من كده
سلمى : 200 بيضه و 100 فرخه مش مكفيين
نجوى : لا دا يا دوب العماره بتاعت سليمان بس
سلمى : طيب هحاول اشوف ستات تانى فى البلد
نجوى : اللبن ده اخبارو ايه ؟
سلمى : بصى اللى فى الازازه الخضره دا لبن جموسى واللى فى الازازه البيضه معيز
نجوى : اوعى يكونو مغشوش
سلمى : مفيهمش نقطة مايه
نجوى : هما كام ازازه ؟
سلمى : 40 اخضر و 20 ابيض
نجوى : طب ايدكى معايا بقى نحملهم عشان هروح لسليمان دلوقتى
ابو فارس : مالك يا نجوى قاعده كده ليه ؟
نجوى : الحمد لله يا بابا الشغل ماشى زى الفل بس الانتاج قليل
وكمان الستات بدئو يطمعو اللى كانت مش لقيه حد ياخد منها بيضه مش عاجبها 50 قرش فى البيضايه
ابو فارس : ما دى طبع الناس يا بنتى الطمع
ام فارس : وهتعملى ايه ؟
نجوى : انا بفكر فكره كده بس للاسف محتاجه معايا راجل
لا مش راجل بلطجى
ام فارس : يا مصبتى بلطجى ليه ؟
نجوى : "