رواية عشق الفهد
الفصل السابع والثلاثون
بقلم منه ياسر محمد
فى المستفشى...
مريم: عشان خاطرى يادكتور انقذ ابني عشان خاطرى
_ابن حضرتك عندوا حراره عاليه بس متقلقيش هنعمل اللى نقدر عليه
مريم: حسام ابني هيروح مني... كانت عشق تملئها الدموع
عندما تذكرت نفسها وانكسار فرحتها من قبل لفقدان ابنها...
فهد: اي ياحبيبي مالك
عشق: افتكرت نفسى اوى
فهد: ربنا هيعوضنا وان شاء الله محمد هيخف ماشى ياحبيبي
عشق: خايفه عليه
فهد: متخافيش هيبق كويس... كانت مريم تبكي على ابنها وقلبها يحترق..
استاذ محمود: اهدي يامريم هيبق كويس
رهف: اهدي ياحبيبتي
فهد: مريم الولد حالته لحد دلوقتى كويسه اهدي....
عشق: فهد هروح اجيب حاجه لمريم تاكلها واجي
فهد: استني جاي.. استاذ محمود: خليك انا هروح معاها...
ذهبوا وجلس فهد بجانب اخته يهدئها..
مريم: زي ماعملت فى عشق اتعمل فيا انا خليتها تخسر ابنها
وهي اتوجعت رغم انها مشافتهوش وانا دلوقتى هخسر ابني
فهد: بس متقوليش كدا
مريم: حسيت بيها اوى يافهد وبوجعها
حسام: ربنا مش بيسيب حق حد يامريم وانتي حسيتي بنفس
الاحسام واكيد ده عشان تتعلمي انو حياه الناس مش لعبه فى ايدينا
مريم: صح انا غلط الخير اللى نجح فى الاخر مش الشر عشان
ربنا بيحب الخير دايما وربنا خلاني كويسه بس ليه يحصل فيا
كدا يافهد انا اتغيرت والله
فهد: اهدي هيبق كويس والله اهدي بس وخلى عندك ثقه فى
ربنا عشق راحت تجيبلك حاجه تكليها
مريم: مش عايزه حاجه
رهف: مش هينفع يامريم عشان اللى فى بطنك لازم تاكلى ياحبيبتي...
فى المساء..
حسام: اي يادكتور
_الحمدلله الولد بقا كويس
مريم: بجد
_اه ربنا كبير وابنك كويس
عشق بفرحه: شوفتي محمد كويس
مريم: ينفع اشوفه
_اتفضلى انا هكتبله على شويه ادويه..
فهد: تمام عشان اجبهالو... دخلت مريم وعشق الغرفه....
مريم: محمد حبيبي
عشق: بقا كويس
مريم: اد اي احساس اني الام تخسر ابنها صعب ومش سهل
عشق: صعب وصعب اوى...
عشق: بس محمد بقا كويس والفرحه رجعت متعيطيش خلاص...
مريم: صح طول ماانتو معايا هبق كويسه
رهف: احنا دايما جنبك ياروحي شوفى محمد نايم ازاي..
مريم: اه
رهف: الدكتور قال انو بكره الصبح محمد هيخرج من المستشفى
مريم: يارب....
عشق: خلاص بقا متقلقيش...
فى الصباح..
كان الجميع داخل الڤيلا ويضحكون..
مريم: بس لا بابا ده تحفه بجد مينفعش يلعب لعبه من غير ما يخسر تبق مشكله
رهف: صح بينصب علينا خدي بالك
مريم: اه...
عشق: هو فهد فين
رهف: راح هو وحسام على الشركه وعمو فوق نايم عشان قال انا مش هروح يعني مش هروح
مريم: اه.......
عشق: محمد نام
مريم: اه فوق الحمدلله بقا كويس
رهف: الحمدلله... وفى وسط حديثهم جاءت الخادمه قائلا
مدام عشق الشرطه بره وعايزينك ضرورى..
عشق: اي..... ذهبوا الجميع..
عشق: هو فى حاجه
_لا بس حضرتك جينا نسأل على استاذ عمار جه هنا
عشق: عمار هو هيجي هنا ليه اصلا
_عمار هرب من السجن
عشق: ايههه