الفصل الحادي والثلاثون
والثاني والثلاثون
بقلم /منه ياسر محمد
وبعد مرور وقت...
فهد: مريم رايحه فين
مريم: وهي تمسح دموعه همشى يافهد
فهد: هتروحي فين
مريم: هروح اي حته ومعايا ابني
فهد بجد والله هتسيبي بيت ابوكي
مريم: مستحيل وحده زي تقعد فى البيت ده ولو كان بابا موجود كان طلعني منو
فهد: بس انا اللى موجود مش هو
مريم شكرا انك استحملتني رغم كل اللى عملته
فهد: مريم انتي ندمانه
مريم: هفضل ندمانه لحد اخر يوم فى عمرى يافهد
فهد: طيب شيلى هدومك دي وطلعي ابنك وادخلى اقعدي مع عشق
مريم: بجد
فهد: اه يلا وروحي صالحي جوزك اللى منكده عليه ده هااا ده غلبان...
مريم: حاضر حاضر....
فى المساء..
مريم: عشان خاطرى ياحسام سامحني تعبت اوى بقالى كتير بصالحك والله
حسام: هتتغيرى
مريم: اه والله.... ضمها حسام اليه وهو يهمس فى اذنها ويقول كنتي وحشاني اوى اوى يامريم
مريم: وانت كمان تعرف انا هطلع لعشق ودلوقتى كمان
حسام: تلاقيها نامت
مريم: لالا مش هستني لبكره لازم اطلع...
________________
فهد: انتي خسرتى على فكره
عشق: لالا انت اللى خسران
فهد: اه ابتدينا نكدب بقا
عشق: فهد انا لعبت دي وانت دي يعني انا كسبانه
فهد: والله ماحصل
عشق: حصل
فهد: بالله ماحصل... اقتربت منه عشق قائلا بهمس انت الخسران هاا وخلصت..
فهد بهمس: انتي شايفه كدا
عشق: اه
فهد: طيب ماا.... قطع حديثهم صوت الباب....
فهد: مين
مريم: انا مريم يافهد
فهد بتنهيده ادخلى
مريم: ازيك يافهد ازيك ياعشق
عشق: الحمدلله
مريم: ممكن تسيبني مع عشق شويه
فهد: ماشى.... خرج فهد وجلست مريم بجانب عشق...
مريم: عشق انتي كويسه
عشق: اهو كويسه
مريم: عشق ممكن نفتح صفحه جديده يعني ونبق اخوات
عشق: بجد
مريم اه
عشق بفرحه: يعني هنبق اخوات وهنحب بعض... نزلت دموع مريم عندما تذكرت مافعلته بها..
مريم: اه والله اه
عشق: مالك بس اهدي.... ضمتها مريم وكانت تبكي وتقول سامحيني
عشق: خلاص انتي عملتي اي يعني انتي اختي اصلا صح
مريم: صح
عشق: يبق خلاص اي رأيك تنامي جنبى ونطلعوا فهد برا
مريم بضحك: ولي نيجي على الغلبان ليه
عشق: يلا بقا ملهوش لازمه
فهد: سمعتك على فكراا
عشق: كنت عارفه
فهد: يلا يامريم عند جوزك مش هنأجر الاوضه احنا
مريم بضحك: ماشى ياخويا انا طالعه تصبحوا على خير
عشق: وانتي من اهله ياحبيبتي....
فهد: تعالى فى حضني يلا.... ذهبت عشق الى احضانه ونامت على صدره قائلا فهد انا مبسوطه مريم بقيت كويسه اوى
فهد: يارب دايما
عشق: اه وهيبق دايما
فهد: بحبك
عشق: بعشقك...
فى الصباح...
كانوا جميعهم يأكلون ويبتسمون من قلوبهم ثم دخل عليهم عمار...
فهد: تعالى يابني كل
عمار: لالا عندي مفاجأه حلوه اوى.....
part 32
عشق الفهد
عمار: يلا ادخلوا ياجماعه.... دخل رجل وقال ايوه هو يااستاذ عمار..
عمار: حد يعمل كدا يافهد برضوا
فهد: نعم
عمار: انت طبعا عارف مين ده صح
فهد بعصبيه: عايز اي يعني
عمار: تؤ تؤ العصبيه لا يافهد ده مدير الفندق اللى كنت فى انت ورهف....
عشق: اي فندق اي
فهد بعصبيه: عماااااار
عمار: اي يافهد انت ورهف كنتو بتتقابلوا من ورانا فى فندق مالك مستغرب ليه ويعالم بقا اه صح شغل الشريط ياااستاذ چون.....
رهف: اي شريط اي.... اشتغل الشريط على التلفاز كانت رهف تضم فهد وفهد يضمها...
عشق: فهد اي ده واي الاوضه دي
فهد:
عشق: انطق كنتو بتعملوا اي هناك
رهف: مستحيل اي ده
عشق بعصبيه: فهددددد اي دههههه اي اللى انا شيفاه دهه
فهد
عمار: معلش ياعشق مش هيلاقى حاجه يقولها...
_حضرتك انا معايا قايمه لكل اللى بيجوا الفندق ودول كانوا اكتر ناس بتتقابل...
عشق: اللله اي يافهد اي كنت من الاول شاكه فيك
فهد: اي
عشق: اه وكنت بكدب نفسى واقول لالا فهد مش كده طيب بدل ما بتحبها ليه ضحكت عليااا يافهد ليه تعمل فيا كدا عملتلك اي لكل ده
فهد: اسمعيني
عمار: استني بس من الاول انا بحذرك منو من الاول وانا بقولك هو وحش
عشق: انا ليه عملت فى نفسى كدا... ثم ضحك عمار قائلا كنتي جيتي للى يقدرك ياروحي.... ذهب فهد وضربه بقوه...
عمار: لالا بس اهدي كدا
فهد: الا مراتي انت فاااهم
عمار: بس ياعم كدا ده انت خاين.... ركضت عشق الى غرفتها وهي تبكى واغلقت الباب وكانت تبكي قد اشتغل قلبها تذكرت كل شئ صار تذكرت كيف كانت تكذب على نفسها وتقول لا هو اللى هيحميني تذكرت كيف كانت تصرفاتها معه تذكرت كلام عمار تذكرت الشريط الذى يوجد فى الاسفل.... صرخت عشق بقوه وكانت تبكي...
فهد: عشان خاطرى افتحي ياعشق افتحي عشق
عشق:
فهد: افتحي والله هفهمك كل حاجه حصلت ياعشق هو كداب ياعشق صدقيني
رهف: عشق افتحي ياعشق افتحي الباب ياعشق
فهد: عشق والله بحبك والله بحبك ياعشق كل اللى شوفتي تحت ده محصلش ياعشق.......
رهف: فهد انا قلقت عليها
فهد: عشقققق
___________________
مريم: اي اللى بيحصل دهه... دخلت مدام ناديه وهي تقلب وجهها كالمصدومه ولم تعرف شيئ
مدام ناديه: اي اللى بيحصل هنا فى اي
مريم: ماما جيتي اخيرا حصلت بلاوي
حسام: انا مش مصدق فهد يعمل كدا ده بيموت فى عشق...
مدام ناديه: فى اي
مريم: محمد بيعيط انا هطلع اشوفه
حسام: انا رايح الشركه عشان بالوضع ده احنا هننزل للأرض.... ذهبوا الجميع وتبقى مدام ناديه وعمار واستاذ چون.... ضحكت مدام ناديه قائلا عشان تعرف ياعمار منغيرى كنت مش هتقدر تعمل اي حاجه
عمار: افكارك الشيطانيه دي هي اللى صلحت كل حاجه
مدام ناديه: عرفناه نلحق نفسنا
عمار: طبعا
مدام ناديه: شكرا يااستاذ چون
_تحت امرك يافندم..... خرج استاذ چون وكانت مدام ناديه وعمار يضحكان بأعلى اصواتهم
عمار: ولسه..