رواية اسيرة الفهد
الفصل الحادي والعشرون
بقلم ندى احمد
الناس اتصلت بالاسعاف و اخدوا معتز
المستشفى و كانت برده اللى فيها ملك (سبحان
الله على الصدف يا جماعة عدوها عادى )
و الناس حاولت تتصل بأى حد يعرف معتز
عند فهد و ندى
فهد اخد ندى بعد الملاهي و قعدها على النيل شوية
ندى : انا مبسوطة اوى يا فهدى
فهد مسك ندى من وس*طها و يحرك يده بجرأة : انا اكتر يا قلب فهدك
ندى : فهد احنا فى الشارع فى ناس حولينا
فهد : انتى مراتى
و بعدين فين الناس دول احنا تقريبا الناس الوحيدة اللى هنا و بعدين انا هخدك بكرة لدكتورة تانية
علشان اطمن عليكى و نشوف موضوع الاسبوعين دول انا مش قادر
ندى فى نفسها تذكرت ذلك اليوم و الدكتورة معها
فلاش باك
الدكتورة بعد ما خلصت اللازم مع ندى
ندى بحرج : هو يا دكتورة ممنوع جوزى يقرب*لى الفترة ديه صح
الدكتورة : يومين تلاتة بالكتير الجروح اللى عندك سطحية و النز*يف مش قوى للدرجة
ندى : راحة يومين تلاتة ازاى انا مش قادرة أقف على رجلى
الدكتورة : ده علشان حصلك اجهاد يومين و كل ده يتحسن مع الدواء
ندى : ممكن يا دكتورة اتفق معاكى على حاجة ارجوكى توافقى انتى شايفة حالتى و فعلا اتفقت معها على موضوع الاسبوعين دول علشان تربى فهد
باك
ندى : دكتورة تانى ليه ما انا مرتاحة مع علاج الدكتورة و بدأت اتحسن
فهد : انا هنروح علشان نطمن مش اكتر و بعدين انا شوية هطلع نار من ودانى يعنى يارب تكونى راضية عنى و قعدين فى بيت لوحدنا بس الظروف مش سامحة ده كده حرام انا حاسس انك بقيتى ادمانى يا ندى انا مش بقدر ابعد عنك خلاص
ندى بقلق و هتعترف خلاص : فهد انا..........
التليفون رن و كان رقم معتز
فهد : مش بقولك عينه فى الجوازة
فهد : ايه فين المستشفى
ندى و فهد راحوا المستشفى
معتز بقاله اكتر من أربع ساعات فى العمليات و مخرجش و فهد قلقان عليه و والد و الدة معتز لسه ميعرفوش فهد نسى يتصل بهم من الخضة
بعد ساعتين كمان و الصبح طلع الدكتور خرج
فهد : طمنى يا دكتور
الدكتور : هو الحالة كانت حرجة جدا و كمان حصله ك*سر مضعف فى رجليه الاتنين و ك*سر فى دراعه اليمين و الحمد دلوقتى مستقرة و دلوقتى احنا هننقله أوضة عادية و هيكون تحت الملاحظة
فهد : شكرا يا دكتور
فهد اتصل بوالد معتز و قاله
ملك الصبح راحت الشغل و كل مكنش لو سيرة اللى عن الراجل اللى نجا من حا*دثة المو*ت ديه
و فجأة ملك لمحت ندى فى المستشفى
ملك : ازيك يا ندى بتعملى ايه هنا
ندى : ملك معتز عمل حادثة و انا و فهد هنا من بليل
ملك : انتى بتقولى ايه وهو هنا من بليل و فهمت انه هو اللى كان فى الحادثة اللى سمعت عنها
عند معتز فى الأوضة فهد دخله
معتز كان واخد مسكنات و منوم علشان ميحسش بالألم
ندى دخلتلهم الاوضة و شافت فهد بيعيط على صاحب عمره
ندى حاولت تخفف عن فهد شوية و توسيه و لما اطمنوا عليه روحوا علشان يرتاحوا شوية
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عند معتز بدا يصحى و لقى ملك قدامه و كانت بتعيط
معتز بخترفة: انا دخلت الجنة ولا ايه
ملك انبسطت لما معتز فاق و خرجت بسرعة و معتز نام تانى و صحى لاقى اهله و فهد و ندى موجودين
معتز : هو ايه اللى حصل انا فين
فهد : انت فى المستشفى انت كويس حاسس بيه
معتز : مش حاسس برجلى خالص هما فين
فهد : موجودين بس متجبسين الدكتور مديك مسكن علشان متحستش
والدة معتز : انت كويس يا ابنى طمنى
معتز : انا كويس يا ماما ...فهد قرب شوية
فهد قرب
معتز بيوشوش فهد
فهد ضحك : طب يا جماعة ممكن تطلعوا شوية لانه محرج منكم شوية
خرجوا معتز كان عايز يعمل حمام و مكسوف منهم فهد ساعده فهد كان هيخرج علشان يدخل اهل معتز
معتز : فهد عايز اسالك حاجة
فهد : قول
معتز : هى ديه المستشفى اللى فيها ملك
فهد : ايوة بس انت عرفت منين
معتز : ملكش دعوة و قولهم معتز عايز ينام و روحهم مش عايز ابهدلهم معايا
فهد : مش مطمنلك ماشى
فعلا اهل معتز ماشوا
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
فهد : ما تيجى ندخل للدكتورة هنا نطمن عليكى
ندى بتوتر : لاء بلاش يلا نروح
فهد : مالك قلقتى ليه احنا هنطمن عليكى و دخل ندى للدكتورة و كشفت عليها و قالت إنها كويسة جدا
فهد : حضرتك متأكدة انها كويسة و قالها الكلام اللى دكتورة قالته له قبل كده
الدكتورة : أسبوعين ايه لاء ديه سليمة و مفيش اى مشكلة
فهد فى العربية
فهد : انا كنت شاكك فى الدكتورة ديه من الاول
ندى : .........
فهد : مش بتتكلمى يعنى
ندى بقلق من اللى جاى : لاء عادى
عند معتز طلب مدير المستشفى
معتز اتفق معاه أن ملك تكون هى الممرضة
الوحيدة اللى تهتم بالحالة بتاعته و محدش غيرها و ميكونش عندها حالة غيره و دفع للمدير كتير علشان يوافق على طلبه
المدير بلغها بكده
ملك : يعنى ايه مش فاهمة انا بشتغل فى المستشفى مش عنده
المدير : لو مش هتنفذى هتتطردى و بعدين ده من أهم المرضى اللى عندنا و بعدين هو فى حاجة يا آنسة ملك تمنعك انك تهتمى باستاذ معتز
ملك بتظهر ان مفيش حاجة : لاء عادى انا بس استغربت من الطلب
مدير : طب يلا على شغلك
ملك دخلت لمعتز و بدأت تقيس له النبض و تشوف درجة حرارته و إلى ما ذلك و خلصت و جت تخرج
معتز : انتى رايحة فين
ملك : خلصت لحضرتك و ورايا شغل
معتز : شغل ايه اظن انى انا شغلك بس يبقى انتى رايحة فين
ملك : اظن انى عملت اللازم لحضرتك و المفروض ترتاح مش اكتر
معتز : انا عايز اغير هدومى تعالى غيرهالى
ملك : لاء حضرتك فاهم غلط انا مش بغير لحد انا هنده لحد من الممرضين الرجالة يساعد حضرتك
معتز : لاء انتى مش ممرضتى الخاصة يبقى انتى اللى تساعدنى يا اما نجيب مديرك يشوف الموضوع ده
ملك بغيظ : خلاص يا فندم هساعد حضرتك
ملك بدأت تلبسه و ظهر أمامها عارى الصدر ملك اتكسفت و لفت وشها و معتز فجاة شدها من وسط*ها علشان تقرب
ملك راحت ض*ربت معتز قلم و كأنها كانت عايزة تديله القل*م ده من فترة : انت ازاى تجرأ و تمسكنى كده و جت تخرج معتز مسكها من اديها
معتز : انا اسف يا ملك مكنش قصدى كملى و انا اسف أنا بس كنت عايزك تقربى علشان انتى بعيدة و مش عارفة تعملى حاجة كده
ملك مش طايقة انها تبقى معه فى نفس الأوضة بس مضطرة و بدأت تغير لمعتز
ملك: عايز حاجة تانى حضرتك ساعة و معاد الدوا التانى مع الغدا اقدر أمشى
معتز : ملك انا عايز اتكلم معاكى و بعدين انتى بتتكلمى رسمى كده ليه
ملك : مش فاهمة حضرتك انت مريض و انا ممرضة المفروض اكلم حضرتك ازاى
معتز : لاء يا ملك انتى خطبتى و هتبقى مراتى
ملك : لاء حضرتك تقربيا غلطان احنا مفيش حاجة من ديه و اظن انك محتاج ترتاح و أعصابك تعبانة شوية و ملك جت تخرج
معتز حاول يقوم و لكنه عاجز عن ذلك و كان يقع
ملك بخضة : معتز انت بتعمل ايه انت تعبان و عايز تستريح
معتز : انا مش هستريح غير لما تقعدى و تتكلمي معايا
ملك بمسايسة له : طب انا مش جاهزة للكلام دلوقتى ممكن تدينى فترة و نشوف موضوع نكلم ده
معتز : ماشى يا ملك
ندى و فهد
فهد : انا مش مصدق و راح شدها له
ندى بتوتر و قلق : فهد انا عايزة اقولك حاجة
فهد : مالك يا ندى فى ايه
ندى : فهد انا اللى قولت للدكتورة تقولك كده
فهد : ايه طب ليه انتى
مش عايزانى اقرب*لك
ندى بدموع : فهد انا كنت خايفة منك يوميها و ...
فهد بمقاطعة : و قولتى تربينى شوية صح
ندى : لاء يا فهد بس
انت كنت ساعتها بتتعامل معايا بعصبية و كنت قاسي اوى و انا خوفت
فهد : انتى لسه خايفة منى
ندى :.......
فهد : ردى انتى خايفة منى دلوقتى و مش عايزة اقر*بلك قوليلى انك رفضانى
ندى : لاء يا فهد بس انا كنت عايزة وقت و انا لو مكنتش عملت كده كنت هتعمل كده و انا مش مستعدة نفسيا
فهد : انتى ليه مقولتليش انا كنت هتفهم موقفك للدرجادى خوفت منى طب انا وعدتك انى مش هغصبك على حاجة
ندى : فهد انا عارفة انا اطمنتلك بعدها بس
فهد : بس ايه كنتى بتحبى تشوفينى و انا بتعذ*ب ببعدك عنى
ندى : فهد انا اسفة
فهد جلس و كان حزين : متعتذريش على حاجة يا ندى انتى مغلطيش انا اللى ممكن اكون تقيل عليكى و انتى مش
حابة معايا كده انا كان نفسى تكونى بتبدلينى نفس المشاعر بس خلاص انا مش هقرب*لك لو انتى مش عايزة
ندى : يا فهد انت فهمت غلط انا مش رفضاك و لا بحب اشوف بتتع*ذب زى
و كملت بدون قصد و بحب كده معاك جدا انا بس كنت خايفة و انت طمنتنى بس كده
و كملت بهزار قوم بقى من قدامى بدل ما اتهور و انت قمر كده
فهد بابتسامة : بجد
ندى : بجد ايه ؟
فهد : انك هتتهورى و عايزانى
ندى وشها احمر جدا : ه 😳😳😳
فهد قرب اكتر من ندى : مش انتى قولتى انك مش رفضانى انا قدامك اهو
فهد : لو مقر*بتليش دلوقتى هفهم انك رفضانى كزوج ليكى
ندى : ايه لاء
فهد : طب اثبتى
ندى قربت من شافي*فه و قبلته بجهل
فهد انبسطت و بمشاكسة : مش كده
ندى : اومال
فهد شالها و بيطلع الأوضة: انا هقولك
ندى بدلع : فهد لاء
فهد : ده انا بقالى اسبوع بغلى و محدش حاسس
و نسيبهم مع بعض شوية
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
بعد ساعة عند معتز
ملك دخلت و معها الغدا و ادته الدوا و ماشية
معتز : رايحة فين
ملك : هسيب حضرتك تاكل
معتز : ايه حضرتك اللى بتقوليها من الصبح ديه نادينى بأسمى
و بعدين انا هاكل ازاى انا مش بعرف اكل بايدى الشمال
ملك قعدت و بدأت تأكله
معتز مبسوط اوى : انا لو حد كان قالى انى لما اعمل الحادثة هتاكلينى بيدك و تهتمى بيا انا كنت عملتها من زمان
ملك بدون قصد : بعد الشر عليك أن شاء الله تخف و تبقى كويس
معتز : انتى كنتى فى الأوضة الصبح
ملك : ايه انت كنت صاحى لاء لاء مدخلتش
معتز : بطلى انا كنت عارف انه مش بهلوس و انك كنتى خايفة عليا
ملك : لاء انا مكنتش هنا الصبح و مش بخاف عليك و بعدين انت بنسبالى حالة مش اكتر و انا بشفق عليها
معتز فجاة وقف اكل : انا مش عايز اطفح و شكرا لعطفك
ملك : انا مش قصدى انا التعبير خانى و انت لازم تاكل علشان الدوا انت ماكلتش حاجة
معتز : عايزانى اكل اتكلمى معايا فى موضوعنا
ملك : احنا مفي
ما بينا مواضيع اصلا يا معتز
معتز : خلاص خدى الاكل مش هاكل
ملك : لاء لازم تاكل علشان صحتك
معتز : ملكيش دعوة ان شاء الله اموت طالما مش راضية تدينى فرصة اكلمك معاكى
ملك : عايز تتكلم فى ايه يا معتز بس و انت بتتكلم تاكل موافق
معتز بفرحة : موافق و بدا ياكل
معتز : ممكن تخلينى افهمك انا عارف انى غلطان و حيو*ان و اى
حاجة عايزة تقوليها بس انا عايز تدينى فرصة اخيرة
اثبت فيها انى كويسة و ان اللى حصل ده مكنتش
غير غلطة و مش هتتكرر و انا مش عايز حد
غيرك انا عملت الحادثة ديه علشان كنت قاعد افكر
فيكى و ندمان انى عملت
كده انا رفضت ميرا و كمان بطلت اسهر بره و بقيت ماشى عدل
ملك : طب ده كويس لنفسك انا مالى و بعدين انا اديتك فرصة عملت بيها ايه
معتز : بالله عليكى ادينى فرصة و كمان انا
مستعد لأى حاجة تطلبيها انا اكتشفت انى
مكنتش مقدر نعمة وجودك فى حياتى يا ملك و ربنا جبلك حقك فيا أدام عينك اهو
ملك : اولا انا اكيد مش شمتانة فيك يا معتز بالعكس انا عايزاك تخف و تبقى كويس
معتز : انا عارف قولتى ايه هتدينى فرصة
ملك : ..........