حور : انا مش بنت
قاسم بغضب : ايه
حور : ايوة يا قاسم انا بحب حد تانى و عمرى ما حبيتك
قاسم ضر*بها بالقلم : بقى بتخو'نينى انا يا بنت ال 🤬🤬🤬
حور : انا مش بطيقك يا قاسم بكر*هك
قاسم : علشان كده مكنتيش عايزة تتجوزى و بترفضى مش علشانى
حور : انت موهوم يا قاسم
قاسم : والله لتشوفى منى ايام سودة
قاسم جيه يقرب منها
حور : ابعد عنى انا مش عايزك
قاسم : و عايزه هو بقى
حور : ايوة انا حرة ملكش دعوة
قاسم : نعم يا رو*ح ام*ك
حور : ابعد عنى ابعد عنى
قاسم خرج من الغرفة بغضب
حور قعدت تعيط
حور لنفسها : انا ليه قولت كده بس كويس كده هو مش هيقربلى كنت
عايزة اك*سرك يا قاسم زى ما ك*سرت قلبى انا مش عارفة لسه ازاى بحبك بعد كل ده
قاسم نزل و خرج بغضب
حور دخلت أوضة و شالت مريم
لقيت مريم سخنة نار
حور لبست و شالت مريم و سيف فى ايديها و راحت المستشفى
حور راحت المستشفى
خرج دكتور حسن من غرفة الكشف بغضب
(حسن : دكتور عنده ٢٨ سنة عازب و وسيم )
حسن : ايه الإهمال ده البنت جالها تسمم من اللبن الصناعي انتى ليه مش بترضعى طبيعى
حور لسه هتتكلم
حسن بمقاطعة : طبعا خايفة على شكلك و مش مهم البنت ده انتى ام مهملة
حور بانفعال : يا دكتور افهمنى انا خالة البنت اللى جوه ديه والدتها توفت
حسن : انا اسف يا أستاذة
حور : هى عاملة ايه دلوقتى
حسن : هى دلوقتى كويسة و اسف انى فهمت غلط
حور : حصل خير
حور رجعت بمريم
قاسم رجع بليل
سارة : شوفت يا قاسم اللى اسمها حور خرجت فى نص اليوم و ياعلم راحت فين
قاسم طلع بغضب الأوضة
قاسم بغضب: حوووور
حور : فى ايه يا قاسم
قاسم : روحتى تقبليه يا زبا*لة
حور : اقابل مين
قاسم : انتى خرجتى انهاردة
حور : ايوة مريم كانت تعبانة
قاسم : بتكد*بى عليا يا حور
حور : والله لاء
قاسم قرب منها برغ*بة : انتى يا حور كنتى ملكى انا بس دلوقتى انا هخليكى تتمنى المو*ت يا حور
حور بخوف : قاسم ابعد عنى
قاسم قرب منها و مفقش غير لما اتأكد أن حور كانت بنت
قاسم باستغراب : طب ازاى
حور بعيط و بتغطى نفسها : ابعد عنى يا قاسم
قاسم : انتى ازاى بنت اومال ايه كلام الصبح ده
حور : انت غبى يا قاسم
قاسم : حور انا
حور : انا عايزة اطلق ولو مش هطلقنى هخلعك يا قاسم
قاسم : .....