الفصل الحادي عشر
بقلم ندي احمد
عاصى : قولتلك بلاش الجوازة ديه .... بقولك ديه رخي*صة ....
. ديه بقرشين تتباع .... هرميها بقولك
فيروز سمعت الكلام ده و قلبها انك*سر
و كان عاصى بيكلم واحد صاحبه اتجوز رقا*صة
فيروز نزلت و قعد ياكل و هى ماكلتش
عاصى : فيروز انتى مش بتاكلى ليه
فيروز : لاء عادى باكل
عاصى : انا ناوى بما انك اخدتى الاجازة، نسافر نغير جو ايه رايك
فيروز بفرحة طفولية : نسافر بجد
عاصى : ايوة يا روزتى جهزى نفسك بكرة
فيروز : بس هو ايه المناسبة
عاصى : بمناسبة انك طول السنة كنتى بتذاكري و مجتهدة
فيروز : شكرا يا ابيه انا طلعة انام
عاصى : طب ما تقعدى معايا شوية لسه بدرى
فيروز بابتسامة خفيفة و قعدت رغم ان جواها
منهارة و عايزة تقول كلام كتير بس بتحاول
تتماسك علشان تمشى الصبح من غير ما يعرف
عاصى : شوفتى عارفة طارق صحبى اتجوز
رقا*صة كنت لسه بكلمه و بحذره منها
فيروز : انت كنت بتكلمه دلوقتى
عاصى : ايوة قافل معه قبل ما نتعشى
فيروز عنيها لمعت من الفرحة انه مكنش يقصدها
فيروز : ايه رايك نعمل فشار و نتفرج على فيلم سوا
عاصى : بجد هتسهرى
فيروز بفرحة : ايوة
عاصى : ماشى تعالى نعمل الفشار سوا
دخل المطبخ معها
و هى وقفة مستنية الفشار يخلص
فيروز : ابيه هو انت ليه متجوزتش كل ده
عاصى : نعم و انا ايه دلوقتى
فيروز : اقصد جواز بجد يعنى
عاصى : ملكتش حد مناسب و على فكرة جوازنا ده بجد
فيروز : لاء مظنش
عاصى : ليه بتقولى كده
فيروز : يعنى احنا اتجوزنا اصلا علشان كلام الناس و اصلا ابيه هاشم هو اللى أصر على الجوازة و انك يعنى مكنتش موافق
عاصى : مين اللى مكنش موافق مين الأهبل اللى قالك الكلام ده و هاشم مين اللى أصر و كمل هو
بيقرب منها اكتر ..... على فكرة بقى انا كنت عايز الجوازة ديه اوى كمان و انا اتجوزتك علشان ....
فيروز حطت ايديها على بقه
فيروز : متقولهاش لو مش حاسس مش لازم تقولها مش عايزاك تجبر بخاطرى
عاصى : اجبر ايه انا لو مش حاسس مش هتجوزك يا روز ... انا بحبك
تليفون من هاشم
عاصى : خير
هاشم : الحق فى مصيبة
عاصى : فى ايه
هاشم : حد بلغ انك متجوز قاصر