رواية بيت_السلطان
الفصل الرابع_عشر
بقلمى منار مجدى
حلا بدموع:نادر ناااادر روحت فين.
وليد:أهدى يا حلا هنلقيه
حلا بدموع:مش هستحمل يضيع منى يا وليد مش هستحمل.
نادر الصغير ونادر الكبير شايله:مامى.
نادر الكبير بابتسامه:هى ديه.
حلا راحت واخدته بسرعه:انت أخدته ليه.
نادر:انا لا بس هو خرج ورايا و.
حلا بغضب:متلمسهوش تانى سامع.
نادر الصغير:مامى .
حلا بدموع:نادر مش هتبعد عنى.
نادر الكبير: أهدى انا مش هخطفه يعنى.
حلا بنرفزه:اخرس خالص مش عايزه اسمع صوتك حتى
وليد:أهدى يا حلا.
حلا بعياط:عايز ياخده عايزه ياخده منى
نادر:هاخده ليه يا مدام انتى فى حاجه فى دماغك
حلا:انت إلى فى حاجه فى دماغك مش انا انسان عنده انفصام فى الشخصيه.
لفت حلا عشان تمشى.
وليد وقف قدامها:حلا حلا عشان خاطرى.
حلا:وليد ابعد عن طريقى دلوقتى وسيبنى لوحدى.
وليد:مش هيحصل.
حلا:يبقا هتضرب.
وليد ابتسم:اهون عليكى.
مريم:حلا ارجوكى عشان زينه.
زينه:ايوه يا ابله خليكى.
حلا اتنهدت وبصيت لنادر الصغير.
نادر حضنها:مامى.
حلا ابتسمت:مش تبعد عنى.
نادر:حاضر.
حلا لفت لنادر الكبير:وانت خليك بعيد عنى وعن ابنى احسنلك.
مشيت وهو بيبصلها بصدمه.
مريم بضحك:من رأيى تسمع الكلام عشان لو اتهورت هتتعور جامد يعينى
ياسين:اسمع كلامها.
مشيو وسابوه.
كريمه:انتى بقا نظام شغلك ايه.
حلا:انا مش بروح حته من غير ابن. ده اول حاجه ثانيا مش بحب حد يقولى اعمل ايه ومعملش ايه انا عارفه شغلى كويس ثالثا هبقا موجوده من بدرى لحد المغرب مع المريض لحد ما نشوف استجابه المريض.
كريمه:بالنسبه للفلوس.
حلا:مش عايزه حاجه من عيلتكم غير انكم تبعدو عن حياتى انا بس نعتبر انى بساعد حد صديقى انا مدينه لوليد بكتير هعتبره رد جميل غير كده مش عايزه حاجه.
كريمه:انتى ليه كاره العيله كده.
حلا ابتسمت بإنكسار:عن أذنك.
الجو كان احتفالى وحلا راحت عشان تتكلم مع الجد.
وليد:جدو بقا أنا متأكد أنه هيستجيب للعلاج بسرعه.
حلا:هو القر ده إلى جايبنا ورا.
حامد بضحك:اه حسود اوى وليد.
نادر الصغير اتاوب ودعك عينيه.
حامد كان مركز معاه ومع حركاته.
حلا شالته: تعبت.
نادر هز رأسه وهو بيدعك عينيه:لا.
حلا ابتسمت:كداب كبير .
نادر نام على كتفها وهو بيضحك
حامد:شبه نادر حفيدى اوى.
حلا ابتسمت بكسره:معلش الدم بقا.
حامد:قصدك ايه.
حلا:وله حاجه انا همشى دلوقتى بكره هجيلك عشان نبدأ العلاج
حامد:اه طيب.
وليد:هوصلك.
حلا:لا خليك عايزه افضل لوحدى.
مشيت حلا لوحدها كانت بتعيط.
حلا لنفسها:اتكلم معايا وله كأنه يعرفنى انسان بارد انا مضايقه ليه خلاص يا حلا انسى هو عاش حياته ومبسوط انتى كمان كملى عشان حتى ابنك ضهرك إلى مبقاش ليكى غيره خلاص.
نادر:مامى عيطى.
حلا ابتسمت:لا يا حبيبى مش بعيط انت صحيت.
نادر:اه عطسان.
حلا: ياخلاثى طب استنى.
نزلته وراحو بقاله جابو مايه وكيكه.
نادر باسها من خدها: احلى مامى.
حلا:حورتجى اوى
رجعو الميتم
تانى يوم لبست حلا
حلا لبسها اتغير خالص بقيت تلبس هوت شورتات وتشيرتات قصيره وشعرها على طول بقا مفرود وبقيت مهتمه بنفسها جدا غير الاول حتى تصرفاتها فيها حاجات اتغيرت من جواها وده الى بيحصل لما الإنسان ينصدم فى حد بيتغير جواه حاجات هو ميعرفهاش زى تصرفاته أسلوبه طريقته في التفكير كل حاجه بتتغير عشان كده بيقولو أن الحياه هى إلى بتعلم الصدمات بتعلم كل تجاربنا على قد ما بتوجعنا على قد ما بتعلمنا حاجات مهمه حاسه انى عميقه حبتين😂😂😂 نكمل
شالت نادر فى الشياله وخرجت لبيت السلطان.
وليد كان واقف مستنيها على الباب.
حلا:ديد واقف كده ليه.
وليد:عشان اقابلك.
حلا:يعم هتوه يعنى مانا قرده اهو.
وليد:طيب هاتى نادر.
حلا:لا ابنى مش هيتحرك من هنا.
وليد:ليه سيبيه يلعب
حلا:لا اسكت والا والله امشى
وليد.مسكها من قفاها:انتى ايه بتتلككى.
حلا:ايدك لتوحشك يا شبح
وليد ضحك:خدتى عليا اوى.
ياسين:ايه هتفضلو كده كتير.
حلا:قولو يا بنى مفيش زوق خالص نو دم نو احساس نو رز بلبن
وليد بضحك:ادخلى ياختى.
طلعت مع وليد
خرج نادر من اوضته وهو مضايق.
حلا بصيت ليه بإهتمام وكل تفكيرها هو ليه مضايق.
خرجت روزى وراه:يا حبيبى استنى
حلا ابتسمت ودمعت وبصيت لنادر ومشيت ايديها على شعره.
وليد مسك أيديها:يالا تعالى.
شدها ودخلو لحامد.
حلا اول ما دخلت مقدرتش تمسك دموعها اكتر.
وليد:ششش أهدى بس خدى نفسك.
حلا بعياط:انا تعبت انا عايزه امشى من هنا.
وليد:هتقدرى تتغلبى على الوجع ده انا واثق فيكى.
حلا:مش هقدر انا بقيت ضعيفه يا وليد مبقتش حلا بتاعت زمان مش مستحمله اشوفه مش مستحمله هو كان ليا كان هيبقى لينا عيله صغيره انا وهو وابننا ذنبه ايه ابنى ذنبه ايه يعيش من غيره ليه عمل معايا كده انا غلطت في ايه انا تعبت
حضنها وليد:ششششش مغلطتيش يا حلا انتى بس حبيت الشخص الغلط.
حلا:وليد انا عايزه امشى من هنا.
حامد:انتى لسه واصله حد ضايقك.
حلا:ها لا محدش بس انا مش مرتاحه.
حامد:اه عشان المكان لسه جديد وبعدين انتى مكنتيش كده الاول كنتى قويه ومفتريه ايه غيرك.
حلا ضحكت:الحياه غيرتنى الحياه كسرتنى.
حامد:لا لازم تبقى اقوى من كده.
بعد فتره كبيره.
وليد:يالا يا حلا الغدا.
حامد:تعالى يالا هناكل سوا تحت
حلا:انا مش جعانه.
وليد:حلا قدامى
حلا:مش عايزه.
وليد مسكها من قفاها:قدامى.
حلا:مش كده يا كبير.
وليد:لازم تواجهى يا حلا عشان تبقى احسن.
حلا اتنهدت:طيب خلاص سيبنى
شالت نادر ونزلت مع حامد ووليد.
روزى بصيت لها بإستغراب:ايه ده.
حلا ضحكت:اول مره تشوفى بنى أدمين وله ايه.
وليد ضحك
روزى:ايه قله الزوق ديه كمان الخدامين هيقعدو وياكلو معانا.
حلا:مش عاجبك قومى كلى معاهم.
وليد:اووووه قصف جبهه سداسى.
نادر:مامى يع.
حلا:عارفه يا حبيبى مضطرين عشان وليد بس.
نادر بضحك بص لوليد:ديد.
وليد شده من خده:ديد ديد اى حاجه منك سكره.
نادر الكبير قعد على السفره.
حلا وشها قلب.
روزى مسكت أيديه:حبيبى بقيت احسن.
نادر شد ايديه وهز رأسه.
حلا:يا محنو.
وليد كح
روزى:قولتى ايه
حلا:مقولتش انتى سمعتى حاجه.
روزى:ايوه سمعت.
حلا:يبقا قولت مش متأكدة.
حامد بضحك:انتى مشكله.
مريم:صباح الخير
ياسين: صباح الخير
حامد بضحك:تعالو.
مريم:ايه سر السعاده اكيد تأثير حلا مش كده.
وليد:اى مكان حلا فيه بيبقا سعيد
حلا:قرع قرع.
كريمه بزعيق:وبعدين كله فى اكله.
حلا بخضه لوليد:جراوايه بت وليد انت جايبنى اتسرع هنا.
وليد ضحك.
كريمه:وبعدين.
نادر الصغير:دين
الكل ضحك على كلامه وهو بيقلدها كله معادا روزى حتى كريمه ابتسمت.
بعد فتره الكل بياكل وحلا بتأكل نادر وهو بيحب يمسك الاكل من أيديها وياكل بإيديه زى نادر وهو صغير طبعا محدش يعرف غير نادر وحامد وكريمه وياسين والرابعه منتبهين.
ياسين:عارفه نادر الصغير شبه نادر الكبير اوى حتى بياكل زيه.
حامد:فعلا كأنى شايف حفيدى وهو بياكل قدامى.
كريمه بقيت مستغربه.
حلا:شبعت يا نادر.
نادر الكبير:ها.
حلا:اكيد مش انت يعنى هسألك ليه انا قصدى على ابنى ابنى لوحدى.
نادر ضيفةعينيه بعدم فهم.
نادر:مامى بعت.
حلا شديته من حدودها وباسته:بت خلاثى.
جت تقوم مسك وليد ايديها
حلا بصيت لوليد وبعدين لنادر ال ى ملامحه اتحولت لغضب.
وليد:بس انتى لسه مأكلتيش.
حلا:شبعت يا وليد سيبنى لو سمحت.
وليد؛لا لازم تاكلى
حلا:وليد
نادر بصوت عالى ونرفزه:قالتلك سيبها مسمعتش.
الكل بصيله بإستغراب.
روزى مسكت أيديه:وانت ايه مضايقك.
نادر بص لحلا وقام:انا شبعت.
مشى ودخل الحمام هو مش فاهم نفسه ليه اضايق.
عسل وشه وبص لنفسه فى المرايا شاف نفسه ببدله مع حلا.
غمض عينيه جامد ومسك رأسه بوجع
طلع سلسله من رقبته كانت عباره عن قلب من الفضه بيتفتح بس هو ميعرفش انه بيتفتح.
اتنهد ودخلها تانى تحت التشيرت وخرج.
عند حلا كانت قاعده سرحانه ونادر بيلعب قدامها.
حلا افتكرت لما كانت فى لبنان ونادر معاها.
حلا وهى حاضناه:هفضل حاسه انى فى حلم وممكن فى اى وقت اصحى ملقكش معايا
نادر وهو بيلعب فى شعرها ويضحك:طب اعمل ايه عشان تصدقى طيب
حلا قامت:لحظه لحظه.
قامت وقلعت سلسله ولبستها ليه:ديه هتأكدلى انى مش بحلم طول مانا شايفاها فى رقبتك هتأكد انى فى حقيقه.
نادر:قلب.
حلا:القلب ده معايا من ماما بابا قال إن ماما هى إلى لبسته ليا قبل ما تموت بص فيه من جوه حرفى (ح) وديه صوره ماما حلوه صح.
نادر:شبهك اوى.
حلا:انا شباها عارف محدش يعرف حاجه عن السلسله ديه غيرى انا وبابا ودلوقتي انت هتحافظ عليها مش كده انا متأكدة هتحافظ عليها زى ما هتحافظ على قلبى.
نادر باس راسها وحضنها.
حلا افتكرت كل ده عشان لمحتها فى رقبته.
فاقت لما نادر الكبير شال نادر الصغير وهو بيلعب معاه.
حلا قامت بسرعه وشديت نادر الصغير منه
نادر:ايه مشكلتك.
حلا:انت المشكلة قولتلك ابعد عن ابنى مبتفهمش.
نادر قرب منها بعصبية.
حلا:فاكر هخاف منك فوق وافتكر مين حلا وافتكر انا اقدر اعمل ايه.
جت تمشى مسكها من ايديها.
نادر:انتى مجنونه صح.
حلا شديت ايديها بدموع:اوعى ايديك واياك إياك انا بحذرك اوعى تلمسنى تانى.
نادر:انا مش فاهم ليه كارهانى كده.
حلا ابتسمت بكسره ودموعها مغرقه عينيها:كارهاك أما نكته اسمع انت مبقتش تفرق معايا خلاص جائز كنت الاول لكن دلوقتي لا
شالت نادر ومشيت.
وليد:حلا بقولك صح ايه ده مالك كنتى بتعيطى ليه.
حلا مسحت دموعها:تراب
وليد اتنهد وراح طبطب عليها
حلا بعياط:عارف إلى قاهرنى أنه بيتعامل كأنه اول مره يشوفنى.
حامد:عشان اول مره يشوفك فعلا.
حلا:لا يا جدو انت متعرفش بس انا وهو عدينا بكتير كان هيتباع أعضاءنا وهربنا كنا هنتاكل لحم وهربنا مرينا بكتير سوا مستحيل ينسى عارف لو نسى كان قلع السلسله بتاعتى بس هو لسه لابسها لسه فى رقبته هو بس بيعمل كده عشان محبنيش من الاول
حامد:حاولى عفهمى يا بنتى نادر فقد الزاكره من سنتين.
حلا بصدمه:ايه.
حامد:نادر من سنتين جدته قابلته فى لبنان فى حادثه كان نادر فاقد الزاكره اتجوز ورجع مصر بس نادر مش زى الاول بقا حاسس ان العيله كلها أعدائه اتغير.
حلا قعدت قدامه ومسكت أيده بأمل:يعنى هو سابنى عشان مش فاكرنى مش عشان مش بيحبنى
وليد شدها من دراعها:فوقى اتجوز فوقى بقا.
حلا عيطت فى حضن وليد.
وليد مسك وشها بين ايديه:حلا تتجوزينى.
حلا بصدمه:ها.
وليد:تتجوزينى
حامد:بس.
حلا:موافقه.
وليد ابتسم وحضنها:هتنسيه انا متأكد هتحبينى.
حلا بعياط:انا تعبت اوى .
وليد:خلاص وقت التعب خلص.
حامد:انا حاسس انكم بتتسرعو.
فى نفس الوقت فى اوضه نادر
نادر واقف بيبص من الشباك وهو سرحان
نادر لنفسه:حاسس انى اعرفها من زمان حاسس ان كان ليها مكانه فى قلبى كبيره بس مش فاكر مش فاكر حاجه يا ترى انتى مين يا حلا والطفل الصغير يا ترى اسمه زى أسمى صدفه وله لا بس هو شبهى اوى حتى التصرفات وملامح وشه شبهى حتى شعره هو ممكن يكون ابنى ومحدش يعرف غير حلا يمكن عشان كده هى كارهانى وزعلانه أو جايز انا موهوم وبتخيل حاجات غلط يا رب دلنى على الطريق الصح.
فجأة باب الحمام اتفتح وخرجت منه روزى بقميص نوم احمر ناري قصير مبرز لمفاتنها وبتضحك وبتقرب لنادر.
نادر لف وشه بضيق:قولتلك ميت مره مبحبش كده.
روزى مسكت كتفه ولفته ليها وهى بتقرب منه
نادر بصيلها اتخيل حلا إلى بتبتسم
روزى زقيته على السرير ووقعته وقلعت الروب الشفاف ونطيت عليه وهى بتفك زراير قميصه.
نادر افتكر احلى يوم في حياته لما كان مع حلا زق روزى بفرحه
نادر:افتكرت انا افتكرتها شكرا شكرا يا روزى.
قفل قميصه وخرج بفرحه
اول ما فتح الباب شاف حلا نازله مع وليد وهو شايل نادر
نادر:حلا.
كان لسه بيقفل قميصه.
خرجت روزى وراه وهى بتربط الروب:نادر.
حلا بصيت ليهم الاتنين وبصيت قدامها
وليد: يالا.
حلا:ايوه.
نادر راح بغضب ومسك ايديها:انا بنادى عليكى.
حلا بصيت لروزى وشديت ايديها منه بغضب: سيب إيدى بقا ملكش دعوه بيا ابعد عنى وعن حياتى خليك فى حياتك ومراتك.
لفت وشها ونزلت ورا وليد.
نادر اضايق واتعصب جدا.
روزى: نادر ليه سيبتنى.
نادر:ابعدى عنى بقا مبتفهميش كام مره قولتلك أما مش عايزك.
روزى:نادر انا مراتك.
نادر:للأسف مراتى وده انا مش حابه مش عايزك فى حياتى اصلا.
مشى وسابها.
روزى عيطت ودخلت حمام اوضتهم وغيرت وهى بتعيط وبتفتكر.
كريمه:هترجعى معايا ده اخر كلام.
روزى:هرجع ليه يا تيته لمين بصفتى ايه اصلا.
كريمه:حفيدتى.
روزى:غير شرعيه حفيده غير شرعيه ابنك جابنى من غير ما يتجوز امى واتخلى عنها وعنى مستحيل ارجع
كريمه:سامحيه يا بنتى كان غلطانه ارجوكى سامحيه هو مات خلاص انا هعوضك.
روزى:حتى لو رجعت هرجع بصفتى ايه بنت حرام.
كان نادر بيجيب ورد لحلا ومبسوط وبيعدى الطريق
فجأة روزى فرملت جامد بس ملحقتش.
روزى وهى بتمسح دموعها:يا ريتنى ما شوفتكش فى حياتى انت وعيله السلطان اكتر ناس أذونى فى حياتى يا ريتنى ما حبيتك.
وليد قدام الميتم: انتى كويسه
حلا هزيت راسها واخدت نادر:اه.
وليد مسك أيديها:حلا انا مش هتخلى عنك عارفه ليه.
حلا: ليه
وليد:عشان بحبك يا حلا عشان بحبك مستحيل اسيبك أو اتخلى عنك .
حلا ابتسمت: تصبح على خير يا وليد
وليد:قوليلى يا حبيبى.
حلا:وليد.
وليد:خلاص خلاص كله فى وقته حلو يا قمرى.
حلا: تصبح على خير يا وليد.
وليد:وانتى من اهل وليد.
حلا ابتسمت ودخلت الميتم.
نيمت نادر على السرير.
حلا:انت تستاهل يبقا عندك اي بحبك ليه اظلمك واعيشك من غير اب عارف انا مستحيل احب حد غير ابوك بس فى نفس الوقت مستحيل أجبره يتجوزنى ويعترف بيك وليد بيحبك زى ابنه بجد وليد طيب اه مش فى حلاوه ابوك بس طيب ابن ناس كويسين برضو هو عاش حياته وبقا عنده زوجه وعيله وليه احنا كمان ميبقاش لينا عيله صغيره دافيه.
نامت جمبه: انا اسفه يا حبيبى كل ده بسببى انا اختارت غلط بسببى انت وحيد بس متقلقش انا هصحح غلطى انا اسفه اوى.
حضنته
#بيت_السلطان
#البارت_الخامس_عشر
بقلمى منار مجدى
تانى يوم صحيت الفجر لما حسيت بنادر تعبان على ايديها وسخن قامت بسرعه وبقيت تعمله كمدات وتغيرله هدومه وحميته ورا على دوا للسخونيه واديته وفضلت تعمله كمدات لحد ما حرارته نزلت وغفت جمبه لتانى يوم.
صحيت على ايديه الصغيره على وشها:مامى
صحيت حلا وبصيتله:قلب مامى انت كويس وله لسه تعبان.
نادر:جان مامى جان.
حلا:يخبر جعان ثوانى والأكل هيتعمل
شالته ودخلت مطبخ الميتم وعملتله لسان عصفور واكلته أحد ما شبع واديته الدوا ولبسته ومشيت.
نادر كان حاضنها جامد.
حلا: نادر حبيبى انت كويس يا بابا.
نادر:نام.
حلا ابتسمت:طيب نام.
نادر من التعب كان ماسك فى حلا ونايم
وصلت بيت السلطان
حامد:صباح الخير يا حلا عامله ايه
حلا: الحمدلله كويسه.
كريمه:اتأخرتى انهارده.
حلا:معلش ظروف ابنى تعبان غصب عنى.
كريمه هزيت راسها ومشيت
وليد بابتسامه:حلا عرفت انك جيتى.
حلا:لا محصلش انا فين
وليد ضحك:ألشك بقا رخم اوي ايه ده ماله نادر.
حلا:تعبان شويه.
وليد حط أيده على شعر نادر:مالك يا نادر تحب تنام شويه.
نادر بتعب: لا مامى
حلا:متخافش يا حبيبى مش هسيبك لوحدك.
وليد:ايه هتفضلى شايلاه طول النهار يعنى.
حلا:لو اضطررت لكده ده ابنى يا وليد مش لقياه فى كيس شيبسى.
وليد:انا بس خايف عليكى شكلك تعبانه
حلا:شويه صغيرين بس من قله النوم مانت عارف نادر لما بيتعب بيمسك فيا بزياده.
وليد اتنهد:عارف انه متعلق بيكى.
حامد خرج من الحمام:انا جاهز.
حلا شمرت بابتسامه:هنبدأ التمرين
وليد؛طيب نادر تعال لديد لحد ما ماما تخلص.
نادر بعياط وهو ماسك فى رقبتها:لا مامى .
حلا طبطبت عليه وهو فى الشياله على بطنها:خلاص يا وليد سيبه براحته تعبان الولد.
وليد:كده دلع اوفر .
حامد بضحك:الضنا غالى يابنى.
حلا:شايف الناس إلى بتفهم
وليد:انا غلطان ليكى
حلا ابتسمت: متغلطش تانى بقا.
بعد فتره كبيره كانو قعدو على السفره حلا بتلعب فى شعر نادر وهو نايم على صدرها بتعب.
حلا:تاكل.
نادر:لا.
حلا:طب نونو صغير.
نادر بعياط:لاااا.
حلا حضنته:خلاص خلاص مش هأكلك انا اسفه.
وليد:بس يا نادر لازم تاكل عشان تخف.
نادر هز رأسه:لا لا.
حلا:خلاص سيبه يا وليد.
قامت.
وليد:رايحه فين.
حلا: متقلقش هقعد فى الجنينه شويه عن أذنكم.
روزى قعدت على السفره: صباح الخير
الكل:صباح النور.
كانت عينيها بتدور على نادر لحد ما لمحته بيخرج الجنينه
اتنهدت وبصيت قدامها وبدأو يأكلو.
حلا كانت قاعده على الكرسى ونادر على بطنها وهى بتبص للسما
حلا:عارف ايه حصل للعصفوره إلى مأكلتش.
نادر:لا
حلا:وله انا مش عارفه انا بقول ايه اصلا ام هبله بقا انا اسفه يا نادر انا عارفه انى ام مهمله بس بحاول والله عمر ما كان عندى ام معرفش انا بعمل صح وله لا انت كنت تستاهل ام احسن منى.
نادر حضنها:مامى
حلا ابتسمت:روح روح مامى من جوه ياااه عارف مامى بتاعتك بتغسلنى من جوايا بقولك ايه مش هتاكل.
نادر ضحك بتعب وهو بيكح:مامى .
حلا:قفشتنى طيب وبعدين كده هتتعب اكتر لازم تاكل طب ايه رأيك اعملك لسان عصفور زى الصبح مش انت بتحبه
نادر: جان لا.
حلا:جعان لا ايه بس طيب والدوا.
نادر الكبير:المفروض انك كده بتقنعيه.
حلا بصيت للفراغ بزهق قامت وجت تمشى مسك نادر ايديها
حلا وهى بتكز على سنانها بغضب:سيب إيدى.
نادر ابتسم ليها وبص لنادر:بتحب الشوكولاته.
نادر قام وبص لحلا وهو تعبان:مامى لاته.
حلا بغضب:انت بتشبطه ليه مينفعش يأكلها هيسخن.
نادر:انتى إلى خلاكى ام ظلمك .
حلا:ربنا يسامحه.
نادر:عايز شوكولاته هنتفق اتفاق تاكل وتاخد الدوا وبعدين الشوكولاته تمام.
نادر الصغير بعياط:لاته.
حلا حضنته:بس با حبيبى متعيطش حاضر حاضر هجيبلك إلى انت عايزه.
نادر وقفها قبل ما تحط ايديها فى جيبها واخد منها نادر رفعه .
نادر:ايه ده ايه ده
نادر بصيله بخوف وفضول
نادر:ايه الجمال ده كله والخدود الحمرا ديه .
نادر اتكسف وضحك حلا ابتسمت.
نادر اخده ودخل المطبخ وحطه على الرخامه
نادر:امممم تاكل ايه بقا.
نادر:عصفور.
حلا ابتسمت
نادر:ثوانى
حلا راحت عند نادر الصغير وحضنته: قلب مامى من جوه.
نادر مسك فيها وفضل ساند رأسه عليها
بعد فتره
نادر: الاكل جاهز يا صغنن.
حلا:يالا يا حبيبى الاكل
نادر بق واقف ماسك الطبق وحلا بتاخد منه معلقه معلقه وتأكل نادر
بعد فتره
نادر:بعت بعت مامى.
حلا:طب اخر واحده
نادر أخدها وعيط:بعت.
حلا باسته من خده:خلاص كفايه متزعلش.
نادر الكبير كان مبسوط جدا
حلا طلعت من شنطتها الدوا بتاع نادر واديتهوله.
نادر: يع وحسه
حلا:ايه ده بجد اخر مره ناخده المره الجايه هنجيب واحد احلى.
نادر:روله
حلا بضحك:بالفراوله حاضر.
شالته وكانت ماشيه بس
نادر:هو ابنى صح.
حلا:لا ابنى لوحدى.
نادر بضحك:تكاثر ذاتى يعنى وله ايه.
حلا ضحكت بسخرية:مضحك اوى.
نادر وقف قدامها:يعنى ابنى.
حلا:حتى لو ابنك فكرك هسيبه ليك انسى مش هتعرف تقرب منه.
نادر:هتحرمينى من ابنى الوحيد.
حلا:ابنك الوحيد انت فاكر انك عشان أبوه تقدر تقرب منه لا اسمع من ساعه ما نادر اتولد وانا ليه ام واب هو مش محتاجك.
نادر:اى طفل بيبقا محتاج اب.
حلا:انا هتجوز وهيبقا ليه اب كويس ميتخلاش عنه.
نادر:مش هتخلى عنكم انا عمرى ما اتخليت عنكم ده كان غصب عني.
حلا بعقلنيه:اسمع يا نادر إلى حصل حصل ومحدش هيعرف يغيره انت كملت حياتك واتجوزت سيبنى انا كمان اكمل حياتى عشان ابنى.
نادر: انا مش بقولك متكمليش انا بقولك كمليها بس معايا حلا انا انا كنت ضايع من غيرك.
حلا دمعت قالت لنفسها وهى مغمضه عينيها:متضعفيش يا حلا متضعفيش خليكى قويه اثبتى على موقفك.
فتحت حلا عينيها اتفاجأت بنادر وهو بيطبع شفايفه على شفايفها جامد وبيشدها من وسطها ليه.
حلا كانت بتزقه من كتفه براحه عشان نادر إلى نايم
بس نادر الكبير عنيد مسبهاش غير لما سمع صوت جاى.
بعد عنها وهو بينهج وبيمسح بقه وبيبتسم
وليد دخل:حلا كنت بدور عليكى فى ايه.
وقف وليد مستغرب وحلا مبرقه لنادر ونادر بيمشى بضهره ومبتسم بعدين لف وشه ومشى.
وليد:مالك يا حلا ايه حصل.
حلا بصوت واطي:الواطى الحيوان المتجوز الرخيص.
وليد: بتقولى ايه.
حلا لوليد:انت هتتجوزنى امتى.
وليد بابتسامه: دلوقتى لو عايزه.
حلا:لا كده قريب اوى خليها لما نادر يخف.
وليد بابتسامه:هيخف امتى بقا.
حلا وهى بتبص للفراغ:قريب قريب اوى
عدى اسبوع ونادر مش بيبطل يقرب من حلا
وحلا بتحاول تبعد عنه قدر المستطاع.
نادر:لقيتك
حلا بنرفز:انت مش متجوز جاى وريا ليه رخامه وخلاص قولتلك انا هتجوز غيرك خلصنا بقا.
نادر شدها من وسطها وقربها بابتسامه:مش هيحصل.
حلا:لا هيحصل مش بمزاجك هو.
نادر:امال بمزاج مين مزاجك مثلا.
حلا:عارف انت شكلك وحشك الضرب بتاع زمان.
نادر:انا وحشنى كل حاجه بتاعت زمان.
حلا داست على رجله جامد:عشان ميوحشكش حاجه.
نادر ابتسم بوجع وقربها من وسطها اكتر:برضو واحشانى.
حلا:انت متعبتش بقا.
نادر:لا متعبتش.
حلا:بس انا تعبت تعبت انى لوحدى تعبت أن ابنى يبقا أبوه عايش وهو عايش زى اليتيم تعبت لما اشوف واحده غيرى مراتك تعبت تعبت جامد خلاص مبقتش قادره استحمل خلاص.
نادر:حلا بجد انا كان غصب عني انا اسف بس ادينى فرصه اصلح علاقتنا.
حلا ابتسمت بكسره:علاقتنا علاقتنا من اولها غلط ازاى تصلح حاجه كانت غلط من الاول ا نا كنت بحلم وفوقت بكابوس علاقتنا إلى بتتكلم عنها ديه لازم تتقفل بقا عشان احنا الاتنين نقدر نكمل حياتنا من غير تعب اكتر .
حضنها نادر:لا لا يا حلا ارجوكى متسبنيش عشان خاطرى لا طب عشان خاطر ابننا .
حلا زقته:انا بعمل كده عشان خاطر ابننا عشان يعيش حياه احسن.
مشيت وسابته.
كانت رايحه لحامد ونادر الأوضه لما تليفونها رن.
ابتسمت وهى بتفتح الكاميرا:جينا وحشتينى اوى.
جينا:ولك كدابه كيف وحشتك انا وكيف ما اتصلت ولك حيوانه.
حلا:ياله يا واطيه.
جينا بضحك:اصلا انا ما اتصلت مشانك انا بدى شوف إلى يؤبرنى نادر.
حلا:لحظه
دخلت الأوضه بضهرها: شوفى اهو نادر وجدو حامد وايه ده بصى وليد كمان .
جينا:اهلين كلكم.
نادر:جينا.
جينا:لك تؤبر عمرى كيفك يا عمرى.
حلا:قولها امنيح.
نادر:ايح.
حلا بضحك:هو ايح وانتى .
جينا ضحكت:انا كمان ايحه.
حلا ضحكت:اخ لو تعرفى انتى بتقولى ايه اه.
وليد بضحك:جينا ايه الاخبار عندك.
جينا:عنب.
حلا:شوفت اخرت لما لبنانيه تقعد فتره مع مصريه ديه النتيجه.
وليد ضحك:على عامل ايه.
جينا:ايه كتير انيح صحيح حلا بتعرفى حد اسمه الشيخ مسعود.
حلا:لا محصلش ده بتاع جلب الحبيب ورد المطلقه
جينا ضربت جبهتها:لا لا.
وليد:مين الشيخ ده.
جينا:كنا أنا وعلى بنعلق صوره لنادر كيف وعدناكى وقابلناه وما بتصدقى شو عطانا.
حلا:ايه.
جينا طلعت قسيمه جواز:هى انتى متزوجه من نادر من سى سنتين.
حلا بصيت لوليد بصدمه:ايه ازاى.
جينا:الشيخ خبرنا انك بوقتها ما كنتى بوعيك وطلبت منه يزوجك من نادر لكن الشيخ رفض (ضحكت)لكن بصعوبه قدر يبعد عن شرك وزوجكم.
حلا:شرى ازاى يعنى.
جينا:كنتى بتهدديه بالسكين.
حلا بصدمه: ايه انتى اكيد بتهزرى.
جينا:كيف عم بمزح ومعى هالقسيمه هيك انتى متزوجه ناقص زوجك لا تقلقى أنا وعلى بندور فى كل مكان .
حلا:متدوريش يا جينا نادر هنا.
جينا بفرحه:عن جد لقيتيه.
حلا:هو مكنش ضايع انا إلى كنت ضايعه
جينا:شو رح تعملى.
حلا:وله حاجه هعتبر نفسى معرفش .
جينا:كيف.
حلا:يعنى وله كأنى سمعت منك حاجه انا لسه مش متجوزه.
جينا:بس حلا هيك ما بيصير.
حلا:والى حصل معايا كان صح.
جينا:ما بعرف شو قلك.
حلا:متتقوليش حاجه مفيش حاجه هتفرق دلوقتى.
جينا:اوكى بكلمك بعدين على وصل.
حلا ابتسمت:طيب سلميلى عليه مع السلامه.
قفلت حلا وبصيت لهم
وليد وحامد بيبصو بصدمه ليها.
حلا:فى ايه.
حامد:انتى متجوزه نادر حفيدى يعنى نادر ده يبقا ابن حفيدى
حلا:مكنش واضح وله ايه على العموم متتأملش كتير عشان انا مش هفضل مستنياه كتير.
وليد:هتعملى ايه يا حلا.
حلا:انت غيرت رأيك وله لسه عايز تتجوزنى
وليد:لا لسه بس لازم تتطلقى الاول .
حلا:هو ميعرفش انى مراته اصلا عشان يطلقنى ومحدش هيقوله (بصيت لحامد) مش كده.
حامد:بس يا بنتى مينفعش.
حلا:كان ينفع يسيبنى فى بلد غريبه لوحدى لا صح كان ينفع يسيبنى وانا حامل لا برضو انت متعرفش انا كنت عايشه لوحدى ازاى
وليد:انا هكلم المأذون بكره يجى نكتب الكتاب.
حلا:ايوه هيبقا احسن.
وليد مسك تليفونه وخرج يكلم المأذون
حامد:انا عارف انك عانيتى بس حفيدى كان غصب عنه برضو .
حلا:انا كمان غصب عنى.
حامد:بس تقدرى تلغى كل ده
حلا:واخلى ابنى عايش يتيم زى مانا عيشت لا مستحيل اى ام بتبقا عايزه حياه عيالها احسن من حياتها مش يبقا فى ايديا اوفرله حياه كويسه وانا اتصرف بأنانيه لمجرد انى لسه بحب.
حامد:مش عارف اقولك ايه.
حلا:متقولش خلاص.
الباب اتفتح جامد بغضب
نادر:مأذون ايه إلى هيكتب كتابك
حلا: ميخصكش.
نادر:يعنى ايه ميخصنيش انتى هتستهبلى.
حلا:ليه استهبل انا بعمل الصح.
نادر مسكها من دراعها جامد:انتى شايفه ده الصح.
حلا شديت ايديها منه:ايوه الصح انسى بقا قولتلك احنا كنا في حلم وخلاص صحينا الحلم خلص باح فهمت.
نادر:انتى إلى عايزه تسيبينى.
حلا ضحكت:اه فعلا انا إلى سيبتنى وانا بالفستان وانا برو إلى سيبتنى وانا حامل وكنت بلف حوالين نفسى عشان فاكره انك ضعت أو اتخطفت وانت عايش حياتك هنا ومتجوز وزى السمنه على العسل مفيش حد اتعذب غيرى.
نادر:افهمى بقا مكنش بإيدى ده كله
حلا:وله بإيدى الى بيحصل ابعد عنى خلاص.
وليد دخل:انا كلمته خلاص جاى بكره.
حلا ابتسمت:انا همشى بقا عشان اجهز.
وليد:هوصلك.
حلا شالت نادر:اوكى.
نادر:صدقينى يا حلا لو ده حصل انا اعرف اخد ابنى كويس.
حلا:حضانه ابنى معايا وانت اصلا ميحقلكش تتكلم معايا.
نادر:لا من حقى نادر ابنى من لحمى ودمى.
حلا:بنا محاكم يا نادر السلطان.
مشيت وسابته
حامد:متوصلش الدنيا لكده يا نادر.
نادر اول ما خرجت حلا قعد على ركبته فى الارض.
نادر بعياط:ازاى افهمها يا جدو انى انا كمان كنت بتعذب مش هى لوحدها.
حامد:اصبر يا ابنى وانا هساعدك تصلح كل حاجه.
نادر:بس ازاى يا جدو ازاى.
حامد: هقولك.
عند حلا
وليد:انتى كويسه.
حلا ابتسمت:اه ليه بتسأل
وليد:لسه بتحبيه
حلا:انت عارف انه مش بإيدى
وليد بتنهيده:عارف.
حلا:وليد انا مش عايزه افرض نفسى عليك لو مش هتستحملنى يبقا بلاها من دلوقتى خلينى اسافر احسن.
وليد:لو مكنتش هستحملك مكنتش طلبت اتجوزك يا حلا.
حلا:يمكن بتعمل كده عشان حاسس بمسئوليةمن ناحيه صدقتنا
وليد:لا يا حلا انا مطلبتش اتجوزك عشان صدقتنا.
حلا:يبقا صعبت عليك.
وليد:برضو لا.
وقفت حلا بإستغراب: امال ليه.
وليد:لسه مش فاهمه برضو.
حلا بضيق عين:لا فهمنى لو سمحت.
وليد:عشان بحبك يا حلا.
ضحكت حلا جامد:نكته بايخه على فكره.
وليد برفع حاجب
حلا:احم مش بتهزر.
وليد:لا.
حلا:ديه هبت منك على الاخر حبتى ازاى انا فيا ايه اصلا بتحب
وليد:كل حاجه فيكى حبيتها جنانك ضحكك حنيتك.
حلا بصدمه:انا مش كده العكس انا متهوره وجريئة مش بفكر في كلامى قبل ما بقوله ايديا سبقانى وبضرب اى حد انت فاهمنى غلط خالص.
وليد بضحك:لا فاهمك صح انتى إلى مش شايفه غير عيوبك.
حلا اتنهدت:جايز عشان بلوم نفسى أن كل إلى بحبهم سابونى.
وليد:ده هيتغير يا حلا صدقينى هيتغير.
حلا ابتسمت وهى بتبص لنادر الصغير إلى نايم على بطنها:يا عالم هيتغير وله لا.
وليد:وصلنا اهو اجهزى بقا بكره هتبقى عروستى.
حلا ابتسمت:أن شاء الله.
مشى وليد ودخلت حلا الميتم ونامت جمب نادر وهى حاضناه.
حلا:مش هسمح لحد ياخدك منى يا ابنى انت ابنى انا وبس مش هظلمك يا حبيبى هتعيش زى اى طفل وسط أهل بيحبوك وليد بيحبك وانا هحاول اعيش معاه عشانك مش عارفه الى بعمله ده صح وله لا ياترى غلط وانا بظلمنا احنا التلاته وله صح لا صح مش كده انا بفكر صح (حضنتها جامد)انا بحبك اوى.