زواج عنيف
الفصل الحادي عشر
بقلمى منار مجدى
حلا وملك ونادر وحمزه كانو نايمين على الشط بيضحكو
حلا:بالله بقالنا كتير مخرجناش وانبسطنا كده
ملك:العيال اخدو كل وقتكم
نادر وهو بيقوم:بالظبط
حلا اتعدلت:بتقوم ليه
نادر مسك أيديها وقومها:عشان هنرقص
حلا:يا راجل.
نادر:يالا بقالنا كتير مرقصناش
ملك:وانا هشغلكم حته سونج تحفه
حلا:لا شغلى اغنيتنا
ملك:وانا بقا بشم على ضهر ايديا
حمزه بضحك:مكشوف عنك الحجاب
حلا ونادر بضحك:حب جنون.
ملك:قديمه اوى بس حلوه
حمزه:فى حاجات مش بتفقد قيمتها مع مرور الوقت
ملك:شغلتهالكم
نادر وحلا بقو يرقصو وملك وحمزه بيتفرجو عليهم
حمزه:لطاف اوى
ملك:فعلا عارف نادر اتعلم الرقص بس عشان يرقص مع حلا.
حمزه:بجد للدرجه ديه بيحبها.
ملك:ربنا يحفظهم
حمزه:تيجى نرقص احنا كمان
ملك ضحكت:انا بقا الى مش بعرف ارقص بلاش فضايح الله يسترك
حمزه بضحك شدها ورقصو سوا.
بعد فتره كبيره
حلا بنعاس:لا مش عايزه اروح
نادر شالها:انتى نمتى خلاص يالا سلام يا ملك.
ملك:باى خلى بالك منها
نادر:حاضر سلام يا حمزه مبسوط انى اتعرفت عليك
حمزه:وانا كمان
مشيو نادر وحلا
حمزه:طيبين اوى
ملك:عارفه انا صحابى كلهم قلبهم ابيض عشان كده انت بقيت صديقى وانا هساعدك تنقذ شركتك وبعدين نطلق ونشوف حياتك وتتجوز إلى بتحبها انت متعوده ببقا جدعه مع صحابى.
حمزه:يعنى انا بقيت صديقك
ملك:ايوه طبعا يالا نروح.
ركبو العربيه وكانو الاتنين مضايقين من فكره الطلاق ملك عرفت انها بتحبه بس هو مستحيل يحب واحده زيها هو بيحب البنات الى زى رغد لكن الى زى ملك لا .
أما حمزه فهو مضايق بس مش عارف ليه مش عايز يبعد عنها وفى نفس الوقت متأكد أنه مش بيحبها هى وبيحب رغد.
وصلو البيت
حمزه:وصلنا
ملك:هفك الانسه إلى جوه ديه ده لو كانت انسه
حمزه ضحك وهى راحت المخزن وفكتها
داليا:انا مش مسكت وهتندمى
ملك:بس يا ماما مش ناقصه صداع
مشيت ملك وسابتها تزعق مع نفسها كأنها هوا
دخلت ملك لقيت حمزه واقف بيتكلم مع جدهم
ملك:جدو
الجد:جهزتى نفسك
ملك:ليه اجهز نفسى مش خلاص
الجد:لا خلاص سافركم شئ مفروغ منه.
ملك:يعنى ايه
الجد:يعنى السفر لسه موجود انتو هتسافرو بكره أن شاء الله الصبح جهزى نفسك كويس عشان هنفضلو هناك على الأقل اسبوع
ملك:اسبوع كامل
الجد:ويمكن اكتر
ملك:بس يا جدو
الجد:خلاص انا خلصت كلامى تصبحو على خير
ملك بصيت لحمزه
حمزه هز رأسه بقله حيله
ملك بتنهيده:يالا
طلعت اوضتهم
ملك بقيت بأجهزة شنطتها
حمزه:مش هتحاولى تلغى السفريه ديه
ملك:لا كلام جدو بيمشى انت لو معترض روح قوله لوحدك وبعدين السفريه ديه هنقدر من خلالها نجيب ممولين للشركه إلى هنا ونخليها تنجح عشان انت كمان شركتك تقدر تنفذها فى الوقت المناسب وله انت رأيك ايه.
حمزه:اه انتى صح
ملك ابتسمت:طيب يالا جهز نفسك
وفعلا جهزو الشنط
حمزه:تفتكرى هنقدر.
ملك:طبعا هنقدر انا عند أول قاعده فى قاموسى هى أن الإنسان مينفعش يستهين بقدرات نفسه انا مش بستهين بقدراتى انت كمان متستهنش بقدراتك احم هتحس براحه نفسيه يعنى لو نجحت خير وبركه منجحتش متزعلش وحاول تانى فاهم اكيد مش فاهم مين بيفهمنى اصلا انا شخصيا مش بفهم نفسى.
قامت بضحك
حمزه بابتسامه:بس انا بفهمك
ملك بضيق عين:يا راجل.
حمزه ضحك وراح على الكنبه:اه صدقينى.
ملك نامت على السرير:الايام هتثبت تصبح على خير.
حمزه:وانتى من أهله.
ملك:هو مين
حمزه:ها
ملك بضحك:من اهل مين
حمزه:الشخص إلى يحبك ويقدرك
ملك بسخرية:يحبنى اه طيب
حمزه:مالك.
ملك:مفيش نام انت.
نامو وتانى يوم صحيت ملك بدرى جدا ولبست بسرعه
صحى حمزه:ملك لابسه بدرى اوى كده ليه لسه طايرتنا الساعه ١٠
ملك وهى بتلبس الكوتش بسرعه:لازم اودع حلا ونادر وكمان اطفال الميتم وريحانه لسه قدامى كتير سلام .
نزلت ملك بسرعه وحمزه قلق عشان الشمس لسه مطلعتش قام اخد جاكته ونزل وراها
وصلت الميتم
حسين:ملك !!
ملك جريت عليه:ايوه جيت اسلم عليكم قبل ما امشى.
حسين:هتمشى تروحى فين
ملك:عندى شغل ومش عارفه خرجت امتى
حسين: طيب تعالى
دخلت ملك اوضه الاطفال
مازن بنعاس:ديه ملك
ملك بضحك:لا شبحها
مازن بصراخ:ملاااااااك
نط عليه وقعت فى الارض
ملك:ايه يا ليثى الغباء ده يا جدع
حسين:معلش هو مازن من ساعت ما بقا بيغنى فى المسرح وهو اتجنن
ملك بضحك:لا هو مجنون من بدرى مش كده يا ليثى
مازن:ايوه صح الصح
حنين:مش عارفه انام منكم
ملك:بالله هتوحشينى يا سوسه
حنين نزلت وهى بتفرك عينيها وحضنها:وانتى اكتر انتى رايحه حته
ملك:اه للأسف مسافره لشغل
مازن:وهترجعى امتى
ملك:لسه مش عارفه
حنين:هتتاخرى يعنى
ملك:لا متقلقوش هرجعلكم على طول انا بس جيت اسلم عليكم واشوفكم قبل ما امشى
حسين:ملك ارجوكى متتأخريش زى حلا
ملك:لا مش هكمل سنتين بالكتير اوى هيبقا اسبوعين.
حسين:لو كترتى عن شهر مش هنكلمك تانى.
ملك:مش هتأخر عايزه حضن كبير دلوقتى.
اتلمو حواليها وحضنوها وهى قامت
ملك: دلوقتى همشى عشان ألحق اسلم على نادر وحلا.
مازن:متتأخريش
ملك باست راسه:مش هتاخر عايزه اشوفك فى التليفزيون على طول
مازن بابتسامه:هشرفك.
ملك:انت مشرفنى اصلا سلام.
مشيت ملك وبصيت ليهم بصه اخيره وركبت عربيتها واتحركت فى نفس اللحظه إلى حمزه وصل فيها لقتها ماشيه كمل وراها لحد ما وصلت لبيت السلطان
حلا نزلت بالروب وهى نايمه على نفسها:ملك فى ايه اتصلت ننزل بسرعه فى ايه انتى كويسه
ملك بضحك:اه كويسه يا عمنا يالى خاربها على الاله بس اما ارجع القيكى حامل استنينى لما اجى عشان امسكك تريقه كويس يا ارنوبه ماشى يالا هاتى حضن قبل ما امشى
حلا بعصبية:لحظه واحده لحظه واحده انتى رايحه فين.
ملك: ماشيه.
نادر:ماشيه رايحه فين انتى حد ضايقك حد زعلك لو فى حاجه ده بيتك برضو.
ملك:ايه ياعم حيلك انا بس مسافره مع حمزه سفيه شغل واحتمال تطول حبيت اشوفكم قبل ما امشى
حلا:ده حسين هيزعل اوى
ملك:انا لسه جايه من عندهم
حلا:حاولى متتأخريش.
نادر:انتى مسافره فين
ملك:ايطاليا انهارده الساعه ١٠
حلا:لسه الساعه ٦
نادر:حلو معانا اربع ساعات
حلا:حلوين اوى
نادر:ملك استنى هنا رجعين على طول
ملك:بس لسه عايزه اروح أودع ريحانه
حلا:ملك ده امر مش بتطلب منك خليكى مكانك.
ملك بسخرية:وانا من امتى بسمع الكلام.
نادر:ملك عايزين تقصر معاكى الوقت الى فاضل ممكن تستنى هنيجى معاكى
ملك بتأثر:بجد
حلا:اكيد وهنوصلك.كمان المطار
ملك مثلت انها بتمسح دموعها: للدرجه دى الصحابة مش طايقانى
حلا حضنتها:يا هبله انتى احنا بنحبك
ملك حضنتها هى كمان بضحك وحضنهم نادر.
حمزه وهو بينهم:احضن معاكم
ملك بصدمه:انت ازاى عرفت انى هنا
حمزه وهو بينهج':جيت وراكى عشان الوقت أتأخر
ملك: بجد
حلا:يالا يا نادر احنا استنوا هنا
طلعت نادر وحلا
ملك ابتسمت:ليه جيت ورايا
حمزه:الوقت متاخر اوى يعنى عشان لو احتاجتى مساعده وله حد اعترض طريقك وله حاجه
ملك:بتخاف عليا انا يتخاف منى.
حمزه:يمكن بس انا مكنتش هرتاح غير كده
ملك ابتسمت لنفسها:تفتكرى بيحبنى لا يا ملك فوقى متعلقيش نفسك بأمل كداب عرفنا هو بيحب رغد ديه ،بس انا بحبه ،بس هو مش بيحبنى خلاص بقا فين كرامتى .
حمزه:ملك روحتى فين
ملك:هنا هنا.
حلا:جهزنا يالا
ملك:لحقتى يا بنتى حرام البشر حاجه استرى نفسك
حلا بضحك:امال لو شوفتى البنات بره بيلبسو ايه ده مجرد برموده وتشيرت بكره تسافرى وتشوفى وتتصدمى وتحمرى كمان
نادر:عشان بتتكسفى
ملك بعصبية:مش بتكسف انا
نادر:طبعا
حلا:امال
ملك:هوريكم.
جريو وملك وراهم وحمزه مبتسم وراهم
ركبو العربيات ومشيو لفيلا السيناوى.
حلا:تعال نسلم على جدو.
نادر:تعالى.
ملك:خلينا نجهز وبعدين ننزل
طلعو ملك وحمزه جهزو ونزلو
حلا:ها ايه البرنامج.
ملك:الاول ريحانه عشان مش هنرجع.
حلا:اشطا تعالى
حمزه كان ماشى وراهم بس وقفه نادر
نادر:رايح فين
حمزه:مع ملك.
نادر:انصحك بلاش وهى مع ريحانه عشان ريحانه مش بتحب الرجاله.
حمزه:ملك هناك هتهديها
نادر:على راحتك روح بس افتكر انى حذرتك.
ملك فضلت تلعب فى شعرها وحضنتها
ملك:مش هتاخر عليكى يا ريحانه بس انتى خلى بالك من نفسك ومن جدو وولاء وعمتو ماشى هتوحشينى اوى.
نادر من بعيد:يالا يا ملك
ملك ابتسمت وطبطبت على ريحانه ومشيت
حلا:متعلقه بيها اوى كده
ملك:هى إلى فضلت من ريحه ماما زيها زى اخت ليا
نادر:وانا كيس جوافه متخديش فى بالك خالص
ملك:اه هى وكيس الجوافه دول ال فضلولى.
نادر:وحياه امك
ملك ضحك:خلاص يا زميكس متزعلش
نارد:طيب تعالى يا رخمه
حضنتها ملك وحلا حضنتهم هما الاتنين.
حمزه:انا حطيت الشنط فى العربيه
ملك:يالا بينا نلف بالعربيات
نادر:تعالو بعربيتنا كده كده هتسافرو مش كده
حمزه:انا خلاص حطيت الشنط
نادر:تعال هنبدل المكان بس سوا تعال.
مشيو حلا مسكت فى دراع ملك
حلا:ها احكيلى
ملك:على ايه
حلا بخبث:يا بت على حمزه طبعا حبتيه مش كده
ملك:وهيفرق ايه انا وهو مستحيل نبقا لبعض
حلا:ليه يا متشئمه انتى عارفه طبعا أنا ونادر اتقابلنا ازاى
ملك:وديه حاجه وتتنسى
حلا بضحك:كنت بكراش عليه فى صور المحلات وكنت بقول مستحيل يعرف أنى بحبه لانه مبعرفش انى عايشه اساسا لكن عرف وحبنى زى ما بحبه يمكن اكتر كمان بس انا كنت مفضوحه انتى بقا كتومه وشاكره فى التمثيل بيبان فى تصرفاتك لكن مش فى كلامك.
ملك:حلا متحاوليش الموضوع منتهى
حلا:انا بس كنت عايزه مصلحتك عشان تريحى قلبك كمان مش يمكن هو كمان بيحبك ومش بيقول
ملك:وبعدين بقا
حلا:خليكى كده مستسلمه لحد ما يضيع منك انتى حتى مش بتحاربى عشانه خليكى.
ملك:لو مكتوب ليا عند ربنا هيجيلى لوحده من غير مانا الف وراه صدقينى.
حلا:ونعمه بالله.
حمزه ونادر:يالا خلصنا.
ملك مشيت خطوتين وبعدين دخلت تجرى للفيلا
دخلت اوضه جدها وصحيته
قام الجد بخضه ولبس نضارته حضنته ملك جامد وبعدين سألته ومشيت ابتسم الجد وقال:انتى كمان هتوحشينى يا حبيبتى.
ركبت العربيه واتحركو كان حمزه ونادر قدام وملك وحلا ورا
بعد فتره
ملك:وقف العربيه
حمزه:ليه
ملك:بسرعه يا حمزه وقف.
حمزه وقف العربيه نزلت ملك واشترت ورد ابيض جميل.
وركبت وهى باسمه بابتسامه
حمزه:فهمت.
حرك العربيه ووصلت المقبره نزلت ملك لوحدها ودخلت حطيت ورد ودعت لمامتها ومشيت بعد ما ودعتها
اتحرك حمزه لحد المطار
حلا بدموع:هتوحشينا
ملك:لا بقولك ايه بلاش عياط والنبى
نادر عينيه دمعت:متتأخريش وكلمينا كل يوم.
ملك:بس فى فروق توقيت
نادر:اى وقت يا ملك المهم تكلمينا حتى لو الفجر احنا من امتى بنفكر فى ده كله
ملك حضنتهم وهى جوه حضنهم دمعت
حلا:عارفه انك بتعيطى.
ملك مسحت دموعها:مين ديه إلى تعيط يا شبح مفيش منه الكلام ده
حمزه حط أيده على كتفها:يالا يابا
ملك بضحك:يالا يا زميلى
وفعلا مشيو وهما بيعملوا باى باى لحلا ونادر.
بعد فتره كبيره فى الطياره كانت ملك نايمه وحاضنه دراع حمزه وهو بيلعب فى شعرها
حمزه: عارفه شكلك وانتى نايمه زى الملايكه وكمان شعرك شكله حلو اوى اكتر حاجه بتعجبنى فيكى شعرك
ملك ابتسمت وحضنته اكتر:بحبك متسبنيش ابدا.