رواية صغيرة العاصي
الفصل الثالث والعشرون
والرابع والعشرون
بقلم ندى احمد
فيروز بعدم تصديق: عاااااصى عااااااصى قوم قوم يلا
عاصى هو بياخد اخر نفس قبل ما يفقد الوعى
فجأة كريم شدها
فيروز شدت ايديها : ابعد عنى ابعد
كريم : قومى يلا
فيروز محستش بنفسها غير وهى بتضر*ب كريم بحاجة خليته يفقد الوعى
و اخدت تلفون عاصى اتصلت بهاشم
جيه بسرعة و نقلوا
عاصى المستشفى و عملوا الازم و كريم بيتحقق معه فى جريمة الشروع فى ق*ت*ل
عاصى فى الأوضة نايم و فيروز راحت البيت تجيب هدوم لعاصى و لما دخلت الأوضة وقفة على الباب لاقيت
هند قاعدة على السرير جنب عاصى بتسند له المخدة و مبتسمة
فيروز دخلت
هند : مش المفروض تخبطى الباب
فيروز بصتلها كده
عاصى بتعب : فى ايه يا هند ازاى تكلميها كده
هند بصت باستحقار لها
عاصى بص لفيروز انها تيجى تقعد جنبه فيروز مفهمتش
عاصى : فيروز معلش ممكن تعدلى المخدة
فيروز قربت من عاصى تعدل المخدة و عاصى كان بيبصلها باعجاب واضح جدا
هند بغيرة بعدت فيروز : ايه ده مش عارفة
تعدلى ابعدى شوية اعدلها ضهره كده هيوجعه
فيروز بصت باستغراب و كانت عايزة تجيب هند من شعرها
فيروز : اظن انى مراته يعنى انا اللى اساعده
انت جاية زيارة مش بنحب نتعب ضيوفنا
هند : تعب عاصى راحة
عاصى بص لفيروز : عايز اشرب
هند بسرعة ادته يشرب
فيروز و هى ماسكة الكوباية هى كمان
عاصى : معلش اصل متعود فيروز تشربني مش عارف اضرب بايدى
فيروز ابتسمت ابتسامة انتصار على هند
فيروز قعدت جنبه تشربه
هند مقدرتش تشوف فيروز و هى مقربة لعاصى و خرجت
فيروز مهتمتش و عاصى برده
فيروز : عامل ايه دلوقتى يا عاصى
عاصى : بقيت كويس يا روز طول ما انتى جنبى
ميسون و هاشم دخلوا الأوضة
ميسون : ازيك يا عاصى
عاصى : انتى ايه اللى جابك هنا جاية لقضاكى
ميسون : لاء جاية بس انورك و اعرفك و عايزة مصلحتك انا خلاص
عرفت الحقيقة و انك ملكش علاقة بموضوع مريم اختى و انا اسفة يا عاصى
عاصى : موضوع ايه
هاشم لسه هيتكلم
ميسون : على انفراد بو سمحت
عاصى : انا مش بخبي حاجة على فيروز قولى فيروز مراتى مش حد غريب
هاشم : عاصى كريم لم*س فيروز امبارح
عاصى فجأة الدم غلى فى عروقه
عاصى حاول يتمالك غضبه : عرفت من مين الكلام ده انت متأكد
هاشم : هند لسه ماشية و كريم اللى قالها ان احتمال فيروز تكون حامل منه
فيروز بصت لعاصى و الدموع فى عنيها
هاشم فهم و خرج هو و ميسون
عاصى : فيروز انا
فيروز بمقاطعة : اكيد عايز تطلقنى اكيد مش هترضى تكون مراتك يعنى
عاصى : .......
الفصل الرابع والعشرون
فيروز بمقاطعة : اكيد عايز تطلقنى اكيد مش هترضى تكون مراتك يعنى
عاصى : انا عايز نروح لدكتورة نكشف
فيروز بدموع و كسوف : حاضر
عاصى : انا عايز اتأكد لان عارف كريم و انه ممكن بيقول كده بس انتى فاكرة اى حاجة امبارح
فيروز : لاء انا كل اللى فكره انك نزلت و انا بدأت ادوخ صحيت فى المكان اللى انت اخدتنى منه هو ايه اللى حصل تانى
عاصى بيحاول ميبينش عضبه قدامها: متقلقيش يا روز تعالى نروح يلا للدكتورة
فيروز : انت لسه تعبان
عاصى بزهق : يلا يا فيروز نروح
فيروز بخوف : حاضر
عاصى دخل فيروز لدكتورة النسا و كشفت عليها و دموع فيروز مش قادرة تتحكم فيها
الدكتورة أكدت انها بنت
عاصى : انتى متأكدة
الدكتورة : ايوة ده واضح جدا
عاصى مسح دموع فيروز و حضنها
و فيروز دخلت ح ضنه اكتر و بدا يهديها
عاصى : يلا نروح
فيروز : يلا و قامت معه و هى مش مصدقة نفسها و بتحمد ربنا و روحوا بيتهم و عاصى هيكمل العلاج فى بيته
عاصى كان فى اوضته فيروز دخلت بالأكل
فيروز قعدت جنبه على السرير
فيروز بتديله المايه: خد الدواء الاول و بعدها تتغدى
عاصى اخد الدوا و فيروز بدأت تأكله
فيروز : مالك يا عاصى
عاصى : مفيش
فيروز انت متجنب الكلام معايا من امبارح فيه ايه
عاصى : مفيش انا شبعت خدى الاكل و اطلعى اوضتك
فيروز : في ايه يا عاصى
عاصى: لما كريم خط*فك عرف منين ان فى حسنة فى ضهرك ده انا جوزك و مشوفتهاش يجى الغريب يشوفها
و يا عالم شاف ايه تانى
فيروز : وانا ايه ذنبى فى ده و بعدين ما الدكتورة قالت إن محصلش حاجة
عاصى : معرفش مش قادر كل ما اشوفك قدامى ببقى عايز امسح اى لمسة و ميبقاش فى غير لمساتى انا بس يا فيروز
فيروز فهمت قصده فتكسفت
عاصى قرب منها
فيروز : عاصى الجر*ح
عاصى : ملكيش دعوة بالجر*ح انا كويس و بدا يقرب اكتر
فيروز بصت بدموع لعاصى
عاصى : اهدى خالص
فيروز : عاصى مش هقدر
عاصى : ايه ليه
فيروز