رواية تركت أثر
بقلم نهي الحفناوي
الفصل الرابع عشر
مفيش أحلى من فرحة إنك هتاخد الحاجة الى بتحبها حتى لو طال الإنتظار ودا الى شوفته فى عين عمى واحنا مسافرين علشان يكتب كتابه على الست الى فضل يحبها طول عمره، وعمره فى يوم مبطل يحبها مع انه مكنش عارف هيقبلها تانى ولا لا بس هو كان عنده إيمان بحبة، مع انه بيقولوا ان الإنتظار بيولد الجفا والوقت بينسى، بس عمى عمرة منسى كل يوم يدخل أوضته يبص لصورتها ومينمش غير لما يفتكرها ويعيط، يابختها لقيت حد يحبها *بكتب فى أجندتى وسرحانة لقيت مدثر بيخبط على كتفى ويقولى بتعملى ايه*
أخلاق: مفيش يامدثر بكتب شويه حجات كدا عادى
مدثر: طب ركزى بقى علشان قربنا نوصل
*كنا مسافرين انا ومدثر وعمى ووليد جة معانا علشان يوصلنا بعربيته *
وليد: دا البيت تقريبا
أخلاق: اه هو
* نزلنا كلنا من العربية ولقيت عمى بيبص للبيت وبيعيط ومش قادر يوقف هو اصلا طوا الطريق بيبص لكل حاجة وعينه بتدمع كأنه بيفتكر كل حاحة مهو بردو دا البيت والمكان الى اتربى فيه *
اخلاق: خلاص ياحودا هتبقى عريس متعيطش بقى *خدنى فى حضنه *
مدثر: انا هروح اخبط وخليكوا هنا عاوزة اعرف عمى هيعرفنى ولا ايه
*مدثر بيخبط *
_حاضر حاضر جاى أهو *الباب اتفتح وعم محمد باصص لمدثر جامد لمدة خمس دقايق وعينه دمعت وقال،: كأن أمين واقف قدامى انت مدثر
*مدثر هز براسه وهو مبتسم وعينه مدمعة وعمى خدة فى حضنه جااامد وقعد شويه*
عمى محمد: اومال اختك فين وفين محمود اخويا جه معاكوا هو فين برة ولا فين
مدثر: اه ياعمى متقلقش كله برة انا حبيت اشوف هتعرفنى ولا لا
*دخلنا كلنا من البوابه ولقينا عمى محمد وعمى محمود بيبصوا لبعض جامد وعمى محمد ناازل من
على السلم بيجرى اتكعبل وعمى محمود هو اول حد جرى عليه وسنده، عمى محمود بيعيط جامد وعمال يشاور لعمى محمد ويقوله انت فيك حاجة وبيفتش فى رجلة وبيدلكهاله،*
عمى محمد: متخافش يامحمود انا كويس كويس خالص،كويس بشوفتك وبطلتك الى غابت سنين، ملعون ابو المسفات والسنين الى تفرق اخوات، انت الى عامل ايه وحشتنى يا خويا ووحشتنى
قعدتك،يلعن ابو الفلوس على الأرض،على الكرامه الى تخليني مشوفكش،سامحنى وخلى ولاد أخوك يسامحونى
*عمى محمود قعد يشاورله بدماغة انه بيحبه ومسامحة وسنده علشان يقوم يوقف *
عمى محمد: البيت نور يا ولاد أخويا
*دخلنا كلنا البيت ولقينا مرات عمى عملة أكل كتير وحلو أول مرة أحس ان ليا بيت وأهل وكمان هاكل اكل حلو مش معجن ولا محروق*
أخلاق: تسلم إيدك يامرات عمى الأكل حلو بس كدا انت هتعودى مدثر وعمى على أكلك وهيغضبوا على الى انا بعملة علشان بقالهم سنين بياكلوا أكل محروق على معجن على شايط
*الكل ضخك على كلام أخلاق*
مرات عمى: بالهنا والشفا بكرة تبقى معايا هنا وأعلمكواخليكى تعملى احلى اكل ولا إيه يا أمين
*وليد بص لأخلاق واتضايق، وكان قاعد.مش طايق أمين ابن عم أخلاق *
اخلاق: طبعا يامرات عمى
عمى محمد: لما اخلاق كلمتنى جهزنا كل حاجة والشيخ حلمى كلمنى وقال انهم جاهزين وهنروح على المغرب هناخد المأذون معانا ونروح
*فى صوت عربية بتزمر جامد برة وزى ميكون فرح طلعنا كلنا نشوف فى ايه، لقينا ايات ومنه وعمر ومينا ومريم وعمى حسين كلك برة "
ايات: مهو مكنش ينفع بردو يا ست أخلاق نعرف ان فى فرح ومنجيش ولا ايه عم محمود
*كنت فرحااانه جدا بوجودهم لدرجة انى عيط ونزلت خدتهم فى حضنى *
عمى محمد: انتوا هتفضلو على الباب اتفضلوا جوا
اخلاق: تعبتوا نفسكوا ليه احنا كدا كدا جاين بكرة
منة: بصراحة احنا كنا شايلين هم المجى خالص ومش عارفين هنجى ازاى، الى شجعنا عمر هو قال انه هيجبب عربيه وهيجبنا فتشجعنا وجينا عشان منسبكيش لوحدك
اخلاق: شكرااا جدا ياعمر
عمر: مفيش شكر على واجب يا أخلاق، المهم تكونى مبسوطةالمهم كلنا نبقى مبسوطين يعنى ولا ايه ياعم حسين
عم حسين: مبروك يامحمود ربنا يتمللك على خير ويلم شملك انت وخوك، انا خابر يا محِمد انت متعرفنيش انا حسين كنت بشتغل مع خوك أمين واشتغلت مع محمود،بس كان ناقص انت الى مشوفتكش واهو شوفتك وفرحان ان ربنا لم شملك انت واخواتك
عم محمد: تشرفنا ياراجل يا طيب، ربنا يسعدك وتفضل معنا دايما
أمين: المأذون جة يابابا والشيخ حلمى اتصل وقال اننا ممكن نروح دلوقت
*نزلنا كلناوعمى كان متوتر وفرحان وباين خالص فى عنيه، والكل الموجود فرحان مينا ومريم ووليد وعمر واصحابى الكل كان فرحان على فرحة عمى لان كل دول بيحبوا عمى، ويتمنولوا الخير، هو بردوا حد يعرف عمى محمود وميحبوش
*
الشيخ حلمى: اهلا اهلا اتفضلوا
*كلنا دخلنا بس عمى كانت عينه مش ثابته فيها لمعه غريبه، تقريبا كدا لمعت الحب مهما بيقولوا ان الى بيحب عينه دايما بتلمع وبيبقى فرحان،طول القعدة وهو عمال يدور على شوق بعينه ياااه احساس حلو بردو انك تبقى موجود فى مكان بيجمع بينك وبين حد بتحبه يلا كلها دقايق ياعمى وتفضلوا مع بعض لأخر العمر إن شاء الله
أخلاق: بعد إذنكوا بقى أنا هدخل لشوق أنا والبنات
*دخلنا كلنا الأوضه،شوق كانت فرحانه،كان باين عليها جدا،وفى عينها نفس اللمعه الى شوفتها فى عين عمى*
أخلاق: ربنا يتمملك بخير يأحلى عروسة
شوق: عقبالك يأخلاق مع الى يفرح قلبك ويعوضك خير ويسعدك زى مبتسعدى كل الى حواليكى
أيات:مبروك ياطنط ربنا يكملك على خير،وعلى فكرة انا كمان عروسه وفرحى كمان يومين ولما تجى اسكندريه ان شاءالله تحضرى
شوق: طب يابنتى فى كدا تجهيزات وحجات ازاى تسيبى حجتك وتجى
ايات: هو فى حد يسيب اخلاق بردو، وبعدين عادي متقلقيش
شوق: ربنا يخليكوا لبعض
اخلاق: متخفيش عليها ياشوق، وعلى فكرة هى مخطوبه لواحد كدا زيها دماغهم طقة شكل بعض
منة: خلا ص يا أخلاق متقوليلها هى هتجى اسكندرية وهتتأكد بنفسها
ايات: بتتريقى عليا،طب يارب زين دا يطلع شبهى،
منة: متدعيش على الواد،حرام عليكى،،بس هو انا اطول يارب يطلع شبهك كدا دمه خفيف وحلو وقمرين
ايات: متثبتيش علشان مش هشيلوا بردوا، علشان أول مهشيلوا هيشدلى الطرحه أنا عارفة وانا عاوزة اتصور صورتين حلوين نبعتهم للراجل الى مش هيحضر دا علشان يعرف انه مراته مزة.
اخلاق: اه صحيح هو مجاش معاكوا ليه
ايات: قال وراه شغل كتير،يلا متفكرنيش بقى
منه: المهم هتشيلى الواد ولا اسحب الكلام الحلو الى قولته
ايات: انا مش عارفة اروح منك انت وابنك فين،هاتى ياختى، انتوا تخلفوا وانا اشيل،بتجبهم ليه لما انتوا مش عاوزين تشيلوهم،
اخلاق: بكرة تجبى ياختى ونشوفك وانا متأكدة انك مش هتشيلهم دا انت هتخدفيهم.
*الباب بيخبط *
_المأذون جة خلو العروسه تطلع، وفىحد بيسأل على الأنسة ايات *
ايات:انا مين،هو انا طلعت مشهورة اوى كدا ولا ايه،
منة: ياختي اتنيلى، ويلا اما نطلع نشوف مين
*اول مطلعنا لقينا يوسف جة، وبيضحك وبيبص لايات*
يوسف: مهو مكنش ينغع بردو اسيب مراتى تبقى هنا وانا هناك، خلصت الشغل الى ورايا وجيت على طول
ايات: مقولتيش ليه انك جاى
يوسف: حبيت اعملهالك مفجأه، كلمت ايات وهى ادتنى العنوان بالتفصيل اه صحيح توهت شويه بس جيت على طول
*دخلت علشان اجيب شوق علشان نكتب الكتاب *
* شوق وشها احمر جامد وبان عليها الخوف،مسكت
إيدها وطلعت أنا وهى لاقيت عمى باصص جامد عليها وعينه مدمعه وقام وقف وبصلها بكل لهفه وكأن مفيش حد فى المكان غيرهم،منتبهش غير لما عمى محمد خبطه على كتفه وهزر معاه وقاله اتقل مش كدا، المأذون بيكتب الكتاب وعمى ايده فى ايد
الشيح حلمى بس عينه وكل تركيزة مع شوق ،وأول لماالمأذون قال بارك اله لكما وبارك عليكماوجمع بينكم فى خير،لقيت عمى جرى ناحيه شوق وباس إيدها ورسها وخدها فى حضنه،هو اه مش بيعرف يتكلم بس عينه قالت كلام كتير اللسان ميعرفش يقوله وحقيقى أنا حبيت علاقه عمى بشوق جدا واول مرة أتمنى ان اكون عروسه ولاقى حد يحبنى طول عمرى مش بفكر فى كدا بس أول مرة أحس نفسى عاوزه احب واتحب، ربنا يتمملهم بيخير ويعوضهم عن كل الأيام الى كانوا فيها بعاد عن بعض *
عمى محمد: يلا بقى عشان الشيخ حلمى ميزهقش مننا
الشيخ حلمى: ازهق ايه انا زعلان انكوا هتمشوا،ياريت تفضلوا هنا *الشيخ حلمى راح لعمى وعينه مدمعه وقاله خالى بالك منها انت واخد حته من قلبى انا عارف ومتأكد انى مش هلاقى حد يحبها زيك بس لازم افكرك،وربنا يسعدكوا،وسامحنى يامحمود لو كنت السبب ومفهمتكش صح ،عمى مسح دموع الشيخ حلمى وحضنه وشاورله بإيده انه متخافش وشاور على شوق وبعدين شاور على عينه
وبعدين قلبه،بيقوله متخافش شوق فى عينى وفى قلبى،هو اه بيتكلم بالإشاره،بس كلنا فاهمين
*كلنا مشينا وروحنا بيت عمى علشان نبات ونصحى الصبح الكل دخل ينام وانا مجاليش نوم طلعت وقفت فى البلكونه لقيت أمين بن عمى صاحى بس الغريب كان واقف وكأنه مستخبى وجه حد إداله حاجة وهوخباها والرجل مشى وأمين داخل البيت يسحب*
أخلاق: بتعمل ايه يا أمين ومين الى انت بتكلم معاه دا *فى حاجة وقعت منة*
امين: مفيش حاجة،ادخلى نامى عشان تعرفى تسافرى الصبح *امين وطى علشان يجيب الحاحة الى وقعت وخدها خباها وخطة فى جيبة *
أخلاق: فى ايه يا امين وايه الى وقع منك دا متتكلم،
أمين: عاوزانى أقولك ايه
أخلاق: مالك فى ايه،وليه كدا دايما زعلان
امين: زعلان،تصدقى انا نسيت يعنى ايه زعلان او فرحان كلة شكل بعضة عادى
اخلاق: على فكرة يا امين انت بتكبر المواضيع اوى،ايه يعنى الى حصل لكل دا
امين: عاوزة تعرفى ايه دا ، دا حشيس يا اخلاق، بشربة علشان انسى الى انا فية،واحد زى اتخرج من
هندسة ولسة بياخد مصروفة من ابوة لسة قاعد على القهوة ليل نهار عاطل، ملوش انه يحب ويتجوز ويكون اسرة،زية زى ا حد من سنة كل دا لية،علشان طبعا ابو العروسة عاوز وظيفه وشقة وفلوس فى البنك وغيرة وغيرة،
وياريت فى وظايف لا ،اروح اغسل مواعين،ولا اكنس واقف فى محل بعد كل التعليم دا ووجع القلب
أخلاق: انا مغلطش لما قولتلك انك بتكبر المواضيع، عاوز ايه يعنى يا امين،عاوز الباب يخبط ويقولولك لو سمحت تعالى اشتغل،ولا عاوز صاحب القهوة يقولك يابنى حرام عليك وفر المصروف الى بتاخدة
من ابوك ومتجيش هنا، الى بيدور اكيد بيلاقى يابشمهندس، مش من اول مرة اليأس ويقول خلاص، كل الناس الى وصلت دى تعبوا فى الاول، مفيش حاحة بتجى بالراحة والقعاد على القهوة، لية مدورش على شغل هنا ولا هنا ولاهنا، لا قاعد فى بلدكوا وعجبك اكل الحاجة والدلع والنوم للعصر والسهر للنص الليل ومش عاوز تتعب، انت بتضحك الى نفسك يا أمين
امين: انت لازم تقولى كدا ماانت بنت ومتعرفيش يعنى تعب
اخلاق:*بصتلة وعينى مدمعة* بنت ومعرفش تعب، انا اه بنت زى مبتقول يا امين، بس البنت دى شالت صحيت من النوم فجأة ولقت أمها مش موجودة امى
ماتت بالقلب، وابويا من زعلة عليها مات بعدها، تعرف يعنى ايه تعيش من غير ام ولا أب، عارف انت احساس الوحدة دا، بجى من المدرسة لازم اعمل اكل واطبخ واكنس واغسل علشان معنديش ام تعمل كل دا، كنت بضايق اوى لما بيبقى فى حفلة وكلة جايب اباهتهم وانا لوحدى، اكتر حاحة كانت بضايقى هى امضاء ولى الامر، كنت بضايق اوى، كل مرة بتوجع جامد كل اما اشوف حد مع اهلة وانا واخويا لوحدنا، ولما كنت ابص من الشباك الاقى كل أب واخد ابنة فى ايدة ورايحين لصلاة الجمعة،
واخويا لوحدة، كل دا كان بيموتنى فى اليوم بدل المرة مليون، اه صحيح منكرش ان عمى عوضنا عن حجات كتير اوى، وادنا حنية كبيرة، وفضل معانا ومنتخليش ابدا يوم يبعد عننا، هو العوض الى ربنا بعتهولنا بعد موت بابا وماما، بس لسة الحنين لبابا وماما وموتهم مأثر فيا أوى،
امين: *طلع منديل لأخلاق وادهولها: ياااه يا أخلاق كل دا وانا الى فاكر نفسى ان محدش زى، اتارى فية انت، بجد يا أخلاق انا فخور ان ليا بنت عم شبهك، ولو هتمنى حاجة فى حياتى هتمنى ان تفضلى دايما معايا،
اخلاق: يعنى خلاص اقتنعت بكلامى ومفيش يأس
امين: خلاص ياست خوخا، ماانا عارف انك جبارة مبتسبيش حد الا متقنعيه
*أخلاق حست ان دمغها بتلف، وهتقع ومسكت قلبها، سندت عل الكرسى وقعدت، وطلعت من جيبها دوا بس ملقتش مية وامين راح يجرى وجبلها كوبايه ماية*
أمين: فى اية يا أخلاق مالك انت كويسة
أخلاق: اه بس مخدتش الدوا
امين: دوا ايه انت تعبانه
اخلاق: دوا ايه يا امين، هتلاقينى مكلتش بس، انت عارف طول اليوم مشغولين وانا نسيت أكل، دا دوا أنمية عادى يعنى
أمين: متحوريش يا أخلاق دوا ايه، اخلصى فى ايه،دا مش دوا أنمية
اخلاق: ايه يا أمين انت هطلع الى عملتة عليك ولا ايه قولتلك مفيش حاجة
امين: لو مقولتش فى ايه، هنده الكل واخليهم ياخدوكوا المستشفى وسعتها هنعرف فى ايه، والدوا دا لإيه
أخلاق: عاوز تعرف دوا ايه دا، دا دوا القلب يا أمين أنا اكتشفت، انى مريضة قلب بالوراثة، ودى حاجه محدش يعرفها غير الدكتورة وانا، وانت دلوقت، ولو مكنش حصل كدا مكنتش هقولك
أمين: اتصدم كان واقف وقعد على الكرسى وبصلها جامد، وقالها ازاى، والموضوع دا ملوش علاج،
أخلاق: انا باخد العلاج، الدكتورة قالت ان طول ماانا بحافظ عل العلاج مفيش ضرر على حياتى،
امين:لية مقولتيش لحد
أخلاق: مش عاوزة حد يخاف عليا مش عاوزة نظرة الشفقة الى هشوفها فى عين أى حد يعرفنى، واحساس بالذنب ان انا ممكن فى اى وقت أسبهم وامشى دا بيوجعنى فكفاية عليا كدا، وعاوزة منك يا أمين توعدنى متقولش لحد
أمين: ياست ماشى اوعدك، بس مفيش عملية
أخلاق: فية، بس فيها نسبة كبيرة انها متنجحش
امين: بس فى نسبة انها تنجح
اخلاق: مش عاوزة أجازف، انا عاوزة اطمن على الكل الأول وبعدين اشوف نفسى، علشان لو مُت، أبقى اطمنت على كل الناس الى بحبهم
أمين:*اتعصب جامد وزعقلها وعينه مدمعه: فى داهية اى حد، صحتك بالدنيا
أخلاق: لا يا أمين كدا كدا كلنا هنموت محدش هيعيش، المهم لما نموت نسيب أثر حلو، علشان تفضل لينا ذكرى حتى لو مش موجودين
أمين: انا هروح معاكى لدكتورة بتاعتك
اخلاق: وهتسيب بلدك وكل حاجة هنا، لا طبعا
امين: اه عادى انت مش لسه بتقولى ادور على شغل، هجى ادور على شغل واخد بالى منك، مش كفاية محدش عارف، وبعدين انا عينت نفسى عندك فى المطعم
اخلاق: المطعم يابشمهندس ، انت لسة كنت بتقول ايه
امين لا عادى ماالواحد لازم يتعب فى الأول علشان يوصل، هجى اغسل مواعين عندك الصبح وأدور على شغل بعد الضهر
*أخلاق وأمين ضحكوا:
أمين: يلا ادخلى نامى بقى علشان عندنا سفر الصبح
أخلاق: دا سفر ولسة ترتيبات فرح أيات، وعملين مفجأة لعمى وشوق هنعملهم فرح مع ايات
امين: انا معاكى فى أى حاجة اما اشوف ناوية على اية يابت عمى
اخلاق: ناوية على كل خير يابن عمى
امين: ماشى ياستى ويلا بقى علشان ننام بدرى تصبحى على كل خير أحلام سعيدة وواقع أجمل
أخلاق * بصتلة وهى مبتسمة* وانت من أهل الخير