رواية طفلة العاصم
بقلم ندى احمد
الفصل السادس
حور كانت قاعدة فى المستشفى بتعيط
باب الأوضة بدا يفتح و كانت المفاجأة
احمد: اخبارك ايه يا حورى
حور : انت
احمد : قولتلك هخرج منها و هربيكى يا حور
حور : انا عملتلك ايه انا عمرى ما اذي*تك
احمد : بس انتى عجبانى و مفيش حاجة تعجبني الا و تكون ملكى انتى فاهمة
حور : انت بنى ادم مريض
احمد : هعدهالك يا حورى علشان انتى بس تعبانة لكن لما تقومى بالسلامة يا حبيبتى
حور فى سرها : حبك برص
احمد : هنتقابل تانى يا حورى طبعا انتى عارفة انا ممكن اعمل ايه لو حد عرف انى جيت هنا الشملول اللى معاكى مش هينفعك
حور فضلت تعيط و خايفة
عاصم بعد شوية دخل لقى حور منهارة
عاصم : مالك يا حور انتى كويسة حاسة بايه
حور : انا كويسة انا عايزة اروح
عاصم : بس الدكتور قال بكرة الصبح
حور : انا عايزة اروح البيت يا ابيه ارجوك
عاصم : خلاص انا هروحك بس مش عايز اشوف دموعك
حور دخلت حضنه : انا محتاجاك جنبى يا ابيه متسبنيش ارجوك
عاصم دخلها حضنه اكتر : اهدى انا معاكى عمرى ما اسيبك
و عاصم روح حور البيت
تانى يوم الصبح
ثريا والدة عاصم و أمل خالة عاصم و مريم بنت أمل راحوا يتغدوا عند عاصم
ثريا : ازيك يا حبيبى عامل ايه
عاصم : كويس يا ماما اتفضلوا يا جماعة ثانية واحدة
ثريا : لاء يا حبيبى اقعد و انا هدخل و كمان اصحى حور
عاصم : ماشى و ثريا دخلت لحور
حور : ازيك يا طنط وحشتينى
ثريا : ازيك يا حور يا حبيبتى
حور : كويسة
ثريا : حور انتى عارفة انى بحبك صح
حور : طبعا يا خالتو
ثريا : حور انا مش عايزك تخرجى علشان طنط أمل و مريم بره و انتى عارفة ان عاصم و مريم بيحبوا بعض مش هيكون لطيفة لو خرجتى يعنى انا هخرج اقول لعاصم انك عايزة تنامى ماشى
حور بحزن : حاضر يا طنط
ثريا : حضرلك الخير يا بنتى و خرجت
حور عيطت بقهرة لأنها بتحب عاصم و هى عارفة انه شايفها بنته و ان فعلا بيحب مريم و هى جوه سمعاهم بيضحكوا
عاصم كان قاعد بره عايز يدخل يطمن على حور و مش مرتاح و هو قاعد معاهم من غيرها
جوه و حور ماسكة التلفون و احمد اللى كان بيتصل
حور : ايوة
احمد: حور لو مش عايزة تتفضحى تانى تقبلينى فى المكان اللى هقولك عليه بعد ساعة و قفل
حور فتحت الباب براحة شافت ان ثريا و أمل كأنهم بيقروا الفاتحة
حور قلبها انك*سر
حور قررت تلبس و تنزل