رواية طفلة العاصم
الفصل الرابع والثلاثون والاخير 34
الكل سمع الخبر اصدم و فى حالة من الذعر
فات ساعة من الخوف و القلق على عاصم اللى قلبه مداش اى استجابة و فجأة النبض رجع تانى و عاصم بدا يفوق
و فات ساعتين كمان عقبال ما الدكاتره وفقوا ان حد يدخل يقعد معاه
ثريا : انا اللى هدخل
ندى : ماما ما تسيبى حور تدخل هى حتى مشفتوش قبل ما يدخل العمليات
ثريا بصت لحور و لأول مرة قلبها يرق على حالتها
و صدمة الجميع عندما وجدوا ثريا تضم حور و تهديها
ثريا : اهدى خلاص يا حور عاصم بقى كويس اهدى يلا علشان لما تدخلى ميضايقش
حور : ادخلى انتى يا طنط
ثريا : لاء يلا امسحى دموعك و اهدى
و ثريا مسحت وشها و دخلت حور الأوضة
حور جريت قعدت قدام عاصم و مسكت ايده : عاصم انت عامل ايه دلوقتى
عاصم : متزعليش منى يا حور انا بس مكنتش عايز تقلقى و انتى كنتى مصممة انك تتبرعى و انا خايف عليكى
حور : مش وقته اى حاجة دلوقتى غير انى اطمن عليك
عاصم : انا كويس بقيت احسن
حور : الدكتور قال يومين و تخرج من هنا
عاصم و هو متمسك بيد حور اكتر : انا بحبك يا حور
حور : و انا كمان
و الكل روح بيته و حور فضلت سهرانة جنب عاصم
عاصم : ما تيجى تنامى جنبى
حور : لاء يا حبيبى علشان ترتاح و انت نايم
عاصم : هرتاح اكتر و انتى فى حضنى
و عاصم اخد حور فى حضنه و ناموا
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
فات يومين
ندى كانت بتحاول توصل لفهد و لكن هو سافر و رجع بيته تانى
ندى قررت تسافر لأنها حسيت فعلا انها فى مشاعر تجاه فهد و انها اخر مرة كانت سخيفة معها فى التعامل
و وصلت ندى لبيت فهد و دخلت
وجدت فهد جالس و يظهر على ملامحه الحزن و اول ما شافها ارتسمت على وجهه ابتسامة فرحة و وقف قدامها
فهد : هو انا بحلم ولا ده بجد
ندى ضحكت : لاء بجد
فهد : ايه سبب الزيارة .. اقصد منورة يا دكتورة ندى
ندى : اصل فى ناس اختفت فجيت اسأل و اطمن عليهم
فهد : الناس اختفت علشان كنتى عايزة كده
ندى : بس اكتشفت حاجة لما بعدوا
فهد : ايه هى
ندى : انى مقدرش ابعد عنهم و انى يعنى تطلعت
فهد : طلعتى ايه
ندى : بحبك
فهد : انتى قولتى ايه
ندى : مقدرش ابعد
فهد : اللى بعدها
ندى : بحبك
فهد : ده انا اللى عشقتك
ندى: صحيح فكرتنى اومال ليه سمعت عكس ده
فهد : سمعتى ايه
ندى : انك بتحب حور و كمان كنت عايز تتجوزها
فهد : تعرفى انى حمدت ربنا ان حور متجوزة
ندى : ليه
فهد : علشان ده خلانى اقبلك و اعرفك و لما حبيتك اكتشفت ان اللى كان بينى و بين حور ده مجرد خوف عليها زى اخوها
ندى : بجد يا فهد
فهد : بجد يا عيون فهد
ندى : انا كنت هكمل فى القضية بس
فهد : بس ايه
ندى : احمد توفى من يومين
فهد : لا اله إلا الله ربنا يغفرله
ندى : انا همشى
فهد : تمشى ايه طب اتغدى و انا هروحك بنفسى
ندى : مش هينفع و عايزة اقولك ابقى اعزمنى على فرحك متنساش
فهد : انتى بتقولى ايه انا هتقدملك شوفيلى معاد مع عاصم
ندى : ليه تقبل على نفسك واحدة زيى
فهد : هو انا أطول اصلا يا ندى بطلى هبل و يلا ادخلى تتغدى انا عايزك تتغذى كده علشان فرحنا قرب يا قمر
و ندى اتعرفت على والدة فهد و عائلته و فهد روحها
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
عاصم قام بالسلامة و رجع كويس
حور : تحب تتغدى ايه انهاردة
عاصم : احب اتغدى بحضرتك
حور ضحكت: بتكلم جد
عاصم : و انا كمان بتكلم جد على فكرة و راح شالها
حور : عاصم لاء
عاصم : مفيش لاء تانى انا صابر بقالى كتير
حور : طب استنى تبقى كويس
عاصم : انا زى الفل
و سحبها فى قبلة هادئة و انبسط ان حور مخفتش منه زى كل مرة و دخل غرفتهم وووو
بعد مرور سنة
حور جوة فى أوضة العمليات بتولد
و عاصم واقف بره قلقان عليها
ندى : اهدى يا فهد هتبقى بخير انا هدخلها
فهد: تدخلى فين مش شايفة بطنك مش هتعرفى تعملى حاجة ارتحى يا قلبى
ندى : بس حور طيب
فهد : حور فى دكاترة معاها جوه انا عايز ترتاحي لحد ما توليدى حبيب ابوه ده
ندى : مش مصدقة لحد دلوقتى اننا اتجوزنا و حامل كمان
فهد: ده انا اللى خايف يكون حلم انتى احلى حاجة حصلتلى يا ندى
ندى : و انت كمان يا فهد
قطع كل ذلك صوت بيبى
عاصم طار من الفرحة اول ما الممرضة خرجت شايلة طفل و اديته لعاصم
عاصم شاله و قعد يأذن فيه اذنه و يكبر
و بعد ساعة حور خرجت
حور و هى شايلة البيبى و مبسوطة
حور : هسميه مراد
عاصم : ان شاء الله نعلمه كل حاجة يا حور علشان يطلع نبتة صالحة تفتكرى هكون اب كويس
حور : طبعا يا قلبى اذا انت اللى مربيه امه انت هتبقى احسن اب فى الدنيا
عاصم حضنها : و انتى احسن ام و زوجة صالحة يا حور ربنا يديمك نعمة فى حياتى و عائلتنا تكبر كمان و كمان حور : يارب