رواية طفلة العاصم
بقلم ندى احمد
الفصل الأول
حور بدموع : سيب ايدى يا ابيه و الله ما عملت حاجة
عاصم بغضب : اخرسى كل ده و معملتش حاجة ده انا جايبك من شقة دعا*رة يا بت تكدبى عليا و تقوليلى درس انتى كده يا حور ازاى تعملى فى نفسك كده ده انا مربيكى على ايدى
حور : والله مكنتش اعرف انه الشقة ديه كده
عاصم : متستعبتطيش يا بت انتى ايه اصلا اللى وداكى المكان ده .... ده لولا انا أدخلت كنت زمانك لابسة قضية اداب ده انتى لسه عيلة ١٥ سنة ايه خلاص ملكيش كا*سر يا حور
حور : والله يا ابيه انا مظلومة
عاصم: مظلومة ايه ايه السبب اللى يخليكى تروحى شقة زى ديه فى المكان ده ها انطقى
حور فضلت تعيط و مش بتتكلم
عاصم بغضب : انطقى
حور بخوف و دموع: مش هقدر اقول السبب
عاصم : لان اصلا مفيش سبب غير انك واحدة مش متربية و قليلة الادب
حور : والله انا مظلومة
عاصم : اخر مرة هسالك عن السبب اللى وداكى هناك يا حور
حور لسه هتتكلم بس كأنها افتكرت حاجة و سكتت
عاصم : انطقى خرستى ليه
حور بتعيط
عاصم : انتى اول مرة تروحى المكان ده
حور : .....
عاصم : بقولك انطقى مش عايز أمد ايدى عليكى امو*تك فى ايدى
حور : لاء مش روحته مرتين
عاصم : كمان اومال ازاى متعرفيش انه بيت دعا*رة ايه كفاية كدب بقى
حور بدموع و خوف : انا مش بكدب يا ابيه
عاصم : بس بقى مش عايز اسمع حاجة كفاية اللى سمعته انا بس هتجنن ليه ليه تعملى كده يا حور ده كلنا بنحلف باخلاقك ليه و لا تلايقى مستغفلنا كلنا و بتصيعى على حل شعرك اومال عاملة فيها محترمة ليه
حور بقوة عكس اللى جواها : انا محترمة غصبا عنك
عاصم : انتى اصلا لسه بنت انطقى
حور سكتت و شها احمر من الكسوف
عاصم مسك ايديها و بيدخلها الأوضة
حور : سبنى يا ابيه ابعد عنى والله ما عملت حاجة ولا بكدب عليك
عاصم : انا هعرف بنفسى اذا كنتى بتكدبى ولا لاء
استوب
نسيت اعرفكم
حور بنت عندها ١٥ سنة يتيمة و متجوزة عاصم لما كان عندها ١٠ سنين لما والديها توفوا فى حدثة ملامحها بريئة و جميلة جدا شعرها بنى طويل جدا و لكنها محجبة و لديها عينان زرقاء
عاصم: ابن عم حور ضابط لديه ٢٥ سنة يتميز بالوسامة و الهيبة