رواية طفلتي التي احببتها
بقلم بسمه امل
الفصل الرابع
بعد اسبوعين اتحسن حمزة و بقى عال اووى
صحيت ريم و يوسف و حمزة من الساعة 6 تقريبا و بدأوا يجهزوا ...
اخدت ريم دش و دخلت تلبس و فتحت دولابها و هى محتارة تلبس اية ف هى لازم تلبس حاجة شيك ده الفيدو ال هتعملوا ال جامعة كلها هتشوفوا فى عرض نتيجة ال عملى بتاعتهم و التدريب ده بالنسبة ليهم هياخدوا درجات على طريقة الحديث
و النطق و اختيار ال هتعمل معاه ال مقابلة و هل هو يستحق فعلا ان يتصور معاه و اية هيكون شكل الاسئلة، بدأت تقول البس فستان ولا لا البس تيشرت و بنطلون جينس عادى ولا لا لا و بدأت تطلع كل شوية حاجة و تدخلها تانى لغاية ما قررت و لبست بليزر اسود طويل على تيشرت ابيض و عليه بنطلون
اسود ضيق و كوتشى ابيض طلعته تروح بيه و بعد ما توصل تغيره و تلبس جزمه كعب نبيتى علشان يبقى شكلها كلاسيك بس ينفع تلبسه الصبح و يكون مناسب للمقابلة مش اوفر اوى و فردت شعرها الطويل و لبست خاتم فضة رقيق جدا يليق مع لبسها و ساعة لونها اسود و سلسله رقيقه و صغيرة و حطت ميكب خفيف...
بصت سعاتها لنفسها بعد ما جهزت و حست بالرضا عن نفسها ابتسمت و اخدت شنطتها و خرجت مستنيه حمزة و يوسف ال مش عارفين هى مصحياهم بدرى كل ده لية و هتنزلهم من 8 و ميعادها اصلا الساعة 11 ...
خرج محمد و شاف بنته قاعدة متوترة جدا و التوتر باين على ملامحها راح قعد جنبها و مسك ايديها علشان يطمنها و قالها بصوت حنين خلا قلبها يطمن من اول ما سمعته : ريم حبيبتى ، انا واثق فيكى و واثق انك هترفعى راسى و واثق
فى موهبتك ، عارفة يا ريم رغم انك مدخلتيش اعلام بمزاجك و كان بسبب مجموعك بس انا كنت حاسس ان انت عندك موهبه ديما فى جامعتك و ديما بتكونى متألقة ، انت بنتى و انا واثق ان اى حاجة هتعمليها هتبقى عظيمة.....
فرحت ريم جدا و حست ان قلقها قل كتير بس مع خروج يوسف و حمزة قامت حضنت باباها و نزلت
اول ما نزلت محمد نده على رحمة و قالها تعالى انا عايزك فى حاجة يحبيبتى....
نزلت ريم و يوسف و حمزة و كانت الساعة 8..
ريم : بقولك اية منك ليه انا مش عايزة مشاكل بالله عليكم انهاردة متقولوش كلمه كده ولا كده ها ، دى اول خطوة جد فى حياتى تقريبا اول مرة يعتبر هشتغل فيها بشهادتى و شغلى هيتعرض على ناس كتير
حمزة و كريم ضحكوا و قالولها : متقلقيش يبت ده احنا نسمة و مبيطلعلناش نفس
ريم: طبعا طبعا اومااال
يوسف بقلق : ريم هو
لقراءة باقى فصول الروية اضغط هتا