رواية ليل مروان
الفصل السابع عشر17
بقلم ويزو خالد الكاتبة الصغيرة
وبعد وصول الا هوه الثلاثه وزوجاتهم
ليل:مروان
مروان:قلبى
ليل:انا جعان
مروان:يا بنتى انتى بنت اسمها جعانه
ليل: طه انا جعان
ياسين:بس ياباشا عايزين تاكلو ايه
ليل:بيتزا
نور:بيتزا
ياسمين:بيتزا
مروان:خلاص كلنا بيتزا
احمد:خلاص انا رايح اجيب
مروان:اجى معاك
احمد:لا خليك
وبعد انا املو وهزرو وضحكو
فجاه سمعو صوت فى الميك بينده اسم
ابن مروان
ايه دا لحظه هو مروان عندو ابن ايه دا بس دا ليل عملت حدثه والبيبى مات
لاء لحظه مروان كان
كان ايه بقا
صح كان متجوز روزان إلى توفت فى حدثه ليل والى هنكتشف حقيقه كمان فى هذه الحادثه
المهم
مروان:ايه دا
احمد:ايه
مروان:مش سامع الاسم الى بيتنادا فى الميك
احمد:لا
........:طارق مروان احمد عبد الرحمن سيف
احمد:ايه دا ايه دا ازاى دا الاسم رباعى
مروان:ازاى يعنى
ليل:حبيبى هو دا مش اسمك
مروان:اه
ليل:طب ايه دا مروان انت متجوز عليه فى السر عشان مش بخلف
مروان:ايه يا امى هتجوز فى سنه والبيبى يكبر ويروح النادى الله
.......:يا جماعه اى حد يشوف ولد يجيبو عند الأمن
طارق:طنط طنط
ليل:حبيبى نعم انت مين
طارق:انا عوس ايوح لى تيته
ليل:انت اسمك ايه
طارق:طايق
ليل بى ابتسامه: طارق
طارق:امم
مروان:دا الولد إلى نادو اسمو فى الميك
ياسين: الله إبن اخويا
مروان:ايه حيلك حيلك مين دا إلى ابنى
ليل بى دموع: مروان انا مش استاهل منك انك تخونى
مروان:ليل والله ما خونتك تعالى بس نودى الولد الاول وبعدين نقعد نتكلم
وراحوا ودول الولد وهنا المفاجاه
طارق:تيته تيته
مروان:ياهانم خلو بالكم من الولد
سوزان: حضرتك مين
مروان بيمد ايدو وبيسلم ويقول اسمو:مروان
احمد
وهنا كانت المفاجأة لى الكل
سوزان:مروان اخيرا لقيتك انا بقالى كتير بدور عليك
احمد:انتى مين
سوزان:انا مامتك مرات مروان
ليل:لو سمحتى وضحى كلامك ازاى مامت مرات مروان وانا مرات مروان
ياسين ونور:اسم مرات مروان ايه
سوزان:روزان
وهنا الكل اتصدم
مروان:مش معقول ازاى هى مش نزلت البيبى هى قالتلى ان هى مش عايزاه طب ليه عملت فيا كدا هى واحد خاينه
سوزان:انا اسفه يا ابنى معلش
ليل:انا عايز افهم حاجه بنتك فين
سوزان:مش عارفه عقولكم الصراحه هى كانت عايزه تقتلك أما عرفت انك حامل