رواية ليل مروان
الفصل السادس عشر16
بقلم ويزو خالد الكاتبة الصغيرة
ليل:اه اه كويسه فين البيبى اتولد
مروان:اممممم
ليل:اممم ايه عايزه اشوفو
مروان:ليل حبيبتى بصى هقولك على حاجه وعايزك تتمسكى
ليل:اتماسك ايه وبعدين انت بتعيط ليه يا مروان انا كويسه واينماخمعانا وجه على الدنيا
مراون:ليل ابننا مات😭
ليل:ايه يعنى ايه لالا انت كذاب كذاااب انا عايزه ابنى هاتهولى بكل الهزار دا بقا انا عايزه ابنى
مروان:أهدى بس خلاص ونبى
ليل:لا انت كذاب ابنى لسه عايش صح ونبى
مروان: خلاص ياليل ابننا توفى
ليل:لاااااااااا انا عايزه ابنى هتهولى
محمد:مروان لازم اديها حقنه مهدئه
مروان بعياط:ماشى
هب بقا ايه عندى كام سنه كدا
وبعد مرور خمس سنوات
ليل:ايه يا حبيبى انت فين
مروان:انا على أول الشارع اهو
ليل: طب لما توصل رن عليه وهنزل ماشى باى
مروان:ماشى باى
نروح نشوف احمد بقا
احمد:يا ابنى البس بطل رخامه
سيف:تاء مث هبيس(لا مش هلبس)
احمد:ولا انت حر
سيف:ماثى
احمد:انت يالا يا اوزعه بترود عليه
سيف:تاء انا اتلم بابى
احمد:ماهى إياها، يا ابنى لحستلى موخى اسكت احسن يابابى
سيف:انا مث بابى انا ثيف
احمد:اه البس بقا
سيف:طاايب
ياسمين:انا جيت حبيب مامى عامل ايه
سيف:اتلخمت على بابى
ياسمين:شاطر يا حبيبى
احمد:ايه شاطر يا حبيبى انتى إلى قائله لى يتراخم عليه
ياسمين:لالا دا بيهزر
سيف:بابى نو مامى هى قالت ليه
استنو كفايه كدا
نروح لى ياسين
نور:ياسين
ياسين:امم
نور:بقلك
ياسين:امم
نور:امم امم ايه مترود يابنى
ياسين:ما برود اهو
نور: طه قوم هات البيبرونه بتاعت سليم
ياسين:ماشى
نور:وهات كمان التيتينه
ياسين:ماشى
نور:وهات كبايه شاى
ياسين:تحبيش اجبلك البيت كلو تحطيه فى الشنطه يا حبيبتى احنا رايحين النادى مش مسافرين سنه
نور:خلاص أعم الله
ياسين:خلصتى
نور:اه
ياسين: ممكن ننزل بقا يا ختى
اه ماشى يله
وبعد أما نزلة الاخوه الثلاثه يروحو النادى هتحصل حاجه هتغير حيات شخص مش شخص شخصين