رواية ليل مروان
الفصل الثاني عشر12
بقلم ويزو خالد الكاتبة الصغيرة
وبعد اسبوع
خلاص النهارده خطوبه ياسين ونور
وفى الصباح نور وليل و أصحاب نور راحو
البيوتى سنتر
وبعد مرور ساعات
مروان:ايه يابنى خلص بقا عايزين نمشى هنتاخر
ياسين:حاضر
مروان:يبنى بقالك ساعتين بتقولى حاضر
ياسين:خلاص والله حاضر
احمد: سيبه ياعم هتلاقيه خايف
مروان:هو فى ظابط بيخاف من خطوبه
ياسين:لا أنا مش خايف ولا حاجه
مروان:امال كنت بتعمل أيه
ياسين:كنت بدور على البيبيون
احمد:دا انت عيل رخم
ياسين:عارف
احمد: يله رن على ليل شوف خالصو ولا لا
مروان:طب
فى البيوتى سنتر
ياسمين:ليللللللللل الحقينى بسرعه
ليل:ايه فى ايه ايه الى حصل مروان حصله حاجه ايه
ياسين خايف يجى ايه الى حصل انطقى يا بت قولى
هتموتينى
ياسمين بعد أنا فتحت على مروان المكالمه:ايه كل دا مروان كان مستحملك ازاى
ليل بدموع :ايه كان مروان ، مروان خصله ايه هو فين
مروان متسبنيش
ياسمين:أهدى يا ليل لسه منعرفش مات ولا عاش
ليل:اخرسى، اخرسى خالص متكلميش
نور بدموع: أهدى ياليل هيبقى كويس
ليل:اه اه اكيد، انطقى مروان فين
ياسمين بضحك:فى البيت، خدى كلمى أنا كنت بناديلك
عشان حبيبك بيرن
ليل بصدمه:ايه
نور:يخرابى قومى أجرى من قدامها
ياسمين:اديها الفون
عند مروان
مروان:بى صدمه وفرحه فى نفس الوقت:الو
ليل:مرواااان
مروان:حبيبى متخفيش أنا كويس هى ياسمين كدا
بتحب تعمل مقالب
ليل:انت كويس
مروان:اه
ليل:طب عايز ايه أعم
مروان:ياختى رجعت تانى😂😂
ليل: عايز ايه
مروان:احنا فى الطريق
ليل:طه
مروان:باى
ليل:باى
فى البيوتى سنتر
ليل:يااااااسمييييييين تعالى هنا
ياسمين:اسفه
ليل:ماشى
ياسمين:ايه بى السرعه دى
ليل:اه عشان حبيتك
ياسمين:حبيبى
وبعد ساعه مروان وصل
مروان:ايه خلاص
ليل:اه ادخلوا
وبعدين دخلوا
ياسين:ايه الجمال دا يا ناس
نور:بجد
ياسين:ايه هو انتى شاكه أن انتى اجمل من القمر ولا
ايه
طب نروح لى مروان
مروان:حبيبى
ليل:ايه رايك
مروان:الصراحه
ليل:اه
مروان:تحفه
ليل:بحبك
وكانت نور لبسه فستان لونه نبيتى وياسين بدله
قطيفه لونها ازرق
وليل لبسه فستان لونه زيتى ومروان بدله قطيفة لونها
ازرق
أنا ياسمين لبسه فستان لونه دهبى
وأحمد بدله قطيفة لونها ازرق
نروح عند احمد
احمد:ازيك يا ياسمين
ياسمين بخجل: الحمدالله