رواية جواز بالغلط
بقلم اسماء حسن
الفصل الثانى
رفعت عيني عشان اشوف واتصدمت لدرجه ان صنيه وقعت من ايدي...لا مستحيل...دماغى هتتشل....مش قادره اصدق.....اكيد انا شايفه غلط.....عمى صابر اخو بابا ومعاه طنط سنيه مراته واللى قاعد ده محمد ابن عمى أو بمعنى
أصح محمد القفل انا مسمياه كدا عشان هو متدين لدرجه تخنق وقفل ف كل حا.... فوقت من شرودى على صوت مامته وهى بتكلمنى
= ولا يهمك ي حبيبتى خير خير تعالى هنا عشان متتعوريش
_انا باهتزاز: انا اسفه مكنتش اقصد
= ولا يهمك تعالى اقعدى
_ قعد ونا هموت مش قادره حاسه انى بتخنق عاوزه اصرخخ واعيط
بابا: أنا شايف أنه كل حاجه موجوده وعروستنا الحلوه قالت موافقتها
اسلام بمقاطعه مهزوزه: أنااا محتااججه وقت اففككر
بابا بصدمه: نعممم
سميه: وماله باخويااا لازم تفكر اديها وقتها وعشان كمان تصلى استخاره احنا معاكى ي حببتى ....أنا شايفه أننا نقوم ونسيب العرسان شويه مع بعض
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
محمد قاعد باصص ف الأرض ومش راضي يرفع عينه
_واسلام قاعده بصاله باستغراب هو ليه بيعمل كدا
_ انت مش هنتكلم ولا اى
=محمد وهو على نفس وضعيته: أنا معنديش غير سؤال واحد..... انتى بتصلى؟
_اسلام باحراج وكسوف: احم احيانا....... وبعدين انا اصلا مش موافقه عليك انت ملكش حكم تسألني ولا اى حاجه انت فااااهم
=محمد بصوت عالى: ياعميي ياعمى
ابو اسلام: اى يابنى خير
= انا عاوز كتب كتاب يوم جمعه الجاى
_ اسلام بصدمه وزعيق: اى كتب كتااااب مين لا دا انت شكلها هبت من خاااالص انت فاكر نفسك مين عشان تحدد حاجه زي كدا وبعدين اصلا أنا موافقتش عليك ومش هوافق اصلا دا انت مرفعتش عينك من عليا انت مريض نفسي ي محمددد
محستش باي حاجه وقتها غير بابا وهو بيضربنى بالقلم قدام كل الموجودين
بابا بشده: انتى اللى اتجننتى شكل دلعى ليكي كان غلط خلاكى طلعتى عن طوعى كتب كتاب على ابن عمك جمعه كتبه ومش عاوز اسمع صوتك
_ جريت على اوضتى ونا دموعي سبقااانى اول مره بابا يمد أيده عليا وعشان خاطر مين والله لاندمك ي محمد دخلت اوضتى وقفلتها ورايا طعلت فون واتصلت ب فاروق بسرعه
_ اسلام بعياط وشحتفه: الووو.... ايوا ي فااروق الحقنى.... بابا مصمم يكتب كتابي على ابن عمى جمعه جاى....
فاروق ببرود: طب وهنعمل اى ي حبيبتى
_ احنا لازم نهرب ونتجوز بسرعه ي فاروق
فاروق: ....
#