رواية وكان الظلم حليفي
الفصل السادس
بقلم علياء اسامة
هند:خرجينى يا بت أنت من المكان دا
"هند مكملتش الكلمه لأن البوليس هجم على الشقه"
_يلا يا روح أم*ك منك ليها على البوكس
"العساكر بقت تاخد فى البنات وهند استخبت ورا كنبه وهى بترتعش حرفيا لحد ما قرب عسكرى عليها"
=مستخببه فين يا حيلتها فكرنا مش هنجيبك ما أنتم لو تبطلوا القرف ال بتعملوه دا
هند بصراخ:ابعد عنى أنا والله جيت هنا بالغلط
" الضابط حس انه سمع الصوت دا قبل كده فلف وراه واتصدم انها هند"
رامى:الله أكبر الكتكوته بتعمل ايه هنا
هند:طبعا لو حلفتلك انى غلطانه فى العنوان مش هتصدقنى
رامى:أنا أصلا من ساعة ما شفتك وأنا قولت عليكى بت مش مضبوطه
هند ببكاء:أرجوك خليه يسيبنى أنا مش زى ما أنت فاكر والله
رامى:الكلام دا تقوليه فى القسم يا حلوه
'وبعد كده قرب منها وهمس':بس صدقينى المره دى مش هتخرجى منها
هتها يا عسكرى
____________________
*عند جاسر وندى*
"ندى كانت قاعده فى أوضتها بتبكى بعد ما سمعت جاسر وهو بيتكلم فى الموبايل.. فضلت تعيط كتير وبعد كده قامت بصت فى المرايا"
-هو أنا وحشه، فيها ايه البنت دى ذياده عنى
اتكلمت بصراخ:ايه دا أنت ازاى تقارنى نفسك بيها هى بنت محترمه إنما أنا بنت** مغت*صبه وأنا السبب فى الحصل فيا.. مش كده مش كلهم بيقولوا كده
_أنا عايزه أفهم أنا ذنبي ايه؟؟ ذنبى ايه إن واحد حقير قرر انه يعمل كده ويدمر مستقبلى.. أنا عمرى ما نسيت ال حصل فيا للحظه واحده بحاول أتعايش يمكن أنسى لكن مبنساش جوايا جرح كبير اوى بينزف ومحدش حاسس بيا حتى أقرب الناس ليا
"ندى ركزت فى المرايه جامد وفضلت تبص على نفسها اد ايه هى باهته وملامحها اتغيرت اوى كبرت ٥٠سنه لقدام"
ندى بقوه:هتفضلى لحد امتى ضعيفه ومستسلمه كده!! هتفضلى لحد امتى أى حد يكلمك تعيطى!!
ماشى يا جاسر أنا هعرفك مين ندى الشناوى
___________________
* فى منزل جمال والد جاسر*
جمال:سوسن يا سوسن
سوسن مراته:ايوه نعم
جمال:أعملي حسابك أخويا جلال جاى النهارده خلى الداده تجهزله أوضه
سوسن بقرف:اووف ودا جاى يعمل ايه هنا
جمال بعصبيه:سوسن دا أخويا يعنى صاحب بيت يجى وقت ما يحب
سوسن بغل:أخوك مش أخوك دا ال أجبر ابنى انه يتجوز بنته ال***
جمال:كلمه كمان ومش هعمل حساب انك ست كبيره.. وياريت بعد كده مش تناقشينى فى كلامى
"جمال مشى طلع على الشركه وسابها"
______________________
*فى القسم*
رامى:بقا يا زبا*له منك ليها فاكرين إن أنا مش هنجبكو
بنت:والنبى يا باشا دا احنا غلابه
رامي:طبعا أنتم هتقولولي
هند ببكاء:طيب أ أنا والله مظلومه وجيت هنا بالغلط أنا كنت جايه فى شغل وغلط فى العنوان
رامى بخبث:شغل بردو
هند:أنا أول مره أروح المكان دا حتى أسألهم
رامى:أنت يا بت أنت شفتى البت دى قبل كده
البنت بمياصه:امال يا باشا دى حتى هى ال مأسسه البيت دا هيهي
هند بصدمه:أنا!!! دا أنا أول مره أشوفك
البنت:خلاص بقا يا هند كل شئ انكشف مفيش داعى تنكرى يعني هي أول مره تتمسكى فيها
هند:اه يا بنت ال*** "وقربت مسكتها من شعرها"
رامى بزعيق:أقفى مكانك يا بت وألتزمي احترامك بدل ما أعلمك الأدب يا ***
هند بعصبيه:أخرس قطع لسانك أنا أشرف منك ومن عيلتك كلها يا حيوان
"رامى قام من على الكرسى وعيونه بطق شرار قرب عليها وهو بيرفع أكمام القميص"
رامى:بقا أنا حي*وان يا ***" "وضربها قلم من قوته وقعت على الأرض قدامه""
رامى:أنا هربيكى وأعرفك تتكلمى معايا ازاى
يا عسكري
دخل العسكرى وادى التحيه:أوامرك يا بيه
رامي بشر:خدلي شوية الزبا*له دول على الحجز.... "شاور على هند" :وخليهم يتوصوا بالكتكوته ويرحبوا بيها قولهم انها تبع مراد بيه وخليهم يضيفوها
__________________
*عند رانيا*
رانيا بقلق:يا ترى أنت فين يا هند لا رنيتى قولتيلى اتقبلتى ولا لأ فى الشغل اوووف
ماشى يا هند بس لما تيجى
____________________
*عند ندى وجاسر*
"جاسر دخل الشقه لقى ندى قاعده على السفره بتتعشا بهدؤ وكانت لابسه بيجامه رقيقه ومسيبه شعرها على غير عدتها بتبقا قاعده معاه على طول باسدال"
جاسر:احمم
"ندى بصتله وكملت أكلها بهدؤ من غير ما تعيره اهتمام"
جاسر وهو يتصنع البرود فقد سحر بمنظرها الخلاب:حضرتى العشا
ندى:اممم
جاسر:طب لو سمحتي حطى العشا لأنى جعان وأدخلى جوا
ندى برقه:لما تتشل يا روحى هبقا أغرفلك حاضر دا أولا.. ثانيا بقا أنا مش عامله عمله علشان أول ما تيجى أدخل أجرى على جوا أنا هقعد فى المكان ال يعجبنى ولو مش عجبك ابقا أجرى أنت استخبا
جاسر برفع حاجب:ود من امتى إن شاء الله
ندى بابتسامه:من النهارده يا عمرى
جاسر اتعصب جامد انها ازاى تكلمه كده
جاسر:وأنا مينفعنيش الكلام دا قومى فزى حطى الأكل
ندى قامت وقفت قصاده وزعقت:لا يعنى لا
جاسر:كده طب اهوه "جاسر زق الأكل بايده على الأرض وطبق الشوربه السخن وقع على رجل ندى و...."_____________________
"نرجع مره تانيه عند رامى وهند"
رامى للعسكري:ناديلى يا ابنى على المتهمه هند عبدالسلام
العسكري:تمام يا فندم
"العسكرى قدام الحجز"
_هند عبدالسلام
هند بتعب:ايوه أنا
=تعالى يا أختى الباشا عايزك
هند قامت:ايه هتفرجوا عنى ولا ايه
العسكري:تعالى تعالي دا شكلهم مروقين عليكى خالص
" وسحبها من ايديها"
هند:بقولك ايه
العسكري:اييه
هند:عايزه أعمل مكالمه إلهي يارب ما يوقعك فى ضيقه أبدا
العسكرى:لاا
هند:طب استنى "أخرجت من جيبها ١٠ج وادتهالوا"
العسكري:ايه دا يا ست
هند:خد بس متتكسفش ابقا أشرب بيها شاى
العسكرى بقرف:أنا قصدى ايه دا هو حد لسه بيدي حد ١٠ج
هند:اهي ال معايا يا أخويا احمد ربك
"أخرج العسكرى الموبايل ونظر حوله بترقب"
_أمسكي وخلصى بسرعه أحسن تفضحينا
هند بلهفه:حاضر حاضر
" قامت هند بالاتصال على ندى ولكن لما تجب ومن ثم رانيا ولم تجب أيضا"
العسكرى:هااا أخلصى
هند بحزن:مفيش رد
العسكري اخد منها الموبايل:طب يلا قدامي
هند:طب متزقش طاا.. وبعدين ما تجيب العشره جنيه كده كده محدش رد
"نظر لها العسكري بقرف وبعد كده استأذن ودخل مكتب رامى"
العسكري:المتهمه يا فندم
رامى وهو ينظر لها بتشفى فوجهها وارم من شدة الضرب:طيب اتفضل أنت
"رامى قام وقف وفضل يلف حواليها" :تؤ تؤ تؤ ايه ال عمل فيكي كده يا حلوه
هند بقرف:ناموسه قرصتني
رامى:ناموسه برضو
هند:مش تشغل بالك يا بيه.. حضرتك كنت عايزنى فى ايه
رامى وهو ينظر لها بتشفي:بما إنك مش راضيه تعترفي ومش شفنا ليكى محامى ولا أهل سألوا عنك لحد دلوقتى.. فاحنا قررنا نعرضك على الطب الشرعى ودلوقتي مش عايزين تأخير
هند باستغراب:طب شرعي ليه؟؟
رامى بوقاحه:علشان يشوفو اذا كنت بن___ت ولا لأ..