رواية طفلة النمر)
الفصل الثالث والعشرون 23
بقلم بشري شريف
الست بقهر: ياتر انتى فين يا بنتى ياتر عايشه و لا ميته
دخل الاب و قال: مالك يختى
سماح بقهر: فين بنتى يا سيد فين وصال
سيد بغضب:وصال مش بنتك
سماح بغضب: لا بنتى اللى انت حرامنى منها
سيد: من الاحسن انى مش القى بنتك لانى هضر، بها و بعدها هوديها للراجل حت لو 100 الف جنيه مش 2 مليون و كمل بشر: القيكى بس
سماح: هى عملت لك اى
سيد: انا كان زمانى غنى كنت هاخد 2 مليون لولا انها هربت من البيت
سماح فى سرها: يارب يحميكى يا بنتى من الراجل دا
فى القصر و تحديدا فى غرفة وصال
وصال كانت مصدومه و فرحانه و مشاعر كتير و كانت ها تتكلم بفرحه بس افتكرت صافى و قالت بحزن: بس انا مش موافقه
نمر: مش مهم بس عايز اعرف السبب
وصال: هو اللى مش مهم
نمر: مش مهم تكونى وافقه و لا لا
وصال بغيظ: ليه
نمر: لانى هتجوزك
وصال: تؤتؤ
نمر: ماشي ماشي نبقى نشوف الموضوع دا بعدين بس قولي السبب
وصال: علشان انا مش ها كون دره
نمر: و مين قالك انك ها تكونى دره
وصال: ما انت هتتجوز صافى
نمر ببتسم: انا عمرى ما هتجوز غيرك و لا قبل و لا بعد
وصال اتكثفت وقال: بس يا بابا صافى بتحبك
نمر ابتسم بسغريه
كملت وصال: و انا مش ها وافق انك تكسر قبل بنت
نمر ابتسم بحب و مسك يدها و قال: بصى يا وصالى كل ناس مش طيبه زيك صافي حربايه بتعرف تتلون على مذاجها غير انتى مالكيش غير لون واحد اللى هو الابيض انتى عارفه ليه انا بخاف عليكى اوى و بخاف تخرجى لوحدك حت بعد ما كبرتى
وصال: علشان عمو هشام
نمر: مش علشان كدا و بس علشان انتى طيبه اوى و مش عارفه حاجه فى الحياه فى حاجات كتير انتى مش عارفها و بسبب دا ممكن يضحك عليكى بسهوله
وصال: طب انت ليه مش قولت لى عليهم
نمر: بعد الجواز هعلمك كل حاجه
وصال: طيب
نمر بحب: ممكن طلب
وصال: اكيد
نمر: محدش يعرف بكلمنا دا حت ملك و سيف
وصال: ليه
نمر: معلش يا قلبى هو شهر بس اكون فركشت مع صافى
وصال: حاضر
نمر باس يدها و نايمه و غطها و قال: تصبحى على الجنه يا قلبى
وصال: و انت من اهل الجنه
نمر خرج و هو فرحان و وصال فضلت تفكر فى نمر لحد ما نامت بعد ربع ساعه وصال صحيت على صوت الفون
ردت و هى نايمه و قالت: الوو مين
ملك بغضب: يا جبروتك انتى نايمه
وصال: اه يا ملك نايمه هو انا مش بنى ادم علشان انام
ملك: بت احكى ازاى انتى متجوزه
وصال كانت ها تتكلم بس الباب خبط
وصال: ادخل
دخل سيف و هو بيقول: انتى ازاى متجوزه
وصال: انت عرفت منين
سيف: من ملك
وصال: اه يا ملك الكلب
ملك: هو دا مش اخوكى و لازم يعرف
سيف: ايه دا انتى بتكلمى ملك
وصال: اه
ملك و سيف فى صوت واحد: طب احكى
وصال: مافيش حكايه بابا قال كدا علشان مش عاوزنى اتجوز
ملك: يعنى هو ها يتجوز و مش عاوزك تتجوزى
وصال: انا كدا كدا كنت هرفض فا عادى بقى
سيف: مش عارف ليه حسس ان فى حاجه
ملك: و انا كمان
وصال بتوتر: تؤتؤ مافيش حاجه
ملك:اوكى هسيبك على راحتك لحد دا تحكى
وصال: اوك
سيف: و انا لانى واثق انك ها تيجى تحكى
وصال: نينينيني يلا اطلع برا
ملك بضحك: انت بتطرد
وصال: و انتى غورى
سيف: احسن
وصال: غوروا بقى
سيف ضربها على قفها و قال: انا مشى اهو
وصال بغيظ: امشى من هنا
بعد وقت سيف كان خرج و ملك قفلت مع وصال
وصال قامت لبست و خدت كتبها و نزلت
لقت الكل قاعد
وصال ببتسم: عاملين اى
الكل بحب: الحمدلله
وصال كانت هتتكلم بس لقت
حامد داخل
وصال اول لما شافته قربت من نمر بخوف
نمر طبطب عليها
حامد: هى البت دى لسه موجوده
نمر بغضب: وصال دا بيتها و ها تفضل عايشه فى فا لو مش عجبك تقدر تمشى
حامد بص عليه بغضب و بص على وصال بشر و طلع
اما وصال فا كانت خايفه
نمر بحب: متخافيش طول ما انا معاكي مش ها يقدر يعمل حاجه
سلمى: انا مش عارفه هو ليه كدا هو مش بيحبنا ليه
نمر: معلش يا قلبى
وصال: بابا ممكن تيجى تذاكر ليا
نمر بحب: حاضر و قام معاها
فى غرفة المكتب
وصال: بابا هو عمو هشام عنده كام سنه
نمر بغيره: ليه
وصال ببراه: علشان هو شكله وحش و كبير
نمر: عنده 45
وصال: دا كبير اوى
نمر: اه
وبعد شهر كان تعب بنسبه لوصال و ملك لان الشهر دا كان امتحاناتهم
و فى يوم دخل نمر و قال: بكرا فى حفله علشان الصفقه الجديده
وصال بفرحه: هيييييه
سيف: هو بيقولك بكرا حفلة كتب كتابك دى حفله
وصال: و انت مالك يا رخم
نمر: تعالي يا وصالى علشان نجيب دريس جديد
وصال قامت بسرعه و مسكته يده بطفوله و قالت: يلا
نمر ضحك و خدها و راح جاب الدريس
تانى يوم فى الحفله
وصال كانت ماسكه يد نمر طول الحفله قربت منه
صافى و قالت: بيبى تعال نرقص
وصال: لا ها يرقص معايا انا
صافي: بصفتك اى
وصال: خطبته
صافى بصت لنمر
نمر غمض عينه و فتحه و قال بغضب: وصال عيب كدا انا بابكى بس
وصال بصت عليه بصدمه و مشيت و خرجت من الفرح كله و اتصلت على ملك
ملك بنوم: اى يا وصال
وصال بعيط: ممكن اجى ليكى يا ملك
ملك: اكيد طبعا بس فى اى
وصال: لما اجى
بعد ساعه كانت وصال قاعده فى حضن ملك و بتحكى كل حاجه من اول الاتفاق
ملك: معلش يا قلبى
و سمعوا صوت من البلكونه
وصال: هو فى حد عندك يا ملك
ملك: لا دى البلكونه الجيران
وصال: مش فاهمه
ملك: تعالى
ملك خدت وصال و دخلوا البلكونه و ملك نطت للبلكونه اللي جنبها
ملك: نطى
وصال: لا انا خايفه
ملك: مش تخفى هاتى يدك
وصال مسكت يدها و نطت و دخلوا
ملك: عامله اى يا ماما
سماح: الحمدلله يا ملك يا بنتى ليه اتاخرتى كدا سيد مشى من فتره
وصال كانت بصه بصدمه و قالت