رواية عيون قلبي
الفصل العشرون20
بقلم يارا عبدالعزيز
ادم قام وكانت راسه بتوجعه
ادم بوجع: اه
وفجأة التفت جانبه وكانت ندى نايمة
ادم بصدمة وصوت عالى صحى ندى: ايه دا ندى ايه اللى جابك هنا
ندى بعياط: ادم انت كنت سكران انبارح ووو
ادم : خلاص انا هقوم ادخل الحمام وانتى تكونى لبستى وخرجتى من الاوضة
ندى بعياط : طب واللى حصل دا انا خلاص مش هعرف اورى وشى للناس بعد كدا هقول لماما وبابا ايه
ادم : خلاص اهدى وانا هتصرف
وسابها ودخل الحمام وندى لبست وخرجت من الأوضة
عند عين كانت واقفة بتحضر الفطار
رنا بزعل: عين هو ايه اللى حصل
عين حكت لرنا كل حاجه
رنا بعياط: انا اسفة يا عين انا السبب فى كل اللى حصل دا
عين وهى بتحضنها: هشش متعيطيش وانتى مش ذنبك حاجه كلمى كريم وقوليله يبعت الصور ولو موفقش المرة دى قوليلى
رنا : ربنا يديمك ليا يا عين
وقتها نادية دخلت
نادية: بتتعبى نفسك ليه يحبيبتى كنتى صحتينى وانا كنت هحضره
عين ببأتسامة: خلاص يا ماما انا كويسة وهحضره انا
نادية: لا اوعيلى انتى كدا وانا هحضره
ايمان: صباح الخير على اجمل عين فى الدنيا
عين ببأتسامة: كل دا نوم
ايمان: ما سهرنين طول الليل ياختى
عين : انا اسفة يا ايمان تعبتك معايا
ايمان: والله يا عين لو قولتى الكلام دا تانى انا بجد هزعل منك جامد
عين وهى بتحضنها: لا خلاص انا مش اد زعلك ويلا عشان تفطرى معانا بقى وتروحى شغلك
ايمان: شغل ايه انا مش هسيبك انهاردة
عين : يبنتى انتى لسه متعينة جديد
ايمان: وفيها ايه يعنى هيرفضونى صحابك مبقاش باقى على حاجه
عند ادم
خرج من الحمام وملاقش ندى
ادم بعصبية شديدة وهو بيمسك الكوباية وبيرميها: ازاى اعمل كدا ازاى بس والله كنت شايفها عين
ادم راح اوضة الرياضة بتاعته وفضل يطلع فيه كل حزنه و وجعه
فرح : ادم كفاية كدا وتعال افطر
ادم وهو مكمل : سبينى لوحدى يا فرح لو سمحتى
فرح : هتتعب كدا تعال بقى بالله عليك
ادم بصوت عالى: قولتلك سبينى لوحدى
فرح : طب ايه اللى حصل لى كل دا طيب وليه عملت فى عين كدا
ادم وهو بيطلعها برا وبعصبية: يلا اطلعى
كلهم وقتها طلعوا على صوته
ادم بعصبية: الكلام للكل اسم البنت اللى اسمها عين ميتذكرش فى البيت دا تانى
ادم وهو بياخد نفس عميق : عمتى
عايدة: نعم
ادم : انا بطلب منك ايد ندى وهكلم عمو سمير وهبلغه برضوا
عايدة بفرحة: اكيد موافقة
فرح : طب وعين
ادم بعصبية: انا قولت سيرتها متتجبش هنا تانى ودخل أوضة الرياضه وقفل الباب فى و'شهم
عند عمر كان قلقان جدا على إيمان عشان مجتش الشغل فرن عليها
ايمان: الو السلام عليكم
عمر : وعليكم السلام مجتيش ليه
ايمان: فيه شوية ظروف كدا فمعرفتش اجاى
عمر : ظروف ايه انتى كويسة
ايمان بعصبية: اسأل صاحبك
وقفلت فى وشه
عين : طب هو ذنبه ايه
ايمان: مش عارفه انا اصلا مخن'وقه من جوزك جدا فطلعت خنق'تى عليه هو بقى
عين : ااه يااانى منك بس انا شايفة ان فيه تطورات حصلت اهى
ايمان حكتلها كل حصل
عين بفرحة: طب الحمد لله خديله معياد مع طنط ومازن
ايمان: انتى عايزنى اقرا فاتحتى وانتى بالحزن دا
عين ببأتسامة عكس البركان اللى جواها : ومالى انا كويسة أهو الحمد لله قولى لطنط بدل ما انا اللى هقولها لو مش عشانك عشانى انا هفرح بفرحتك
ايمان بتفكير : لو دا هيخليكى مبسوطة ماش
عين حضنتها: مبارك يعيونى قولى لطنط وخدى معياد ورنى عليه وقوليله
ايمان: تمام
فى شركة آدم
عمر: اكيد الموضوع فيه حاجه غلط
ادم بوجع شديد ودموع : بقولك هى اللى قالت بنفسها دا
حبيبي
عمر : طب اهدى بس انت فعلا هتتجوز ندى
ادم : مقدميش حل غير كدا
فى احدى الكافيهات
ندى بضحك: مش قادره اصدق ان خططتنا نجحت اوى كدا و خل'صنا منها أخيرا
عايدة: عشان تعرفوا انا ممكن اعمل ايه
ميار : لا بجد برڤوا عليكى
ندى : جت الخير والبركة بتاعتنا اللى مكناش هنعرف نعمل من غيرها حاجه
رنا بضحك : تيجو تشوفوا كمية الحزن اللى فى عينها منمتش من العياط طول الليل حقيقى فرحة متتوصفش
كلهم وهم بيشربوا العصير وبضحك : فى صحة خروج عين من حياة ادم
بعد مرور أسبوع عمر وإيمان اتقرا فاتحتهم و ادم مرضيش يجى عشان عين بس قال لعمر انو اكيد هيعوضه فى الخطوبة وادم اتكلم مع ابو ندى و وافق طبعا وحددوا معياد الخطوبة وعين وادم حالتهم بتزيد سوء اكتر وهم بعاد عن بعض
ندى بشر : نفذى
رنا وهى ماسكة الجرايد: تمام
رنا راحت عند عين اللى كانت قاعدة حزينة وكانت ايمان قاعدة جنبها
رنا : عين امسكى معلش الجرايد دى عبال ما ادخل المطبخ اعملى اى حاجه اكلها
عين : ادخل اعملك
رنا : لا يحبيبتى خليكى
ودخلت رنا
عين وهى بتفتح الجرايد وبصدمة: ايه دا
وبعد كدا اغمى عليها
ايمان بخوف : عين يا عين ردى عليا محمود يا محمود
محمود بخوف : ايه دا فيه ايه اللى حصلها
ايمان: مش عارفه رن على الدكتور بسرعة
محمود : حاضر
بعد مرور ربع ساعة
الدكتور: لو سمحتوا يا جماعه بلاش تزحموا الأوضة وكلهم خرجوا وفضل
بس ايمان ونادية ورنا
نادية بخوف : هاا يا دكتور طمنا
الدكتور: متقلقوش يا جماعه دى حاجات طبيعية بتحصل فى الشهور الاولى
ايمان: يعنى ايه يا دكتور
الدكتور ببأتسامة: الف مبروك المدام حامل