رواية عيون قلبي
الفصل الخامس والعشرون25
بقلم يارا عبدالعزيز
عايدة بصدمة: بتقول ايه يا سمير ازاى حصل كدا طب اقفل اقفل دلوقتي انا مش قادره اتمالك اعصابى
ندى بخوف: فيه ايه يماما
عايدة: شركات ابوكى كلها اعلنت افلاسها وبقى عليه فلوس للقروض خلاص احنا مبقناش حلتنا حاجه يا ندى
وكانت هتقع بس ندى مسكتها
وقتها فرح وادم دخلوا
ادم ببرود: ايه دا مالك يعمتى اوعى تقوليلى الخبر وصلك يخسارة كنت عايز انا اللى اقوله بس ايه رأيك عرفتى ان اللى يلعب مع ادم النويرى بيحصله ايه
عايدة: هو انت ورا اللى حصل
ادم بعصبية: كنتى عايزة تأذى مراتى واسكتلك تعال يا حضرة الظابط
الظابط: عايدة هانم انتى وبنتك متهمين فى تهمة شروع فى قت'ل المدام عين
ندى بصدمة: هتحبس عمتك وبنتها يا آدم
ادم : لو اطول انى اخليهم يحكموا عليكوا بالاعدام هعمل كدا و وعد منى هعمل المستحيل عشان تقضوا طول عمركوا فى السجن
الظابط: تعالوا معايا
واخدهم ومشى
ادم : انا هروح اجيب عين
فرح : عين مش هتيجى معاك يا آدم بعد اللى انت عملته معتقدش انها هتسامحك
ادم بخوف: لا اكيد هتسامحنى انا هروح اجابها
ادم راح بيت عين
نادية اللى فتحت
ادم : عين فين
نادية بعصبية: عايز منها ايه مش كفايه اللى عملته فيها
ادم : انا عارف انى غلطت ودلوقتي جاى اصلح غلطى واصالحها لو سمحتى هى فين
نادية ادم صعب عليها
نادية: فى المطبخ
ادم دخل وعين كانت واقفة عند البوتاجاز ومديه ضهرها
ادم حضنها من ضهرها: وحشتينى
عين من غير ما تبص عليه: بتعمل ايه هنا
ادم : جاى اشوف مراتى وام ابنى
عين بسخرية: دلوقتي بقى ابنك مش كان انبارح مش هتعترف بيه
ادم : حقك تعملى كل اللى انتى عايزاه انا غلطان وعارف دا وجاى دلوقتي اقولك اعملى فيا اللى انتى عايزاه بس سامحينى
عين : متأخر اوى الكلام دا يا آدم بيه وصدقنى مهما عملت انا هفضل متمسك بقرارى طلقنى
ادم : بس انا مقدرش اعيش من غيرك
عين : وانا مش عايزة اعيش معاك تانى
ادم : طب عشان ابننا حتى
عين: يعيش مع اب وام منفصلين احسن ما يعيش معاهم وهم مش واثقين فى بعض مش دا كلامك
ادم : والله ما كنت مصدق بس اصرارك على الموضوع هو اللى خلانى اقول كدا قلبى عمره ما اقتنع انك كدا واللى قالك كدا كان عقلى اللى بيحكم على اللى شايفه
عين : امشى يا آدم انا محتاجه ابقى لوحدى اليومين دول عشان اعرف اخاد قرار
ادم : مش هستسلم يا عين وهفضل وراكى لحد اما توافقى ترجعيلى عشان انتى روحى ومحدش بيقدر يعيش من غير روحه وهسيبك تفكرى بس متتأخريش عليا
عند رنا كانت قاعدة هى وايمان وعين فى اوضة الصالون
ايمان: وانتى قررتى ايه
عين : مش عارفه انا قلبى معاه وبيقولى اديله فرصة إنما عقلى ضده
ايمان: طب ما تستخيرى ربنا
عين : هعمل كدا باذن الله
رنا بعصبية : يلهوى بقى
عين وإيمان بصولها
عين : مالك يبنتى
رنا : الدكتور اللى فى الكورس مدينا مشروع نخلصه وكل اما اعمل فيه حاجه الاقى حاجه تطلع تبوظلى اللى عملته
مازن كان وقتها داخل يشوف ايمان
مارن : انا ممكن اساعدك
ايمان: ايوا يا رنا مازن مهندس شاطر جدا خليه يساعدك
رنا بصت لعين وعين هزت براسها بمعنى ماشى
رنا ببأتسامة: ماشى تعالى
مازن : هااا ورينى كدا
مازن قعد يساعدها وشرحلها حاجات كتير مش فاهمها
مازن : هاا فهمتى كدا
رنا : اه انت بجد المفروض تبقى معيد فى الكلية
مازن : ما هو انا باذن الله هقدم السنة دى جامعة القاهرة
رنا بفرحة: بجد
مازن ببأتسامة: هو اللى قولته فرحك اوى كدا
طبعاً دا كله ايمان وعين كانوا قاعدين معاهم وكانوا ملاحظين ان رنا فعلا اتغيرت للاحسن
ايمان: مش يلا بقى يا مازن عشان عمر زمانه جاى
مازن وقتها كان تايه فى رنا
ايمان بصوت عالى: يا عم روميو
مازن بتوتر: عايزة ايه
ايمان: يلا نروح عشان عمر جاى
مازن بص على رن وبحب: لو احتاجتى اى حاجه ابقى قوليلى
رنا ببأتسامة: شكرا يا مازن
مازن : على ايه انا معملتش حاجه
ايمان: يلا يا بنى
مازن بعصبية: قدامى
ورحوا بيتهم
ايمان وهى بتقلد طريقه مازن : لو احتاجتى اى حاجه ابقى قوليلى واقع واقع يعنى
وقتها عمر كان قاعد بس مكنتش واخدة بالها
عمر وهو بيمسك ايدها وبحنية: ما تسبينى الناس فى حالها بقى
مازن : كويس انك جيت شوف مراتك بقى يا عم
وسألهم ومشى
عمر : وحشتينى اوى
ايمان: وانت كمان
عمر بغمزة : بس حلو اوي الحضن اللى اخدته يوم اختفاء عين دا
ايمان بتوتر: كنت خايفة على عين ومش عارفه انا بعمل ايه
عمر : طب وفيها ايه ما انا جوزك وحضنها هو
عمر بحب : انا بعشقك
ايمان: وانا كمان
عند عين كانت قاعدة فى اوضتها
نادية: عين فيه واحدة عايزكى برا
عين : مين