رواية عشق رعد
الفصل السابع عشر17
بقلم نورهان رضا
فارس قرب اتجاهها وفجاة سمع صوت بره جامد
راح اتجاه الباب ولسه هيفتحه لاقى الباب اترزع وخده وطار بيه
بص رعد على تقى لاقها مرمية على الارض والدم بينزل من كل جسمها
رعد جرى عليها وقال: تقى مالك ياتقى تقى فوقى
حضنها جامد وبصوت عاااالى تقى تقى
فتح تقى عينها براحة وقالت رعد بصوت حزن وضعف
رعد : قالها انا اسف ياروحي انا اسف
حطها فى الارض وقام ومسك فارس من هدومه
وفضل يضرب فيه يضرب فيه
ويصرخ بصوت عااالى انت ازاى تفكر حتى تقرب ناحيتها انت ازاى تمد ايدك القزرة دى عليها ومسك ايده وحطها تحت حزمته وداس عليها جامد وقاله دى الايد اللى اتمدت عليها
بص رعد حواليه مالقاش غير حجر كبير
شال رعد الحجر ولسه هيرميه عليه
تقى بصوت عالى: رعد لا لا
رعد مسمعش كلام تقى ورمى الحجر على دماغ فارس: فالدم جه على وش تقى
تقى: لاء لاء لاء لاء رعد لاء لاء رعد
فجاة
مى: هو لحس عقلك ولا ايه ياتقى حتى وانتى بتحلمى بتحلمى بيه
تقى: بسم الله الرحمن الرحيم انا فين وبصت تقى على نفسها بسرعة
مى:انتى خلاص اتجننتى خلاص انتى مش اتصلتى بيا علشان اجى اقعد مع سيف علشان تروحي لرعد المستشفى جيت لاقيتك نايمة على الكرسى مردتش اصحيكى
تقى: بصيت لمى وعينها دمعت وقالتلها الحمد الله انا حلمت بكابوس مرعب اوى اوى اوى
مى: متخافيش دا كابوس
تقى: الحمد الله انه كابوس
وهما بتكلموا جرس الباب رن
مى: انا هفتح
مى فتحت الباب وقالت اهو ياستى رعد اهو
رعد: دخل لاقى تقى جسمها بيتنفض من الرعب والخوف
رعد جرى عليها وحضنها وقالها مالك فيكى حاجة
مى: حلمت بحلم وحش فمن ساعة ما صحيت وهى بتنفض كدة
تقى: انت كويس صح وفين البنت اللى كانت معاك
رعد: قالها اهدى الاول وبعدين نتكلم
تقى: لا قولى
رعد: انا قدامك كويس اهو البنت لما خدتها فى العربية وانا بحطها على الكرسى ورجعت علشان اجيب تلفونى لاقيتها بتكلم حد وبتقوله تمام فعرفت ان وراها حاجة
فركبت عربيتى وخليت السواق يقابلنى فى نص الطريق وركب هو العربية بدالى وهو وداها المستشفى ومعرفش عنها حاجه لحد دلوقتي
تقى: امال كنت فين دا كله
رعد: ياستى عندى ليكى خبر هيفرحك
تقى: ايه هو
رعد: مامتك النهارده بدات تستجيب للعلاج وهترجع قريبا تعيش وسطنا
انا كنت عند والدتك فى المستشفى ولسه راجع
تقى حضنت رعد بقوة وهى بتعيط من رعب الحلم وقالتله: الحمد الله الحمدلله ياارب الحمدلله
رعد: باستغراااب مالك
مى: ياسيدى ياسيدى هطلع انا لسيف
تقى فضلت حاضنة رعد لفترة ورعد بيطبطب عليها
تقى بصوت هادى وقالت: رعد انا بحبك ❤انا بحبك ❤يارعد
رعد: بعد عن تقى وبصلها بصدمة وقالها بتقولى ايه
تقى: انا بحبك ❤
رعدقعدت فى الارض: وقرس نفسه وقال اكيد انا مش بحلم صح ✅
تقى: ضحكت اخيرا بابتسامة خفيفة
رعد: ياااحلى يوم فى حياتى انا حاسس انى طاير طاير من الفرحة طاير كدة من الفرحة حاااسس انى فى السما مش فى الارض
تقى: يعنى طاير وسايبنى هنا
رعد: اسيبك ايه انا ماصدقت لاقيتك والله انا هاخدك معايا ومش هسيبك الا لما امووت
تقى: بخوف وحطت ايدها على بوقه متقولش كده تانى هزعل منك
رعد: بضحك وبسعادة طيب طيب
بس هنخرج نتعشى سوا انا وانتى النهارده
تقى: بلاش خلينى هنا احسن
رعد: لا علشان خاطري مترفضيش
تقى: اوك
رعد بحماس شالها وقالها انا هوديكى اوضتك تلبسى وتجهزى خمس دقايق وهاجى اخدك
تقى: هزت راسها
دخلت تقى اوضتها وهى بتفكر لسه فى الحلم دا واد ايه هو مرعوب وقالت لنفسها اتمنى ميحصلش حاجه وحشة زى دى اتمنى ميحصلش حاجه من دى خالص بس حاسه ان قلبى مقبوض مش عارفه ليه
خبط الباب دخلت مى
مى: رايحه فين
تقى مردتش علشان سرحانة
مى: ايه اللى واخد عقلك يابنتى
تقى:ايه
مى بضحك: بقولك رايحه فين
تقى: رعد عازمنى على العشا بره
مى: يسهلووا ياستى هتلبسى اى بقا
رعد خبطت الباب ودخل
رعد: احم احم اتفضلى ياتقى
تقى: اى دا
رعد: دا فستان
حطه رعد على السرير وخرج بسرعة
مى بضحك: مكسوف ولا ايه 😂
تقى قربت وفتحت الشنطه ولاقيته نفس الفستان الابيض اللى كانت بيه فى الحلم
تقى برعب رجعت خطوتين لورا وجسمها بيترعش
مى: فى اى يابنتى الفستان جميل اوى اوى مالك مرعوبة كده ليه اهدى
تقى بتهتهه: دا نفس الفستان اللى كنت فيه فى الحلم الوحش
مى: اهدى انتى حلمتى بايه طيب
تقى؛ مش قادره اوصفلك كان ايه
مى: اهدى بس واحكيلى
تقى قعدت على الكرسى وبدات تحكى لمى
تقى: بس وصحيت لما انتى جيتى صحيتينى
رعد كان واقف على الباب.
رعد بصوت كله حزن: وانتى متخلية انى ممكن اسيبك حتى علشان يحصل فيكى اى حاجه من دول ونادا وقال تقى
تقى: بصيتله بحزن وقالت نعم
رعد: انتى عشق رعد ♥ ورعد من المستحيل انه يسيب حد يقرب من عشقه فاهمانى اهدى بقا ولو كان على الفستان اهو خده رعد ورماااه من الشباك وخبط بايده ودخل مسعد بعرض كام من الفساتين
رعد:الفساتين دى كلها ملكك اختارى اللى يناسبك ، انا هخرج دلوقتي نص ساعة وهخبط عليكى
قامت تقى: وبصت على الفساتين
مى: مسكت فستان لونه سماااوى وجميل اوى وقالت لتقى هتلبسى دا
تقى: اه جميل اوى هلبسه
لبست تقى وكانت جميل جداً جداً
مى: بسم الله ماشاء الله ♥تبارك الله والله انتى حلوة اوى هتاخدى عقل رعد
وفجاة الباب خبط
مى اكيد رعد
دخل رعد بس ملامح وشه متغيرة جدا وبصوت حاد وقال مى سبينا لوحدنا
خرجت مى وقفل الباب
وطلع رعد ورق وقال لتقى ايه دا
تقى: مش عارفه
رعد: انتى بتستعبطى اى دا ياتقى
انتى عارفة بعملتك دى اى ممكن يحصل دلوقتي انتى متخيلة ان اللى عملتيه صح انتى غلطانة جدا
رمى رعد الورق على السرير وخرج من اوضة تقى وهو متعصب جدا
دخلت مى وقالت فى اى هو متعصب كده ليه
تقى: مش عارفه بس فى اى الورق دا
مى: ورق اااااه انا اسفة
تقى: اسفة ليه
مى: دا الورق........