رواية عشق رعد
الفصل الثامن8
بقلم نورهان رضا
رعد: للاسف مامتك ياتقى دخلت فى غيبوبة حاولنا والله بس دا قدر ربنا لازم تكونى مؤمنة بالله كده وتدعلها انها تقوم فى اسرع وقت. 💔
تقى: غيبوبة وماما 😭😭😔💔لا مش هينفع كده والله مش هينفع والله هعيش مع مين دلوقتي ماما يعني مش هتروح معايا دلوقتي طيب مين هيطمنى ومين هيحضنى ويقولى متقلقيش يابنتى مين وانا نازلة الصبح هيطبطب عليا ويدعيلى ماما يارعد انا عاوزة اشوف ماما ارجوك
رعد لف وشه وادى ظهره لتقى وقالها مامتك فى العناية المركزة ومافيش حد هينفع يخشلها عاوزة تشوفيها هتشوفيها من بره 🤍
تقى: قامت وجريت على الاوضة وبصيت على مامتها من الشباك وهى كلها حصرة والم ودموعها على خدها
جت مى وقالت تقى فارس هو السبب هو السبب ياتقى
تقى: فااارس!
مى: ايوه فارس جه البيت وقال لمامتك انه هيرفع قضية عليكوا لو مدفعتوش الفلوس اللي مامتك تعبت بيها ونزل ومامتك اترجته وقالتله يديكوا مهلة لحد ما تجمعوا الفلوس بس هو رفض ومشى
تقى: وقعت على الأرض وسندت راسها على الحايطة وقالت: انا السبب فى كل دا انا اللى عملت دا كله فى ماما انا السبب يامى
مى: اهدى بس ياتقى
تقى: انا ليه كل الاسى اللى فى الدنيا والمشاكل اتوجدت فى حياتى انا ليه ليه دايما كل حاجه بتيجى عليا ليه دخلت الحيوان دا حياتى وليه دايما كل حاجه بحبها بتروح ماما مش هتروح معايا يامى اعمل اى دلوقتي
مى: اهدى بس يا تقى هتحل ان شاء الله
رعد: جه وقال كام الفلوس دي .
مى: يعتبر50الالف ج
رعد: مد ايديه وطلع دفتر الشيكات وكتب شيك واداه لمى وقالها روحي دلوقتي اصرفيه
مى بتردد: خدته وراحت تصرفه
رعد مسك تقى بقوة وقومها وقالها بصى طول ما انتى ضعيفه هتفضلى مداسه تحت الرجلين مش دا اللى خرب حياتك وهو اللى عمل فى مامتك كده يبقي جه الوقت علشان تبدأى تنتقمى منه كل الكلام والياس اللى انتى فيه كلام فاضي كل دا كلام فاضي بطلى اللى انتى فيه دا وقفوك هنا قدام اوضة مامتك مش هتغير حاجه فى واقعك مش كل لما تبقى عاوزة فلوس تجرى تستلفى من حد ليه هما ميتسلفوش منك وعلى العموم انا اديتك الفلوس دى وهاخدها منك خلال شهرين بس ويالاه ورايا على الشركة
لف رعد وشه وماشى تقى واقفة زى ماهى رجع رعد وشدها من ايدها وسحبها وراه ودخلها العربية.
طول الطريق وتقى بتنزل فى دموعها من غير كلام وفجاة وقف رعد العربية
بصيت تقى لاقيتها واقفة قدام محل ملابس
تقى: انت وقفت هنا ليه
رعد: انزلى
تقى: انزل ليه
رعد: اول قاعده في الشغل معايا ممنوع الاسئلة
تقى: نزلت
ورعد مسكها من ايدها وسحبها
تقى بصوت منخفض: ممكن تسيب ايدى النااس بتفرجوا علينا وبعدين انا مش جاموسة ساحبها وراه
رعد: تانى قاعده في الشغل معايا طول ما انتى معايا مافيش الا انا اللى فى المكان النااس دي ملغية من الوجود
تقى: طيب بعد اذنك سيب ايدى.
رعد ساب ايدها وقالها قدامك بالظبط خمس دقايق تختارى هدوم ليكى من هنا انا ورايا اجتماع كمان عشر دقايق.
تقى: بس انا مش عاوزة هدوم وانا عندى هدوم فى بيتى ومش بلبس غير الفساتين مش بلبس بناطيل
ولو عاوزنى اغير لا انا بلبس علشان ارضى ربنا مش هغيره علشان حد.
رعد سقف بايده فخرج فريق كام ومعاهم جميع انواع الفساتين الموجودة وقال بسرعة ياانسة تقى وبطلى كلام فاضى مش دايما تكلمى
تقى؛ بصيت فى الارض وقالت بس شكرا مش عاوزة
رعد: مش بمزاجك انا قولت اول قاعدة ممنوع الاسئلة وممنوع الاعتراض
رعد للموظفة بسرعة خديها خمس دقايق وتكون جاهزة.
خدتها الموظفة وبعد خمس دقايق خرجت تقى وهى لابسه فستان بنفسجى جميل جداً والخمار ملفوف بطريقة تجنن بصلها رعد وتنح فى جمالها وتقى راحت لعنده وقطعت احلامه اليقظه وقالتله يااستاذ رعد يالاه هنتاخر على الاجتماع
رعد: اااه يالاه وخرج وهو عمال يبص عليها وتقى بصه فى الارض
وركبوا العربية وراح الشركة
تقى: بس دى مش شركتكم
رعد؛ انا مش بحب اكرر كلامى كتير قولت ممنوع الاسئلة اتفضلى انزلى وافتكرى قواعد شغلى كويس.
تقى: انا اسفة ونزلت
نزل رعد وعدل بدلته ولبس نظارته ودخل ودخلت وراه تقى
رعد: احنا دلوقتي فى شركة صلاح سجلى كل كلمة فى الاجتماع وكل حرف لازم يكون متسجل بالظبط هنكون دلوقتي مع الشركة المنافسة معنا شركة ابو الحسن
تقى: ابو الحسن
رعد: ايوه من اللحظة دى كل اللى فات مالوش وجود فى حياتك انتى دلوقتى معايا فاهمة
تقى تمام
وصلوا اوضة الاجتماع ودخل رعد كلهم قاموا واقفوا ماعدا ابو الحسن وابنه طبعا فارس بيه
دخل رعد ووراه تقى واول لما فارس شاف تقى عينه احمرت وبصلها بذهول من جمالها ورقت لبسها بقيت جميله جدا وبص رعد بغيظ وقال مين دى (عامل نفسه عبيط يعني)
بصيت تقى بتعجب
رعد: اظن مش دا الاجتماع اللى جاين علشانه يافارس.
فارس: مالك يارعد داخل فارش نفسك عادى دا سؤال
رعد: بتجاهل لكلام فارس يالاه ياجماعة نبدا الاجتماع ماعنديش وقت للكلام دا
وبدا الاجتماع وتقى طول الاجتماع قاعدة جنب رعد وبتسجل كل حاجه وفارس عينه عليها ورعد ملاحظ دا وانتهى الاجتماع والموظفين خرجوا وفضل فارس ورعد وتقى
رعد: يلاه ياتقى ورايا.
مشى رعد وتقى وراه
ولكن شد فارس تقى من ايدها وقالها ايه الحلاوة دى انتى غيرتى نفسك اهو وبقيتى حلوة لحقيتى تعمليلى move on وتعلقى رعد 🙄
رعد: مسك ايد فارس بقوة وخلاه يسيب ايد تقى من كتر وجع ايده وقال لتقى انتى تعرفى الاشكال دى
تقى: لا معرفهوش 😔
فارس: ماشاء الله كمان بتكدبى وانتى لابسة الخمار امال فين الشيخه تقى
رعد: ماتت اللى موجودة معنا دلوقتي تقى سكرتيرتى فانا هحذرك وانت عارف انى بحذر لاول مرة بس وبعدين بنفذ تحذيرى لما تقابلنا خد طريق غير طريقنا احسن ليك ولابوك وطبطب على كتفه ومسك ايدى وخرجنا
فارس عينه احمرت من كتر الغضب وكان ناقص يطلع نار من عينه بس فى اللحظة دى تقى ادركت ان فارس وابوه بيخافوا جدا من رعد
خرجت تقى ورعد وركبوا العربية وطول الطريق رعد متعصب وساكت
تقى: شكرا 😔
رعد بغضب😤🫤: لحد امتى هتفضلى ضعيفه لحد امتى عاوزة للى يدافع عنك لمرة واحدة خليكى قوية ووجهى خوفك ومشاكلك
وفجاة رن تلفونها
تقى: الو
مى: الو ياتقى انتى فين انا معايا الفلوس اعمل اى دلوقتي
تقى: انا جاية استنينى
تقى لرعد: ممكن استاذن من الشغل نص ساعه
رعد: وقف العربية من غير ما يتكلم وفتح ليها الباب 😤
نزلت تقى وراحت لمى وخدت منها الفلوس
مى: هتعملى اى ياتقى 🤍
تقى: هعمل اللى كان لازم اعمله من زمان 🙂