رواية لماذا تكرهوني
الفصل السابع7
بقلم مريم توفيق
قمر راحت الجامعه دخلت المحاضره وخلصت واليوم كان حلو وكل حاجه مشيه تمام وعدى شهر على هذا الوضع .
معلومه قمر دخلت طب❤.
فى يوم قمر كانت رايحه الجامعه لقت حد بيندهلها قمر بتبص لقت .........
يتبع ......❤
^《--------------------------------》^
انا: حضرتك مين .
شخص : مش فكرانى .
انا : لا مش واخده بالى.
شخص : انا رنيه كنت معاكى فى السناويه .
انا بغضب : ايوه عايزه اى جايه تأزينى تانى مكفكيش الى عملتى .
رنيه بحزن : لا .. انا جايه اتأسفلك بجد انا اسفه اوى والله انا ندمانه بجد....
انا قطعتها : تعتزرى بعد اى مش عيزاكى تعتزرى ويلا علشان امشى .
رنيه بحزن : بس انا عيزاكى تسامحينى علشان مبقاش فاضلى غير ايام معدوده فى الحياه دى وامشى.
انا بستغراب : ايام معدودة اى انا مش فاهمه حاجه .
رنيه : انا جالى كنسر فى الدم ومعرفتش انى تعبانه غير فى وقت متأخر فا العلاج مش هيجيب نتيجه والدكتور قال انى فاضلى شهر بظبط و...وهرتاح من الدنيا من كل حاجه...فانا جيت اعتزرلك علشان تسامحينى .
انا بحزن عليها : خلاص انا مسمحاكى ومتفقديش الامل ربنا كبير يقدر يشفيكى فى لمح البصر خلى ثقتك في ربنا كبيره .
رنيه بفرحه كبيره : بجد سامحتينى انتى طيبه اوى بجد شكرا جدا .
انا ببتسامه : ايوه سامحتك ممكن اروح الجامعه علشان اتأخرت بقا .
رنيه : ماشى ربنا يوفقك يحبيبتى .
مشيت قمر وشذى ومتكلموش فى حاجه راحت قمر الجامعه .
تسريع أحداث:
قمر دخلت الجامعه وحضرت المحاضره يتاعتها ومفيش جديد وبعدين روحت .
**********************
فى بيت قمر .
الباب : تن. تن .تن. تن.
انا : حاضر حاضر .
بفتح الباب .
صدمه ....هدوء فى كل مكان ....مبرقه جاامد .
شخص : الانسه قمر موجوده .
انا مصدومه:......
شخص : يا انسه سمعتينى.
انا : اتفضلى ...اتفضلى .
دخلت .
شخص : ممكن التانيه قمر .
انا قعت واخد نفسى : انا قمر يماما .
الام بصدمه : إن...انتى قمر .
انا : ايوه انا قمر .
الام :كبرتى واتغيرتى ياقمر .
انا : ايوه اتغيرت زى منتى اتغيرتى برضو عايزه اى يماما دا لو تبقى ام اصلا .
الام بحزن : انا جايه اعتزرلك يبنتى والله انا اسفه .
انا بحزن : تعتزرى ...جايه تعتزرى بعد اى هااا سبتينى وانا لسا طفله لسا ستاشر سنه سبتينى لوحدى ومكنتيش بتفكرى تسألى عليا ....كنش همك غير نفسك متعرفيش بنتك عانت اد اى ولا اى الى حصلها كنت فى تلته ثنوى ومكنتش لاقيه حد يقف جمبى ولا يحفزنى على المزاكره مكنش بيهمك انا بصرف منين وباكل منين ....كنتى بترميلى 500ج كل شهر على اساس هيكفونى مكنتيش يهمك اى حاجه تخصنى انتى بس مكانش همك غير نفسك .
الام بحزن : انا اسفه يبنتى انا مكنتش اقصد .
انا بدموع: مكنتيش تقصدى ..مكنتيش تقصدى وانتى بتقوليلى انك بتكرهينى مكنتيش تقصدى وانتى بتهنينى قدام الناس مكنتيش تقصدى لما قلتلك يماما العيال بيألسو عليا علشان تخينه تقوليلى بطلى اكل شويه وانتى هتخسى ساعتها كنت لسا عيله عندى عشر سنين بس مكنش يهمك كلامك الاسى دا كان بيعمل فيا اى ودلوقتى جايه تعتزرى .
الام : يبنتى انتى معاكى حق فى كل الكلام دا ومعاكى حق تعملى اكتر من كدا .
انا بعياط : لا انا مش عايزه اعمل حاجه انا عيزاكى تمشى وتسبينى فى حالى ارجوكى انا مش عايزه حد يعتزرلى ومش عايزه حد يبررلى انا تعبت خلاص معنتش استحمل حاجه تانى .
الام بحزن : انا ندمانه ياقمر انا بس عيزاكى تسامحينى .
انا بدموع : انا هسامحك بس علشان انتى امى مش اكتر بس مش هنسى كل الى انتى كنتى بتعملى فيا مش هقدر انساه .
الام مشيت وهى حزينه .
قمر اول ما امها مشيت تنتها طعيط جامد جدا عياط هستيرى وتفتكر كل الى حصل معاها لحد ما نمت .
《~~~~~~~~~~~~~~~》
اليوم التانى .
قمر قامت الصبح بدر لبست دريس لونو بينك وفى ورد ابيض صغير وعلى طرحه بيضه وكوتشى ابيض وشنطه صغيره بيضه ونزلت الشغل.
انا ببتسامه: صباح الخير يا احله عم احمد .( عم احمد دا صاحب الشغل راجل كبير يعنى بتاع 60 سنه كدا قمر بتعتبرو أبوها ).
عم احمد ببتسامه : صباح القمر على احلى قمر .
ابتسمت قمر .
انا : عامل اى يعم احمد .
عم احمد : الحمدلله بخير يبنتى .
انا ببتسامه : ديما انشاء الله.
وبدأت اشتغل .
بعد مرور وقت طويل ....وانا مروحه .
شخص : لو سمحتى .
انا : ايوه حضرتك بتقولى انا .
شخص فى تفكيره : ايوه يعنى هكون بنده مين هو فى غيرك انتى اصلا فى الشارع .....نرجع للواقع .....ايوه انتى .
انا بستغراب : خير فى حاجه .
شخص بتوتر : م...ممكن نقعد نتكلم شويه .
انا : تمام تعالى نقعد هنا .
روحنا قعدنا .
انا : خير بقا عايز حاجه .
شخص : الاول كدا انا اسمى عمر .
انا : ايوه وعايز اى بقا يعمر .