رواية رواية الصقر
الفصل السادس والعشرون26
بقلم علياء خليل
بليل صحيت ورد على صوت ك*سر حاجة بره
فتحت باب الاوضة لقيت منى بقم*يص النو*م و صقر بدون تيشيرت
ورد : 😳😳😳
منى بسهوكة : سورى يا مدام ورد ازعجتك بس اصل انا قاعدة لوحدى فى الشالية و لقيت فار خوفت جدا و جريت أخبط علي صقر
ورد بصت لصقر اللى كان مرتبك : و الله لا لو كده صقر يروح مع حضرتك يشوف الموضوع ده
منى : لا مش عايزة اتعبه أنا لسه متصلة بالإدارة المكان و هيحلوا المشكلة اسفة لو ازعجتكم و بصت لصقر نظرة ميصة كده و خرجت
كان فى تلك اللحظة تقدر تشم ريحة شياط طالعة من ورد من كتر الغيرة و الغضب
ورد : أنا عايزة ارجع القاهرة دلوقتى
صقر : فى ايه يا ورد
ورد : و الله انت شايف ان مفيش حاجة
صقر : منى كانت خايفة
ورد : يعنى أنا لو خايفة اروح أجرى عليك بقم*يص النو*م
صقر : طيب يا ريت تعمليها دار الروايات أنا اصلا حاسس انى مش متجوز
ورد سابته و دخلت اوضتها تلم حاجاتها
صقر دخل الاوضة
صقر واقف بيترقبها فى هدوء و ساكت
ورد فضلت تلم فى حاجاتها
صقر باستفزاز : فى فستان ازرق نسيتيه
ورد ببرود : لاء أنا مش عايزه ابقى اديه لست منى بتاعتك
صقر : ده جبته ليكى بمناسبة دار الروايات جوازنا بجد مش مهم عندك
ورد : هو أنا كنت اصلا مهمة عندك يا صقر ده انت حتى مرعتش مشاعرى المفروض شوفت ست بتخبط تصحينى مش رايح تفتحلها منغير حتى ما تلبس دار الروايات و ياعالم اصلا هى جت فعلا علشان اللى قالته ده و لا انت و هى بتستغفلونى
صقر : بجد يعنى للدرجة مش واثقة فيا
ورد : أنا عايزة ارجع دلوقتى
صقر : ورد احنا ليه وصلنا لكده
ورد : بسببك يا صقر
صقر : أنا
ورد : أيوة انت بتضغط عليا بالموضوع ده و لو محصلش يبقى تروح تبص بره دار الروايات يا صقر عمرك ما جربت تخلينى اطمنلك
صقر : نعععم بعد كل ده و مش مطمنة ليا اعمل ايه اكتر من كده أنا بتمنالك الرضا ترضى و بعد كل اللى بعمله بترفضينى مش انا لوحدى السبب شوفى تصرفاتك معايا و على فكرة أنا مش ببص بره دار الروايات و منى اللى يربطنى بيها شغل و بس و اقولك البسى احنا هنرجع فعلا
فى العربية
ورد : ده مش طريق البيت احنا رايحين فين
صقر : الدكتورة
ورد : دكتورة ليه
صقر : تشوف لينا حل
راحوا و كل واحد حكى ايه عايزه من التانى و كل واحد طلع اللى عنده و ورد حكت هى خايفة من ايه و روحوا البيت
ورد : انا هنام
صقر : لا المفروض فى حاجات الدكتورة قالت نعملها كل يوم
ورد : ايوة صح طب المفروض نعمل ايه
صقر : هى كانت كتباهم تعالى نشوف
كان مكتوب اول يوم على كلا من الطرفين ان يتحسس وجه الطرف الآخر و يداعب شعر الشريك برفق و حنان
ورد : ماشى انا هبدا
صقر قاعدها قدامه و ورد بدات تمشى ايديها على وجه صقر برفق بالغو فجأة بدات تلعب فى شعره و كأنها بتشده
صقر : ايه يا ورد ديه الست عمالة تقول برفق و حنان ايه بتنتقمى من شعرى …زعلك فى حاجة ده
ورد : ما انا ماشية على الكلام زى ما قالت اهو
صقر : مش كده
ورد : طب ازاى
صقر : انا هقولك
صقر بداء يحرك ايده على وشها براحة و حنان و يضع اصابعه على شفايفها ثم فك الكحكة اللى كانت عملها فى شعرها دار الروايات بدا يلعب فى شعرها و يزيح خصلات شعرها من على وجها بحنان
ورد غمضت عنيها من لمساته
صقر : دورك يا وردتى… شايفة ازاى مش زى نكش الفراخ اللى كنتى بتعمليه فى شعرى
ورد ضحكت بطفولية : خلاص حاضر
ورد بدأت تعمل زى ما عمل معها و هى تضع صوابعها على شفايفه و بدأ تتلعب فى شعره و هو ينظر لها بتمعن و مكنش مركز مع اى حاجة غير فيها دار الروايات و لمساتها له جعلته كالمغيب فهذه المرة الأولى التى تقرب منه ورد و متخفش او ترتعش
ورد هى كمان سرحت فعينه
صقر جيه يقرب منها اكتر
ورد : صقر …. الدكتورة قالت مينفعش نعمل اى حاجة غير لما اطمن و لازم نمشى على التمرين اكتر من مرة
صقر بتظاهر البراءة : أنا عارف بس اصل انتى فى حتة فى شعرى مش عارفة توصليلها كويس فبساعدك علشان التمارين تتعمل صح
ورد : خلاص انا خلصت و جت تقوم
صقر : استنى ده لسه فاضل تمرين كمان
ورد : ايه تانى
صقر : المفروض كل واحد يترقع صوابع رجل التانى
صقر : انا هبدا
ورد و كانت جالسة : تمام ماشى
صقر : طب يلا نامى على الكنبة
ورد بغباء : ليه
صقر : هترقع صوابع و هى فى الأرض و راح شالها و نايمها على الكنبة برفق
صقر بدا يمسك رجلها
ورد حست بقشعريرة فى جسمها و بعدت رجلها بسرعة
ورد بتدمع : ممكن ناجل الموضوع ده شوية
صقر : طبعا اهم حاجة تكونى مرتاحة و مفيش حاجة تضايق يا وردتى
ورد ابتسمتله و حسيت أنه بدأ يتفهمها
و حسيت انها عايزة تح*ضنه و لكن مش زى كل مرة حسيت أن المرة دى مختلفة لأنها كل مرة كانت بتحس أنه مجرد شعور اخوى أو ابوى لكن تلك المرة كانت تقترب منه كزوجها جريت حض*نته بسرعة و بعدت
ورد : خليك قاعد هنا لحظة و جاية
اخدت شوية وقت جوه و خرجت ورد بق*ميص نو*م ابيض رقيق جدا
صقر اول ما شافها فضل متنح شوية
صقر اقترب منها و ينظر فى عينيها
ورد ارتعشت اول ما صقر مسكها من خصر*ها
صقر حس بيها و هو وعد نفسه أنه يديها وقتها و بعد
ورد : لا كمل
صقر : بلاش يا قلبى تعالى نام ممكن لسه مش جاهزة
ورد : لا اوعدك مش هرتعتش و مش هخاف
صقر نظر فى عيونها : ورد متأكدة
ورد هزت راسها بالموافقة
صقر اقترب اكثر و اصبح يوزع قبلات فى جميع وجهها و هو يمسك حما*لات القميص و فى لحظة كان القميص أرضا
صقر و هو يهمس : بحبك يا ورد
ورد بدون وعى : بحبك يا فارس
صقر 😳