رواية يختلف عن الجميع الفصل السادس عشر16بقلم مريم محمود
نور بابتسامه: هتعرفى قريب
تسنيم: ايوه بس هى المفروض كانت تبقى عدوه ليك ازاى تقولك بحبك
نور: والنبى يختى يعنى انتى متعرفيش المسراحيه
تسنيم: ولله نسيت دورها كامل فكرنى
نور: مكتوب فى السيناريو عندها انها تقولى بحبك وتعرفنى انها بتحبنى عشان تقرب منى وكده وتقتلنى
تسنيم: ايوه صح افتكرت
نور بضحكه: اللى واخد عقلك يا جميل
تسنيم بتوتر: ولا حاجه وبعدين ايه يا جميل دى لم نفسك
نور: فيه هو كل حاجه لم نفسك لم نفسك هو الواحد ميعرفش يتكلم فى البلد دى
تسنيم: مش عاجبك اعتبر نفسك معرفتنيش
نور: ايه ده انتى طلعتى منهم
تسنيم: اللى هما مين معلش
نور: اللى بيخدو كورسات فى النكد دول عارفهم
تسنيم بنابره حاده: قصدك ايه يا نور
نور: احم لا ولا حاجه يا معلم انتى تمام
تسنيم: اه بحسب طب يلا يخويا ننزل من التاكس
نور: يلا
وبعد كده تسنيم نزلت بسرعه عشان تنزل نور من التاكس وهو كل ما بتمسك ايدو بيكون مبسوط اوى من الحركه
تسنيم: انت بضحك على ايه
نور: لا ولا حاجه يختى
تسنيم: طيب انا هروح عايز حاجه
نور: تعالى ادغدى معيا طيب
تسنيم: لا متشكره مش جعانه
نور: على فكره انا مش باخد رأيك انتى هتدغدى معيا
وبعد كده شدها من أيدها ودخلها الفيله بالعافيه
عند ياسر وندى
ندى كانت راجه من النبطشيه تعبانه فا بدون كلام نامت على طول ياسر بقى سرحان فى ملامحا وهى نايمه بس زعل أنها تعبانه وبرغم كده مبتش فى اوضه تانيه ونامت على الكنبه اللى فى اوضته وبعد كده اخيرا صحيت
ياسر بابتسامه جميله: صباح الخير
ندى: صباح النور
ياسر: عامله ايه دلوقت
ندى: احسن شويه هى الساعه كام
كان فى ساعه متعلقه على الحيطه ياسر بص عليها
ياسر: الساعه اتنين
ندى: ينهار ابيض ولحد دلوقتى مكلتش ولا خدت العلاج
ياسر: عادى انا مش جعان
ندى: دقيقه وهكون عندك
وبعد كده راحت عشان تجيب اكل وياسر بقى مبسوط من خوفها عليه
وفعلا جت بسرعه وكانت جيبه اكل وحطته على صنيه وحتطها على طربيزه عشان تعدله عشان يعرف ياكل
وياسر لما قريت منه بقى يبص فى عينها ويبتسم وبس
ندى: كده تمام ولا ايه
ياسر: اه أنا كده مرتاح
وبعد كده راحت قربت الصنيه عشان ياكل
ياسر: الاكل هيبقى حلو لو كلتى معيا
ندى: لا أنا مش جعانه
ياسر: على فكره انا مستنيكى الوقت ده كله عشان ناكل سوا
ندى: حاضر ياعم هاكل معاك
وبعد كده ابتدو الاتنين ياكلو فا ياسر رفع ايدو وعايز يأكلها بنفسه
ياسر: خدى دى من ايدى
ندى بصتله بستغراب: هو أنا مش عارفه اكل طيب
ياسر: يختى اخلصى ايدى وجعتنى
راحت ندى كلت من ايدو فعلا وفى اللحظه دى ام نور دخلت
عند نور وتنسيم
تسنيم: هو انت قاعد لوحدك
نور: ايوه
تسنيم: مل فين طنط وياسر وعمو وندى
نور: ماما راحت لياسر المستشفى وبابا فى الشركه وندى هى اللى مسؤوله عن حاله ياسر فا اكيد هناك مع
تسنيم: ليه ياسر مالو
نور حكالها اللى حصل
تسنيم: اه طب وهو عامل ايه دلوقتى
نور: الحمدلله كويس
تسنيم: طب الحمدلله
نور: المهم ايه رأيك فى الاكل
تسنيم: لا تحفه
نور: ده عشان انتى كلتى بس
تسنيم مردتش
نور: عارفه بقت اكتر حاجه نفسى فيها
تسنيم: ايه
نور: انى اشوفك
تسنيم ابتسمت ومسكت ايدو ورافعتها على وشها
وهو بقى يلمس ملامحا بحنيه وبقى مبتسم وهو بيعمل كده
نور: ملامحك طفوليه اوى
تسنيم: ازاى يعنى
نور: تعرفى سعات بحسك انك عينى اللى بشوف بيها من ساعت ما قبلتك
تسنيم اتكسفت ومردتش
نور ضحك لما لاقها مردتش: اتكسفتى يا قميله
تسنيم: أنا هقوم امشى طيب
نور: ليه كده
تسنيم: لا أنا اتأخرت جامد
نور: طب أنا هقبلك تانى امتا
تسنيم: الله واعلم
نور: طب ابقى طمنينى عليكى لما تروحى
عند ياسر وندى
ام نور بعصبيه انت بتعمل ايه يا ياسر
ياسر بستغراب: فيه ايه يا ماما
ام نور: ولا أى حاجه بتأكلها بأيدك بس
ياسر: طب وفيها ايه
ام نور بعصبيه اكتر: لا انت عارف كويس فيها ايه
ندى بدون اى كلام خرجت من الاوضه
ياسر: هو أنا ممكن افهم فيه ايه
ام نور: انت من النهارده تشوف ممرده تانيه تبقى مسؤوله عن حالتك
ياسر: لا أنا عايز ندى
ام نور: يابنى انت ليه مش مقتنع أنها متنفعلش
ياسر: متنفعنيش ليه نقصها ايد ولا رجل
ام نور: ابوك استحاله يوافق انك تتجوزها
ياسر بعصبيه: ايوه يعنى هو أنا ممكن افهم ليه
ام نور بدون وعى: لان عمك اللى شرط على ابوك محدش فيكو يتجوزها يا كده يا هيقطلها
ياسر بستغراب: وعمى مالو بالموضوع ده
إم نور بتوتر: ايه ..... معرفش معرفش
ياسر: لا انتى تعرفى قولى فيه ايه
إم نور: اصل ....... اصل ابوك محلفنى مقلش لحد
ياسر: وانا هعمل نفسى معرفتش بس قولى
ام نور: ندى تبقاااااااااا
ياسر: ندى تبقى ايه
ام نور: ندى تبقى بنت عمك