رواية حتي نلتقي الفصل الخامس5 بقلم شروق الجندي
وقفت مصدومه:حقى أنا!!
عمرو:ايوه أنتى انا صحيح دايما مسافر بس أى حاجه تحصل فى شركتى
بعرفها فورا وطالما أنك موظفه عندى تبقى مسئوليتى ولازم أرجع حقك
دهب:يااه تعرف أن دى أول مره حد يجبلى حقى بس أنا مش عايزه حاجه أنا هستقيل وهبعد عن الناس كلها(وقف قدامى بشموخ
عمرو:قدامك فرصه واحده ترجعى فيها كرامتك وانا مش شايف غير واحده ضعيفه وخوافه وعشان كده حقهم يكسروكى أنما
لو جيتى الصبح واخترتى كرامتك يبقا هتندميهم وتاخدى حقك
دهب:أنا فعلا ضعيفه(فتح باب الشقه وخرج
عمرو:هستناكى الصبح
دهب:ايه الراجل ده!!(فضلت طول الليل افكر فى كلامه وعنده حق دى فرصتى والصبح لبست فستان أحمر وروحت الشركه
ورأسى مرفوعه عشان أخيرا حاسه أن ليا سند وأنى مش ضعيفه واول ماشوفته وقف بأبتسامه هاديه
عمرو:أنا مبسوط انك اخترتى نفسك تعالى معايا(خرجت معاه وانا مطمنه وأمر كل الموظفين أنهم يتجمعوا وطلع كشف اسماء الموظفين اللى حضروا الحفله وقال اسمائهم
عمرو:كل الاسماء اللى ناديت عليهم مرفودين(اكرم والباقى أنصدموا
أكرم:ليه ده ظلم احنا معملناش حاجه
عمرو:لا عملتوا
أكرم:كل ده عشان العانس دى!
عمرو:اولا اسمها الانسه دهب وانتم معزومين ع خطوبتنا..
كنت قاعدة مصدومه ودمى بيغلى وهو قاعد قدامى وحاطط رجل على رجل وهادى جدا
دهب:ممكن تفهمنى ايه اللى حصل ده خطوبه ايه وازاى هادى كده ده أنا هتجنن
عمرو:عادى هخطبك الا لو عندك مانع(وقفت بغضب)
دهب:طبعا عندى مانع انا مش رخيصه عشان اجوز بالطريقه دى انا مش عشان انتقم منه أقوم اصغر نفسى وأمثل أنى مخطوبه(وقف بهدوء
عمرو:ومين قالك انها تمثليه احنا هننخطب بجد انا أعرفك من يوم ما أتعينتى هنا يعنى من 5سنين ولما سافرت كانت كل أخبارك بتوصلنى ولما عرفت بحوار أكرم نزلت عشانك
دهب:عشانى أنا!!
عمرو:أيوه يادهب وأنا آسف ع التأخير بس ده قدر وأنا هاجى الليله اطلب ايدك من والدتك وهعوضك والله (قعدت ع الكرسى بتعب وحطيت ايدى ع رأسى
دهب:أنا مش فاهمه حاجه طب..طب وولادك
عمرو:يوسف ويامن أتجوزه وكل واحد له حياته وأنا عايش لوحدى ومفتكرش انهم هيرفضوا خصوصا انى ضيعت عمرى عشانهم بعد أمهم ما مات من20سنه
دهب:ربنا يعمل الخير أستأذنك(روحت وقعدت فى اوضتى وأنا بفكر فيه ومستغربه أن بعد العمر ده ممكن حد يحبنى أصلا وفجأة ماما دخلت طايرة من السعادة
ماما:ربنا أستجاب لدعايا ياروحى وهطمن عليكى
دهب:فى ايه ياماما
ماما:فى عريس متقدملك..رأيكم