رواية حتي نلتقي
الفصل السابع7
بقلم شروق الجندي
دخلت الشركه والكل بيبصلى لكن لأول مرة أتجاهلهم ومتوترش بقيت
حاسه أنى قويه مش مكسوره لكن زميلتى الحشريه لازم تنكد عليا
رباب:اللى يشوفك كده يقول دى اتجوزت ومبقتش عانس
دهب:واللى يشوفك كده يقول انك سعيده فى جوازك مش كل يوم مضروبه
وجوزك لهف مرتبك يا..يامداام(انصدمت من ردى لانها متعوده انى أتهان واسكت لكن خلاص مش هضعف تانى ودخل الاوفس بوى
محمد:استاذة دهب عمرو بيه عاوزك ف مكتبه(سمعت رباب بتهمس لزميلتنا هدى
رباب:اقطع دراعى أن مكانش بينهم حاجه
هدى:اسكتى الا يرفدنا أحنا كمان ده رفد 20موظف عشانها(أبتسمت بثقه
ومشيت وقبل ما اخبط ع بابه كان قلبى بيدق معرفش ليه وأتنفست بهدوء ودخلت لاقيته قاعد زعلان دهب:صباح الخير
عمرو:صباح النور اتفضلى
دهب:حضرتك كنت عايزنى فى حاجه
عمرو:أنا أب وأم ضيعت عمرى ع ولادى وحاليا عندى 3أحفاد وصحيح54سنه
بس زهقت من الوحده ومش محتاج أكتر من ونس وروح ولما شوفتك من سنين قولت هى دى بس خوفت
ترتبطى والحمدلله محصلش وبليل فاتحت ولادى بموضعنا
دهب:موضعنا!!
عمرو:ايوه وانا مش عيل وقد كلامى ومش بتسلى يادهب بس ردهم وجعنى اوى وكسر قلبى
دهب:حصل ايه?
عمرو:قالوا هيرفعوا قضيه حجر لو اتجوزتك..