رواية حتي نلتقي
الفصل الثاني عشر12
بقلم شروق الجندي
معقول يا بابا تعمل فينا كده!
عمرو:انا عارف انى رعبتكم انا اسف بس فعلا تعبت وأغمى عليا وطلع الضغط
عالى جدا وكان ممكن اموت ولما فوقت لاقيت حسن صاحبى هو الدكتور
وأتفقت معاه على كل حاجه وكنت عايز أعرف ياترى الرجاله اللى ربيتهم هيزعلوا عليا ولا هيفرحوا بفلوسى
يامن:انت غالى
عندنا أوى يا بابا وأحنا آسفين والله"عمرو فتح درعاته ليهم" وأبتسم بحب
عمرو:تعالوا فى حضنى"حضنوه بسرعه وبكوا كأنهم أطفال وهو دموعه نزلت
وبصلى وأبتسم وأنا دموعى نزله بس دموع فرح انه رجعلى تانى ومسح دموعه وقال بهزار:يلا ياواد انت وهو اطلعوا برا
يوسف بغباء:ليه"يامن ضربه ع كتفه وشده
يامن:يلا ياأذكى اخواتك
قال اخويا الكبير قال"ضحكت عليهم لحد ماخرجوا ومش واخده بالى من أن عمرو فجأة بقى قدامى ومبتسم
وخضنى جدا
عمرو:متخافيش أنا أنسان مش عفريت وربنا"ضربت على كتفه بعنف وضغطت على اسنانى
دهب:ولسه ليك عين تهزر طب أنا ذنبى ايه توقع قلبى كده هاا مفكرتش انا
هيحصلى ايه لو حصلك حاجه"أنا بصرخ فى وشه وهو مبتسم بفرحه وفجأة قرب منى وقال بهمس
عمرو:للدرجادى بتحبينى"أتوترت ووشى أحمر:هاا لا أحم أقصد مش زى ما انت فاهم عادى يعنى
عمرو:بس أنا بحبك اوى