رواية فيروز وفهد
الفصل الثاني عشر12
بقلم نجلاء عبد الظاهر
فهد و هو بيزقها على السرير جامد
فهد : أنا هربيكى يا فيروز و اللى مكنتش عايز اعمله فيكى و بقول هى هتقدر هعمله لانك متستهليش اى حاجة حلوة
فيروز بعياط : لاااااااااااا ابعد عنى
فهد مهتمش و كمل ووووووو. فجاءه
باب الجناح اتفتح
و كانت والدة فهد
فهد و هو بيبعد عن فيروز و بيغطيها
فهد : إجلال هانم هنا بذات نفسها هو حضرتك متعملتيش تخبطى على الباب
اجلال (والدة فهد ) : استأذن ادخل على ابنى
فهد بص على فيروز اللى يعتبر منهارة من العياط بسبب كم الاحراج اللى هى فيه : ممكن نتكلم بره
اجلال بصت بقرف لفيروز و خرجت مستنية فهد بره
فهد بص لفيروز و هى متمسكة بهدومها و الملاية
فهد : أنا آسف
و خرج فهد لوالدته
اجلال : لسه يا فهد معقلتش انت بد*مر نفسك يا فهد ليه كل ده ديه رفضتك ممو*تكش ليه يا فهد تعمل فى نفسك كده انت بد*مر نفسك انت فاكر لما تبقى كل يوم ما واحدة انت
كده بتن*تقم منها أو بتثبت لنفسك انك جامد و كل البنات بتجرى وراك
فهد بزعيق و انفعال : الموضوع مش كده أنا مش فاكر اى حاجة من ديه و مظنش أنا كبير. كفاية و مسؤول عن تصرفاتى
اجلال : حرام عليك يا فهد أنت من يومها مش انت… انت بد*مر نفسك
فهد : ايه سبب الزيارة الكريمة مظنش جاية تسالى على ابنك اللى جايب حضرتك بيتى اكيد حاجة تانية
اجلال : فهد أنا سارة عرفتنى كل حاجة و محتاجين نتمم جوازكم فى أقرب
وقت البنت جاتلى منهارة لحد امتى هتفضل بتهرب و مش بتواجه
فهد : لو موضوع سارة أنا قولتلها تصبر و اكيد ده مش غلطى لوحدى يبقى هى كمان تستحمل مظنش فى كلام عندى تاني يا إجلال هانم
اجلال : لاء يا فهد أحنا لازم نتمم الفرح على الاسبوع الجاى بالكتير يكون
الفرح تم و الا يا فهد هفض الشراكة اللى بينا و اسحب كل اسهمى من الشركة
فهد : انتى كده هتهدى شغلى و تعب اربع سنين
اجلال : كويس انك عارف ايه اللى ممكن يحصل مظنش يا فهد انك
غبى و انا باللى بعمله ده بحميك من نفسك لانك متعرفش سارة ممكن تعمل ايه و انت كده بتظل*مها
و إجلال مسكت حقيبة يديها و هى بتكمل كلامها : فكر و مستنية تيجى
انت و عروستك بليل علشان تفرج سارة على البيت انتو هتعيشوا معايا
فهد مبقاش عارف يعمل ايه و ازاى هيتعامل بعد كده و فيروز هل هيفضل مخبى انها مراته
دخل على فيروز و بصوت حاد
فهد : فيروز البسى و لمى هدومك
فيروز : فى ايه
فهد : انجزى يلا و البسى النقاب
فيروز : ليه
فهد : زى ما بقولك