رواية شمس
الفصل التاسع عشر19
بقلم هبة احمد
الست / بالعكس دول خامتهم حلوة اوى هى خسارة فلوس وخلاص
قدرى / عمرك ما هتبقى حاجة طول ما انتى بتبصى لتحت انسى الفقر و الحوجة اللى كنت عايشة فيها
الست / اللى ينسى أصله يتوه في وسط البشر يااسطى
قدرى / انا غلطان خليكى كده ست فقرية
شمس / هدأت شويه وقفلت الشنطة و شالتها على كتفها و مشت هى والبنات
سوكة / مين دول ابت الراجل عامل زى هرقل و الست الصراحة عجابتنى شخصيتها قويه متحكمه فيه
شمس / متهيالك ده زى تعبان ممكن يغدر بيها فى أى لحظة
سوكة / ناخد تاكسى و نروح و نتصل بغزالة تاجى ونعمل مؤتمر نسمع فيه حكاية شمس و الأسد
شمس / حكايتى ملهاش بداية وشكلها ملهاش نهاية
رحمة / مش انتى اللى تقررى انتى تحكى و احنا بعد الاستماع لكلامك نقرر
شمس / بلاش احكى خلى كل حاجة متخبية جوايا خايفة من رد فعلكم
رحمة / متخفيش انتى هتفضلى معانا احنا ملناش حد غير خالتى ومش بتاجى عندنا خالص هى عندها القلب و مش بتتحرك كتير
شمس / شاورت لتاكسى راكبوا و راحوا عند ام عباس المحل
شوق / جاتوا بدرى النهارده وشكلكم مبيعتوش حاجة
رحمة / ممكن نروح البيت دلوقت
ام عباس / فى حاجة مهمة شكلكم ما يطمنش
رحمة / أيوة فيه يلا
سوكة / يلا ابت و قفلت المحل
رحمة / روحوا انا هاجيب عيش فينوا و جبن
سوكة / هاتلى بخمسة جنية لانشون حلواني
رحمة / حاضر هاجيب للكل وراحت السوبر ماركت لقت الحاج عمران واقف وجنبه طارق
رحمة / السلام عليكم عمى عمران ممكن تجيبلى الطلبات دى هاروح اجيب عيش فينوا من الفرن وجاية
الحاج عمران / من عنية اختك كويسة
رحمة / الحمد لله جرحها بقى كويس و بتروح تقعد مع امى فى المحل
طارق / مالك متغيرة من ناحيتي
رحمة / لية هو احنا كان بينا ود و انقطع
طارق / كان بينا اكتر من الود
رحمة / بلاش تحلم كتير انا مليش فى الاحلام انا باجرى يومى كله علشان اقدر اشترى عشا زى ده ليه انا وامى و اخواتى
طارق / د انتى بقى قلبك جامد فين رحمة الحنينة بتاعة زمان
رحمة / قول للزمان ارجع يا زمان انا مليش فى السكة العوجة وادام ابوك ياريت تتكلم معايا بحدود
الحاج عمران / انتى صح يا بنتى احنا اللى قليلات ادب اسف ليكى
رحمة / مفيش اسف ومشت راحت جابت كيس كبير مليان عيش و جت حاسبت واخدت الطلبات و روحت
شمس / هاخد دوش بسرعة
ام عباس / هاعمل سندوتشات و شاى
سوكة / اقعدى ياغزالة انا اللى هاعمل
شوق / يلا ياشمس اخلصى
رحمة / قولى يا حضرة المألف
شمس / دخلت عليهم لابسه بدى كت و بنطلون جينز قصيره
رحمة / صفرت د انتى هتعيش الدور
شوق / قعدت على كنبة الانتريه و ربعت تعالى اقعدى جنبى هنا
شمس / قعدت على الأرض وقالت
انا بنت حنفى مسعود محمد زويل و امى بتكون صبرية مالك على من يوم ما وعيت على الدنيا وانا عايشه حياة الزل و القهر اب انانى و امى ست طيبة مش باسمع منها غير حاضر عمرها ما اعترضت أبوية كان فى الأول بيجيب الستات الاوضة ويطرد امى وانا برة لحد مايخلص ويخرج يضرب امى بالرجل روحى امسحى السلم فى العمارة كذا و اغسلى السجاد عند فلان و نضيفى شقة فلانة هى تشتغل ويطلع روحها وهو يقبض ويروح يفرفش هو وأصحابه
رحمة / الشاى يابنات
شمس / اجمل فترة من عمرى لما هو اتسجن وامى طلبت الطلاق واتطلقت وسينا المنطقة وعشنا اسعد ايامنا والحمد لله كملت تعليمى وحصل على ليسانس اداب قسم جغرافيا ويدوب النتيجة ظهرت فى نفس اليوم ظهر المدعو ابونا و
عابد / جاب لبس كتير لولاده وطقمين كاملين لدادة خيرة و أكلوا بيتزا وكريب وروحوا مهدودين عابد فتح باب الشقة وجد نصر و قدرى قاعدين فى الانتريه بيشربوا بيرة و حشيش
عابد / ادخلوا باولاد و انتى معاهم يا خيرة خير عاوزين حاجة و ازاى تدخلوا الشقة وانا مش موجود
قدرى / دبيت اخوانا ندخل وقت ما نحب و لا فى مانع
عابد / دخلتم ازاى
قدرى / عادى المفتاح تحت اصيص الزرع انت ناسى انك اللى عرفتنا مكانه
عابد / خير وبلاش شرب الهباب ده هنا
قدرى / دى الطبيعي بتاعنا ولا انت كبرت وعملت فرق
نصر / فينك لما غبت علينا جينا علشان نطمن عليك
عابد / البيت فيه اطفال و مش عوزهم بشوفوا المنظر ده
نصر / دول ولاد اختنا وطول عمرهم معانا أية اللى جد عليهم
عابد / هناك عند بهيجة كانوا قاعدين فى الشقة الغربية إنما هنا المكان ضيق تعالوا نخرج اعرف طلباتكم
قدرى / احنا بنطرد من شقة اختنا
عابد / دى شقتى و الشقتين اللى بهيجة عايشة فيهم بروضة ملك عابد محمود السيوفى من حر ماله
نصر / هما كلمتين و ماشين جعفر باشا عوزك وضرورى متتأخرش عليه إلا هو خلقه ضيق اوى سلام عليكم و خرج مع قدرى
عابد / فهمنا مع السلامة
رحمة / هو انتى ملكيش اخوات صبيان
شمس / لا ماما ما خلفتش الا انا وبس
شوق / طب وعرفتى زوجك ازاى
شمس / حكت ليهم ازاى اتعرفت على عابد
سوكة / طب و هو كان كويس معاكى
شمس / الصراحة هو نجدنى من فقر وقهر وشقى أبوية وكمان انا معاه شبعت اكل و كمان كنت حاسه بالأمان يكفى أن فى اربع جدارن و باب مقفول عليه وهو مكنش بخيل جاب ليه احسن لبس و روحت افخم المطاعم بس كان بيعطينى شنطة صغيرة من الجلد ويجى حد ياخدها منى فيها ايه مش عارفه
سوكة / زمانها فيها مخدرات ولا برشام
شمس / معتقدش علشان مرة كنت بهزر معاه و ماسكه الشنطة وبهز فيها جامد و بقوله نفسى اعرف الشنطة دى فيها أية بصيت لاقيته شكله اتغير و مسكها من ايدى وقال بانفعال انتى عوزة الحاجة اللى جواها نفسد و مسكنى من ايدى جامد فى أرواح ناس متعلقة باللى فى الشنطة
شمس / اسفة انا مش بقصد حاجة كنت بهزر على فكرة ايدى وجعتنى
عابد / علشان تحرمى تتعدى حدودك ومن يومها وانا حلفت لنفسى لازم اعرف الشنطة فيها أية
سوكة / و عرفنى يا مزه
شمس / م.............