ندى : ميس سحر !!
سحر : ممكن ادخل يا ندى
ندى : اييييه اتفضلي
سحر : طبعا انت مستغربه انا عرفت مكانك ازاي
ندى : الحقيقه اه
سحر : هاقول بس متتضايقيش
ندى : مضايقش ليه !!
سحر : صحابك هما اللي كلموني
ندى : صحابي !!
سحر : اه حكولي اللي حصل ، كده يا ندى تهربي من البيت
ندى : انا عارفه انى غلطت مش عارفه كان فين عقلي لما عملت كده و ودلوقتي صعب اني ارجع البيت تاني
سحر : متقلقيش هترجعي ان شاء الله
ندى : ازاي !!
سحر : انا هاحاول اتكلم مع اهلك لكن اوعديني انك متعمليش كده تاني ، عشان و الا مش هاساعدك تاني
بدأت بالبكاء : انا مش عارفه اشكر حضرتك ازاي علي مساعدتك ليا مع اني مستاهلش
سحر : اشكري صحابك هما اللي عرفوني بكل حاجه
______________________________________________________________________________
ذهبت "سحر" و اخذت معاها "ندى" إلي منزل والديها ، و بمجرد ان وصلوا إلي المنزل توترت "ندى"
سحر : مالك يا ندى !!
ندى : انا خايفه مستحيل يسامحوني
سحر : متقلقيش انا اللي هتكلم
طرقت الباب و فتحت الام
ام ندى بقتضاب : ميس سحر اهلا ، و ايه اللي جاب البت دي هنا
سحر : ندى عايزه تعتذرلك
ام ندى : تعتذرلي بعد ايه بعد ما فضحتنا
سحر : ايه الكلام ده يا ام ندى
ام ندى : انا معنديش بنات بنتي ماتت من يوم ما سابت البيت
سحر : لا اوعى تقولي الكلام ده اكيد بسبب طريقتك دي هربت
ام ندى : انت كمان تبرريلها كمان
سحر : ارجوكي ادينا فرصه نتكلم
ام ندى بتفاذ صبر : اتفضلي
سحر : لازم تبدوا بنتكم مساحه تقتد معاكوا و تتكلموا ف كل حاجه عشان لما تحصل معاها حاجه تبقوا انتوا اول اتنين تقولكم عليها و متحاتجش لحد تاني او انها تهرب م البيت
و بعد كلام كثيرا اخيرا اقنتع اهلها بكلام "سحر" و قرروا مسامحه "ندى " لكنها ليست مسامحه كامله
الفصل التاسع عشر
مرت الايام و عادت "ندى" اخيرا إلي المدرسه و اصبحت علاقتها بوالديها افضل بعد حديثهم مع "سحر" ، لكن تبقى شيئا واحدا لم تتركه "ندى" بعد و هو "احمد"
عندما دخلت "ندى" الفصل ذهبت البنات ركضا عليها
رقيه : ندى حمد الله علي سلامتك و ركضت عليها لتعانقها
ندى : انت بتسألي عليا بعد كل اللي عملته
رقيه : اه انت صاحبتي
بدأت بالبكاء : انا فعلا مستاهلش صحاب زيكوا
دعاء : متعيطيش يا ندى المهم انك اتغيرتي و اتعلمتي من غلطك
ندى : انا مش عارفه اشكركوا ازاى ، و انا اسفه اوى علي اللي عملته معاكوا
في نهايه اليوم الدارسي و اثناء رحيل الفتيات من المدرسه
ندى : ااااانا لازم امشي ضروري
رقيه : رايحه فين !!
ندى بتوتر : اااااايه انااااااا
رقيه : مخبيه ايه يا ندى ؟
ندى : ااااانا لازم اروح لاحمد
رقيه : تاني يا ندى
ندى : منا بقالي فتره مكلمتهوش هايزعل منى
رقيه : بس يا ندى كده مش هتروحي الدرس احنا مش اتفقنا تبطلي الحركات دي
ندى : اخر مره صديقني و مش هاعمل كده تاني ، كده كده الامتحانات قربت و مش هاشوفه تاني ، يلا سلام ، و ركضت مسرعه
في منزل "دعاء" اجتمعت الفتيات للمذاكره
رقيه بغضب : ندى دي مفيش منها آمل عمرها ما هتتغير ابدا
دعاء : ليه بتقولي كده !؟
رقيه : بعد كل اللي حصلها ده لسه بتكلم احمد و بتقابله ،اهلها لو عرفوا هايرجعوا اسوا من الاول و ساعتها محدش هايعرف يعملها حاجه
دعاء : الانسان مبيتغيرش مره واحده يا رقيه اديها فرصه
رقيه : اديتها كتير
نفيسه : طب انتوا هاتقعدوا تلكوا كده كتير و مش هتذاكروا الامتحانات قربت
ذهبت " ندى" إلي المكان المعتاد الذين يتقابلون فيه دوما و كانت سعيده لانها ستقابل "احمد" بعد فتره غياب طويله ، لم تخبره يمجيئها لانها ارادت ان تكون مفاجأه ، لكنها صدمت عندما رأته يجلس مع فتاه اخرى