=يعنى انتِ مبسوطة دلوقتى يا عائشة
عائشة بضيق : خلاص بقى يا خديجة اسكتي متعكننيش عليا النهاردة
خديجة بضيق : انت بجد مستفزة بس ماشى هعدي النهاردة و كملت بسخرية يا عروسه
عائشة بصتلها بضيق و قالت : شوفى بنتك يا ماما
زينب بضيق : و مالها بنتى اختك بتتكلم صح محدش فينا راضى على الجواز دى
عائشة بضيق : تانى يا ماما تانى
زينب بعصبية : تانى و تالت انت ايه يا شيخة فين عقلك و انت بتختارى البتاع اللى هتتخطبيلوا النهاردة دا
عائشة بعصبية : ماله هشام يا ماما هااا دكتور و متعلم و راقى و مستوى المادى كويس و محترم و أهله ناس طيبين و بيحبنى و شارينى فين المشكلة
زينب بعصبية : انتِ عبيطة ولا بتستعبطِ انا و انتِ عارفين ان هشام مش شبهك و لا بيحبك و لا نيلة هو شايفك مناسبة مش اكتر
عائشة : والله المستشفى مليانة دكاترة بنات كانوا هيبقوا مناسبين اكتر منى و هو لو شايف نفسو مكانش فكر انو يتجوز ممرضة
خديجة بضيق : و اللى عملتيه مع آسر
عائشة بسخرية : ماله آسر
زينب بهدوء: بصى حبيبتى آسر جارنا من زمان و احنا عارفينوا و الحاره كلها عارفة انو هو عايزك و هو شاب كويس و محترم و مكافح و متعلم
عائشة بمقاطعه ساخرة: من تجارة
زينب بضيق : مالهم بتوع تجارة هاا و بعدين طيب و ابن ناس و بيشتغل و يقدر يفتح بيت
عائشة : ابن ناس اه طب و بالنسبة لابوه اللى فى السجن دا ايه
زينب بعصبية : بت انتِ انتِ عارفة ان عمك محسن ربنا يفك ضيقته ما اذنبش و لا حاجة حته ان ولاد الحر*ام نصبوا عليه دخل بسببهم السجن مش ذنبه و لا ذنب آسر و كملت بصدمة : اوعى يا بت تكونى قولت الكلام الفارغ دا للواد لما كان هنا
عائشة ببرود : اه ماهو مش معقول اسيب الدكتور و ابص لحته ميكانيكى لراح و لا جيه و ابوه رد سجون كمان
خديجة بزعل : اتاريه كان طالع و الزعل كاسى وشه بجد اخص عليك يا عائشة
عائشة بعصبية شديدة: بقولكم ايه خلاص الموضوع انتهى انا هلبس دبلة هشام النهاردة موضوعى انا و آسر خلص دا ان كان فى موضوع اصلا
زينب بعصبية : انت ازا......
= اطلعوا برا
زينب بغضب : تعال يا محمد شوف قليلة الادب
محمد بهدوء : معلش يا زينب خدى خديجة و اطلعوا عايز اتكلم معاها لوحدنا
زينب بصتلها بضيق و قالت : حاضر يلا يا خديجة
عائشة : يا بابا
محمد بمقاطعه : اقعدى بس خلينا نتكلم على روقان انا مش هقولك آسر اكتر واحد مناسب بالعكس هشام مناسب اكتر منه بس انتِ ليك منى عتاب
عائشة بضيق: ليه
محمد : ،لأن من وقت ما هشام دخل حياتك و هو غيرك انت ازاى تكسرى بخاطر آسر كدا و لا تكلمي مامتك و اختك بالاسلوب دا و لا اصلا دا يكون تفكيرك من امتى و انت بتحكمى على حد من اهله كانوا ايه و لا خريج ايه و لا بيشتغل ايه انا مربتكيش على كدا انتِ بدأتِ تبقى زى هشام هينسيك تربيتك و أخلاقك و أحلامك هينسيك اصلك و طيبة قلبك انت بقيت قاسية اوى يا عائشة بس فى الاول و الاخر انا بنصحك و بس و انت ليك حق الاختيار
عائشة بابتسامة: و انا اخترت يا بابا و متخافش انا مش هتغير هفضل انا متقلقش بس عايزة اشوفكم فرحانين يا بابا بلاش تحسسوني انى مذنبة
محمد بهدوء: حاضر يلا اسيبك تجهزي
- انت فى دماغك ايه طيب عايز افهم
= تفهم ايه
- عائشة عائشة يا هشام عائشة
هشام بضحك : مالها عائشة
على : ولاااا متجننيش اقنعتها ازاى دى و لا انت رايح تخطبها كدا ازاى انا مش فاهم بقى الشيخة عائشة قبلت بيك انت طب ازاى
هشام ببرود: عادي
على : انت مهددها بايه
هشام بدهشه: مهدده ايه
على بطفح كيل : ما هو اكيد مش هتقبل بواحد مبيرقعاش لا و كمان بيدخن
هشام : عادى قولتلها انى بصلى و السجاير اتفقت معاها انها تساعدني ابطلها
على بضيق : انت بتبنى حياتكم على كدب هى مش شبهك و لا انت شبها بعدين دونً عن كل البنات راح تختارها طب ليه
هشام: عائشة غلبانة مش هجيب واحدة تقعد تقولى المستقبل و المرأة و انت و انا و اهتمامت خزعبلية عائشة أقصى اهتمامها تصلى فى وقتها و تطيع جوزها يعنى لما اجى اقولها اقعدى من الشغل هتقول حاضر مش هيبقى عليا رقيب و بعدين مناسبة لحد كبير اعرف اديها الأمان لكل حاجه مش هقلق منها فى يوم
على : هتخدها خادمة يعنى
هشام : مش بالمعنى الحرفى
على : دا انت نهايتك هتبقى سودة اتقِ الله
هشام بضيق : بقولك ايه يا على خلصنا اكتم بقى
على : اتكتمنا
زينب: انت هتسبها كدا يا محمد
محمد بهدوء: اعمل ايه يا زينب راكبه دماغها سبيها تجرب و تتعلم و ادخل انت و خديجة ساعدوها علشان تخلص الناس كلها ساعتين و هتيجى
زينب بضيق : حاضر
محمد بابتسامة: ابتسمى هاا
زينب: حاضر
عدى الوقت و هشام و عائلته جاهم و المعازيم كمان
سهير بضيق : ملقوش غير المكان الزباله دا
سمير بضيق : احترمى نفسك انت فى بيتهم
سهير بسخرية: بيت ايه بس احنا على السطح يا سمير
سمير بهدوء: والله المكان مش عاجبك كنت انت و ابنك اعملوها فى مكان يعجبك بس انت سبتلهم كل التصرف يبقى تسكت كفاية ابنك اللى مش فاهملوا راس من رجلين و اسكت و ابتسمى علشان أهلها جايين علينا
محمد بابتسامة: نورتونا
سمير ابتسم وقال: بنورك يا ابو العروسة
محمد بابتسامة: عن اذنك اسيبك لضيوفك و اشوف ضيوفى
سمير : طبعا
فى الكوشة
هشام بضيق : احنا مش اتفقنا انك تقلعي الخمار دا
عائشة بهدوء : و انا قولت لا و بعدين احنا مش اتفقنا يا هشام انى مش هقلعه و لو لساعه واحدة و انت وعدتني انك هتخلينى البس النقاب بعد الجواز
هشام : اه طبعا طبعا
عائشة : ايه رايك فى الديكور العمال بتعمل فيه من امبارح
هشام بتقييم: شغال مش بطال
عائشة باستغراب: يعنى
هشام : يعنى حلو حبيبتى بس انت احلى
عائشة بتحذير : هشااام احترم ذاتك
هشام بضحك : حاضر
محمد بهمس: وشك مقلوب ليه
زينب بضيق : انت مش شايف الوليه دى عاملة ازاى و شايفة نفسها اوى و بتبص حوليها بقرف ازاى
محمد : متركزيش معاها خليك فى بنتك و ابتسمى بقى عدى اليوم
زينب : حاضر ....... ايه دا الحق دا آسر
محمد بتوتر : ربنا يستر
خديجة بهمس: عائشة عائشة
عائشة : نعم
خديجة بهمس : بصى قدامك كدا
عائشة : فى اي.... ايه دا فكرتوا مش هيجى
خديجة : خلف توقعاتنا كلنا والله الواد دا خسارة فيك
عائشة بسخرية : قال خسارة قال جاى يعمل نفسه الحبيب المضحى مش اكتر
خديجة : يا شيخة إتقِ الله
آسر قرب على محمد بابتسامة و قال : مبروك يا عمى
محمد : الله يبارك فيك يا بنى
زينب : حقك عليا انا يا بنى
آسر بهدوء : مفيش داعى للاعتذار يا خالتى انت ملكيش ذنب فى حاجة و لا حتى عائشة دا نصيب و انا جيب ابارك و بس
محمد بحب: طول عمرك ابن أصول يا بنى
بعد فترة
عائشة بضيق: جرى ايه يا هشام هنفضل نعيد و نزيد ما قولتلك مره مينفعش حرام انت مجرم خطيبى مش اكتر
هشام بضيق : هو انا هكلك دا انا همسك ايدك بس حد قالك انى بَعُض
عائشة بضيق : هشام لما نتجوز ابقى اعمل اللى انت عاوزة
هشام بضيق : ماشى يلا تعالى اروحك علشان رايح مشوار
عائشة بفضول : رايح فين
هشام بضيق : و انت مالك رايح فين
عائشة : الله مش لازم اعرف انت رايح فين
هشام ببرود : بس دا شئ ميخصكيش يا عائشة
عائشة بحزن: تمام بس ممكن اعرف هنتقابل تانى امتى
هشام : على حسب
عائشة : على حسب ايه بس هو احنا هنفضل كدا كتير من ساعة ما اتخطبنا و احنا بتقابل فى الشهر مرة او مرتين يا هشام او بشوفك صدفه فى المستشفى
هشام : معلش أشغال بقى
عائشة : أشغال ايه انت بتخلص شغلك الساعه ٢ يا هشام و مش فاتح عيادة و لا حاجة
هشام : متسأليش كتير يا عائشة و يلا علشان منتأخرش اكتر من كدا
عائشة بتوتر : بقولك يا هشام
هشام : خير
عائشة: يعنى بصراحه هو ممكن لما نبقى نتقابل نتقابل عندنا فى البيت
هشام بعصبية: قولت لا مش هاجى الحاره يا عائشة انتهينا
عائشة بضيق :طيب خلاص متزعقش
هشام : يلا
زينب : هو كل ما هيجى يقعد معاها يخليها تطلع معاه البيت اقصر معاه فى ايه
محمد بضيق : انا معدتش طايق الواد دا قولت يوم اتنين و هتعرف انو مش مناسب و هتسيبوا بس بقالهم ٦ شهور و هى لسه مكملة معاه مش عارف اعمل ايه
زينب : طب بقولك ايه هو احنا ممكن نعزموا هو و أهله و نقعد معاهم شوية اهو منو نعرف هنعمل ايه و اهو منو تقول لسمير يشوف حل مع ابنه
محمد بتفكير : مفيش مشكلة هقوم اكلمهم و يجوا بكرا
تانى يوم
يتبع