رواية هوس ساره الفصل السابع7والثامن8 والتاسع9 بقلم اميمه تيتو
هاله: انا جبت كل الخضار وكل الحاجات اللي ناقصنا ف البيت
ساره: لما تخرج بعد كدا ابقي اقفلي البوابه وراكي
هاله:ليه هيا كانت مفتوحه معلش والله يامدام ساره مش هقررها تاني
بعد اسبوع
سيف: ماما تعالي خوديني انهارده من المدرسه
ساره: مش فاضيه عمو فرج هيجيبك
سيف: لا لا لا تعالى انت انا مش عايز السواق
ساره: طيب هحاول يلا امشي
مازن خلي بالك من ابوك
مازن: ماما انتي رايحه فين
ساره: عندي مشوار يلا باي
فرج: يلا اركبو ياحبايبي
سيف: ماما ماما باي
ساره: باي
وبصت بعيد شافت محمد وكان جاي وبيقرب عليها
محمد: عامله ايه وحشتيني
ساره: بقرف نعم عايز ايه جيت ليه عايز فلوس وفتحت شنطتها واخدت فلوس رمتها ف وشو ومشت
محمد نزل علي الارض واخد الفلوس اه بس انا مش جاي عشان فلوس انا جاي اشوف ابني عايز اشوف مازن
ساره: بغضب نعم انا قولتلك مش هتشوفو تاني ودا مش ابنك فاهم
محمد: لا ابني
ساره: اثبتلي انه ابنك
محمد: انا عايز اكون قريب منو
ساره: يعني ايه
محمد: اشتغل عندك
ساره: بضحك تشتغل عندي والله وجاه اليوم اللي تشتغل عندي فيه بعد ماكنت بتقرني بمراتك ماعلينا ملكش شغل عندي
محمد: لا في سواق زي ما مازن قال
ساره: انت تعرف تسوق اصلا دي عربيات غاليه مش مستعده اني اخسر عشانك
محمد: بعرف اسوق جربيني
ساره: طيب خد المفتاح دا انت هتسوق العربيه دي هتكون السواق بتاعي يلا عشان رايحه مشوار مهم
محمد: علي فين
ساره: امشي وخلاص وبعدين تتكلم معايا باسلوب احلي من كدا انت شغال عندي تقولي يا مدام ساره
ماشي يا جوز بنت عمي
محمد: جوز بنت عمك يعني مش حبيبك
ساره: حبيبي مين ياحيوان انت نسيت نفسك دا كفايا اني معترفه انك جوز بنت عمي
امشي
ف فندوق كبير وفخم
احمد مدير الفندوق واقف ومتعصب اوي
انا مش قولت البنت دي تمشي من الشغل
وفاء: ايوا بس دي محتاجه شغل يعني حولت اساعدها
احمد: انت مين اصلا اعملي اللي قولت عليه وبس
ساره: في ايه ليه صوتكم عالي
احمد: لا مفيش متشغليش بالك اتفضلي المكتب ارتاحي
ساره: تعالي عايزك
وبصت لمحمد انت ايه جابك هنا خليك ف العربيه برا
محمد: احنا بنعمل هنا ايه
ساره: انت مالك مش شغلك
تعالي يااحمد
محمد واقف مستغرب ومضيق من طريقه كلام ساره معاه البنت دي لازم يبقي ليها حدود ف الكلام معايا تحترمني علي الاقل قدام الناس
وفاء: انت لسه واقف امشي
محمد: انت مين اصلا عشان تقوليلي امشي دا فندوق صح انا ممكن اشتكي عليك للمدير زيي زي اي نزيل ف الفندق
وفاء: بضحك لا ياشيخ تصدق خوفت انت عارف مين المدير
محمد: هسال واعرف
وفاء: احمد اللي لسه دخل مع مدام ساره هو المدير
محمد: طيب وساره ايه علاقتها باحمد
وفاء: ساره كدا ساره بصراحه انا اول مره اشوف شوفير بيتكلم كدا مع مديرتو ف الشغل علي العموم مدام ساره هيا المالكه للفندوق
محمد: بذهول لا والله
وفاء: ممكن تخرج
محمد خرج من الفندق هو ايه اللي حصل سبع سنين بس تخلي البنت الفقيره الغلبانه اللي اي حد ممكن يضحك عليها تكون غنيه اوي كدا ازااي
لا بس لازم اعمل حاجه مانا مش هطلع من الموضوع دا كدا لازم العب معها
ف مكتب ساره
احمد: انت جيتي انهارده ليه من غير متقولي فجأه كدا
ساره: مكنتش عايزني اجاي ولا ايه ولا لازم اخد موعد
احمد: بتلبك لا طبعاً مقصدش
ساره: مين البنت اللي مش عايزها تشتغل هنا
احمد: نفس البنت اللي مش بتضقيها مها
ساره: بابتسامة ااه مها يااهلا
احمد: مش فاهم
ساره: مها ترجع الشغل عادي
احمد: ازاي انت نسيتي هيا عملت ايه معاكي
ساره: لا بس دا وقتها هيا فين
احمد: باستغراب برا
ساره مسكت الموبيل بتاعها الو مها البنت اللي كنتو بتتكلمو عنها من شويه تيجي المكتب حالا
احمد: ايه اللي ف دماغك
ساره: لحد دلوقتي مش عارفه هعمل معاها ايه بس كلنا هنعرف مع الوقت
الباب خبط
احمد قام وراح يفتح الباب
مها: نعم يااستاذ احمد
احمد: مش انا اللي عايزك مدام ساره هيا اللي عايزكي
مها: باستغراب مين مدام ساره
احمد: مالكه الفندق ادخلي وانت تعرفي مين
مها بتتحرك بخطوط بطيه نحو ساره
ساره واقفه جمب الشبكه وعاطيه ضهرها لمها
مها: اممم م
ساره: انت محتاجه الشغل
مها: ايوا محتاجه الشغل اوي
ساره: طيب هتشتغلي مش هتمشي من الشغل
مها: بفرح بجد انا هشتغل يعني مش همشي شكرا شك
ساره: ششش ولفت بجسمها وبصت لمها
مها: بصدمه س ساره
ساره: مدام ساره ياحيوانه
وقربت منها روحي لشغلك وفاء هتشرحلك شغلك الجديد
مها: بدموع انت هتعملي ايه
ساره: في ايه
تقصدي اللي انتي عملتي قبل سبع سنين
مها: انا مقصدش والله كنت متضره
ساره: امشي مش وقتو الكلام دا لما ييجي وقتو امشي
مها: اه يعني هتسامحيني
احمد: هيا مش قالتلك امشي اسمعي الكلام
مها خرجت من المكتب
احمد: انت جاهزه لكل دا قد اللي انتي بتعمليه
ساره: بدموع انت متعرفش دول اذوني ازاي يااحمد
دول خلوني افقد الثقه ف كل البشر
احمد: حتى فيا
ساره: انا لو مكنتش واثقه فيك مكنتش حكيتلك انت عارف عني كل حاجه
البارت التامن
ساره واقفه مع وفاء
انت هتعملي كل اللي بقولك عليه بالحرف الواحد فاهمه وهيا تكون عينيك عليها طول الوقت اي حاجه تحصل تقوليلي
احمد: طيب روحي انت شغلك ياوفاء
ساره ممكن افهم انت بتعملي ايه يعني انت عارفه ان وفاء صحبت مها ازاي تقوليلها انها تراقب مها
ساره: مانا عايزه مها تعرف ان عيني عليها
احمد: بصراحه مش فاهم حاجه عايزه توصلي لايه
ساره: بإبتسامة طول ماهيا عارفه اني مراقبها مش هتغلط او هتتفق مع وفاء مهي صحبتها
وانا بقي هساعد وفاء انها تكون وفية لصحبتها
احمد: مش فاهم برضو
ساره: مش مهم تفهم
انا همشي دلوقتي اي حاجه جديده بلغني فوراً
ف الطريق
محمد: مدام ساره ممكن اسالك سؤال
ساره: هاا اتكلم
محمد: انت ممكن تنسي اللي حصل بينا ولا لا
ساره: بضحك اللي بينا اللي هو ايه
محمد: اقصد
ساره: بص قدامك مش عايزه دوشه
ف البيت
سيف بيلعب مع مازن
هاله: انا عملتلكم عصير
مازن: انا عايز عصير
سيف: مش عايز مش بحبو
مازن: لا لازم تشرب عصير عشان يبقي عندك عضلات
بعد مرور كام شهر
احمد: ساره انا لازم اشوفك دلوقتي ضروري
ساره: اشمعنا
احمد: حصل اللي قولتلي عليه
ساره: مش فاهمه
احمد: مش هينفع كلام علي الموبيل
ساره: طيب هجيب الولاد من المدرسه عشان وعدتهم ونتقابل اوي تعالي عندي ف البيت علي الساعه تلاته سلام
ف المدرسه
ف مكتبه المديره
انا مش هسامح المره دي ياحضره المديره الولد دا ضرب ابني قدام الكل وكل مره بشتكي بتقوليلي طفل بس لا لازم ابني يضربو زي ماضربو
المديره: طيب ازاي دول اطفال وهيرجعو يلعبو مع بعض تاني
مصطفي: لا انا عايز اضرب سيف
ساره: تضرب سيف ليه
مصطفى: ضربني
المديره: انا كنت لسه هطلب من سيف انك تيجي معاه بكره المدرسه بس اديكي جيتي
ساره: ايه اللي حصل
المديره: ابنك سلوكو مش كويس وبيعمل مشاكل كتيره
ساره: سيف بيشتكيلي ف صحابو مشاكل ايه اللي بيعملها هما بيتريقو عليه انه معندوش اب
مصطفى: طيب انا بتكلم بجد هو مش عنده اب هو يضربني ليه بقي
ساره: بغضب لا عنده اب
سيف بذهول باصص لساره
ماما
ساره: اممم اه عنده اب بس م مات
يبقي مين الغلطان ايه الفرق بين سيف ومصطفي وياترا هو اختار ان باباه يموت
المديره: لا طبعاً اعتذر منه يا مصطفى
مصطفى: هو اللي ضربني
المديره: انا قولت اعتذر انت الغلطان وانت برضو يا سيف مينفعش تضرب حد لمجرد انه ضيقك تعالي اشتكيلي وانا اجيبلك حقك
اعتذر يامصطفي
مصطفى: لا ياماما
ساره: مش مهم لسه طفل يلا ياسيف عن اذنكم
ف العربيه
مازن: ماما متزعليش
بعد نص ساعه
ساره: اطلعو اوضكم
احمد: انا بقالي ربع ساعه هنا
ساره: سيف كان عامل مشكله ف المدرسه مع صحابو وكدا اطفال بس عدت المهم ايه الموضوع
احمد: هنكلم هنا
ساره: ايوا مفيش حد
احمد: مش قولتيلي اراقب وفاء ومها
البارت التاسع
احمد: مش قولتيلي اراقب وفاء ومها
ساره: ايه اللي حصل
احمد: وفاء متفقه مع مها انهم يخلوكي تتنزلي عن املاكك وانهم معاهم حاجه ممكن تضيعك
ساره: باستغراب حاجه ايه
احمد: مش عارف بس سمعت انه دليل ممكن يوديكي ف داهيه بخصوص حاجه حصلت من سبع سنين
ساره: حاجه من سبع سنين وسرحت
فلاش
انا والله تعبت اوي
من شغل لشغل واخر اليوم اروح البيت انام وتاني يوم ابدا تاني
مها: اعملي زي ماقولتلك يابنتي
ساره: لا دا مستحيل دي بنت عمي ازاي اعمل فيها كده انا اه بحبو وعايزه اتجوزو بس لا مش هستغل بنت عمي
مها: ياستي لا مادا حقك برضو الفلوس اللي بنت عمك بتتمتع بيعها دي من حقك برضو بس هما استغلو ان بابكي مات وانت كنتي بنت صغيره يعني كان عندك تمن سنين وكنت شغاله ف بيت بابكي زي الخدامه وهيا بتلعب وعايشه زي الاميرات دا حقك يابنتي افهمي
ساره: انا عارفه انهم ظلموني واستغلو اني طفله وخلوني امضي علي تنزل عن حقي وبقيت خدامه ف بيت بابا وكل اللي هما فيه دا نتيجه تعب بابا ودا حقي اني استرجع املاكي بس هيا ايه ذنبها تتجوز واحد مش بيحبها وعايزها عشان فلوسها بس وبعد فتره يسبها بعد مايضمن ان فلوسها تبقي ليه
مها: خلاص خليكي كدا بقي مش هتتجوزيه دا موظف ومهما حولتي مش هتقدرو
ساره: طيب انا لازم امشي
محمد: ساره ساره
ساره: نعم
محمد: مها اقنعتك صح
ساره: بصراحه مش عايزه اعمل كده مهما كان دي بنت عمي
محمد: عمك ايه مش دا نفسو اللي ظالمك
ساره: طيب هفكر
محمد: مفيش تفكير هيا بتحبني هتجوزها واخليها تمضي علي ورق تنزل عن حقها ف الاملاك واطلقها خلال شهر شهرين واتجوزك ودي ف الاول والاخر فلوسك
ساره: بس
محمد: مبسش
ودلوقتي انا وانت هنروح نحتفل بالخبر الحلو دا اخيرا وافقتي
ساره: انا مش موافقه
محمد: تعالي بس
بعد يومين
ساره: انت ليه طلبت مني اجاي هنا
محمد: تعالي بس
ساره: فين
محمد قرب من ساره واخدها ف حضنو
وحاول يخلع الشميز بتاعها
ساره: انت بتعمل ايه
محمد: انت بعد فترة هتكوني مراتي عادي
ساره: لا لا ابعد عني
محمد: انتي مش واثقه فيا
ساره: اكيد واثقه فيك انا بحبك
محمد: طيب تعالي معايا انا اوعدك اني هخليكي تنسي كل حاجه وحشه حصلت معاكي وهوضعك عن كل حاجه مريتي بيها
بعد ساعه
ساره بتلبس هدومها
محمد: رايحه فين
ساره: همشي اتاخرت
محمد: بكره كتبي كتابي علي امنيه
ساره: بدموع ماشي
تاني يوم
ايمن: يلا الماذون جاه
ساره: امنيه لا لا بلاش
ايمن: ايه هو اللي بلاش
ساره: بتردد محمد مش بيحب امنيه بيحبني انا هو عايز ياخد فلوسها بس
ايمن: انت بتقولي ايه ياكدابه عايزه تخديه منها عيب عليكي
ساره: بدموع ارجوك صدقني ارجوك
ايمن: اطلعي برا بيتي اطلعي من انهارده مش هتعيشي في بيتي
امشي
ومسك ايديها ورمها برا البيت
برا البيت ساره بدموع بلاش يامنيه هتخربي حياتك
مها: انتي ليه عملتي كدا دي صحبتك
انت هتستفادي ايه
مها: اهدي بس اهو رامكي برا بيتك اهو هتروحي فين دلوقتي
ساره: انا مخنوقه اوي يامها
بعد مرور شهر
كانت ساره لاقت شغل واجرت بيت وعايشه فيه لوحدها
الباب رن
ساره فتحت الباب
مها: عامله ايه
ساره: انا مضيقه اوي وتعبانه في حاجه عايزه اقولك عليها
مها: قولي
ساره: انا حامل
يامها
مها: نعم ازاي دا
من مين
ساره: محمد حامل ف اسبوعين
ومش عارفه اعمل ايه
مها: قولي لمحمد
ساره: انا بفكر ف كدا هكلمو
بعد ساعتين
ف بيت محمد
ساره وامنيه بيتكلمو
امنيه: بصراحه انا زعلانه منك عشان اللي عملتي يوم كتب كتابي بس مسامحكي ياستي
استني هروح اشوف الموبيل بيرن
ساره: محمد عايزه اقولك حاجه
محمد: قولي
ساره: انا حامل
محمد: نعم
ساره: دي الحقيقه حامل ف أسبوعين
هنعمل ايه دلوقتي
محمد: انت مجنونه ليه معملتيش حسابك انا انا مليش دعوه دي غلطتك
ساره: بعياط غلطتي ازاي تقصد ايه
محمد: بصي انا لازم اطلعلي من الموضوع دا بقرشين حلوين انتي جايه تبوظي الدنيا عليا انت عارفه لو عمك عرف ايه اللي هيحصل
ساره: بعياط يعني ايه
محمد: يعني مش عايزك تباني خالص الفتره الجايه مش عايز مشاكل
ساره: بعياط وقهر ارجوك لا متعملش فيا كدا
محمد: امشي امشي دلوقتي قبل ماتيجي وتشوفك وانت بتعيطي كدا
بااااك
احمد: ساره ساره
ساره: اااها ايوا ايوا
احمد: مالك انت بتعيطي
ساره: كنت بتقول ايه
احمد: انا بقالي زي نص ساعه بكلمك انت سرحانه ف ايه
ساره: انا تعبانه تعبانه اوي يااحمد انا مفرحتش نفسي ارتاح بقي
احمد اخد ساره ف حضنو وبدا يهدي ف ساره
خلاص متعيطيش كلامي ضيقك
ساره: بعياط انا مخدتش بالي انت بتقول ايه انا كنت سرحانه افتكرت حاجات كتيره وحشه كنت فاكره اني نسيت
احمد: طول ماهما حوليكي مش هتنسي يا ساره
ساره: بعياط يعني ايه عايزني اسيب حقي دول ضمورني ياحمد
احمد: لا اوعدك اني هساعدك وهفضل معاكي لحد مايرجعلك حقك ياساره
انا بحبك ومش هتخلي عنك
ساره خرجت من حضن احمد بتقول ايه
احمد: اه بحبك ياساره بحبك اوي كمان
ساره: ااا ازاي ازاي دا
احمد: زي النااس ارجوكي اوثقي فيا انا غيرهم