رواية زواج اجبارى
الفصل الاول
بقلم ايه عبد المجيد
ميرنا بدموع : جوااااز ..انت عايزنى اتجوز واحد معرفهوش
ولا عمري شوفته انا حتى معرفش اسمه ايه
سعيد : اه هو كدا ...يابت اصلك مش فهمه ده عريس من
الناس اللى فوق اوى يعنى متريش و هيريحك
ميرنا بدموع : وانت عرفت ازاى انه هيريحنى ممكن يبهدلنى
متنساش احنا عايشين ازاى فاهم ده ...و غير كدا انت عارف
انى عايزه اكمل تعليمى اشتغل بالشغلانه اللى نفسي فيها
نور بدموع : هدي نفسك ...يا بابا مينفعش كدا
سعيد : بت انتى حله عن سمايه انتى و هي و الصراحه كدا انا
مش قادر اصرف عليكى اكتر من كدا
ميرنا بغضب : ده على الاساس انى معرفش حاجه او انى
صغيره ها انا و اختى عرفين مين اللى بيصرف علينا و عليك و
ساكتين ...ربنا يديكى طولت العمر يا امى
سعيد : اسكتى يابت احسن ما اقوم اقتلك ....على العموم
ياختى هو جاي بكرا و هتشوفى هو و ابنه
ميرنا بصدمه : انت عايز تجوزنى راجل كبير في السن عشان خاطر الفلوس
سعيد : اكيد مش ابوه انتى هتجوزى ابنه
ميرنا : انا رايحه الجامعه مالكش يموت هو و ابوه و ابنه في
يوم واحد دى ايه المصيبه اللى بتتحدف عليا دى
.............
فى مكان تانى
ياسر : لا افهمها دى انت عايز تجوزنى بت انا معرفهاش لا
وكمان مش من نفس مستوانا ياريتها اعلى لا اقل يعنى احنا
فوق وهي تحت في طين ..ازاااى
محمد : اسمع بقى لما اقولك البت دى هتجوزها غصب عنك
بقى برضاك انت حر هتمانع تجوزها هقولك برا وملكش ولا
شركه و كل رصيدك في البنك هسحبه منك و هتبقى اقل منها يا بشمهندس
و صعد الى غرفته
ياسر في نفسه : ولله إما وريتك و عرفتك ماقامك مبقاش انا ياسر .... ده انا هخليكى تتمنى الموت و مش هطوليه
عند والده
محمد : صدقينى يا رنا البنت دى هي اللى هتمنع ابنك من تكبره و التبزير اللى بيعمله و هتحافظ عليه
رنا : و انت بقى عرفت ازاى بقى ممكن تطمع فى الفلوس
محمد : اهى اللى عملته فيا ولله خلتنى اقول هى دى ده كفايه انها مسؤوله على نفسها يعنى الصبح بتروح الجامعه بتخرج تروح الشغل على طول و لو معندهاش جامعه تشتغل شغل ايضافى
رنا برفع حاجبها : ده انت عرفت عنها كل حاجه
محمد : من السهل انك تجيبى ناس تراقبها و تعرف عنها كل حاجه بسهوله ..تصوري انا رحت و عارضت عليها بفلوس لكن قالت انى هخطفها
رنا : يك ...و عرضت عليها كام
محمد : ٢مليون جنيه هي الاول تنحت لكن بعدها لقيت لسان طويل يجى اطول منى و غير حنجره صوتها وهى بتصوت
رنا : هي شلق
محمد : لا هي لمه عليا الناس بس
Flashback
قبل اسبوع
ميرنا : الو
.....
ميرنا : ايه هى في انهي مستشفى
....
ميرنا : انا جايه حالا
و قفلت الخط
ميرنا : استاذ اسر انا لازم امشى دلوقتى ضروري
اسر : ليه انتى عرفه يا انسه ميرنا انى اعرف السبب اللى يخليكى تمشي
ميرنا : ماما اغمى عليها و هي في المصنع و هي دلوقتى في المستشفى
اسر : ماشى
ركضت نسمه كانت لاتعرف ماذا تركب حتى انها لا ترى اشاره المرور و هى ذاهبه اصتدمت بها سياره
: انتى كويسه ؟
ميرنا : اه ...اه انا كويسه ..ماما
: نعم
ميرنا : معلش ممكن طلب ولا ...مفيش وقت
و ركبت العربيه
: هو في ايه
ميرنا : ودينى مستشفى *****بسرعه و انا هديك فلوس اكتر من اوبر و كريم
: لكن يا انسه ...
ميرنا بصراخ : بسرععععععهههههههه
وذهب بها الى العنوان و هو لا يعرف شئ و عندما ذهبه بالفعل اعطت له فلوس
ميرنا : شكرا لك
و ذهبت
: ههههه دي اديتنى فلوس فعلا
ذهب وراها و علم ان وادتها لديها السكر و دفع تكاليف هذه المستشفى
....
بعض يومان علم عنها كل شئ
كانت ذاهبه الى منزلها
محمد : عندى ليكى اتفاق هيخليكى مرتاحه طول عمرك
ميرنا : اتفاق ايه
محمد : كل الحكايه تجوزى ابنى لمده سنة كامله و بعدها تروحى حال سبيلك بمقالبل ٢مليون جنيه
مرينا بعض ١٠ ثوانى : بص انت راجل كبير قد ابويا متخلنيش اعمل حاجه تندم على اليوم اللى اتخلقت في
محمد : هتعملى ايه يعنى ..انتى لو عايزه اكتر مفيش مشكله
ميرنا : خد امسك الشنطه دى
محمد : ليه
ميرنا : امسك بس
عندما مسك الشنطه
ميرنا بصريخ : يالهويييييي الحقونى يا ناس حرامى
عندما تجمع الناس
محمد : انا ...انا
: مش عيب عليك راكل كبير كدا و تسرق
.....
Back
رنا : يالهوى دى خطر
محمد : لا دى كدا معنها مش بتبص للفلوس ابوها هو اللى وافق
رنا : لكن
محمد : رنا متنسيش احنا كنا ايه زمان